Katalog

Joanna Kicińska-Majewska, 2019-05-10
Płock

Pedagogika, Różne

Analiza rysunku - niepełnosprawność intelektualna w st. lekkim

- n +


ADAM 9 LAT

Adam rozpoczynając rysunek był w pogodnym nastroju, niechętnie jednak przystąpił do pracy. Trzeba było go zmotywować wizją nagrody. Sam wybrał narzędzie którym będzie rysować- kredki.
Dziecko jest na zdecydowanie niższym etapie rysowania postaci niż wynikałoby to z jego wieku. Postać rysuje jako „schemat”, tzw. ” głowonóg” (tak początkowo wyglądały 4 postacie głowa i wychodzące z niej nogi a od nóg ręce). Ostatecznie pojawił się zarys tułowia – koło oznacza głowę , 2 pionowe kreski nogi, pojawiły się oczy, usta, włosy- u dziadka. Brak jest dokładnych szczegółów- takich jak chociażby dłonie. Pojawiają się elementy ubrania. Adam trzyma ołówek całą dłonią- nieprawidłowo. Poziom grafomotoryczny rysunku jest zaburzony postacie są prymitywne, zgeometryzowane, nieproporcjonalne, składające się z głowy (ze szczegółami), tułowia ( w postaci jakiejś figury geometrycznej), rąk, nóg ( w postaci kresek). Są to postacie tzw. jednowymiarowe. Taki sposób rysowania postaci charakteryzuje dzieci w okolicy 4 roku życia.
Chłopiec nie potrafił się skupić nad wykonywanym zajęciem. Nie było widać zaangażowania, ani chęci tworzenia. Adam rysuje rodzinę własną. Rysunek zaczął od siebie- co może oznaczać, że w rodzinie czuje się ważny, sam jako jedyny jest w pewien sposób ozdobiony na głowie- ma czapkę. Tylko w własnym obrazie uchwycił ręce nie narysowane w postaci kresek. Postać chłopca oddalona jest od reszty rodziny. Osoby narysowane blisko siebie to osoby pozytywnie związane uczuciowo, większa odległość między postaciami może oznaczać niemożność emocjonalnego porozumienia się. Adam przedstawia siebie jako największą postać, ozdobioną, jednak oddaloną od reszty narysowanej rodziny. Takie przedstawienie siebie na tle rodziny może oznaczać, że Adam czuje, że wiele spraw kręci się wokół niego, przez to czuje się ważny , ale także w pewien sposób niezwiązany z pozostałymi- oddalony od reszty. Adam w dalszej kolejności rysuje braci- są to bracia cioteczni, następnie rysuje mamę i dziadka.
Dziecko nie waha się przed rysowaniem kolejnych postaci. Rysuje szybko, wierci się. Po narysowaniu postaci szuka wzrokiem potwierdzenia, czy może skończyć. Zapytany czy chce coś dodać. Dodaje: ptaki (w postaci litery V), chmury i słońce. Dodane elementy są schematyczne, niepokolorowane dokładnie, prymitywne. Adrian nie umieszcza na swoim rysunku babci. Babcia w rodzinie chłopca jest osobą która przez większą część życia dziecka sprawowała nad nim opiekę. Najczęściej pomijane są postacie będące źródłem lęku lub odrzucane przez dziecko.
Po wykonaniu rysunku Adam chciał szybko odejść (by odebrać obiecaną nagrodę – gra na komputerze). Jednak zdołał odpowiedzieć na kilka pytań. Wskazał kogo narysował (nie chciał podpisać), powiedział, że najbardziej w rodzinie lubi mamę, z dziadkiem lubi się bawić, a najbardziej denerwuje go babcia (której nie narysował), babcia zmusza go do odrabiania lekcji i chodzenia na zajęcia dodatkowe (rewalidacja). Według Adama najszczęśliwszy w rodzinie jest on sam, a najmniej szczęśliwi są bracia (około roku) – bo ciągle płaczą. Na pytanie czy chciałby coś zmienić w swojej rodzinie powiedział, że chciałby nie musieć uczyć się tabliczki mnożenie i nie musieć ciągle pisać.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.