Katalog

Anna Kurkowska, 2019-06-18
Jedwabne

Uroczystości, Scenariusze

Scenariusz pożegnania szkoły

- n +

Prowadzący :
Proszę wszystkich o powstanie

• Baczność, poczet sztandarowy sztandar szkoły wprowadzić!
• Do hymnu!
• Po hymnie! Spocznij.

Prowadząca:
Pani Dyrektor, Drodzy Nauczyciele, pracownicy szkoły i zaproszeni goście. Kochani rodzice, koleżanki i koledzy.
W imieniu uczniów klas ósmych witam wszystkich na dzisiejszej uroczystości.

Prowadzący:
Ma ona wyjątkowy charakter. Jest to nasz ostatni dzień w szkole podstawowej. W szkole, która autentycznie była naszym drugim domem, w której czuliśmy się potrzebni, ważni, doceniani,
a u Was - drodzy nauczyciele znajdowaliśmy życzliwość i zrozumienie.

Prowadząca:
Za parę chwil staniemy się absolwentami Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza w Jedwabnem i nigdy już nie spotkamy się w tym gronie. Chcielibyśmy więc utrwalić moment naszego pożegnania, by pozostał w pamięci naszej i Waszej Drodzy Nauczyciele, Goście i Rodzice. Najpierw jednak złożymy ślubowanie.

Prowadzący:
Proszę wszystkich o powstanie.
Poczet sztandarowy do ślubowania wystąp.

Do ślubowania!

My, absolwenci Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza w Jedwabnem Tobie ,Szkoło, Ślubujemy! Wiernie strzec Twojego honoru!
-ŚLUBUJEMY
Dalszą pracą i nauką rozsławiać Twoje imię!
ŚLUBUJEMY
Zdobytą wiedzę i umiejętności jak najlepiej wykorzystywać w dalszym życiu.
-ŚLUBUJEMY

Prowadząca:
Spocznij. Poczet sztandarowy wstąp.

Prosimy o zabranie głosu Panią Dyrektor.

Prowadzący :
Dziękujemy Pani Dyrektor. A teraz oddajemy głos zaproszonym gościom. Bardzo prosimy o zabranie głosu Pana Burmistrza …...

Prowadząca:
Dziękujemy i prosimy o zabranie głosu Księdza……...

Prowadzący:
Dziękujemy. O zabranie głosu prosimy przewodniczącą Rady Rodziców Panią ……………..

Prowadząca:
A teraz zapraszamy do wysłuchania montażu słowno-muzycznego „ Życie- nieustanna wędrówka”

Fragment piosenki –„ Drogi” - Stróże Poranka

Uczeń 1
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami.

Uczeń 2
Ile listów, ile rozstań,
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór, żeby powstać
i znów iść, i dojść do celu.

Uczeń 3
Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń.
Ile chlebów rozkrajanych?
Pocałunków? Schodów? Książek?

Uczeń 4
Kochani nauczyciele, pracownicy szkoły i wy drogie koleżanki i koledzy. Wiele razem przeszliśmy. Dziś dobiega kresu nasza wspólna wędrówka. Zanim jednak stąd odejdziemy przypomnijmy sobie spędzone wspólnie lata.

Uczeń 5
Dawno i niedawno temu, a było to 1 września 2011, po raz pierwszy, przekroczyliśmy próg szkoły. Pełni lęku i nadziei rozpoczęliśmy naukę w pierwszej klasie. Pasowano nas na uczniów. Przez trzy lata nasze panie były naj: najważniejsze i najmądrzejsze.

Uczeń 6
Później przyszła klasa 4, 5 i 6. Przez te lata poznawaliśmy nowych nauczycieli, integrowaliśmy się i walczyliśmy o dobre stopnie.

Uczeń 7
Tu przeżywaliśmy radość sukcesów i gorycz porażek. Tu zawiązały się przyjaźnie i pierwsze miłości, które teraz będą musiały przejść próbę okrutnej rozłąki.

Uczeń 8
2 ostatnie lata to często okres naszego buntu i przekory. Staliśmy się krytyczni, nieposłuszni, a czasami nawet złośliwi. Jednak mimo tego podziwialiśmy tych wychowawców, którzy literę prawa połączyli z literą serca.
Uczeń 9
Szanowaliśmy tych, którzy wiedzę naukową potrafili połączyć z mądrością życiową, wymagając, umieli zastosować taryfę ulgową. Rozumieli, że uczeń tak jak dorosły ma dobre i złe dni, kłopoty ze zdrowiem i z najbliższymi w domu.
Uczeń 10
Dzisiaj w naszym wspólnym marszu dobiegamy do mety. Za ten wspólny marsz, za trud wychowania, kształcenia i nauczania, za świętą cierpliwość, dobroć
i wyrozumiałość serdecznie dziękujemy.
Piosenka Jedna mała łza

Uczeń 11
Już szmat drogi
przebytej za nami,
bardzo długi,
więc żegnać się trzeba.

Uczeń 12
Stąd pójdziemy
każdy w swoją stronę,
gdzie wskazówek
i drogowskazów już nie ma.
Cały ciężar naszego życia
spocznie teraz na naszych ramionach.

Uczeń 13
Trudne są chwile pożegnań, bo coś ściska za gardło i łza kręci się w oku. Cieszymy się, że udało się szczęśliwie zakończyć naukę w szkole podstawowej , ale jednocześnie żal tych dni, które się już nie powtórzą.
Uczeń 14
Tu zostawiamy ostatecznie nasze dzieciństwo i wkraczamy w życie bardziej samodzielne, dorosłe, dlatego lękamy się. Nikt nie będzie nas prowadził za rękę i podpowiadał, jak należy postąpić. Musimy sami stawiać czoła życiu – dzień, po dniu.
Uczeń 15
Ale zanim nastąpi moment pożegnania udajmy się w podróż sentymentalną i wspólnie powspominajmy. Zapraszamy do obejrzenia krótkich prezentacji. Życzymy miłego oglądania.
Prezentacje

Uczeń 16
W naszej pamięci zostaną nie tylko wydarzenia, uwiecznione na zdjęciach, ale także przestrogi naszych nauczycieli, wychowawców, rodziców. Dzięki nim będziemy się mniej potykać, mniej popełniać błędów. Teraz dopiero doceniamy troskę, cierpliwość i umiejętność przekazywania nie tylko wiedzy naukowej, ale także życiowej.
Uczeń 17
W podziękowaniu drodzy Rodzice, Nauczyciele, pracownicy Administracji i Obsługi chylimy przed Wami głowy. Jednocześnie przepraszamy za chwile niemiłe, za przykrości, których byliśmy przyczyną.



Uczeń 18
Dziś, tuż przed zakończeniem roku szkolnego, obiecujemy, że ten bezcenny dar poznawania wiedzy, jaki otrzymaliśmy w tej szkole, będziemy rozwijać i pielęgnować, aby nie zawieść Waszego zaufania i wiary w nasze możliwości.
Uczeń 19
Chcielibyśmy pozostawiać po sobie dobry ślad. . Mamy nadzieję, że zachowacie nas wszystkich
w serdecznej pamięci.
Uczeń 20
Szczególne słowa podziękowania i pożegnania kierujemy do uczniów klas młodszych. Doceniajcie czas który spędzacie razem. Cieszcie się każdą chwilą spędzoną w murach tej szkoły, gdyż upływa szybko życie, jak potok płynie czas i za rok, za dzień za chwilę razem nie będzie was.

A teraz kilka słów pożegnania od nas - przedstawicieli klas młodszych.


Drogie koleżanki, kochani koledzy. Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział ludziom młodym: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, którym jesteś Ty sam – każdy, każda.” Pamiętajcie o tych słowach, wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości.

Od nas, młodszych koleżanek i kolegów, przyjmijcie najlepsze życzenia. Życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły. Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje. Ruszajcie w dalszą szczęśliwą drogę.
Piosenka Szczęśliwej drogi już czas


Uczeń 20
W takim dniu pożegnania chcielibyśmy powiedzieć
i wyrazić wszystko, ale...

Uczeń 21
Powiedzieć wszystko?
Nie, to niemożliwe.
Zawsze zostaje to,
co najważniejsze
i co się nie da okpić powiedzeniem.

Uczeń 22
Właśnie uczucia -
doprawdy,
nie czyny -
są najtrudniejsze do wypowiedzenia.
Choćbyś najbardziej chciał,
nie powiesz nigdy.

Uczeń 23
Bo jak mówił Jan Paweł II
"Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest,
nie przez to, co ma, lecz przez to, czym się dzieli z innymi."

Uczeń 24
Prawdziwe zatem są słowa:
"O to chodzi jedynie,
by naprzód iść wciąż śmiało.
Bo zawsze się dochodzi
gdzie indziej, niż się chciało."

Uczeń 25
My jednak mamy nadzieję,
że dojdziemy do upragnionego celu.
Przecież to nasi nauczyciele uczyli nas wytrwałości, uporu,
dodawali odwagi, zachęcali do działania

Uczniowie razem
Dziękujemy im za to.

Uczeń 26
Dziękujemy wszystkim nauczycielom,
którzy przez długich osiem lat
ofiarowali nam dar nauki.

Uczeń 27
Dziękujemy pracownikom obsługi i administracji za cierpliwość i wyrozumiałość.

Uczeń 28
Dziękujemy rodzicom za miłość i troskę, za to , że byliście z nami w chwilach radosnych i smutnych.

Uczeń 29
Posyłamy kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią nieśmiałe!
Co w sercach naszych zostanie w skrytości
Wiecznym oddźwiękiem naszej wielkiej wdzięczności.

Uczeń 30
Posyłamy kwiaty - niech kielichy skłonią,
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami,
Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą.

Uczeń 31
Szczęśliwe kwiaty! Im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi
Ich wonne słowa nie mogą urazić kogoś,
komu upadną pod nogi.
Wzgardą im usta nie odpłacą skromne
kiedy powiemy:

Uczniowie razem
Dziękujemy, nie zapomnimy!


Prowadzący
Dziś już rozstajemy się z Wami i wierzymy, że spotkamy się w dorosłym życiu.

"Piosenka absolwenta"

(wręczenie kwiatów) w tle piosenka









Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.