Katalog

Małgorzata Karna, 2019-06-18
Białystok

Lekcja wychowawcza, Konspekty

scenariusz zajęć dramowych "Samotność"

- n +

Scenariusz zajęć dramowych
TEMAT: SAMOTNOŚĆ

BIBLIOGRAFIA:
Witerska K., (2011), Drama. Techniki, strategie, scenariusze, Warszawa, Difin
Boal A., (2014), Gry dla aktorów i nieaktorów, Warszawa, Wydawnictwo Cyklady

WIEK UCZESTNIKÓW: młodzież licealna (15-19 lat)
CELE:
• rozwijanie inteligencji emocjonalnej
• rozwijanie wrażliwości społecznej
•integracja grupy
• znalezienie sposobów na poradzenie sobie w sytuacjach osamotnienia

CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 90 minut

TECHNIKI DRAMOWE:
- pudełko myśli
- rozmowa telefoniczna
- sytuacje improwizowane

MATERIAŁY DYDAKTYCZNE:
- fotografie (z Internetu)
- kartki A4
- markery

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
FAZA WSTĘPNA
1. Ćwiczenia rozluźniające i koncentrujące
• podnoszenie z krzesła: uczestnik siada na krześle, koledzy próbują go w nie wcisnąć, siedzący usiłuje wstać. Uczestnicy napierają z całych sił. W pewnym momencie prowadzący daje znak, na który wszyscy jednocześnie robią coś przeciwnego – unoszą siedzącego w górę.
• zabawa z wyimaginowanymi piłkami: uczestnicy wymyślają sobie jakąś piłkę, którą podrzucają i odbijają (o różnych wielkościach i ciężkości, np. piłka koszykowa, gumowa, ping-pongowa, balon, itp.); bawią się piłką przemieszczając się po sali. Na hasło: „znajdź partnera” uczestnicy stają naprzeciwko wybranej osoby nadal odbijając piłeczkę i obserwując się nawzajem. Następnie prowadzący daje polecenie: „zamiana” i uczestnicy zamieniają się „piłkami” naśladując ruchy partnera. Po kilku wymianach w parach pada polecenie „znajdź swoją piłkę” i uczestnicy mają za zadanie odszukać osobę z piłką, którą mieli na początku.
Wariant: Prowadzący podaje nastrój (np. złość, radość, zniechęcenie, gniew, smutek…), bądź sposób zabawy z piłką (np. zwolnione/ przyspieszone tempo), uczestnicy odpowiednio modyfikują ruchy.


2. Fotografie i pudełko myśli
Uczestnicy siadają w kręgu, w którego środku położone są fotografie ludzi w różnym wieku i w różnym otoczeniu i sytuacjach, ale samotni. (Np.: staruszka na ławce w parku, nastolatek w swoim pokoju, młody człowiek samotnie na szczycie góry, kobieta w oknie, mężczyzna w łódce na środku jeziora… ) Po kolei przekazują sobie pudełko z karteczkami, na których zapisane są początki zdań. (Obawiam się, że…; Wierzę, że…; Mam nadzieję….; Zastanawiam się czy…; Najgorsze jest to, że…; Chciał(a)bym, żeby…; Właśnie teraz…; Nie mogę tego zrozumieć, że…; Kiedy wreszcie…; Tylko w tym momencie…; Wyobrażam sobie, jakby to było… itp.)
Po wylosowaniu początku wybierają dowolną fotografię i kończą myśl w imieniu osoby ze zdjęcia.

3. Materiał źródłowy
Uczestnicy podzieleni na kilkuosobowe grupy wybierają po jednej fotografii i opisują osobę, sytuację, która wydarzyła się przed zrobieniem tego zdjęcia oraz emocje towarzyszące sfotografowanej osobie.
4. Dyskusja
• Jakie uczucie łączy osoby na fotografiach?
• Jakie są rodzaje samotności?
• Kiedy samotność jest pozytywnym a kiedy negatywnym doświadczeniem?
• W jakich sytuacjach czujemy się osamotnieni i kiedy to jest szczególnie trudne?
• Co nam mogą dać chwile samotności?
• Dlaczego czasem trudno jest dostrzec dobra stronę samotności?
• Co możemy zrobić, żeby poczuć się lepiej?
FAZA ZASADNICZA
5. Rozmowa telefoniczna
Prowadzący wybiera jedną z fotografii i ustawia dwa krzesła tak, aby osoby siedziały tyłem do siebie. Zaprasza chętną osobę, która wciela się w rolę postaci ze zdjęcia i drugą, która przeprowadza z nią rozmowę telefoniczną. Uczestnicy mogą zmieniają się w rolach, można wybrać kolejną postać, z innego zdjęcia.
Wariant: wszyscy uczestnicy w grupach/ parach przeprowadzają rozmowy wymieniając się rolami.

6. Sytuacje improwizowane
Uczestnicy ( w grupach 3 – 4 osobowych) pracują w określonych rolach i sytuacjach następujących PO zrobieniu zdjęć, gdy samotność postaci zostaje przerwana. Uczestnicy otrzymują wskazówkę, by scenki przedstawiały działania ukierunkowane na pozytywne, wspierające i budujące rozwiązania.

7. Rozmowa
• Odczucia uczestników po wejściu w rolę osoby osamotnionej i towarzyszącej
• Sposoby na przełamanie trudnej sytuacji osamotnienia
• Możliwość pomocy osobom samotnym
• Jakie działania są odpowiednie, a jakie nieodpowiednie gdy zauważymy osobę samotną
ZAKOŃCZENIE
8. Instrukcja Obsługi Samotności
Uczestnicy wspólnie opracowują plakat/ ulotkę zawierającą wskazówki postępowania w trudnej sytuacji, jaką jest poczucie osamotnienia dla osoby samotnej i dla osoby chcącej pomóc.

9. Pajęczyna
Uczestnicy przemieszczają się po sali dotykając się rękami i stopami tak, by nie stracić fizycznego kontaktu z pozostałymi. Na hasło prowadzącego (np.”Stop!”) wszyscy zatrzymują się, lecz każdy uczestnik powinien móc dosięgnąć kolegów obiema rękoma i przynajmniej jedną nogą, nikt nie powinien znaleźć się samotny, bez połączenia z grupą. Efektem będzie powstanie czegoś na kształt „ludzkiej pajęczyny”.

10. Ocena procesu i efektów dramy
• Co było trudne w sytuacjach, w których braliście udział?
• Które ćwiczenie najbardziej zapamiętacie?
• Co was zaskoczyło?
• Czy zamierzacie wypracowane rozwiązania (instrukcja) wdrożyć w życie?


Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.