Rola szkoły w upowszechnianiu kultury pedagogicznej w środowisku wiejskim

Do czynników najsilniej oddziałujących na szanse kształcenia dzieci i młodzieży należy ogólny poziom kulturowy rodzin, ściśle związany z poziomem wykształcenia rodziców. W tym zakresie wieś znajduje się w mniej korzystnej sytuacji niż miasto.

Znaczna jeszcze część rodziców ma tylko wykształcenie podstawowe. Jest to skutek migracji bardziej wykształconej młodzieży do miast. Na wsi na ogół pozostają ci mniej zdolni, którym nauka sprawiała mniejsze lub większe trudności. Jako rodzice często nie mogą służyć pomocą swym uczącym się dzieciom, a tym bardziej są bezradni, gdy dzieci podejmą naukę w szkole średniej. Rodzina wiejska nie zawsze czuje się kompetentna w kierowaniu istotnymi sferami pracy wychowawczej, często nie widzi nawet potrzeby partnerstwa, pozostawiając realizację wielu ważnych zadań wychowawczych innym instytucjom a przede wszystkim szkole.

Moim zdaniem jest to duży mankament środowiska wiejskiego, ponieważ to rodzina powinna być najważniejszym ośrodkiem wychowawczym dziecka. Mimo dokonujących się przeobrażeń społecznych jest ona nadal tą podstawową komórką zaspokajającą potrzeby biologiczne, psychiczne i emocjonalne dziecka.

Specyficzną cechą szkoły wiejskiej a zarazem bardzo korzystną dla oddziaływań wychowawczych jest to, że jest ona instytucją tak małą , że wszyscy się w niej znają . Uczeń nie jest anonimowy. Efektywność podejmowanych działań jest więc bardziej skuteczna niż w większych szkołach, gdyż szybciej można dotrzeć do ucznia i rozpoznać jego potrzeby. Ponadto w rodzinie wiejskiej tkwią jeszcze tradycyjne modele wychowania oparte na takich wartościach jak: szacunek dla ciężkiej pracy, uczciwość, religijność, które mogą stanowić trwały fundament pracy wychowawczej.

Aby praca szkoły była efektywna musi opierać się na współdziałaniu ze środowiskiem rodzinnym. Podstawą wspólnych oddziaływań powinien być jednolity system wychowawczy. Duża autonomia, jaką otrzymały szkoły w wyniku reformy pozwala na kreowanie własnej misji szkoły oraz zachowanie własnej specyfiki. Program wychowawczy szkoły, określający główne cele wychowawcze, uwzględnia również oczekiwania rodziców i uczniów.

Szkoła, w której pracuję prowadzi różne formy upowszechniania kultury pedagogicznej wśród rodziców. Najbardziej popularne są spotkania z przedstawicielami różnych instytucji w ramach zebrań szkolnych i klasowych. Najczęściej tematyka spotkań wiąże się z priorytetami wynikającymi z planu pracy na dany rok, np. w tym roku szkolnym odbyły się następujące spotkania:

z przedstawicielami Wydziału Prewencji - w związku z realizacją programu "Edukacja prawna"

z psychologiem z poradni psych.-pedag. - na temat form dysleksji i sposobów pomocy dziecku dyslektycznemu

z przedstawicielem PIP- na temat " Bezpieczeństwo pracy w gospodarstwie rolnym"

z pedagogiem z poradni psych.-pedag. - zajęcia warsztatowe " Karać czy nagradzać?" dla rodziców uczniów kl.I - III

Ponadto w czasie zebrań szkolnych rodzice są na bieżąco zapoznawani z dokumentami szkoły. Biorą udział w tworzeniu prawa wewnątrzszkolnego poprzez wypowiadanie swoich opinii i uwag bezpośrednio oraz w ankietach. Co najmniej dwa razy w semestrze rodzice spotykają się z wychowawcami klas, aby wspólnie omawiać problemy wychowawcze. Pedagogizacja rodziców prowadzona jest także metodami aktywnymi m.in. w ramach programu profilaktycznego " II Elementarz czyli Program Siedmiu Kroków". Ciekawą formą są również lekcje otwarte z udziałem rodziców. Przykładem może być godzina wychowawcza w kl.V - " Czy my się znamy", która pozwoliła uświadomić rodzicom, że nie zawsze zdają sobie sprawę z problemów, marzeń i oczekiwań ich dzieci.

Jako szkoła wciąż poszukujemy atrakcyjnych i skutecznych form współdziałania z rodzicami. Zacieśnianiu kontaktów i budowaniu pozytywnych relacji nauczyciel- rodzic- uczeń sprzyjają uroczystości i imprezy szkolne. Odbywają się one zawsze w przyjaznej atmosferze. Chcemy, by rodzice z chęcią odwiedzali szkołę i współuczestniczyli w procesie wychowawczym, którego celem jest przecież sukces ich dziecka.

Opracowanie: Bożena Tolko

Wyświetleń: 884