SCENARIUSZ AKADEMII Z OKAZJI NADANIA SZKOLE IMIENIA KRÓLA KAZIMIERZA WIELKIEGO

1. "Taniec praczek" w wykonaniu rycerzy i dziewcząt dworskich do muzyki z epoki średniowiecznej.

2. Wejście recytatorów podczas ostatnich taktów muzyki (uczniowie w strojach szkolnych).

Recyt. I:
Hej, radością oczy błyszczą
I szczęście czoła zdobi
Nadchodzi bowiem
Nowa epoka-
Naszej szkoły otwieramy wrota!

Recyt. II:
Otwierajcie na oścież szkoły naszej wrota!
Jak skrzydła motyla-
radosny tryska w niebo - stubarwna kolumna -
duch nasz wyzwolony z trosk i niepewności.
Niech
nam lśni szczęście dzisiaj, bo tryumf zagościł
i serca biją wzruszenia rytmem.

Recyt. III:
Jak most wiszący nad falami rzeki
Łączy dwa brzegi przerżnięte korytem,
Tak coraz nowych pokoleń rozkwitem
Łączą się z sobą dni, lata i wieki.

Recyt. IV:
Zawsze z tej samej życiodajnej strugi
Czerpiemy napój, co pragnienie gasi;
Żywi nas zasób pracy plemion długiej.

Recyt III:
Ich miłość, sława istnienie nam krasi.

Recyt. IV:
A z naszych czynów i z naszej zasługi
Korzystać będą znów następcy nasi.

(muzyka ta sama, co na początku recytacji)

Recyt. V:
A ziarno, gdy dobre, nie pójdzie na marne;
Nie pójdzie na marne, choć silny wiatr wieje;
Nie na tym, to wzejdzie na innym zagonie
Choć trochę naddziobią je wrony i kruki,
Plon zbiorą choć nie my, to nasze prawnuki...
(muzyka cichnie - recyt. wychodzą)

3. Piosenka chóru - "Cześć polskiej ziemi, cześć".

Cześć polskiej ziemi, cześć.
Ojczyźnie naszej cześć.
Cześć polskiej ziemi, cześć.
Cześć Polsce, cześć.

Kto się jej synem zwie.
W kim polska dusza wre.
Niech stanie w gronie tym,
Pieśń chwały nieść.

4. Wejście prowadzących - (stroje dworskie)

Prow. I:
Historia narodu polskiego to źródło wielu wzorów i przykładów, ale dzisiaj szczególny hołd składamy królowi Kazimierzowi Wielkiemu.

Prow. II:
Dlaczego to właśnie Kazimierz III Wielki ma zostać patronem naszego gimnazjum?

Prow. I:
W ubiegłym roku szkolnym Samorząd Uczniowski wysuną propozycję nadania naszej szkole imienia Kazimierza Wielkiego - jednego z najwybitniejszych władców Polski. Motywując swój wybór uczniowie podkreślali, że król ten w całym swoim życiu kierował się przede wszystkim dobrem kraju. Dyrekcja, nauczyciele i samorząd naszego gimnazjum zadecydowały o wyborze Kazimierza III na patrona. Przesądziły o tym liczne zasługi zarówno dla naszego kraju, regionu i miasta.

5. Chór - "Ballada o Rzeszowie"

Nad Wisłokiem Rzech szałas zbudował,
By spodobać się wybrance swej.
Tu powstała też nasza ballada,
Której refren tak zaczyna się.

Ref:
Rzeszów to nie takie znów małe miasteczko,
Nad Przyrwą, Wisłokiem i nad Mikośki. .. niteczką.

Król Kazimierz był Wielkim z tej racji,
Że o dobro ojczyzny swej dbał.
Za waleczność i wzór dyplomacji,
Pakosławicom gród Rzecha dał.

Ref:
Rzeszów. ..

Po ulicach się błąkał Piotr Kmita
I zaglądał w te kąty sprzed lat,
A kasztelan, pan Spytko Ligęza,
Czuwał nad tym, by podziwiał go świat.

Ref:
Rzeszów. ..

W filharmonii ktoś ciągle nam śpiewa,
Muzykuje, aż w uszach nam gra.
Bo to miasto, co miłują ludzie,
Budzi podziw i kocham je ja.

Ref:
Rzeszów. ..

Z cokołu Mickiewicz nas wita,
Kościuszko z Sikorskim przewodzi,
Lis-Kula historię przybliża,
By lepiej poznali ją młodzi.

Ref:
Rzeszów. ..

Prow. II:
Kim był Kazimierz Wielki?

Prow. I:
Był on synem króla Władysława I Łokietka. Urodził się w 1310 roku w Krakowie, tam też zmarł w 1370 roku w wieku 60 lat. Władał Polską od 1333 roku do śmierci, czyli 37 lat. Pozostawił po sobie 5 córek, ale ani jednego syna, który mógłby odziedziczyć koronę. Był więc ostatnim zasiadającym na tronie przedstawicielem Piastów.

Prow. II:
Dlaczego nosił przydomek "Wielki"?

Prow. I:
Kazimierz odziedziczył kraj wyniszczony wojnami wewnętrznymi i nękany najazdami wrogów. Okazał się godnym następcą ojca, Władysława I Łokietka. Jego mądrze prowadzona polityka i skuteczne sojusze doprowadziły do rozszerzenia granic, a przede wszystkim dały krajowi tak potrzebny pokój. Między innymi w granicach państwa znalazła się wtedy Ziemia Przemyska wraz z niewielkim grodem Rzeszowem, któremu 19 stycznia 1354 roku władca nadał prawa miejskie. Pierwszym właścicielem Rzeszowa był Jan Pakosławic herbu Półkozic, którego potomkowie przyjęli nazwisko Rzeszowscy.

Jan Długosz "Koronacja Kazimierza Wielkiego" - fragment kroniki -
Strój z epoki - stara księga (atrapa)
pląs rycerzy - wprowadzenie króla - rycerz, Żyd, mieszczanin, chłop

6. Pieśń Gaude Mater Polonia - wejście orszaku koronacyjnego w strojach z epoki (król, paziowie, damy dworu, kanonik, rycerze, mieszczanin, Żyd, chłop). Poddani niosą insygnia władzy królewskiej. Król zasiada na tronie, kanonik odczytuje fragment "Kroniki Jana Długosza"

"Wyznaczono uroczystość świętego Marka Ewangelisty, która przypadała w niedzielę 23 kwietnia, na koronację jego i jego żony. O świcie książę Kazimierz ubrany przez biskupów w pałacu w szaty królewskie i przyprowadzony do Katedry Krakowskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława w asyście biskupów oraz licznie zgromadzonych i wyrażających swoje poparcie panów i szlachty polskiej, zostaje namaszczony i ukoronowany na króla polskiego."

Rycerz:
Przyjmij koronę królestwa, która oznacza chwałę i moc Twego panowania.

Mieszczanin: (wręczając złote jabłko z krzyżykiem)
Niech Cię błogosławi i strzeże Bóg, który Cię ustanowił nad narodem, aby Ci dawał pomyślność w życiu doczesnym i uczynił Cię uczestnikiem wiecznego szczęścia.

Rycerz:
Przyjmij berło mocy i posługi sprawiedliwości, abyś kochał słuszność i miał w nienawiści nieprawość.

Chłop:
Przyjmij panie ten miecz, aby służył ku obronie Kościoła i Ojczyzny, wdów i sierot i wszystkich Bogu służącym przeciw napaści nieprzyjaciół.

Król (stojąc):
Przysięgam wobec Boga i jego Świętych Aniołów, że będę strzegł prawa i sprawiedliwości, zachowywał pokój Świętego Kościoła Bożego, poddanym - wedle możliwości - okazywał miłosierdzie, a biskupom i prałatom Kościoła oddawał cześć należną.

Wszyscy:
Wiwat Rex! Wiwat! Wiwat!

Kanonik:
A dzień ten i dalsze następne dni spędzono ku wielkiej radości i uciesze wszystkich na tańcach, turniejach i uciechach.

7. Tańce dworskie, pojedynek rycerski.

8. Wypowiedzi przedstawicieli różnych stanów - po koronacji.

Rycerz:
Mądry władca zrozumiał, że warunkiem dobrego rozwoju państwa jest doprowadzenie do pokoju z wrogimi sąsiadami.

Mieszczanin:
Król Kazimierz popierał rozwój miast. Mieszczanom nadawał liczne przywileje i lokował nowe miasta. Ich mieszkańcy bogacili się. Wielkim wydarzeniem była uczta, na której, w imieniu króla, znakomitych gości ze wszystkich dworów Europy podejmował krakowski mieszczanin Mikołaj Wierzynek.

Żyd:
Rozsrożył się na złoczyńców, którzy rozzuchwaleni w latach wojny rabowali spokojnych obywateli i napadali na kupieckie karawany. W sprawach wewnętrznych państwa całą energię skierował na wzrost bezpieczeństwa. Dla naszego narodu nastał czas pokoju.

Chłop:
Król poznawszy potrzeby ludzi, tępił ucisk słabszych. Za jego czasów żaden możny nie śmiał zadawać gwałtu ubogiemu. Stąd wzięło się powiedzenie o tym monarsze jako o królu chłopów. Bo rozumiał doskonale wielki władca, że kraj dopiero wtedy będzie bogaty i potężny, kiedy lud będzie zamożny i szczęśliwy.

9. Chór: " Gaudeamus" - śpiew.

Prow. I:
Do wprowadzenia reform i do zarządzania państwem potrzebował król Kazimierz wykształconych urzędników: utworzył więc Akademię Krakowską. Założona 12 maja 1364 roku Akademia Krakowska była pierwszym w Polsce, a drugim po praskim uniwersytetem w Europie Środkowej.

Król wstaje i mówi:
Ja, z łaski Boga, król wszystkich Polaków, wyrażam życzenie, aby Akademia ta z woli naszej utworzona, stała się źródłem żywym nauki, do którego niechaj zjeżdżają się swobodnie i bezpiecznie wszyscy mieszkańcy, nie tylko Królestwa naszego i krajów przyległych, ale i inni, z różnych części świata, którzy pragną nabyć tę przesławną perłę wiedzy.

10. Chór: "Piosenka żaków krakowskich" (melodia piosenki "Tyle słońca w całym mieście")
Jest w Krakowie akademia,
zna ją cała polska ziemia.
W akademii tej w Krakowie
mądrzy uczą się żaczkowie.
Po łacinie wiersze trzepią,
często gęsto biedę klepią,
lecz choć nieraz w butach dziury,
to trzymają nos do góry.
Raz powiada żak do żaka,
szyjąc łatę u kubraka:
- Coś to dzisiaj jadł, Bartoszek?
- Komarowych jaj półkoszek,
gęsie pióro,
wilcze łyko,
zagryzłem gramatyką.
Tak mi z tego w brzuchu kruczy
jak u kota, kiedy mruczy.
Jest w Krakowie akademia,
zna ją cała polska ziemia.
W akademii tej w Krakowie
mądrzy uczą się żaczkowie.
Po łacinie wiersze trzepią,
często gęsto biedę klepią,
lecz choć nieraz w butach dziury,
to trzymają nos do góry.

Prow. II:
W życiu należy odwoływać się do wartości i historii narodu.
Ten wielki władca może być przykładem do naśladowania dla młodych Polaków budujących nowe, demokratyczne, silne Państwo Polskie. Ważnym elementem jest także tworzenie tradycji lokalnej i to staje się naszym najważniejszym zadaniem. Pragniemy, aby w przyszłości Gimnazjum Nr 6 imienia Kazimierza Wielkiego znalazło swoje miejsce w środowisku Rzeszowa.

11. Taniec do muzyki średniowiecznej.

KONIEC

Do opracowania scenariusza wykorzystano materiały:

1. Anna Swirczyńska "Krakowskie żaki" [w:] "Opowiadania z naszej przeszłości". Teksty o treści historycznej dla klasy IV. Zebrała i opracowała Janina Malendowicz WSiP Warszawa 1976wyd. II.
2. Jerzy Centkowski, Andrzej Syta "Historia 4. Z naszych dziejów". Podręcznik dla szkoły podstawowej. WsiP, Warszawa 1997, wyd. XIV.
3. "Ballada o Rzeszowie", słowa: Małgorzata Ostrzychowska, muzyka: Jan Wywrocki
4. "Scenariusze uroczystości szkolnych dla klas IV-VIII" cz. I. Agencja Wydawnicza "Puch" s.c.,
Kielce 1992.
5. Elżbieta Gałczyńska, Elżbieta Szczepańska, Urszula Wójcik "Na szkolnej scenie". Wydawnictwo
Korepetytor, Płock 1997.

Opracowanie: Anna Banyś
Alicja Papuzińska
Ewa Skworzec
Barbara Wyrostek
Iwona Wywrocka - oprawa muzyczna

Wyświetleń: 5591