Katalog

Alicja Maczużak-Golonka
Uroczystości, Scenariusze

"Ziemia ojców naszych" - scenariusz uroczystości z okazji 11 listopada

- n +

Scenariusz uroczystości z okazji 11 listopada
"Ziemia ojców naszych"

cena udekorowana narodowymi elementami: białe i czerwone róże, w tle orzeł z koroną, portrety wybranych bohaterów narodowych, hasło "Ziemia Ojców Naszych". Słychać muzykę poważną -" Hymn do miłości Ojczyzny" - J. Krasickiego. Muzyka cichnie - wchodzi recytator.

Recytator I
11 listopada 1918 roku - ta data zajmuje w naszej świadomości szczególne miejsce. Po 123 latach niewoli Polska odzyskała niepodległość. Przywiązanie do Tej, co nie zginęła, pozwoliło wychodzić nam z najtrudniejszych opresji, stawiać czoło poważnym problemom naszej egzystencji narodowej.
Niech przedstawione fakty, teksty, melodie pomagają nam zrozumieć proces kształtowania się naszej państwowości.

Głos zza sceny na tle poloneza "Pożegnanie ojczyzny"
Był rok 1772 i pierwszy rozbiór Polski (na scenę wchodzi uczeń z planszą "1772 - pierwszy rozbiór Polski" - opiera ją o scenę).
"Rok 1773 - to drugi rozbiór naszych ziem" (drugi uczeń układa podobną tabliczkę)
"Rok 1795 - Polska przestaje istnieć na mapach Europy" (trzeci uczeń ustawia kolejną planszę).
Recytator wiesza na godle - czarną wstążkę. Na scenę wchodzi "Polska" dziewczynka
w stroju biało-czerwonym, na głowie ma koronę. Podchodzą do niej trzej chłopcy (ubrani na czarno, w kominiarkach na twarzy) z szarfami na piersiach - napisami: Rosja, Prusy, Austria. Krępują jej ręce - czarną wstążką, ściągają jej koronę, zakładają na głowę cierniową koronę. Polska siada na kamieniu wśród brzozowych krzyży spuszcza głowę. Zaborcy odchodzą. Muzyka cichnie.

Recytator II
Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny!
Jak świat jest boży, tak on był nasz własny,
Jakże tam wszystko do nas należało,
Jak pomnisz wszystka, co nas otaczało:
Od lipy, która koroną wspaniałą
Całej wsi dzieciom użyczała cienia
Aż do każdego strumienia, kamienia,
Jak każdy kątek ziemi był znajomy
Aż po granicę, po sąsiadów damy.

Rozlegają się odgłosy wystrzałów, szczęki broni. Wchodzą uczniowie z kolejnymi planszami 1830, 1848, 1863 - opierają je o scenę.

Podzielił nas, mój bracie
zły los i trzyma straż
w dwóch wrogich sobie szańcach
patrzymy śmierci w twarz.
W okopach, pełnych jęku,
wsłuchani w armat huk,
stoimy na wprost siebie
ja - wróg twój, ty - mój wróg!

Las płacze, ziemia płacze,
Cały świat w ogniu drży...
W dwóch wrogich sobie szańcach
Stoimy - ja i ty.

Słychać "Warszawiankę". Wchodzi dziewczynka w białym stroju, w ręku trzyma biało-czerwony sztandar. Za nią idą żołnierze. "Polska" wstaje, żołnierze przechodzą przez scenę. Po zakończeniu "Warszawianki" wchodzą ponownie pobandażowani , kulejąc, broń ciągną za sobą. "Polska" smutna - wraca na swoje miejsce.

Narrator:
Kiedy kolejne zrywy narodowe, kończyły się klęską, kiedy szalał terror zaborców, kiedy gasły nadzieje na wolną Ojczyznę, pozostawała modlitwa, wiara, że Bóg dopomoże.

Recytator z chórem
O wojnę powszechną za Wolność Ludów.
Prosimy Cię, Panie.
O broń i orły narodowe.
Prosimy Cię, Panie.
O śmierć szczęśliwą na polu bitwy.
Prosimy Cię, Panie.
O grób dla kości naszych w ziemi naszej.
Prosimy Cię, Panie.
O niepodległość, całość i wolność ojczyzny naszej.
Prosimy Cię, Panie.
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego
Amen

Pieśń "Konfederatów"

Recytatorzy (żołnierze)
Wróć nas do kraju, gdzie nikt Ci nie bluźni.
Jeśli w bezradnej udręce się zbliża
Do starych proroctw i prędzej czy później
Losy ojczyzny porówna do krzyża.

Śpiew chóru "Rota"

Narrator:
Polskie słowo pisane przez polskich poetów, pisarzy łagodziło żal i tęsknotę za utraconą Ojczyzną, wlewali oni w serca i umysły Polaków nadzieję.

Recytator III:
O Polsko! póki ty duszę anielską
Będziesz więziła w czerepie rubasznym,
Póty kat będzie rąbał twoje cielsko,
Póty nie będzie twój miecz zemsty strasznym,
Póty mieć będziesz hyjenę na sobie
I grób - i oczy otworzone w grobie!

Recytator IV:
Lecz zaklinam niech żywi nie tracą nadziei,
I przed narodem niosą oświaty kaganiec.
A kiedy trzeba na śmierć idą po kolei
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec

Piosenka "Miejcie nadzieję"

Recytator:
O, Polsko! Święte Twe imię
Po cichu i po kryjomu
Z trwogą za siebie i innych
Szeptano w ojców mych domach
Prawdziwe jakieś nieprawdy
opowiadano o Tobie.
Mówiono, że jesteś święta!
Mówiono, że jesteś w grobie.

Piosenka: "Wojenko, wojenko"

Narrator:
Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia.
Polacy szli na wojnę, wierząc, że spełnią się ich marzenia. 11 listopada przyszła upragniona wolność.
Ponownie naród mógł powiedzieć, że "wrócił cudem na łono Ojczyzny"

Recytator:
Jedna jest Polska, jak Bóg jeden w niebie
Wszystkie me siły jej składam w ofierze
Na całe życie które wziąłem z Ciebie
Cały do Ciebie, Ojczyzno należę.

Jestem jak żołnierz na wszystko gotowy
I jak Ojczyźnie, tak i w obcym kraju
czuwam i strzegę skarbu polskiej mowy,
polskiego ducha, polskiego zwyczaju.

Piosenka: "Ojczyzno ma".

Recytator:
"Polsko" nie jesteś Ty już niewolnicą
Łańcuch Twych kajdan stał się tym łańcuchem,
Na którym z lochu, co był Twą stolicą,
Lat sto, swym własnym dźwignęłaś
się duchem.

Wchodzi żołnierz z recytatorem zdejmują z godła - wstążkę, uwalniają Polskę.

Recytator wręcza Polsce kwiaty:
Wpatrz się i wsłuchaj
Oto Polska idzie
Żywcem w męczeńskiej pogrzebana
trumnie
I zmartwychwstaje królewsko i dumnie.

"Polska", obok stoi "Wolność" ze sztandarem. Wchodzą na scenę uczestnicy z kwiatkiem w dłoni. Słychać "Marsz triumfalny".

R: Kiedy nagle las zaszumi
mowę sosny, gdy zrozumiesz
W: To jest Polska
R: Gdy zobaczysz gdzieś topole
królujące ponad polem
W: To jest Polska
R: Gdy zobaczysz płowe wrzosy
Rozbłyskane w kroplach rosy
W: To jest Polska
R: Ujrzysz biały krzyż wycięty
hełm i pod nim piasek święty
W: To jest Polska
R: Kiedy drogim jest ci w życiu
żyto srebrne przy księżycu
W: To jest Polska

Narrator:
Dziś często nie zdajemy sobie sprawy, jak ogromne i trudne problemy stanęły przed Polakami u progu wolności. Jak wiele potrzeba było do ich rozwiązania: pracy, pieniędzy, myśli politycznej, ekonomicznej i inicjatywy i codziennego trudu.
Dziś w 84 rocznicę Odzyskania Niepodległości warto zwrócić się wdzięczną myślą ku naszym dziadkom, pradziadkom, wspomnieć jak z patriotyzmu i entuzjazmu, z walki ,i idei wyłoniła się Polska.

Piosenka "Gdyby nie oni"

Uczniowie schodzą ze sceny, składając kwiaty przed "Polską" i "Wolnością", które schodzą na końcu.

Opracowanie: mgr Alicja Maczużak-Golonka

Wyświetleń: 10152


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.