Katalog

Małgorzata Chojnowska, 2019-03-06
Grajewo

Pedagogika, Artykuły

Eliminowanie zachowań agresywnych w internacie

- n +

ELIMINOWANIE ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH W INTERNACIE.

Brutalizacja życia codziennego widoczna jest nie tylko w szkole, ale także i poza szkołą.
Sprawcami działań przestępczych są coraz częściej młodzi ludzie, co jest zjawiskiem przerażającym. Ciągle jesteśmy świadkami okazywanej pogardy wobec ludzkiego życia i naruszenia podstawowych praw ludzkich. Anarchia ta wyraża się narastającym wciąż i wywołującym trwogę, zjawisku agresji i przemocy. Przemoc widzimy nie tylko na ulicach, w publicznych środkach masowej komunikacji, na obiektach sportowych, ale także w zakładach pracy i urzędach, w wojsku , w coraz większej liczbie szkół, a nawet domach rodzinnych.
W czasie mojej kilkunastoletniej pracy zawodowej jako wychowawca internatu, uznałam za jedno z najważniejszych zadań prowadzenie szeroko zakrojonej profilaktyki uczniów zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Uczniowie ci, najczęściej zaniedbani środowiskowo i mający kłopoty w szkole, są ledwie tolerowani przez otoczenie i wszędzie można zauważyć brak zrozumienia dla ich problemów.
Na początku roku szkolnego zwracam uwagę na wychowanków, którzy najczęściej lekceważą regulamin, są aroganccy, kłamią, chodzą na wagary. W każdym przypadku analizuję drogę powstania i nawarstwiania się trudności wychowawczych, staram się rozeznać w ich sytuacji szkolnej i środowisku zamieszkania.
Za podstawę moich działań przyjęłam determinanty rozwoju osobowość tj. zadatki wrodzone, środowisko naturalne, nauczanie i wychowanie oraz własną aktywność. W przypadku stwierdzenia zaburzeń w przystosowaniu się wychowanka do warunków społecznych szukam zakłóceń ,w którymś z wyżej wymienionych obszarów.
Niejednokrotnie przeprowadzam wiele rozmów z wychowankami na temat ich sytuacji życiowej, planów na przyszłość, kim chcą być i co robić. Trzeba wykazać dużo cierpliwości i sprytu zawodowego, zanim wychowanek się otworzy i zacznie mówić sam o swoich problemach, o tym, co go gnębi i denerwuje. Dość często demonstracyjne zachowanie wychowanka jest odpowiedzią na bezradność i rezygnację z marzeń i zamierzeń życiowych. Dalszym problemem pozostaje wzbudzenie nadziei w młodym człowieku, że nie wszystko jest jeszcze stracone i dzięki pracy nad sobą można wiele osiągnąć. Innym razem okazuje się, że wychowanek nie zdaje sobie do końca sprawy ze swego położenia i wtedy trzeba umiejętnie uświadomić mu cele życiowe.
W rozpatrywanym przeze mnie przypadku mamy do czynienia z najstarszymi uczniami szkoły, osobami w końcowej fazie etapu dojrzewania. W tym okresie życia zaznacza się szczególnie postawa negacji wobec wszystkiego, co nas otacza, rodzą się postawy buntu połączone z poczuciem niedowartościowania i brakiem możliwości samorealizacji. Taka postawa jest niewątpliwym wyzwaniem dla wszelkich władz samorządowych oraz pracy nauczycieli w szkole i wychowawców w internacie.
Mając świadomość, że edukacja winna mieć na celu nie tylko kształcenie intelektualne i zawodowe młodych ludzi, ale również ,,uformowanie” mądrego uczciwego, przygotowanego do życia w rodzinie i kierującego się dobrem wspólnym każdego człowieka. Paradoksem jest to, że właśnie szkoła stanowi często miejsce porażek i przeżywanych niepokojów wywoływanych przez wychowanków.
W takich sytuacjach powinno dać się przede wszystkim uczniom szansę na poprawę, a inicjatorem tych działań może być zarówno szkoła, jak i internat, bo przecież obie instytucje spełniają funkcje dydaktyczno-wychowawcze.
Brak zaspokojenia potrzeby uznania może doprowadzić do zadziałania mechanizmów kompensacji tzn. wychowanek zacznie szukać go u kolegów w sytuacji, gdy nie może go zdobyć u większej liczby osób w szkole i w rodzinie. Na tym etapie uczeń często porzuca szkołę i wiąże się z grupą o przestępczym charakterze, która narzuca mu swoje normy postępowania i styl życia. Tam stara się on zdobyć coraz wyższą pozycję oraz narzucić innym, że zasługuje na to. W ten sposób pogłębia się coraz bardziej negatywne zachowanie, prowadzące niejednokrotnie do przestępczych procedur.
Literatura podaje, że kiedy wytworzona agresja spotyka się z kolejną ( np. ze strony kolegi) wówczas zostaje utrwalona, wzmocniona i usprawiedliwiona.
We wszystkich działaniach wychowawczych trzeba się liczyć z trudnościami, jakie mogą wystąpić nieoczekiwanie oraz z małymi efektami w porównaniu do włożonego wysiłku, czasu i zaangażowania.
Gdyby jednak zaniechać działań:
• zjawisko agresji będzie ciągle narastać;
• zjawisko wandalizmu może towarzyszyć agresji;
• zadomowi się ,,środowiskowa fala” w internacie;
• spadnie poziom kultury i wyników w nauce u wszystkich wychowanków;
• zachowania agresywne mogą stać się sposobem na dorosłe życie;
• zachowanie agresywne w młodocianym wieku korelują później z przestępczością;
Przy szybkich i zdecydowanych działaniach profilaktycznych istnieją duże szanse na to, aby zapobiec niedostosowaniu społecznemu wychowanka i co gorsza późniejszemu wykolejeniu społecznemu. Ta optymistyczna prognoza ma duże szanse powodzenia tylko wtedy, gdy wszystkie zainteresowane strony będą zgodnie współpracować, realizując założony plan dostosowany do możliwości wychowanka i warunków, w jakich żyje.
Podjęte działania mają doprowadzić do:
• poprawy zachowania wychowanków w internacie, w szkole i poza szkołą;
• wprowadzenia pożądanych zachowań do stałego zasobu reakcji wychowanków;
• przełamanie tradycji „ środowiskowej fali’’;
• nawiązaniu poprawnych kontaktów;
W relacjach wychowanek -> wychowanek i wychowanek -> wychowawca następuje
ogólna poprawa atmosfery w grupie.
Po rozpoznaniu czynników sprzyjających pracy wychowawczej z wychowankiem zagrożonym niedostosowaniem społecznym można konstruować program oparty na teorii indywidualnych przypadków. Musi on opierać się nie tylko na możliwościach wychowanka, ale i na możliwościach internatu, szkoły, do której uczęszcza oraz na realnych szansach na współpracę z rodziną. Wybór programu pracy indywidualnej powinien zależeć od rodzaju problemów, ich nasilenia oraz osobowości wychowanka, jego otwartości, chęci i umiejętności działania w grupie.
Dzięki współpracy z rodzicami, pedagogiem szkolnym, Poradnią Psychologiczno - Pedagogiczną i innymi instytucjami istnieje szeroka płaszczyzna porozumienia w podejmowaniu i stosowaniu odpowiednio dobranych metod wychowawczych w stosunku do wychowanka, ich ewentualnej korekty i szybkiej wspólnej interwencji w przypadku wystąpienia problemów. W stosunku do każdego wychowanka wskazany jest sposób indywidualnego podejścia.
Literatura:
1. Grochowska N. ,, Co robić, kiedy nie wiadomo co robić” Wyd. Seventh Sea 2001
2. Bronisław Urban ,, Agresja młodzieży i odrzucenie rówieśnicze.” Wyd. Copyright 2012
3. Zachowania agresywne dzieci i młodzieży. uwarunkowania oraz możliwości ich
przezwyciężania ‘’Wyd. Difin 2013


opracowała : Małgorzata Chojnowska
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.