Wpoczynek dzieci i młodzieży w systemie szkolnym.

Czas wolny to czas, w którym człowiek ma znacznie większą możliwość wyboru czynności, którymi pragnie się zajmować. U dzieci czas wolny różni się od czasu wolnego młodzieży i dorosłych tym, że jest dłuższy, mniej zróżnicowany formami i miejscem oraz większym udziałem odpoczynku biernego. Jest też większa kontrola i opieka dorosłych. Czas wolny dzieci to czas, którym mogą oni dysponować według własnego uznania i woli, przy pełnej swobodzie i nie skrępowaniu, jest to warunkiem wypoczynku. Ważną rolę u dzieci spełnia wypoczynek bierny głównie w postaci snu nocnego. Regularność i czas snu właściwe dla wieku są podstawą regeneracji sił. Odpoczynek czynny polega na wypełnianiu czasu wolnego dowolną, lubianą przez dzieci aktywnością będącą przeciwwagą dla zajęć szkolnych. Główne czynniki to ruch, zabawy na świeżym powietrzu i lekcja wychowania fizycznego. Często lekcję wychowania fizycznego wykorzystuje się do podniesienia poziomu sportowego uczniów zdolnych kosztem słabszych. Rodzi to w tych drugich zniechęcenie i przekonanie, że do niczego się nie nadają. Ci pierwsi zniechęcają się jednostronnymi i żmudnymi ćwiczeniami. Przykładem łamania dostępności jest też niedostosowanie treści zajęć do rozwoju psychomotorycznego dziecka, które nie mogąc opanować zbyt trudnych elementów, lekceważy przedmiot, uznaje go za niepotrzebny i nudny. Trzeba pamiętać, że kultura fizyczna też się rozwija. Pojawiają się nowe przyrządy, nowe dyscypliny ciekawe formy aktywności ruchowej, np. jazda na rolkach deskorolkach itd.

Należy dostosować treści zajęć do możliwości psychomotorycznych wychowanków. Wprowadzać ciekawe, nowe, urozmaicone formy aktywności ruchowej i unikać skostniałych schematów w prowadzeniu zajęć. Wychowanie przez sport, turystykę i rekreację może być ważnym czynnikiem i ogniwem zintegrowanej działalności wychowawczej szkoły.

Opracowanie: mgr Izabela Faustmann

Wyświetleń: 612