"Wagary - jak zmniejszyć skalę problemu?"

Wagary, to podstawowy problem, z którym muszą borykać się na co dzień szkolni pedagodzy. Dlaczego to zjawisko z roku na rok nasila się, a nie maleje? W swojej 4-letniej pracy pedagoga gimnazjum, doświadczam zwiększania się skali problemu mimo, że nasze działania mające na celu jego likwidowanie, znacznie poszerzyły się. Przede wszystkim zobowiązuję wychowawców do regularnej kontroli uczniów wagarujących. Nasi nauczyciele każdorazowo kontaktują się z rodzicami w przypadku, gdy uczeń jest nieobecny w szkole 3 dni.

Rozliczają się z działań podjętych wobec uczniów z wysoką absencją, prowadzimy rejestr wagarowiczów, co pozwala nam ustalać efekty naszych poczynań wobec nich. Podejmujemy też wspólne działania, to znaczy zwołujemy posiedzenie Zespołu Wychowawczego, na którym analizujemy przyczyny wagarów i zobowiązujemy ucznia do podjęcia postanowień mających na celu ich ograniczenie. Jednym ze sposobów ich eliminacji jest założenie zeszytu obecności oraz stworzenie zaostrzonego systemu wystawiania ocen z zachowania, biorąc pod uwagę ilość nieusprawiedliwionych godzin. Wykorzystuję również przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w domu ucznia, zwłaszcza w tych przypadkach, gdy rodzic nie podejmuje współpracy i nie zgłasza się na wezwanie do szkoły.

Mimo tego ilość wagarujących uczniów zwiększa się. Rośnie też liczba podjętych przez Sąd Rodzinny postanowień o ograniczenie władzy rodzicielskiej z powodu nie realizowania obowiązku szkolnego, ale też często zapada wyrok ustalający nadzór odpowiedzialny rodziców nad wagarującym dzieckiem.

Jak rodzic może zostać wyznaczony do nadzoru, jeśli wcześniej nie potrafił się z tego wywiązać. Kto więc ponosi winę za wagarujące dzieci? Dlaczego jedne wagarują, inne nie ? W swojej pedagogicznej praktyce coraz częściej obserwuję bezradność rodziców, a jednocześnie brak zainteresowania problemami dziecka, co daje im swobodę działania. Rodzic uwikłany we własne problemy - alkoholizm, brak pracy, nie potrafi stawić czoła narastającym kłopotom własnego dziecka.

Niskie poczucie wartości, brak motywacji do nauki, nawarstwiające się problemy szkolne, wpływ grup rówieśniczych, brak wytyczonych przez rodziców granic postępowania, mają istotny wpływ na wagary dzieci. Ostatnio wagarujące dzieci spędzają czas w godzinach dopołudniowych w internetowych kawiarenkach, które są otwierane w pobliżu szkół i ich liczba stale rośnie. Właściciele nie zwracają uwagi na to, czy jego klient jest właśnie na wagarach. Rodzice powiadomieni o nieuzasadnionej nieobecności dziecka na lekcjach, boją się przyznać do porażki. Winę przypisują często szkole, uważając, że cały ciężar odpowiedzialności ponosi właśnie ona.

Zdarzało mi się odwiedzać domy wagarujących uczniów i wówczas zastawałam w domu i dziecko, i rodzica. Kogo należałoby ukarać? Często rodzice usprawiedliwiają wagary dzieci, chroniąc je w ten sposób przed konsekwencjami obniżenia oceny z zachowania. Jeśli nie zostanie zaostrzony system kar dla rodziców uczniów wagarujących, to uważam, że sama szkoła nie upora się z tym problemem.

Dziecko nie boi się konsekwencji i przyzwyczaja się szybko do myśli o porażce, jaką jest pozostanie w tej samej klasie. Bierze to górę nad wysiłkiem, jaki musiałby podjąć zaliczając materiał z przedmiotów, z których jest nie klasyfikowany. Wielu uczniów na kilka miesięcy przed zakończeniem roku szkolnego porzuca szkołę, wykazując w ten sposób rezygnację. Zawiadamiamy o takiej decyzji Sąd Rodzinny, jednak potrzeba co najmniej 2-3, a czasem nawet 4 miesięcy do tego by zapadł wyrok o umieszczeniu ich w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym. Mając dużo wolnego czasu stają się łatwym łupem dla młodzieżowych grup przestępczych i często sami do nich wstępują. Jestem kuratorem społecznym i pełnię nadzór nad uczniami nie wywiązującymi się z obowiązku szkolnego. Moje działania są mało skuteczne jeśli nie współpracuje ze mną rodzic. Z obserwacji wiem, że dla dziecka bardzo duże znaczenie ma, gdy rodzic interesuje się jego sprawami. Należałoby więc zmienić system kar dla rodziców za nie realizowanie obowiązku szkolnego przez ich dziecko. Czy potrafimy jednak stworzyć idealny środek przeciwdziałający wagarom?

Opracowanie:
Bogusława Głogowska
Pedagog Gimnazjum nr 8
Wrocław

Wyświetleń: 1977