"Blisko Jezusa" - scenariusz programu poetycko-muzycznego

Poranek przygotowano z okazji Święta Zmarłych .
W programie wykorzystano wybrane wiersze o tematyce śmierci.
Nagrania muzyczne: "Marsz żałobny" Chopina, fragmenty "1492"i "El Greco" - Vangelisa, oraz nagranie piosenki " Śpieszmy się" z płyty "Przeźroczystość"/ według wierszy i zapisków Ks. Jana Twardowskiego/
Scenariusz przeznaczony jest do realizacji w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych
Scenografia: zapalone w świecznikach białe świece oraz czerwone znicze ułożone w kształcie serca. /w naszej szkole wnętrze szkolnej kaplicy./

Czas trwania: 45 min.

Poranek rozpoczyna nagranie -"El Greco" - Vangelisa
/w tym czasie młodzież zapala świece i świeczniki /
/nagranie wycisza się, ale stanowi tło muzyczne dla wprowadzenia/


Osoba I - wprowadzenie

Za nami dwa szczególne dni,
Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny.
Dni, w których nasze myśli krążą wokół
osób bliskich, a jednak dalekich,
nieżyjących a jednak obecnych
w naszej pamięci, w naszych wspomnieniach.
To Im dedykujemy wybrane przez nas wiersze.

Nagranie - "Marsz żałobny" - Chopina
/I część rozbrzmiewa, pod koniec nagranie wycisza się, ale stanowi tło muzyczne dla wierszy/


Osoba II

W noc księżycową
czai się
Na duszach zmarłych
czeka
Przez mgliste drzwi
widzę ją
I spoglądam nań
z daleka

/*** - Jutrzenka-uczennica naszej szkoły/

/II część "Marsza żałobnego" stanowi tło muzyczne dla kolejnych wierszy


Osoba III

Jest w śmierci wielka ulga
i skarga jest namiętna.
Słowo nie domówione
którego nie pamiętasz.

Jest obszar pustki głuchej
Ust spopielałych rozpacz.
Jest koniec - i początek.
Przystań na chwilę. Popatrz.
/" Śmierć" - K. Cybulski /


Osoba IV

A może śmierć, to tylko życia
pomnożenie
Takie nadpamiętanie, że aż
zapomnienie
I taka radość, że ci co zostają
Pojąć w nas mogą jedynie cierpienie
I umieranie ciała, które się oswaja
Z nową szybkością lotu, z takim
przeciążeniem
Że nie słyszy tych, co wołają
Że martwiejemy dla nich...
Jak kamienie.
/"A może" - E. Bryll/


Osoba V

czy wszystkie dni są stracone dla umarłych
dni w słońcu
i dni w deszczu
dni we wszystkich porach roku
popołudnia i wieczory
chwile
przecięcia chwil
wszystkie oddechy i słowa
potem
kolie dni
naszyjniki kolorowe
lata
epoki
czy wszyscy tracimy wszystko
żyjąc?
Patrzę na dzień już umarły
Myślę
/*** H. Poświatowska /


Osoba I

czy świat umrze trochę
kiedy ja umrę
patrzę patrzę
ubrany w lisi kołnierz
idzie świat
nigdy nie myślałam
że jestem włosem w jego futrze
zawsze byłam tu
on - tam
a jednak
miło jest pomyśleć
że świat umrze trochę
kiedy ja umrę
/*** H. Poświatowska/


Osoba II

Ptaku mojego serca
nie smuć się
nakarmię cię ziarnem radości
rozbłyśniesz
ptaku mojego serca
nie płacz
nakarmię cię ziarnem tkliwości
fruniesz
ptaku mojego serca
z opuszczonymi skrzydłami
nie szarp się
nakarmię cię ziarnem śmierci
zaśniesz
/*** H. Poświatowska/


Osoba III

Znowu pragnę ciemnej miłości
miłości która zabija
tak o śmierć modli się
skazany
przyjdź dobra śmierci
rozrzutna bądź jak noc sierpniowa
bądź ciepła
dotknij mnie lekko
odkąd poznałam jej prawdziwe imię
przygotuj moje serce
na ostatni urwany
wstrząs
/*** H. Poświatowska/


Końcowy fragment "Marsza żałobnego" nagłośnić nagranie Vangelisa - "1492" stanowi tło muzyczne do kolejnych wierszy


Osoba IV

Umarłym przynosimy
znoszone rzeczy.
Mówimy do nich słowami
W których brakuje liter.
Na grobach sadzimy kwiaty
ale robimy to zbyt zręcznie
jakbyśmy się chełpili
naszym dobrym zdrowiem.
Wracając myślimy
Najlepiej byłoby
Posyłać umarłym paczki.
/" Pamięć"- A. Zagajewski/


Osoba V

Zmarli czas jakiś trzepoczą wokół swoich domów
jak wokół lampy błyszczącej z daleka
Patrzą jak się sprząta
ogląda telewizję
wyrzuca lub oddaje niepotrzebne rzeczy
Niekiedy z trudem rozpoznają siebie
w zasłyszanych rozmowach
i w snach odbitych na poduszce
odlatują kołysząc ciężko
nadpalonymi skrzydłami
/"Balkon bez poręczy" - Irena Wyczółkowska/


Osoba I

Ten kwiat, co leci w górze i wieje
skrzydłami,
To motyl. Słowo obce, nie wiesz co to
znaczy.
Teraz nie ma motyli.
Ten jest jedynakiem.
Za chwilę może i jego nie będzie.
Nie myśl o tym. Patrz, niebo jest takie
niebieskie,
Po niebie chmurki lecą, to jasne, to
ciemne.
Słońce co rano wstaje, co wieczór
zapada.
Świat będzie zawsze piękny. Ludko.
I beze mnie.
/"Do prawnuczki" - J. Iwaszkiewicz/


Osoba II

Zawsze w południe
gdy słońce grzeje
najmocniej
niesie na cmentarz
wiaderko wody
i całe naręcze smutku.
Plewi to; małe poletko
jakby sprzątała mieszkanie.
Przestawia kwiaty
jak meble.
I mówi:
- niedługo się do Ciebie
przeprowadzę.
/"Obietnica starej Ślązaczki" - W. Wyka/


Osoba III

zanim siostra klepsydra
obwieści czarnymi wargami
kto kiedy
a brat karawan
robakom odźwiernym zawiezie
tę bombonierkę śmierci
jest czas na milość
bez której wiedza
nie jest mądrością
a na jedno zbawienie
nie wystarczy cała wieczność
/"Przypomnienie grobowca nad którym..." A. Pałosa/

Nagranie z płyty Enya - stanowi tło muzyczne dla kolejnego wiersza


Osoba IV

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy


Osoba V

tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego


Osoba I

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej

Tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno


Osoba II

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
A będziesz tak jak delfin łagodny i mocny


Osoba III

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
I ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
I nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
Czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą
/"Śpieszmy się" - J. Twardowski/

Na zakończenie nagranie /lub zaśpiewanie/ piosenki "Śpieszmy się" z płyty "Przezroczystość" piosenki ze spektaklu Teatru ES według wierszy i zapisków Jana Twardowskiego/

Opracowanie: Zdzisława Mnich

Zgłoś błąd    Wyświetleń: 3632