Dzieci odkrywają w zabawie swoje emocje

Propozycje zabaw uczących dzieci rozpoznawania własnych i rówieśników uczuć, umiejętności nazywania ich i wyrażania.

"Zmień swoje miejsce"
Tworzymy krąg z krzeseł (o 1 krzesło jest mniej niż uczestników zabawy) . Dziecko stojące w kręgu mówi zdanie: Niech wstaną te dzieci, które lubią... bądź nie lubią... i kończy zdanie jakąś czynnością wymyśloną przez siebie. Dzieci, które identyfikują się z daną osobą, wstają i następuje zamiana miejsc. To dziecko, które pozostało bez wolnego krzesła wygłasza nowe zdanie.

"Dzisiaj..."
Dzieci, siadają w kręgu i zastanawiają się jakie wydarzenia w dniu dzisiejszym były dla nich przyjemne, a jakie nieprzyjemne. Jedno dziecko otrzymuje maskotkę i jako pierwsze mówi o swoich pozytywnych bądź negatywnych odczuciach.

"We wszystkich czterech rogach. .."
W czterech kątach sali przymocowujemy po jednym kocu, na którym widnieją słowa: zrezygnowany, wściekły, radosny, optymistyczny. Nauczyciel opisuje dowolną sytuację z życia przedszkolnego. Dzieci siadają na tym kocu, który opisuje stan uczuciowy, jaki je ogarnia, gdy wydarza się to, co jest właśnie opisywane.

"Myślę, że. ..."
Nauczyciel prezentuje rysunki lub ilustracje przedstawiające różne stany emocjonalne np.: radości, smutku, strachu, złości. Dzieci wypowiadają się, co widzą na rysunkach, co czują przedstawione na nich osoby i kiedy oni podobnie się czuli.

"Pantomima uczuć"
Dzieci siedzą w kręgu, jedno z nich wchodzi do koła i rozpoczyna zabawę.
W formie pantomimy przedstawia jakieś uczucie, pozostałe dzieci odgadują, co to za uczucie. Dziecko, które poda prawidłową nazwę przedstawionego uczucia, wchodzi do środka i pokazuje nowe uczucie.

"Myślę, że. ..."
Dzieci otrzymują kontury twarzy. Nauczyciel przedstawia dowolną historyjkę z życia przedszkolnego. Zadaniem dzieci jest przedstawienie w formie plastycznej emocji (radość, złość, gniew, zdziwienie, smutek, płacz itp.) odczuwanych przez głównego bohatera historyjki.

"Jestem. .."
Nauczyciel podaje zdanie:
- Jestem szczęśliwy, gdy...
- Jestem zły, gdy...
Zadaniem dzieci jest dokończenie tych zdań.

"Wiedźma uczuć"
Jedno dziecko zakłada na głowę kapelusz. Będzie ono wiedźmą, która czaruje uczucia u pozostałych dzieci (np. uśmiecha się, tupie ze złości) . Dzieci muszą naśladować to wszystko co pokazuje wiedźma.

"Wydaje mi się, że on się dzisiaj tak czuje. .."
Dzieci siedzą w kręgu i mają przed sobą sześć kartek papieru, na których jest sześć wyrazów twarzy (szczęśliwa, uśmiechnięta, zdumiona, smutna, wściekła,
obojętna) . Jedno dziecko wyszukuje rysunek dla swojego sąsiada siedzącego po prawej stronie z taką twarzą, która wg niego pasuje do chwilowego nastroju tej osoby. Dziecko dla, którego został dobrany rysunek, mówi czy przedstawiony nastrój zgadza się, czy może inny bardziej pasuje. Następnie wybiera odpowiedni wyraz twarzy dla swojego sąsiada po prawej stronie.

Opracowanie: mgr Bogusława Biel

Wyświetleń: 9921