Dziecko nadpobudliwe w szkole

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, czyli ADHD, to skrót od angielskiej nazwy Attention Deficit Hyperactivity Disorder.

Jak rozpoznać dziecko z zespołem ADHD w szkole?

Dzieci nadpobudliwe ruchowo:

Dzieci takie mawia się , że są "nie do ogarnięcia",

przejawiają zachowania niebezpieczne dla ich zdrowia i otoczenia

wywołują u nauczycieli uczucie zmęczenia i zniechęcenia

mówienie do tych dzieci w sposób karcący, negatywny, robienie częstych uwag, wywołuje u nich stan napięcia

dzieci takie często słyszą negatywne opinie na swój temat, co rodzi u nich frustrację

mają problemy z organizacją i planowaniem pracy

cechuje je brak zdecydowania

mają trudności w wykonywaniu zadań grupowych

wolą pracować indywidualnie

łatwo tworzą się u nich pewne nawyki ruchowe (np. ogryzanie paznokci, bawienie się włosami, naciąganie rękawów swetra)

Dzieci nadpobudliwe poznawczo:

mają problemy z koncentracją uwagi (zaburzona może być tylko uwaga, tylko koncentracja lub łącznie)

mają kłopoty z pamięcią krótkotrwałą
- problemy w dodawaniu i odejmowaniu pisemnym
- po przeczytaniu strony nie wiedzą co przeczytały
- mają kłopoty z nauczeniem się tabliczki mnożenia
- mają problemy z wyrażaniem myśli w formie pisemnej

cechuje je pochopność myślenia, np.:
- nauczyciel zadaje pytanie, dziecko szybko podnosi rękę i okazuje się że nie zna odpowiedzi na pytanie
- pierwsze odpowiedzi dziecka są błędne

mają problemy z uczeniem się

robią wrażenie jakby były w innym świecie

określa się ich często mianem "fantastów"

nie reagują szybko ani na polecenia rodzica ani nauczyciela

mają tendencję do odkładania wszystkiego na później

ich kariera szkolna jest pełna niedokończonych planów

Dzieci nadpobudliwe w sferze emocjonalnej:

łatwo się złoszczą, płaczą

są konfliktowe, drażliwe, nieopanowane

dzieci te mają obniżony próg wrażliwości na bodźce

agresja jest przejawem niskiej tolerancji na frustrację

Nadpobudliwość nie jest tylko problemem dorosłych, ale jest przede wszystkim problemem dzieci!!!

Jak można pomóc dziecku?
Oto lista skutecznych działań, wspierających dziecko:
- akceptacja dziecka
- podążanie za dzieckiem
- określenie jasnych zasad
- stanowczość i konsekwencja w postępowaniu (ale nie sztywność)
- kontakt osobowy (skrócenie dystansu fizycznego)
- docenianie wysiłku dziecka
- opanowywanie własnych emocji
- rozumienie trudności
- odzwierciedlanie uczuć
- wdrażanie do zakończenia pracy poprzez atrakcyjność zadań
- stworzenie możliwości przeżycia sukcesu
- przytulenie dziecka, okazanie mu serdeczności
- ciepły, serdeczny kontakt
- podnoszenie poczucia wartości (np. wyeksponowanie prac dziecka)
- akceptacja emocji dziecka (ale nie akceptacja negatywnych zachowań)
- wzmacnianie na forum
- rozpoznawanie i nazywanie uczuć

A oto niezbędne warunki do pracy z dzieckiem nadpobudliwym:
- izolacja od wielobodźcowego środowiska (np. zapewnienie spokoju dziecku odrabiającemu lekcje)
- spokojna, nacechowana ciepłem i życzliwością atmosfera w rodzinie i środowisku wychowawczym
- jasny i przestrzegany system reguł i zasad rządzący życiem dziecka
- stale powtarzające się rytuały
- stałe pomaganie dziecku w porządkowaniu świata zewnętrznego
- pomaganie dziecku w dokańczaniu zadań
- formułowanie oraz pilnowanie przez osobę dorosłą celów działalności dziecka, które powinny być jasno sformułowane, proste i możliwe do wykonania
- rozwiązywanie wszystkich problemów związanych z dzieckiem tylko w momencie wyciszenia i uspokojenia.

Bibliografia:
1. Kozłowska A. Jak pomagać dziecku z zaburzeniami życia uczuciowego. Warszawa wyd. "Żak"
2. Serfontein G. Twoje nadpobudliwe dziecko. Warszawa "Prószynski i s-ka
3. Wolańczyk T., Kołakowski A., Skotnicka M. Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Lublin Wyd. Bifolium

Opracowanie: Magdalena Dziedziak - Wawro
Psycholog szkolny
ZSP nr 4 w Jaworznie

Wyświetleń: 1001