METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO
WERONIKI SHERBORNE

Ruch jest podstawą istnienia, towarzyszy życiu człowieka od narodzin do śmierci. Potrzebny jest do nawiązywania kontaktów, komunikowania się z otoczeniem, za jego pomocą wyrażamy swoje emocje. Wykorzystujemy go w życiu codziennym i w pracy.
Metoda Ruchu Rozwijającego ( MRR) to system ćwiczeń – zabaw – relacji. Jej autorką jest Weronika Sherborne ( 28.07.1922 – 18.09.1990), nauczycielka wychowania fizycznego i fizjoterapeutka. Podstawą teoretyczną tej metodą były aspekty teorii ruchu Rudolfa von Labana. MRR została stworzona w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi (tzn. baraszkowanie).
Główne założenia Ruchu Rozwijającego to:
1. Rozwijanie za pomocą ruchu świadomości ciała i otaczającej nas przestrzeni.
2. Usprawnianie ruchowe.
3. Dzielenie przestrzeni z innymi osobami i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku.

Kategorie ćwiczeń MRR:
1. Ćwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała ( świadomość własnej osoby, ciała).
2. Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i budować poczucie bezpieczeństwa w swoim otoczeniu ( świadomość przestrzeni).
3. Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą ( świadomość innych osób i kontakt z nimi):
- oparte na relacji „z” ( relacji opiekuńczej),
- oparte na relacji „przeciwko” ( relację mocy i energii),
- oparte na relacji „razem” ( relacji partnerskiej).
4. Ćwiczenia twórcze.



Świadomość własnego ciała jest bardzo ważna podczas codziennej aktywności ( ubierania się, spożywania posiłków itp.). Człowiek musi znać swoje ciało, nazywać jego części. Powinien także potrafić wyodrębnić swoją osobę od otaczającej go rzeczywistości. Udział w ćwiczeniach metodą Ruchu Rozwijającego pozwala dziecku poznać własne ciało, zwiększa jego słownictwo, usprawnia motorykę, daje mu poczucie jego możliwości ruchowych i siły. Dzięki temu zyskuje ono zaufanie do siebie i poczucie bezpieczeństwa. Podczas zabaw dziecko poznaje przestrzeń, w której się znajduje, czuje się w niej dobrze, nie boi się jej, ma zaufanie do siebie i innych osób. Prowadzi to do aktywności dziecka, większej inicjatywy i twórczości. Dzielenie przestrzeni z innymi osobami przyczynia się do umiejętności współdziałania, współpracy i współprzeżywania (empatii).
Metoda ta wykorzystywana jest w pracy z dziećmi o prawidłowym rozwoju oraz z dziećmi z różnymi zaburzeniami rozwoju i potrzebami edukacyjnymi. Zajęcia oparte na MRR mają charakter grupowy i pracy w parach. Dzieci pracują tu z osobami dorosłymi ( rodzicami, wolontariuszami, nauczycielami) lub z innymi dziećmi. Bardzo ważna jest cykliczność spotkań ( np. dwa razy w tygodniu przez rok).
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego z 23.12.2008 roku opisuje proces wspomagania rozwoju i edukacji dzieci objętych wychowaniem przedszkolnym. Celem wychowania przedszkolnego jest m.in. :
• kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia
sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów
i porażek;
• rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych
relacjach z dziećmi i dorosłymi;
• zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich
ciekawości, aktywności i samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości
i umiejętności, które są ważne w edukacji szkolnej.
Udział w zajęciach prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego stymuluje rozwój emocjonalny, społeczny i intelektualny dziecka. Ma pozytywny wpływ na edukację przedszkolną i szkolną.




BIBLIOGRAFIA
1. Bogdanowicz Marta, Kisiel Bożena, „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”, WSiP, Warszawa 1992.
2. Bogdanowicz Marta, Okrzesik Dariusz, „Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne”, Wyd. V, Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk 2011.
3. Rozporządzenie MEN z 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2009 Nr 4, poz. 17).

Wyświetleń: 0