2. Piosenki w nauczaniu języka angielskiego

2.1 Walory wykorzystania piosenek w nauczaniu języka obcego

Muzyka, melodia, dźwięk - towarzyszą nam codziennie. Można usłyszeć je w radiu, Internecie, reklamach. Również w nauczaniu języka obcego wykorzystanie materiału muzycznego jest dość popularne. Piosenka zawiera te elementy leksykalne i strukturalne, które mogą pomóc rozwijać sprawności receptywne: słuchanie i czytanie. Te czynniki wpływające na znajomość i rozwój jzyka obejmują: melodię i tekst, słowa i rymy oraz rytm i treść.
Iluk (2002: 98) wskazuje, że śpiewanie piosenek i recytowanie wierszy to ważne formy komunikacji. Są to także atrakcyjne zajęcia dla dzieci ze wzglądu na nastrój, jaki wywołują. Z perspektywy nauczania języków obcych recytowanie wierszyków, rymowanek i wyliczanek oraz śpiewanie piosenek spełnia wiele funkcji dydaktycznych. Podążając dalej za autorem, możemy zauważyć te funkcje. Uczenie się na pamięć piosenek, rymowanek jest doskonałym treningiem pamięci. Rytm, rym, takt oraz melodia ułatwiają opanować wymowę, akcent wyrazowy i intonacji oraz zwiększyć tempo mówienia bez żmudnych ćwiczeń fonetycznych. Co więcej śpiew połączony z ruchem (rytmicznym klaskaniem, mimiką, gestem, tupaniem) pozwala doświadczyć języka za pomocą większej ilości zmysłów. Dzięki temu tekst i jego słownictwo zapamiętuje się szybciej i bardziej trwale. Wiele tekstów zawiera podstawowe słownictwo będące przedmiotem nauczania na I etapie edukacyjnym np. nazwy dni, części ciała, różnych czynności, liczby itp. Wykorzystując tego typu teksty, istnieje możliwość wprowadzania klasyki z wielu zakresów komunikacji codziennej w atrakcyjny dla dzieci sposób i utrwalenia słownictwa bez efektu znużenia.
Ponadto Iluk (2002:99) zauważa, że teksty wierszyków i piosenek zawierają słownictwo i zwroty do wyrażania emocji. Jest to o tyle ważne, iż ten aspekt komunikacji interpersonalnej w podręcznikach szkolnych nie znajduje wystarczającej uwagi. Umiejętność śpiewania piosenki może być dowodem konkretnych umiejętności w języku obcym - motywuje dziecko do działania. Wspólne śpiewanie stwarza okazje do większej aktywności i integracji, a skorzystać na tym mogą zwłaszcza uczniowie pasywni i nieśmiali. Śpiewanie może być wykorzystane jako środek wprowadzający odpowiednią atmosferę i urozmaicenie zajęć lub wzmocnienie uwagi dzieci. Dzięki temu można łatwiej rozładować powstałe napicia, wyeliminować stres lub problemy z dyscypliną uczniów. Śpiewanie zaspokaja potrzebę dzieci do bycia w centrum uwagi i publicznych wystąpień.
Jaroszewska (2009:173) podkreśla, że piosenki oraz ćwiczenia muzyczne nie tylko uwrażliwiają na dźwięki, rozwijają percepcję i dostarczają prawidłowych wzorców artykulacji, lecz również mogą przenosić uczniów w inny świat – nie tylko świat fantazji, lecz także świat realnej, choć dotychczas nieznanej małym dzieciom kultury. Uczniowie w tym wieku zazwyczaj chętnie śpiewają, wyklaskują i wytupują rytm, naśladują odgłosy zwierząt i pojazdów. Muzyka, rytm i rym szybko zapadają im w pamięć, co pozwala dzieciom utrzymać wrażliwość słuchową na dźwięki typowe dla danego języka, a także ćwiczyć prawidłową wymowę.
Piosenki i rymowanki można wykorzystać w każdej fazie lekcji. Mogą służyć wprowadzeniu bądź utrwaleniu słownictwa, zwrotów, struktur gramatycznych. Mogą również zostać wykorzystane do prezentacji nowych zagadnień tematycznych, do ukazania określonych kulturowych tradycji, charakterystycznych zachowań bądź gestów, zwłaszcza gdy zostaną poprzedzone lub uzupełnione prezentacją audiowizualną, do której uczniowie będą mogli się aktywnie przyłączyć. Piosenki, w których są stosowane zestawy ćwiczeń ruchowych oraz werbalnych, wspomagają rozwój koordynacji ruchowej dzieci i w pewnym zakresie potęgują aktywność intelektualną. Mogą też stać się częścią rytuałów klasowych i tym samym służyć integracji uczniów w klasie. Wspólny śpiew sprawia dzieciom radość, pozwala im zapomnieć o troskach oraz wprowadza je w dobry nastrój (Siek-Piskozub 2001:183-184).
Podobne walory wykorzystania muzyki w nauczaniu języka obcego odnajduje Hościłowicz (2016: 51) zauważając, że używanie muzyki w nauczaniu języka obcego potwierdza teorię inteligencji wielorakich, ponieważ wzmacnia wszystkie typy inteligencji. Dzieci przyswajają więcej słów, gdy towarzyszy im rytm i melodia niż kiedy są tylko słowami mówionymi. Aspekt rytmiczny piosenki wspomaga skuteczność wykorzystywania mnemotechnik, które są ogółem sposobów i środków ułatwiających zapamiętanie trudnego materiału. Sposoby te polegają na wynajdywaniu w materiale pamięciowym związków logicznych, skojarzeń treściowych, na wprowadzaniu form rytmicznych, które ułatwiają zapamiętywanie (Okoń 2001: 243).
Podnoszenie poziomu sprawności receptywnych przy wykorzystaniu materiału zawierającego melodię i obraz (w przypadku teledysków), wydaje się bardziej efektywne w stosunku do materiału słuchanego w formie monologu czy dialogu ze względu na bodźce zarówno słuchowe jak i wzrokowe. Piosenki odnoszą się do wielu aspektów życia i są idealnym materiałem do wprowadzania na lekcjach dotyczących konkretnej tematyki. Silnie motywują do wykonywania zadań na nich opartych, ponieważ postrzegane są raczej jako zabawa niż nauka. Kolejnym pozytywnym aspektem jest fakt, iż użycie muzyki wpływa na atmosferę w klasie. Można używać jej jako elementu relaksacyjnego lub wprowadzić za jej pomocą dynamikę w proces nauczania. Dziecko łatwiej zapamiętuje to, co angażuje je emocjonalnie, ponieważ zmysł słuchu oraz neuroprzekaźniki funkcjonują w taki sposób, aby zaznaczyć te wspomnienia dźwiękowe, które są istotne. Piosenka, czyli muzyka z tekstem, angażuje obie półkule mózgowe, dzięki czemu jest bardzo skutecznym środkiem dydaktycznym, wprowadza słuchacza w stan relaksacji i właśnie wtedy mózg jest otwarty na pozytywne impulsy zewnętrzne (Hościłowicz 2016:51).
Podobne korzystne aspekty wykorzystania piosenek w nauczaniu języka odnajduje Pamuła (2009:72) twierdząc, że piosenka bardziej angażuje emocjonalnie dziecko niż tradycyjnie wyrecytowany wierszyk. Dzieci szybko się jej uczą, a spontaniczne powtarzanie piosenki jest możliwe przy wielu okazjach, dzięki czemu częściej ćwiczona jest wymowa. Ten emocjonalny charakter muzyki jest dużym sprzymierzeńcem w podnoszeniu motywacji do wykonywania ćwiczeń fonetycznych. Wybrane piosenki można łatwo zilustrować gestem lub mimiką, ponieważ dotyczą one dziecięcego świata, co ułatwia uczniom ich zrozumienie.
Kuśnierek (2016:26) zauważa inne atuty pracy z piosenką. Według niej słuchanie piosenek to doskonały sposób na poznanie kultury danego kraju, a także języka używanego w społeczności kulturowej, ponieważ język jest jedną z gałęzi kultury. Muzyka nie jest uniwersalna, a zatem muzyka jest odbiciem czasu i miejsca, które ją wytworzyły. Istnieje wiele piosenek, które stanowią kulturowy przekaz zawierający znaczące informacje społeczne. W związku z tym utwory mogą być używane jako sposób patrzenia na kulturę i kontrastowania jej z innymi kulturami. Co więcej, istnieje wiele piosenek, które opowiadają o znanych miastach i mogą zostać wykorzystane do poznania ważnych zabytków, uczuć lub dźwięków miasta.
Wedlug Kuśnierek (2016:26), nauka języka obcego przez muzykę może być postrzegana jako nieformalna metoda zwana edutainment. Edutainment to metoda łącząca ze sobą wartościowy przekaz edukacyjny z elementami rozrywki. Zasada edutainment ma na celu zwrócenie uwagi uczniów, zaangażowanie emocjonalne i zainteresowanie lekcją. Zajęcia prowadzone z wykorzystaniem metody edutainment wykonywane są w przyjemny sposób, dlatego nauczanie z zastosowaniem muzyki jest kombinacją słów z edukacją i rozrywką.
Kiedy młodzi uczniowie przeszkadzają, nauczyciel może zdyscyplinować za pomocą utworu. Szpotowicz i Szulc-Kurpaska (2009: 196) zauważają, że śpiewanie jest działaniem całej grupy ( ang. lockstep), w którym wszyscy uczniowie są zaangażowani w to samo ćwiczenie w tym samym czasie. Piosenka może być również nagrodą za dobre zachowanie. Autorzy stwierdzają również, że śpiewanie jest przyjemną odmianą, jeśli chodzi o pracę z językiem na lekcji i może stanowić oderwanie od monotonii. Wreszcie dodają, że muzyka jest kluczem do wyobraźni nawet dla wielu uczniów, którzy myślą, że w ogóle nie mają wyobraźni.[tłum. własne]

2.2 Metodyka wprowadzania piosenek w nauczaniu języka obcego

Iluk (2002:100) wyróżnia fazy wprowadzania i wykorzystania piosenek podczas zajęć. Pierwszą jest prezentacja utworu- może być wykonaniem nauczyciela lub nagraniem. W kolejnym kroku nauczyciel wyjaśnia nowe słownictwo wykorzystując wizualizacje (ilustracje, mimikę, gesty itp.). Kolejnym etapem jest rozpoznanie jakie słowa dzieci rozumieją i co jest treścią utworu. Następnie nauczyciel utrwala z dziećmi tekst, a treść piosenki może stać się przedmiotem rozmowy związanej z danym obszarem lub tematem, który jest realizowany. W fazie wprowadzania tekstu są pomoce wizualne, ćwiczenia i urozmaicone powtórzenia, aby wszystkie dzieci mogły zapamiętać tekst. Efektywnym ćwiczeniem w tym zakresie jest powtarzanie chórem- całej grupy lub poszczególnych osób. Nauczyciel stosując odpowiednie gesty pomaga zachować odpowiedni rytm i jednakowe tempo. Powtarzanie rytmiczne natomiast polega na rytmicznym akcentowaniu wyrazów i grup wyrazowych lub na łączeniu ich z sygnałem akustycznym.
Ważnym elementem dydaktycznym jest szerokie stosowanie elementów ruchowych dostosowanych do treści tekstu piosenki. Śpiewanie powinno być jak najczęściej połączone z ruchem. W tym celu można zintegrować melodię z ruchami rąk, palców, dotykaniem, kręceniem się w kole, podskokami, tupaniem lub zmianą miejsca. Wykorzystując kreatywność i samodzielność dzieci należy umożliwić im znalezienie także własnych gestów i form ruchu do taktu, rytmu lub treści utworu. Śpiewanie nie powinno ograniczać się do mechanicznej produkcji. Dzieci mogą zastępować wybrane elementy tekstu nowymi, tworzyć własne rymy, a nawet własne wersje (Iluk 2002: 101).
Hościłowicz (2016:52) wyróżnia trzy fazy pracy z piosenką: ćwiczenia poprzedzające słuchanie (ang. pre--listening activities); ćwiczenia w trakcie słuchania (ang. listening activities) oraz ćwiczenia po wysłuchaniu (ang. post-listening activities). Ćwiczenia poprzedzające słuchanie (ang. before listening) odgrywają istotną rolę w skutecznym rozwijaniu umiejętności słuchania i pomagają nauczycielowi rozpoznać, w jakim stopniu uczniowie znają tematykę obecną w piosenkach, jak również stopień opanowania zasobu leksykalnego oraz struktur gramatycznych, które się w nich pojawiają. Ćwiczenia wykonywane w tej fazie pomagają uczniom przygotować się do tego, co za chwilę usłyszą, oraz obniżają poziom stresu i niepewności związanej z trudnościami w słuchaniu języka obcego poprzez przedstawienie właściwego kontekstu językowego i pozajęzykowego. Ponadto, zadania poprzedzające słuchanie wzmacniają interakcję pomiędzy uczniami i dają możliwość dyskusji w klasie i świadomości zakresu leksykalno-gramatycznego zawartego w piosence, dzięki czemu uczniowie czują się pewniej podczas słuchania, wiedzą jakiego materiału leksykalnego i gramatycznego mogą się spodziewać w piosence.
Podczas słuchania (while listening) należy pozwolić dzieciom słuchać piosenki dwa lub trzy razy w całości, zarówno w trakcie słuchania intensywnego, jak i ekstensywnego. Dzieci próbują określić główną myśl piosenki, stawiają hipotezy, które nauczyciel weryfikuje. Istotne jest, aby materiał leksykalno-gramatyczny był dobrany tak, aby był zgodny z realizowanym programem nauczania. Utwory nie powinny być wyselekcjonowane przypadkowo. Ćwiczenia w trakcie słuchania należy się dobrać w taki sposób, aby dzieci miały poczucie osiągnięcia sukcesu. Dzieci nie muszą rozumieć każdego pojedynczego słowa, natomiast zrozumienie i zapamiętanie fragmentów piosenki przez uczniów możemy potraktować jako ich osiągnięcie, a zarazem sukces nauczyciela (Hościłowicz 2016:53).
Etap, który następuje po wysłuchaniu piosenki (ang. after listening), jest kontynuacją ćwiczeń wykonywanych podczas słuchania i ma na celu wykorzystanie poznanego materiału leksykalnego oraz struktur gramatycznych do rozwijania umiejętności pisania i mówienia. Ćwiczenia zrealizowane po zakończeniu słuchania systematyzują wiedzę językową uczniów, pełnią rolę ewaluacyjną i utrwalają zdobyte umiejętności. Na ćwiczenia przeprowadzane po wysłuchaniu materiału można poświęcić więcej czasu niż na zadania podczas słuchania, co pozwoli uczniom na omówienie materiału leksykalnego, strukturalnego, jak również dyskusję czy opis i analizę problematyki społecznej lub kulturowej zawartej w treści piosenki. Ćwiczenia po wysłuchaniu piosenki powinny być szczególnie motywujące i interesujące. Przy wyborze odpowiedniej techniki należy uwzględnić to, ile czasu możemy poświęcić na tę część lekcji, czy ćwiczenie będzie polegało na dyskusji, czytaniu czy pisaniu, oraz czy będą to ćwiczenia wykonywane indywidualnie przez uczniów, czy też realizowane w grupach (Hościłowicz 2016:53).
Również Kuśnierek (2016: 27) zauważa trzy etapy pracy z piosenką i podobnie je definiuje. Celem wstępnego etapu jest rozwój dzieci pod względem tematycznym, językowym, edukacyjnym i psychologicznym dla danej działalności. Uczący się mogą zostać zapoznani z tematyką i kluczową leksyką lub dowolnymi cechami lingwistycznymi, z których mogą skorzystać na późniejszym etapie nauki języka obcego. Istotnym elementem wstępnego etapu jest stworzenie celu, dla którego uczniowie będą chcieli słuchać piosenki. Podczas drugiego etapu, który może być postrzegany jako główny przedmiot lekcji, uczniowie wypełniają zadania związane bezpośrednio z piosenką. Trzeci etap zazwyczaj obejmuje dalsze działania, które ćwiczą umiejętności produkcyjne pisania i mówienia na różne sposoby. Na tym etapie tekst piosenki pobudza do kolejnych ćwiczeń poprawiających inne umiejętności językowe [tłum. własne].

2.3 Kryteria doboru piosenki

Praca z obcojęzyczną piosenką wykorzystywaną jako materiał dydaktyczny posiada niewątpliwie wiele atutów. Oprócz swojej funkcji motywującej i dydaktycznej, jest ona również źródłem pozytywnych emocji i dobrej atmosfery na zajęciach. Ważne jednak, aby piosenka była odpowiednio dobrana. Pierwszym kryterium, którym należałoby się kierować przy wyborze piosenki, jest dostosowanie jej do poziomu językowego uczniów. Nauczyciel powinien upewnić się, czy piosenka nie zawiera zbyt wielu trudnych struktur gramatyczno-leksykalnych, skomplikowanych środków stylistycznych czy odwołań do kultury, bez przybliżenia których jej tekst będzie niezrozumiały. Wybierając piosenkę, nauczyciel powinien określić, jaki procent jej tekstu wymaga tłumaczenia, i jaki sposób objaśnienia nowej leksyki wybierze podczas pracy z piosenką na zajęciach. Równie ważnym kryterium doboru piosenek jest wiek uczniów. Należy zastanowić się, czy wybrana piosenka zainteresuje daną grupę wiekową oraz czy jej tekst odpowiada intelektualnemu poziomowi uczniów. W przypadku uczniów w młodszym wieku dobrze sprawdzają się piosenki dydaktyczne, czyli te stworzone specjalnie do nauczania języka obcego oraz piosenki dla dzieci funkcjonujące w danej przestrzeni kulturowej, takie jak piosenki-wyliczanki, zgadywanki czy utwory z filmów animowanych Deczewska (2004:135).
Ważnym kryterium z punktu widzenia nauczania języka obcego jest glottodydaktyczna wartość prezentowanego utworu. Wybierając piosenkę na zajęcia językowe, nauczyciel powinien zastanowić się, w jakim celu zamierza jej użyć, i co chce przez pracę z piosenką osiągnąć. Warto, aby praca z piosenką, poza momentem relaksu i stworzeniem przyjaznej atmosfery, przynosiła także korzyści językowe. W związku z tym należy upewnić się, czy tekst piosenki zawiera odpowiednio dużo przykładów ćwiczonej konstrukcji i czy jest związany z tematem lekcji. Nauczyciel powinien przemyśleć, jakie ćwiczenia na podstawie piosenki może przygotować, oraz upewnić się, czy tekst, melodia, tempo, rytm i jakość nagrania pozwolą na realizację zaplanowanych ćwiczeń. Jeżeli nauczyciel będzie chciał zaśpiewać piosenkę z uczniami, należy sprawdzić czy melodia nie jest zbyt trudna, a tempo zbyt szybkie oraz czy są dostępne warianty karaoke (Deczewska 2004: 136).
Kuśnierek (2016: 27) wnioskuje, że nie ma ścisłych zasad, których nauczyciele powinni przestrzegać przy wyborze utworu do pracy językowej, ale jest kilka czynników, które powinni wziąć pod uwagę. Dzieli kryteria na cztery grupy: klasę, nauczyciela, możliwości zajęć i muzykę. Po pierwsze, nauczyciele powinni wziąć pod uwagę wiek uczniów. Młodzi uczniowie mogą nie być w stanie zrozumieć utworów zbyt poważnych lub zbyt skomplikowanych i trudnych do nauczenia. Poza tym każda grupa wiekowa ma swoje ulubione muzyczne utwory. Ważna jest również pora dnia. Niektórzy uczniowie są zmęczeni wieczorem i muzyka może ich pobudzić, podczas gdy inne klasy mogą potrzebować nieco więcej zdyscyplinowanej energii. Piosenka powinna mieć wartość edukacyjną, nie powinna być tylko zabawą. [tłum. własne]
Podsumowując Deczewska (2014:138) dodaje, że przemyślany dobór piosenek przekłada się na sukces dydaktyczny w pracy z tym materiałem. Wybierając repertuar na zajęcia, nauczyciel powinien kierować się poziomem trudności tekstu odpowiadającym językowemu poziomowi uczniów, dopasowaniem piosenki do wieku uczniów, wartością glottodydaktyczną utworu, preferencjami muzycznymi odbiorców. Nauczycielom zamierzającym regularnie wykorzystywać piosenki na swoich zajęciach można poradzić sporządzenie swego rodzaju bazy utworów, zgrupowanych według tematów (np. sport, mój dzień), zagadnień gramatycznych, aspektów kulturowych, na przykład piosenki świąteczne, piosenki śpiewane z okazji urodzin.


2.4 Przykłady wykorzystania piosenek podczas zajęć

Konderak (2015: 57) zauważa, że dzieci chętnie uczą się różnych piosenek na pamięć i nie mają oporu, by często je śpiewać i łączyć z innymi działaniami. Z poznaną w przedszkolu piosenką w języku obcym można zaplanować i zrealizować wiele form aktywności. Można ją zaśpiewać: samemu, z kolegą czy koleżanką lub w grupie, cicho jak myszka lub głośno jak na występie przed publicznością. Piosenkę można wykorzystać jako wyliczankę do różnych zabaw dziecięcych w przedszkolu, w domu lub na podwórku; opowiedzieć jak historyjkę lub wyrecytować jak wiersz; pokazać, wymyślając gesty do poszczególnych fraz, a nawet słów utworu. Ta forma muzyczna kreuje przedstawienia, wykorzystując ilustracje do piosenki wykonane przez dzieci. Piosenki można odegrać jak sztukę teatralną, posługując się rekwizytami przygotowanymi przez małych uczniów na zajęciach językowych. Przy pomocy tej formy muzycznej można zagrać w wiele językowych gier ruchowych, chociażby w uwielbiane przez dzieci śledztwo, zabawę w fanty, ciuciubabkę, Simon says, itd. czy w niezliczoną ilość ruchowych zabaw językowych z piłką. Dzięki tym środkom dydaktycznym istnieje możliwość, aby dotknąć, powąchać i spróbować, gdy piosenka opowiada o rzeczach jadalnych, a nauczyciel przyniósł te produkty na zajęcia. Piosenka daje szanse, aby móc wyczarować z niej zupełnie nowy utwór, układając poszczególne rysunki w innej kolejności; im śmieszniejsze rzeczy powstają, tym ciekawiej, i tym większa chęć dzieci do zabawy i eksperymentowania ze słowami i zwrotami w języku obcym.
Ponadto piosenką można pobawić się, wykorzystując ilustracje w formie małych kart do poszczególnych fraz piosenki, w takie gry i zabawy językowe, jak: ciepło-zimno; wyścigi; Co zniknęło?; Daj mi, proszę; Biegnij do…; Magiczny woreczek, Rysunek parzy, Memo, Bingo, Lotto itd. Dzieci mogą pochwalić się i nawet być lepszym od starszego brata, który nie zna języka. Jak widać, możliwości wykorzystania piosenki na zajęciach językowych są ograniczone wyłącznie pomysłowością i kreatywnością nauczyciela oraz dzieci, a z muzyką możemy połączyć elementy innych sztuk, takich jak: taniec, pantomima, rysunek czy literatura. Najważniejsze, by dobrze się bawić, gdyż to zabawa jest uniwersalnym przywilejem dzieciństwa (Krzywoń 2011:225).
Hościłowicz (2016: 23) również proponuje kilka zabaw z piosenką i muzyką w tle.
Show me what you got- czyli pokazywanie treści piosenki. Celem tego ćwiczenia jest zapoznanie uczniów z nowym słownictwem, kluczowym dla tekstu piosenki. Do tego typu ćwiczenia ważne jest przygotowanie rekwizytów: zdjęć, rysunków, przedmiotów związanych z materiałem językowym. Atrakcyjne dla uczniów może być również przedstawianie elementów piosenki przez nauczyciela: uczniowie słuchają tekstu piosenki i obserwują nauczyciela, który odgrywa jej treść. Zadaniem nauczyciela jest tak zilustrować treść piosenki, aby uczniowie mogli rozpoznać i odgadnąć tak materiał leksykalny, jak i tematykę piosenki. Kolejnym segmentem tego ćwiczenia może być przedstawianie treści piosenki przez uczniów.
I choose, czyli dobieranie ilustracji do treści piosenki. Celem tego ćwiczenia jest wybranie rekwizytów, których nazwy pojawiają się w tekście piosenki. Nauczyciel dzieli uczniów na 3-4 osobowe grupy i daje im po sześć przedmiotów. Nazwy trzech z nich występują w tekście piosenki. Uczniowie w trakcie słuchania wybierają rekwizyty, których nazwy pojawiają się bezpośrednio w tekście lub są związane z treścią piosenki. Po wysłuchaniu piosenki uczniowie podają nazwy wybranych przedmiotów w języku docelowym. Wyjaśniają także, dlaczego są one związane z piosenką. Ponieważ ćwiczenie to wymaga przygotowania przez nauczyciela kilkunastu przedmiotów, warto wybrać piosenkę, w której treści występują nazwy przedmiotów typowych dla miejsca przeprowadzania zajęć.
Drawing board, czyli rysowanie treści piosenki. Na początku ćwiczenia nauczyciel podaje listę wyrazów lub zwrotów, z których pewna liczba pojawia się w piosence. Uczniowie słuchają piosenki i rysują jej treść albo ilustrują usłyszane słowo czy zwrot, który znajduje się na liście. Piosenkę należy odtworzyć dwa lub trzy razy tak, aby uczniowie mieli czas na wykonanie ćwiczenia. Uczniowie porównują swoje rysunki i dobierają się w grupy, które zilustrowały te same słowa lub zwroty. Łączenie w grupy ma charakter integracyjny oraz porównawczy. Porównując swoje rysunki uczniowie mogą dowiedzieć się jak koledzy/ koleżanki postrzegają ten sam wyraz czy zwrot (Hościłowicz 2016: 24).

Wyświetleń: 0