Katalog

GRAŻYNA CĘCELEK, 2020-05-22
Łowicz

Pedagogika, Ćwiczenia

Propozycje ćwiczeń w zakresie wspomagania i rewalidacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

- n +

Przedstawione propozycje ćwiczeń nastawione są na rozwiązywanie problemów wychowanków związanych ze sferą emocji (ich odczytywaniem, wyrażaniem, rozpoznawaniem oraz reagowaniem na emocje) oraz ze sferą komunikacji interpersonalnej.
Oddziaływania w obszarze sfery emocjonalnej są niezwykle ważne w działaniach mających na celu optymalizację jakości społecznego funkcjonowania dziecka z problemem niepełnosprawności intelektualnej, ponieważ determinują lepszy kontakt dziecka z otoczeniem społecznym, pozwalają na wyrażanie swoich uczuć i emocji oraz umożliwiają tworzenie bliskich relacji interpersonalnych z drugim człowiekiem.
ĆWICZENIE: Rozpoznawanie wyrazu twarzy drugiej osoby/rysowanie twarzy /ćwiczenie to umożliwia dzieciom rozpoznawanie emocji poprzez obserwowanie i nazywanie różnych wyrazów twarzy/ - „rysując szczęście i inne proste emocje na twarzach, dzieci uświadamiają sobie ich istnienie”.
Cele ćwiczenia:
• kształtowanie świadomości emocji/stanów emocjonalnych
• odczytywanie emocji z wyrazu twarzy
• rozumienie wskazówek/przekazów komunikacyjnych płynących z otoczenia społecznego
• koncentrowanie uwagi
• rozwój małej motoryki

Potrzebne materiały
 papier
 pisaki
 duże obrazki przedstawiające różne wyrazy twarzy (radość, smutek, przerażenie, zakłopotanie, zmęczenie, złość) z pustymi miejscami, w które dzieci mogą wpisać odpowiednią nazwę emocji.

Miejsce
Dzieci siedzą w kole na podłodze lub na krzesłach

I CZĘŚĆ – ROZPOZNAWANIE WYRAZU TWARZY
Opis ćwiczenia
Dzieci otrzymują do wypełnienia arkusz, na którym zapisują nazwy emocji pasujące do obrazków z różnymi wyrazami twarzy.
Realizacja zabawy krok po kroku
1. Dzieci siadają w kole, należy ich poinformować, że wykonają ćwiczenie/zagrają w grę pod tytułem „Rozpoznawanie różnych wyrazów twarzy”.
2. Dzieci otrzymują do wypełnienia arkusze przedstawiające różne wyrazy twarzy.
3. Należy wytłumaczyć wychowankom, że ich zadanie polega na próbie rozpoznania i zapisania emocji, które pasują do prezentowanych różnych wyrazów twarzy.
4. Należy zachęcić dzieci, aby pracowały tak szybko, jak tylko potrafią i powiedzieć im, że będą dostawały po jednym punkcie za prawidłowe rozpoznanie każdego wyrazu twarzy. Punkty dodatkowe przyznawane są osobom, które ukończą zadanie jako pierwsze, drugie, trzecie itd.
5. Należy poinformować uczestników o rozpoczęciu zabawy i poprosić je, aby dały znak, kiedy skończą.
6. Prowadzący powinni sprawdzić odpowiedzi pod kątem prawidłowości i zaznaczyć na arkuszu każdego dziecka, w którym miejscu przerwały wykonywanie zadania.
7. Należy omówić nieprawidłowe odpowiedzi, a następnie zapisać uzyskane przez dzieci punkty.
8. Należy poprosić, aby każde dziecko po kolei przeszło dookoła i pokazało innym dzieciom swoje odpowiedzi dla danego obrazka.
9. Należy wskazać dzieci, które zostały zwycięzcami w grze, uświadamiając zasady zdrowej rywalizacji w grupie.
10. Zakończenie zabawy: należy poinformować dzieci, że to już koniec zabawy, poprosić je, aby usiadły na krzesłach lub na podłodze, twarzą w kierunku frontowej części sali, oraz powiedzieć im, że nadszedł czas na omówienie gry.

Wskazówki dotyczące procesu grupowego:
1. Zapytaj dzieci, co musiały zrobić, żeby uczestniczyć w grze. Podkreśl ważność umiejętności odczytywania wyrazów twarzy i rozumienia ich związku z emocjami ludzi.
2. Zapytaj dzieci, co robiły, aby rozpoznać emocje. Poproś dzieci o podanie konkretnych przykładów.
3. Zapytaj dzieci, jak się czuły, konkurując ze sobą.
4. Zapytaj dzieci, jak się czuły, przedstawiając swoje odpowiedzi reszcie grupy.

II CZĘŚĆ – RYSOWANIE TWARZY

Przygotowanie: z każdym dzieckiem pracuje osoba dorosła.
Cele ćwiczenia:
• Dzieci uczą się odczytywać emocje z wyrazu twarzy i ruchu ciała. Umiejętność ta pomoże im lepiej interpretować sygnały społeczne.
• Rysując różne wyrazy twarzy i widząc je na obrazkach, dzieci uczą się dostrzegać różnice w ułożeniu ust oraz brwi (w odmianie tej gry).

ZAMIERZONE CELE EDUKACYJNE I WYCHOWAWCZE:
 PIERWSZOPLANOWE: łączenie wyrazów twarzy z emocjami
 DRUGOPLANOWE: koncentrowanie uwagi, kształtowanie umiejętności z zakresu komunikacji interpersonalnej werbalnej i niewerbalnej, stosowanie się do poleceń
OPIS ĆWICZENIA
1. Każda parze złożona z dziecka i dorosłego otzrymuje dwa pisaki i jedną kartkę. Dorosły w każdej parze rysuje uśmiechniętą twarz. Jednocześnie mówi: „Uśmiechnięta buzia” i uśmiecha się do dziecka. Dziecko próbuje skopiować rysunek lub naśladować wyraz twarzy albo robi i jedno, i drugie.
2. Dorosły rysuje kolejną twarz, tym razem smutną, z płynącą łezką, i mówi: „Smutna buzia”, jednocześnie odpowiednio zmieniając wyraz twarzy. Dziecko znów kopiuje rysunek. W podobny sposób na kartce powstają jeszcze inne twarze wyrażające podstawowe emocje, np. strach.

Wskazówki dla urozmaicenia ćwiczenia:
1. Modyfikuj ułożenie brwi na rysunkach. Podniesione lub przechylone do środka mogą oznaczać strach, a przechylone na zewnątrz – smutek.
2. Dodaj gestykulację do wyrażanych emocji. Niech dzieci zgadują, co czujesz, patrząc na twoją postawę. Mogą też same przedstawiać emocje, które pozostali będą musieli nazwać.

Wskazówki do pracy z dziećmi:
• Pomagaj w rysowaniu dzieciom, które nie opanowały jeszcze tej umiejętności. Połóż dłoń na dłoni dziecka i prowadź ją, żeby mogło poczuć, jakie ruchy potrzebne są podczas wykonywania tej czynności.
• Przedstawiaj emocje w przerysowany sposób. Będą wtedy bardziej czytelne dla dzieci, które nie potrafią jeszcze interpretować wyrazu twarzy.
• Jeżeli dziecko wydaje się zupełnie nieświadome różnych wyrazów twarzy, użyj dodatkowo stymulacji dotykowej. Niech dziecko pokazuje emocje na swojej twarzy, np. smutek czy strach, przy pomocy palców”

źródła:
1. Miosga L., Pomóż mi być – komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Kraków 2006.
2. Reddy L. A., Rozwijanie umiejętności społecznych dziecka. Interwencja przez zabawę, PWN, Warszawa 2015.
3. Walczowska-Dutka M., Program nauki komunikacji dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Kraków 2005.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.