20.09.1938 r., Warszawa.
Wytyczne min. J. Becka dla prasy w związku z polityką polską wobec Czechosłowacji.


     1. W 1918 r., w listopadzie, drogą dobrowolnej umowy między czynnikami politycznymi polskimi i czeskimi ustalona była granica Śląska odpowiadająca zasadom etnograficznym. Obejmowała ona szereg powiatów znajdujących się aktualnie poza granicami Polski.
     2. W 1919 r. Czesi, drogą zdradzieckiej napaści, zagarnęli znaczną część tego rejonu, korzystając z faktu, że siły zbrojne Polski zaangażowane były w walce na wszystkich granicach Rzeczypospolitej.
     3. Konferencja Ambasadorów, a w szczególności obrady w Spa, przesądziły tę sprawę całkowicie na naszą niekorzyść, odmawiając nam nawet prawa plebiscytu, przy czym naruszono w sposób jaskrawy zasady samostanowienia ludności, która służyła za argumentację zasadniczą przy układaniu traktatu. Grały tu intrygi międzynarodowe czeskie i podejrzane interesy finansowe - przy wykorzystaniu ówczesnych trudności polskich, wynikających z naszej walki z nawałą sowiecką.
     4. W powyższych konferencjach oraz w późniejszej umowie z 1925 r. Czesi przyjęli obowiązek zapewnienia ludności polskiej równości praw i swobodę rozwoju.
     Zobowiązanie to nigdy nie było dotrzymane.
     5. Ludność polska i rząd Rzeczypospolitej, broniąc słusznych interesów Polaków zza Olzy, używali wszelkich argumentów, nie sięgając jednak nigdy do interwencji czynników międzynarodowych, np. Ligi Narodów. Wysiłki te nie dawały żadnych rezultatów.
     6. W obecnym kryzysie państwa czechosłowackiego i polityki prezydenta Beneša rząd polski nie wniósł nowych elementów zadrażnienia międzynarodowego, stał jednak od początku twardo na stanowisku równych praw dla Polaków z każdą inną mniejszością narodową w Czechach.
     W chwili postawienia postulatu autonomii przez innych, żądaliśmy autonomii dla Polaków. Gdy wobec pogłębiania się kryzysu wysunięta została idea plebiscytu, zażądaliśmy plebiscytu na Śląsku za Olzą. W chwili, gdy w ostatniej fazie rzucono zasadę odłączenia terytoriów niemieckich od Czechosłowacji, rząd polski zażądał analogicznego załatwienia sprawy Polaków śląskich.
     7. W przetargach międzynarodowych, prowadzonych między Londynem, Paryżem i Berlinem, ujawnia się tendencja do zaspokojenia jedynie żądań niemieckich z pominięciem interesów innych mniejszości, jak polskiej i węgierskiej. Jest to polityka krótkowzroczna, która nie może wnieść prawdziwego uspokojenia w rejonie Europy Środkowej. Dlatego też rząd polski nie może przyjąć takiego rozwiązania.
     Wobec ważności chwili doniosłe jest, ażeby opinia publiczna określiła swoje stanowisko, gdyż Polska dnia dzisiejszego nie może tolerować rozwiązań narzuconych nam w okresie, w którym walcząc przeciw niebezpieczeństwu grożącemu ze Wschodu całej Europie, znajdowaliśmy się w sytuacji trudnej, nie pozwalającej w całej pełni zapewnić respektu naszych słusznych interesów w szeregu innych problemów.

Wyświetleń: 802