Temat lekcji:
Motyw śmierci w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”.
Cel ogólny lekcji:
Charakterystyka motywu śmierci
Cele operacyjne nauczania i cele wychowania:
-na poziomie wiadomości:
Uczeń zna treść „Rozmowy Mistrza Polikarpa ze śmiercią”
-na poziomie umiejętności:
Uczeń wskazuje i nazywa środki stylistyczne w nowopoznanym utworze
Uczeń określa funkcje środków stylistycznych w tekście
Uczeń dokonuje charakterystyki motywu (w oparciu o interpretację utworu)
-cele wychowania:
Pogłębianie wrażliwości estetycznej uczniów
Pogłębianie refleksji egzystencjalnej
Rozwijanie kreatywności
Wzmacnianie dyscypliny logicznego myślenia
Rozwijanie umiejętności współpracy
Typ lekcji:
Lekcja służąca wprowadzeniu nowego materiału oraz ćwiczeniu już posiadanych umiejętności.
I) Faza wstępna
1) Powitanie i przedstawienie celów lekcji
a) Cel:
Charakterystyka motywu śmierci na podstawie „Rozmowy mistrza Polikarpa ze śmiercią” dowiemy się jak wygląda, jaka jest i jaką rolę pełni śmierć w życiu człowieka
b) Zapisanie punktów
1. Prologus (Co? Po co? Dlaczego?)

II)Ogniwo centralne lekcji
1)Prologus
a)Głośne odczytanie pierwszego fragmentu pierwszego (F1)
b)Interpretacyjna burza mózgów
c)Uzupełnienie informacji z zastosowaniem schematu interpretacyjnego
2)Wygląd śmierci
a)Uczniowie opisują śmierć na podstawie cytatów z fragmentu drugiego (F2)
b)Nauczyciel rysuje wizerunek śmierci na tablicy (na podstawie opisu uczniów)
c)Uczniowie rysują śmierć w zeszytach
d)Porównanie wizerunku ze średniowieczną ilustracją i współczesnym wizerunkiem zombie
e)Podsumowanie: antropomorfizacja, deformacja jako ponadczasowy środek budowania grozy
3)Cechy śmierci
a)Uczniowie dzielą się na czteroosobowe grupy, każda grupa zajmuje się jednym z trzech fragmentów (F3a, F3b, F3c)
b)Pytanie: czego dowiadujemy się o śmierci?
F3a – narodziła się z grzechu pierwszych ludzi, jest karą za grzech
F3b – jest nieprzekupna, a więc sprawiedliwa, ma moc daną od Boga (nie może być zła), jest powszechna (zabierze każdego)
F3c – jest stworzeniem bożym, sprawiedliwą karą, pokonał ją tylko Jezus, zabiera dobrych i złych ale dla dobrych jest drogą do raju
III)Ogniwo końcowe lekcji
1)Podsumowanie wyników pracy
a)Uczniowie podają najważniejsze informacje do każdego z punktów
1.Prologus (Co? Po co? Dlaczego?) – ku ludzkiemu polepszeniu (moralitet)
2.Wygląd śmierci (Jak wygląda śmierć?) brzydka i straszna
3.Cechy śmierci (Jaka jest? Co o niej wiemy?) jest dziełem Boga, jest karą za grzech, jest sprawiedliwa i powszechna
4.Jaka powinna być postawa człowieka wobec śmierci (Czym jest w życiu człowieka?) Trzeba ją przyjąć, zaakceptować

Karty pracy

F1

DE MORTE. PROLOGUS1

Gospodzinie2 wszechmogący,
Nade wszytko stworzenie więcszy,
Pomoży mi to działo3 słożyć,
Bych je mogł pilnie wyłożyć4
Ku twej fały5 rozmnożeniu,
Ku ludzkiemu polepszeniu!
Wszytcy ludzie, posłuchajcie,
Okrutność śmirci poznajcie! -

F2

Polikarpus, tak wezwany9,
Mędrzec wieliki, mistrz wybrany10,
Prosił Boga o to prawie11,
By uźrzał śmierć w jej postawie12.
Gdy się moglił Bogu wiele,
Ostał wszech ludzi w kościele13,
Uźrzał człowieka nagiego,
Przyrodzenia14 niewieściego,
Obraza wielmi skaradego15,
Łoktuszą16 przepasanego.
Chuda, blada, żołte lice
Łszczy się jako miednica17;
Upadł ci jej koniec nosa,
Z oczu płynie krwawa rosa;
Przewiązała głowę chustą

Jako samojedź18 krzywousta;
Nie było warg u jej gęby,
Poziewając skrżyta zęby;
Miece oczy zawracając19,
Groźną kosę w ręku mając;
Goła głowa, przykra mowa,
Ze wszech stron skarada postawa -
Wypięła żebra i kości,
Groźno siecze przez lutości20.
Mistrz widząc obraz skarady,
Żołte oczy, żywot21 blady,
Groźno się tego przelęknął,
Padł na ziemię, eże22 stęknął.
Gdy leżał wznak jako wiła23,
Śmierć do niego przemowiła

F3a

Miła Śmierci, gdzieś się wzięła,
Dawno-liś się urodziła?
Rad bych wiedział do ostatka52,
Gdzie twoj ociec albo matka.

Mors dicit:

Gdy stworzył Bog człowieka,
Iżby był żyw eż do wieka53,
Stworzył Bog Jewę z kości
Adamowi ku radości.
Dał jemu moc nad źwierzęty,
By panował jako święty;
Jedno mu drzewo zakazał,
By go owszejki56 nie ruszał
Ani się na nie pokuszał57,
Rzeknąc jemu: "Jedno ruszysz,
Tedy pewno58 umrzeć musisz!"
Ale zły duch Jewę zdradził,
Gdy jej owoc ruszyć radził.
Ewa się ułakomiła,
Śmiałość59 uczyniła.
W ten czas się ja poczęła,
Gdy Ewa jabłko ruszyła,
Adamowi jebłka dała,
A ja w onem jebłku była.
Adam mie w jebłce ukusił60,
Przeto przez mię umrzeć musił -
W tem Boga barzo obraził
I wszytko swe plemię zaraził.

F3b

agister dicit:

Chcem do ciebie poczty65 nosić,
Aby się dała przeprosić;
Dałbych dobry kołacz65 upiec,
Bych mogł przed tobą uciec.
Mors dicit:

Chowaj66 sobie poczty swoje,
Rozdraźnisz mię tyle dwoje67!
W pocztach ci ja nie korzyszczę68,
Wszytki w żywocie zaniszczę69.
Chcesz-li wiedzieć statecznie70,
Powiem tobie przespiecznie71:
Stworzyciel wszego stworzenia
Pożyczył72 mi takiej mocy,
Bych morzyła we dnie i w nocy.
Szwytki80 ma kosa potraci;
Wojewody i czestniki81,
Wszytki świecskie miłostniki82,
Bądź książęta albo grabie83,
Wszytki ja pobierzę k sobie.
Ja s krola koronę semknę84,
Za włosy ji pod kosę wemknę85;
Też bywam w cesarskiej sieni86,
Zimie87, lecie i w jesieni.
Filozofy i gwiazdarze88,
Wszytki na swej stawiam sparze89;
Rzemieślniki, kupce i oracze,
Każdy przed mą kosą skacze

F3c

Ja zabiła Golijasza96,
Annasza i Kajifasza,
Ja Judasza obiesiła97
I dwu łotru na krzyż wbiła98;
Alem kosy naruszyła99,
Gdym Krystusa umorzyła,
Bo w niem była Boska siła.
Ten jeden mą kosę zwyciężył,
Iż trzeciego dnia ożył;

Dał ci mi to Wszechmogący,
Bych morzyła lud żywiący107.
Zawżdy wsłynie108 moja siła,
Jam obrzymy109 pomorzyła:
Salomona tak mądrego,
Absolona110 nadobnego,
Sampsona111 wielmi mocnego
I Wietrzycha obrzymskiego112.
Ja się nad niemi pomściła,
A swą kosę ucieszyła.
Jać też dziwy poczynam113,
Jedny wieszam, drugie ścinam.
Dobrzy mniszy się nie boją,
Ktorzy żywot dobry mają,
Acz191 mą kosę poznają,
Ale się jej nie lękają.
To wszytkim dobrem pospolno192 -
Jidą przed mą kosą rowno,
Bo dobremu mało płaci193,
Acz umrze, nic nie straci:
Pozbędzie świecskiej żałości,
Pojdzie w niebieskie radości

Wyświetleń: 0