„Uzależnienie vs Sumienie”
Osoby: Kalina, Maciek, Nauczycielka, Matka, , Opiekunka, Uzależnienie, Sumienie, Policja, statyści uczniów, Ula
Głos Kaliny-nagranie: nr. 1
Cześć… to ja, Kalina, mam 16 lat. Stać mnie na wszystko, ponieważ moja mama jest bogata ,ma trzy firmy oraz jest prezesem dużej korporacji. Pomimo to jestem nieszczęśliwa .Najbardziej na świecie zależy mi na bliskości z mamą bo tylko mamy siebie. Kiedy potrzebuję z nią porozmawiać, wiecznie odkłada rozmowę na potem .Wiem że powodem, jest śmierć taty i brata. Rozumiem, że przeżywa ich stratę i dlatego rzuciła się w wir pracy a ja…….. co raz częściej sięgam po narkotyki. Tak mi dobrze…, tak mi lepiej….., ale potrzebuję mamy. Boję się ,że sama nie dam rady ……..
Scena I/ pokój Kaliny/ dzwoni telefon
Kalina: /odbiera spogląda na telefon /
Halo?
Maciek /głos z telefonu/:
Kalina? Czekam za domem mam dla ciebie towar!
Uzależnienie:
No w końcu! Ile się naczekałam! Ostatnio brałyśmy w sobotę wieczorem! No chodź ubieramy się! (Uzależnienie ubrało dziewczynę w kurtkę i szaliki)
Sumienie: / do uzależnienia/
Czy ty już w ogóle oszalałaś! Nie będzie już brała żadnych narkotyków! Raz już ją prawie policja złapała!
Uzależnienie:
Nie słuchaj nudziarza! (odepchnęła sumienie) idziemy do Maćka i Brajana!
/Do pokoju wchodzi matka i rozmawia przez telefon/
Matka: /rozmawia przez telefon/
No mówiłam ci ta brązowa teczka miała być dostarczona do Wiśniewskiego! Jesteś do niczego Marta! (rozłączyła się i popatrzyła na córkę)
O cześć córeczko’ nie śpisz?
Kalina: / nie chętna/
Nie, idę do szkoły. Pa. (wychodzi)
Matka: / patrzy w telefon/
Dobrze, dobrze. Pa
Scena II / za domem/
Brajan:
/zauważa dziewczynę za rogiem/
No ile można! Już miałem sobie pójść!
Kalina:
No sorry, matka mnie prawie nakryła na naszej rozmowie.
Maciek:
Dobra, chodź bo zaraz gliny nas znajdą!
Uzależnienie:
Świetnie! Co dzisiaj? Feta, koks? Może dopalacze?
Sumienie:
Żadne! To NIELEGALNE!!!
Uzależnienie:
Cicho siedź! Życie jest za krótkie żeby się martwić!
Brajan: /wyjmuje woreczek z białym proszkiem/
Dzisiaj towar specjalny – dopalacze!
Kalina: /bierze woreczek do ręki/
Uuuu! Dawno ich nie brałam!
/zza rogu domu wyłania się Ula – koleżanka Kaliny/
Ula: /roztrzęsiona/
Kalina?! Co ty robisz?! Czy to dopalacze?!
/chce wyrwać dziewczynie woreczek/
Maciek: /popycha Ulę/
To nie twój interes!!!
Kalina: /krzyczy/
No właśnie!
Ula: /płacze i wybiega/
Wiem, że przeżywasz stratę ojca i Wojtka, ale bez przesady! Trzeba żyć dalej, a nie brać prochy!!!
Brajan: /pociąga ją za rękę/
Patrz jaka ta twoja przyjaciółka jest „cudowna”. Nie rozumie twoich potrzeb. Idziemy.
Sumienie: /do Uzależnienia/
Minęły lata, a ona dalej to przeżywa.
Uzależnienie: /do Sumienia/
No właśnie po to tu jestem! Aby jej pomóc. Naszym jedynym przyjacielem jest Maciek, a nie ta okropna Ula.
Sumienie: /do Uzależnienia/
Powinna poradzić się mamy.
Uzależnienie: / do Sumienia/
Mhm… tej pracoholiczki, która nie ma dla nas czasu i wysyła do nas niańkę. Nie to żebym miała coś do pani Jasi…
Scena III /w szkole/
Nauczycielka: /do klasy/
Dobrze, powiecie mi kogo nie ma?
Klasa: /chórem do nauczycielki/
Kaliny i Maćka!!!!!!!
Nauczycielka:
Dobrze, dziś porozmawiamy o…
/do klasy wchodzą Maciek i Kalina/
Maciek i Kalina: /chórem/
Dobry!
Nauczycielka: /wpisuje do dziennika/
Spóźnienie. Numer 3 , 9 i 11
Ula:
Kalina, usiądź ze mną!
Kalina: /z wyrzutem/
Spadaj! Siadam z Maćkiem.
Nauczycielka:
Cisza! Otwórzcie podręczniki na stronie 140…
/Kalina rzuca samolocik z papieru w stronę nauczycielki, uśmiechając się do Maćka/
Nauczycielka:
Kto to zrobił?! Przyznać się, bo cała klasa dostanie uwagi!
/Kalina niechętnie unosi rękę do góry/
Kalina:
No ja.
Nauczycielka:
Dostajesz uwagę!
Kalina:
Wielkie mi co!!!
Nauczycielka:
Jak możesz w taki sposób odnosić się do nauczyciela!!!
/Dzwonek/!!!!!!!! –
Uczniowie: Do widzenia –Wybiegając z sali
Nauczycielka:
Pamiętajcie o projekcie dotyczącym dopalaczy! To ważne! – przekrzykując dzieci
Scena IV /Przerwa/
Brajan: /do Kaliny/
Masz ten hajs?
Kalina: /do Maćka, przerażona/
Jaki hajs? Myślałam, że jesteśmy przyjaciółmi!
Sumienie: /do Uzależnienia/
Na pewno jesteś tu żeby jej pomóc!
Uzależnienie: /do Sumienia/
Co ty, to na pewno będzie mało.
Kalina:
A ile?
Maciek:
Tyle, ile zwykle. 500 zyla .
Kalina:
500 ?!
Sumienie:
Tak, 500 złotych to malutka sumka. Wyjmie ją sobie z kieszeni na przerwie. (ironicznie)
Uzależnienie: /przerażona/
Yyyyyy…. Mamy przecież kieszonkowe, co nie?
Sumienie:
/do uzależnienia/ Wydaliśmy wszystko w sobotę! /do Kaliny/ oddaj mu te dopalacze i po sprawie!
Kalina: / do Sumienia/
Ale…
Sumienie:
Ale co?
Kalina:
Ja już je wzięłam. (przerażona)
Maciek:
Radzę ci skołować kasę na dziś, bo inaczej Twoja matka dowie się , że bierzesz.
Kalina: ( ze łzami w oczach) Skąd ja teraz wezmę taką sumę , przecież nie noszę przy sobie takich pieniędzy a poza tym wszystkie kieszonkowe wydałam
Sumienie:/do obu?
To trzeba inaczej załatwić, trzeba z tym skończyć!!!
Idziemy z tym na policję! / ciągnie ją za rękę/
Uzależnienie: /do Kaliny/
Posłuchaj, jest 20 minutówka, na pewno jakiś uczeń ma trochę pieniędzy w plecaku! Pożyczymy je dyskretnie, a potem podrzucimy tak ,żeby się nikt nie zorientował.
Sumienie:/do Uzależnienia/
To chyba najgłupszy pomysł jaki od ciebie słyszałam!
Kalina: / do obu/
Co robić??? Jestem zmuszona!!!!! (Po chwili……)
Zgadzam się. Nie mam wyjścia………….( przerażona mówi smutnym, niepewnym głosem) To ostatni raz!
Sumienie: / do Kaliny/
A co będzie, jak ktoś się dowie , że ukradłam swoim kolegom i do tego swojej najlepszej przyjaciółce pieniądze?
/nagranie nr. 4 Kalina zabiera pieniądze uczniom z plecaków po czym wraca szybko do domu/
Scena V /scena w domu
Pani Jadzia: /do Kaliny/
Dzień dobry Kalinko!
Kalina:
Dzień dobry!
Pani Jasia:
Wszystko w porządku Kalinko?
Kalina: /ukrywa pieniądze w plecaku/
Tak, tak, tak! Proszę się nie martwić!
Po chwili: A co dziś dobrego jemy na obiad ?
Pani Jadzia;
Twoje ulubione spaghetti
Kalina :
Super ! Uwielbiam spaghetti!!!
Scena VI szkoła
Następnego dnia…
Maciek: /do Kaliny/
Masz te kasę?
Kalina:
Mam.
Maciek:
To daj!
Kalina: /ucieka, zderza się z nauczycielką/
Chyba śnisz!
Nauczycielka:
Kalina, o co chodzi?
Kalina: /zdyszana/
Proszę pani, muszę pani coś wyznać.
Nauczycielka:
Dobrze, ale chodź do sekretariatu. Porozmawiamy na osobności.
/ Nagranie nr. 5 Kalina opowiada historię nauczycielce/
Nauczycielka:
Kalina, przede wszystkim ja muszę powiadomić twoją mamę. To bardzo poważna sprawa. A pieniądze jak najszybciej musisz oddać Uli i innym kolegom. I oczywiście , przeprosić.
Kalina: /smutna/
Dobrze.
Uzależnienie:
Dziewczyno, czemu powiedziałaś prawdę? Mogłaś skłamać, że nas szantażował, albo coś innego, a tak to Nauczycielka zawiadomi policję!
Sumienie: / popycha Uzależnienie/
/ do Kaliny/ Bardzo dobrze zrobiłaś! Teraz tylko przeprosimy Ulę.
Kalina: / przeprasza uczniów i oddaje ich pieniądze po czym idzie do Uli/
Kalina:
Ula, przepraszam. Miałaś w 100% racje co do tego narkomana, ale ja już z tym skończę! Przyrzekam!
Ula: / odwraca się do koleżanki/
Obiecujesz?
Kalina:
Tak!
/przychodzi Matka córki a za nią Maciek, którego trzyma policja/
Matka: /obejmuje córkę/
Córeczko! To moja wina. Kochanie, tak cię bardzo przepraszam, tak bardzo mi przykro. Ja.. zajmowałam się tylko pracą . Tak byłam nią pochłonięta, że zapomniałam o Tobie, o tym że mnie potrzebujesz.
Nauczycielka:
Kalina dostanie mniejszą karę za to, że się przyznała.
Policja:
Maciek zostanie ukarany pięcioma latami poprawczaka a ty Kalina za przyznanie się zostajesz ukarana grzywną w wysokości tysiąca złotych.
Matka: /wyciąga z torebki kwotę/
Proszę.( Podaje pieniądze)
I proszę przypilnować aby ten chłopak trzymał się z dala od mojej córki!
Sumienie: /do uzależnienia/
Ty też zmiataj!!! I więcej się nie pokazuj. Bo od tej chwili nie pozwolę na Twoje kuszenie. Bo ja będę Kalinę dobrze pilnować i nie pozwolę więcej zrobić jej krzywdy. Uciekaj stąd!
Kalina
Po chwili….. Podchodzi do Uli.
Przepraszam Cię za wszystko, za to ,że Cie odtrącałam. Czy będziesz nadal moja przyjaciółką/?
Ula : Oczywiście!!!
Opracowały: Zuzanna Kluzek
Izabela Ilcewicz

Wyświetleń: 0