Moje refleksje o edukacji ekologicznej w szkole podstawowej

W pracy z dziećmi zauważyłam, że nie potrafią połączyć zdobywanej wiedzy z otaczającym światem. Te spostrzeżenia stały się inspiracją do działań mających na celu zbliżenie dziecku świata przyrody.

Wspólnie z uczniami klasy piątej a potem szóstej i siódmej szkoły podstawowej opracowałam hasła klasy, podstawowe kierunki działań, program zajęć uwzględniających problematykę ekologiczną. Nasze działania zmierzały do "wejścia w środowisko, dotknięcia go palcem i pokochania". Stąd główne hasło klasy:

"Pokochajmy przyrodę, abyśmy mogli żyć z nią w zgodzie".

Udało się, dzieci "złapały pomysł", a dyskretnie inspirowane (przeze mnie) poznawały tajemnice przyrody. Zaplanowane wspólnie z uczniami przedsięwzięcia były realizowane głównie w terenie (wycieczki kilkugodzinne, kilkudniowe, zielone szkoły). Były to tak zwane dni terenowe. Zebrane materiały dzieci opracowywały na dodatkowych lekcjach ekologii.

A oto ciekawsze spostrzeżenia z trzyletniej pracy z młodzieżą:
1. uczniowie chętnie przygotowywali się do zajęć z nowego dla nich przedmiotu - ekologii, opracowywali różnorodne zagadnienia ekologiczne z wykorzystaniem obserwacji i materiałów z zajęć terenowych, nauczyli się poprawnie prowadzić dokumentację z obserwacji, hodowli i doświadczeń,
2. zajęcia terenowe były doskonałą formą poznania drugiego człowieka, nauką umiejętności życia i funkcjonowania w grupie rówieśniczej w myśl zasady: wszyscy jesteśmy braćmi, pomagajmy sobie nawzajem, moje życie jest też cząstką twojego,
3. praca z uczniami poza budynkiem szkolnym, poza miejscem zamieszkania była okazją do polepszenia relacji nauczyciel - uczeń (nauczyciel przyjacielem młodego człowieka),
4. wybór stałego miejsca w środowisku leśnym, wybór swojego drzewa umożliwił nawiązanie kontaktu fizycznego i psychicznego dzieci z przyrodą - z niecierpliwością oczekiwały dnia wyjścia w teren,
5. doskonałą formą zdobywania wiedzy stały się gry, zabawy, biegi, podczas których wykorzystywano doświadczenia i umiejętności z różnych dziedzin.

Podsumowując moje doświadczenia w edukacji ekologicznej dzieci, zachęcam do podejmowania działań proekologicznych, które mają duży wpływ na kształtowanie osobowości młodego człowieka, wyrabiają postawę osoby wrażliwej na otoczenie, na zło i krzywdę. Kształtują człowieka odpowiedzialnego za stan środowiska, w którym żyje to jest za dom, za Polskę i cały Świat. Jestem przekonana, że oddziaływania i "zasiana" wrażliwość zaowocuje w przyszłym życiu wychowanków. Chciałabym, aby słowa Adama Mickiewicza z upływem czasu traciły na swej aktualności:

Ale co dzień spostrzegam, jak młódź cierpi na tem,
Że nie ma szkół uczących żyć z ludźmi i z światem.

Opracowanie: Maria Gadziała

Zgłoś błąd    Wyświetleń: 1241