Katalog

Joanna Danielczyk
Lekcja wychowawcza, Ćwiczenia

Zabawy integrujące na godzinie wychowawczej

- n +

Zabawy integracyjne

Są to propozycje ćwiczeń na godzinę wychowawczą - na podstawie książki "Jak żyć z ludźmi" Alicji Kobiałko, Mileny Blindy.

ĆWICZENIA BUDUJĄCE EMPATIĘ

Siad grupowy:
Uczestnicy stają w kole twarzą w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i obejmują partnera w talii. Należy stać bardzo blisko siebie, prawie dotykając się. Kolana i stopy powinny być złączone. Kiedy policzymy do trzech, wszyscy powoli siadają, opierając się o kolano osoby z tyłu. Ażeby koło się nie rozerwało, należy zadbać, aby: było ono równe, wszyscy siadali i wstawali w tym samym momencie.
Ćwiczenie to można przeprowadzać w grupie liczących ponad 10 osób.
Można też spróbować "grupowego chodzenia' - podczas "grupowego siadu" wszyscy przesuwają jednocześnie najpierw prawą nogę, potem lewą, potem znowu prawą, itd.

Grupki:
Uczestnicy chodzą po sali. Kiedy prowadzący mówi "dwa", "trzy", lub "cztery" (można też wymieniać większe liczby), uczestnicy tworzą grup składające się z odpowiedniej liczby osób. Ci, którym nie uda się dołączyć do żadnej z grup, nie odpadają z gry, lecz dalej biorą w niej udział.
Ćwiczenie to umożliwia podział grupy na zespoły "na wesoło". Zamiast podawać liczę, można powiedzieć jakieś zadanie, na podstawie którego uczestnicy muszą sami odgadnąć, o jaką liczbę chodzi, np. "najmniejsza liczba pierwsza", "ile liter jest w słowie kot"...

Punkty oparcia:
Ćwiczenie to najlepiej przeprowadzić w parach, chociaż można też wykonać je indywidualnie lub w większych grupach. Wymieniamy pewną liczbę. Każda para musi oprzeć się o podłogę w tylu punktach, ile wskazuje wymieniona liczba. Jeśli np. mówimy "trzy", pary mogą oprzeć się na jednej ręce i dwóch nogach.

Pięciobój pytona:
Dzielimy grupę na 5- osobowe zespoły. Uczestnicy siadają jeden za drugim w linii prostej, opierając stopy o uda osoby siedzącej z przodu. Osoby znajdujące się na czele zespołów kładą ręce i stopy na podłodze. Kiedy wszyscy są gotowi, zespoły ruszają do przodu.

Sygnały:
Uczestnicy siadają w kole, tak by wszyscy dobrze się widzieli. Każdy wymyśla swój indywidualny sygnał, np. klepanie się po ramieniu lub krzyżowanie nóg. Przed rozpoczęciem gry, uczestnicy demonstrują swoje sygnały. Osoba rozpoczynająca grę musi zademonstrować (raz lub więcej razy) najpierw swój sygnał, a następnie sygnał kogoś innego. Właściciel tego sygnału musi wówczas odpowiedzieć, nadając kolejno swój sygnał i sygnał innej osoby. Osoba, która nie zareaguje natychmiast lub nada błędny sygnał, odpada z gry. Gra toczy się do momentu, w którym na polu bitwy pozostanie tylko jeden gracz.

Gucio - gucio:
Dzielimy grupę na 3- 4 osobowe zespoły. Informujemy uczestników, że będą się teraz komunikować ze sobą za pomocą języka gucio- gucio. Język ten jest bardzo łatwy, ponieważ istnieje w nim tylko jedno słowo: "gucio". Jedna osoba w każdym zespole ma za zadanie opowiedzieć innym o czymś ważnym, posługując się językiem gucio- gucio. Pozostali starają się odgadnąć kontekst wypowiedzi i odczucia mówiącego, a także odczytać jego komunikat. Należy zamienić się rolami, tak aby każdy mógł wystąpić w roli mówcy. Na zakończenie grupa omawia elementy komunikacji bezsłownej, które wystąpiły w ćwiczeniu, a więc gesty, mimikę, ruchy ciała.

Zapamiętywanie imion:
Każdy przedstawia się, np."Nazywam się Janek", następna osoba mówi "Nazywam się Ela, a to jest Janek" itd.

Tratwa ratunkowa:
8- 10 osób, czas 15', karton 60cm na 90 cm
Na sygnał wszyscy wchodzą na tratwę i muszą się utrzymać na niej 3', dana osoba może być na tratwie np. tylko jedną nogą.
Podsumowanie
- czy wszyscy brali udział w zabawie, czy ktoś został pominięty
- jakie role uczestnicy przyjmują w relacjach z innymi
- jak współpracować by osiągnąć cel

JAK POROZUMIEWAĆ SIĘ Z INNYMI

Rysunek:
Należy przygotować prosty rysunek np.
Jedna osoba ma go przed sobą i mówi innym osobom jak taki rysunek narysować. Nie może wykonywać ruchów rękami, przekazuje instrukcję werbalnie.
Podsumowanie:
- która wersja przypomina orginał
- czy instrukcje były jasne

Labirynt:
Jedna osoba ma zakryte oczy, druga mówi jak prowadzić długopis (kredę) aby przejść przez labirynt


Podsumowanie:
- czy instrukcje były jasne
- czy łatwo było udzielać instrukcji
- czy udzielanie instrukcji denerwowało was
- czy pamiętacie sytuacje, gdy denerwowaliście się jak ktoś nie mógł was zrozumieć

JAK RADZIĆ SOBIE ZE STRESEM


Ulice i ścieżki:
Czas 10- 15 ', 20 osób

Grupa ustawia się np. w 4 rzędach po 5 osób w rzędzie na wyciągnięcie ramion.

Ulice są wtedy gdy uczniowie wyciągną ramiona

Ścieżki są wtedy gdy uczniowie wykonają obrót w prawo

Należy przećwiczyć ustawienie uczestników i potem przystępujemy do zabawy, która polega na tym, że
2 osoby gonią się po tych ulicach i ścieżkach.
Podsumowanie:
- jak czuliście się jako osoba ścigana
- jak czuliście się jako osoba ścigająca
- jakie myśli towarzyszyły osobom ściganym (ścigającym)

Pomiar pulsu:
Czas 10'
Najpierw należy zmierzyć puls przez 15 sek. i wynik pomnożyć przez 4. Potem wykonują uczniowie ćwiczenie np. każdy musi zapisać liczby od 100, z których każda następna jest większa (mniejsza) od poprzedniej o 17. Mają na to 5'. Po upływie czasu znowu mierzą puls.

Podsumowanie:

- kiedy puls był wyższy i dlaczego
- czy zadnia były stresujące i dlaczego
- w jaki sposób organizm reaguje na stres

Opracowanie: Joanna Danielczyk

Wyświetleń: 22075


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.