PROGRAM NAUCZANIA
JĘZYKA ANGIELSKIEGO
DLA KLAS IV-VIII
SPECJALNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ
zgodny z
Podstawą Programową dla II etapu edukacyjnego
Rozporządzenie Ministra Edukacji
Narodowej z dnia 24 lutego 2017 r.


POZIOM II.1
dla uczniów kontynuujących naukę języka angielskiego




















Autor programu: Karolina Cieniewska-Werner

SPIS TREŚCI

I. Charakterystyka programu……………………………………………………… 3
II. Charakterystyka uczniów niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim….3
III. Warunki i sposób realizacji………………………………………………………..4
IV. Cele kształcenia…………………………………………………………………....5
V. Treści nauczania…………………………………………………………………...8
VI. Metody, formy i techniki pracy………………………………………………….13
VII. Ocenianie…………………………………………………………………….......14


















I. CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU
Program jest przeznaczony do realizacji na II etapie edukacyjnym - w klasach IV-VIII specjalnej szkoły podstawowej.
Program odpowiada wymogom reformy oświaty, w szczególności jest zgodny z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej.
Program będzie realizowany w szkole specjalnej, w klasach łączonych, przez uczniów niepełnosprawnych umysłowo w stopniu lekkim, w wymiarze 3 godzin tygodniowo, 90 godzin rocznie, 450 godzin w całym cyklu, zgodnie z ramowym planem nauczania.
Program jest spójny z innymi programami nauczania realizowanymi w szkole oraz z misją szkoły i jej programem wychowawczym.


II. CHARAKTERYSTYKA UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCH INTELEKTUALNIE W STOPNIU LEKKIM.

Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim są grupą niejednorodną, ze zróżnicowanym potencjałem rozwojowym. Trudno jest ich zatem scharakteryzować jako grupę, różnice jednostkowe są znaczne. Niepełnosprawność ta jest zaburzeniem globalnym i poza niższym niż przeciętne funkcjonowaniem intelektualnym, trudności w uczeniu się mogą wynikać z deficytów i nieprawidłowości w spostrzeganiu, uwadze, pamięci, myśleniu, mowie, sprawności motorycznych, ale także dotyczących procesów emocjonalnych, motywacyjnych, społecznych.

Najczęściej występujące trudności, które mają wpływ na osiągnięcia edukacyjne to:
• obniżona zdolność koncentracji uwagi, uwaga krótkotrwała, mało podzielna i łatwo ulegająca rozproszeniu,
• zaburzona pamięć logiczna przy często dobrej pamięci mechanicznej. Uczniowie zapamiętują informacje w określonej sekwencji i są w stanie odtworzyć je tylko w tej samej kolejności. Nie potrafią skorzystać z wyuczonego materiału bo często po prostu nie rozumieją tego czego nauczyły się na pamięć. Potrzebują również większej liczby powtórzeń, żeby utrwalić zapamiętane informacje, ich pamięć jest bardzo krótkotrwała.,
• opóźniony rozwój mowy i wady wymowy, co poza powodowaniem oczywistych problemów z wymową, wpływa również na trudności w rozumieniu znaczenia wypowiedzi oraz samodzielnym tworzeniu wypowiedzi,
• zaburzenia wyższych form myślenia: abstrakcyjnego, słowno-pojęciowego, przyczynowo-skutkowego. Ich myślenie jest konkretno-obrazowe,
• niski poziom sprawności grafomotorycznej,
• wolne tępo pracy,
• zaburzenia analizy i syntezy: wzrokowej, słuchowej, wzrokowo-słuchowej,
• kłopoty w powiązaniu nowych informacji z poprzednio zapamiętanymi,
• mała samodzielność w wykonywaniu zadań,
• często występująca nadpobudliwość psychoruchowa lub zahamowanie,
• impulsywność,
• niski poziom motywacji,
• kłopoty z odczytywaniem kontekstu społecznego.

Wszystkie te uwarunkowania, a także fakt ich znacznego indywidualnego zróżnicowania należy wziąć pod uwagę planując, a potem realizując proces dydaktyczny.
Ważne jest więc stosowanie szeregu środków poglądowych, częste powtórzenia oraz spiralny układ materiału (wracanie do tych samych treści). Dostosowanie treści dotyczy ograniczenia materiału teoretycznego na rzecz doświadczania jak największej ilości sytuacji komunikacyjnych w kontekście ich praktycznego zastosowania, dostosowanie tempa pracy oraz wielozmysłowe poznawanie treści. Wymagania edukacyjne zaś powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia.

III. WARUNKI I SPOSÓB REALIZACJI

Skuteczne porozumiewanie się w języku obcym stanowi nadrzędny cel kształcenia językowego na wszystkich etapach edukacyjnych wyodrębnionych w podstawie programowej. Tak zarysowany cel sprawia, że nauczanie powinno być skierowane głównie na poznawanie i rozwijanie kompetencji komunikacyjnych.

Zadaniem szkoły jest stworzenie optymalnych warunków do osiągnięcia tego celu. Są to między innymi wymienione w podstawie programowej-
prowadzenie zajęć z języka obcego nowożytnego w odpowiednio wyposażonej sali,
z dostępem do słowników, pomocy wizualnych, odtwarzacza płyt CD/plików
dźwiękowych, komputera ze stałym łączem internetowym, umożliwiającej
przeprowadzanie ćwiczeń językowych w parach i grupach;

Ponadto podstawa programowa zwraca uwagę na realizowanie celów komunikacyjnych poprzez:
• używanie języka obcego jako języka komunikacji podczas lekcji,
• tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjających poznawaniu i rozwijaniu przez uczniów własnych zainteresowań (język jako narzędzie do poznawania świata),
• wykorzystywanie autentycznych materiałów źródłowych ( np. filmy, nagrania), w tym z użyciem nowoczesnych technologii,
• przekazywanie uczniom i ich opiekunom na bieżąco informacji zwrotnej dotyczącej ich osiągnięć i trudności,
• zachęcanie uczniów do samooceny i samodzielnego uczenia się np. z pomocą filmów, muzyki, internetowych portali społecznościowych,
• rozwijanie postaw wrażliwości, ciekawości i szacunku dla innych kultur,
• rozwijanie umiejętności społecznych, takich jak . współpraca, ocena mocnych i słabych stron, docenienie wkładu pracy swojej i kolegów podczas pracy w parach lub grupach np. przy realizowaniu projektu edukacyjnego.


IV. CELE KSZTAŁCENIA

W podstawie programowej dla etapu II.1 określono następujące cele kształcenia –
wymagania ogólne:
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
W przypadku uczniów szkoły specjalnej istotny jest taki dobór nauczanych środków językowych, aby z jednej strony był dla uczniów osiągalny, biorąc pod uwagę trudności edukacyjne charakteryzujące ich niepełnosprawność, a z drugiej, wystarczający do realizacji pozostałych wymagań podstawy programowej.

II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Rozumienie wypowiedzi jest często szczególnie kłopotliwe dla uczniów szkoły specjalnej. Opóźniony rozwój mowy zaburza rozumienie wypowiedzi ustnej a inne dysfunkcje dotyczące np. myślenia lub syntezy utrudniają zrozumienie wypowiedzi pisemnej. Uczniowie muszą być dobrze przygotowani do tego rodzaju zadań (w zakresie znajomości koniecznych do ich wykonania środków językowych ale również zrozumienia tła społecznego i sytuacyjnego kontekstu), a zadania muszą być dobrze dopasowane pod względem stopnia trudności, tak aby ich wykonanie było możliwe.

III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Tworzenia wypowiedzi należy uczyć stopniowo, dostarczając wzorów i okazji do ćwiczeń. Większość uczniów będzie potrzebowała dużej dozy asysty nauczyciela ale również pomoc koleżeńska i atmosfera akceptacji podczas zajęć są kluczowe.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Nauka reakcji na wypowiedzi wymaga częstych powtórzeń w sytuacjach „zanurzenia się” w języku. Tu problemy mogą wynikać z zaburzeń funkcjonowania pamięci i trudności z przywołaniem wyuczonych informacji na wyrywki, w kontekście sytuacyjnym, ale również z nieznajomości czy niezrozumienia zasad komunikacji między ludźmi.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Kluczowy jest dobór wypowiedzi, które same w sobie będą zrozumiałe dla ucznia i wsparcie nauczyciela w procesie ich przetwarzania.


W podstawie programowej dla poziomu II.1 umiejętności zostały zapisane w postaci następujących wymagań szczegółówych:


II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1. reaguje na polecenia,
2. określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi,
3. określa intencje nadawcy / autora wypowiedzi,
4. określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników),
5. znajduje w wypowiedzi określone informacje,
6. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e-maile, SMS-y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1. określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu,
2. określa intencje nadawcy / autora tekstu,
3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację),
4. znajduje w tekście określone informacje,
5. rozpoznaje związki pomiędzy poszczególnymi częściami tekstu,
6. układa informacje w określonym porządku,
7. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1. opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska,
2. opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości,
3. przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości,
4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość,
5. opisuje upodobania,
6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób,
7. wyraża uczucia i emocje,
8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. no¬tatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocz¬tówkę, e-mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1. opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska,
2. opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości,
3. przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości,
4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość,
5. opisuje upodobania,
6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób,
7. wyraża uczucia i emocje,
8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.



Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1. przekazuje w języku obcym informacje zawarte w ma¬te¬ria¬¬łach wizualnych (np. wykresach, ma¬pach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach),
2. przekazuje w języku obcym lub polskim informacje sformułowane w języku obcym,
3. przekazuje w języku obcym informacje sformułowane w języku polskim.


VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1. przedstawia siebie i inne osoby,
2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź),
3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia,
4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami,
5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób,
6. składa życzenia i gratulacje, odpowiada na życzenia i gratulacje,
7. zaprasza i odpowiada na zaproszenie,
8. proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje
w sytuacjach życia codziennego,
9. prosi o radę i udziela rady,
10. pyta o pozwolenie, udziela i odmawia pozwolenia,
11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje,
12. wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby,
13. wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę),
14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e-mail, wpis na czacie / forum) w typowych sytuacjach:
1. przedstawia siebie i inne osoby,
2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie),
3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz / ankietę),
4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami,
5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób,
6. składa życzenia i gratulacje, odpowiada na życzenia i gratulacje,
7. zaprasza i odpowiada na zaproszenie,
8. proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje
w sytuacjach życia codziennego,
9. prosi o radę i udziela rady,
10. pyta o pozwolenie, udziela i odmawia pozwolenia,
11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje,
12. wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby,
13. wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę),
14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.


VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1. przekazuje w języku obcym informacje zawarte w ma¬te¬ria¬¬łach wizualnych (np. wykresach, ma¬pach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach),
2. przekazuje w języku obcym lub polskim informacje sformułowane w języku obcym,
3. przekazuje w języku obcym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które
posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym,
z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość
międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem
(np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie
mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych)

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii,
mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno-
-komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów
z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie
kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie
formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków
niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

V. Treści nauczania

W obrębie tematów określonych w podstawie programowej oraz niniejszym programie nauczania języka angielskiego uczeń potrafi w sposób prosty:

1. Człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania):
• przedstawić się,
• przedstawić inne osoby,
• przywitać się i pożegnać,
• podać dane personalne: kraj pochodzenia i narodowość, wiek, zawód, pokrewieństwo,
• nazwać części ciała,
• opisać cechy fizyczne,
• nazwać części garderoby: ubrania, buty, dodatki,
• opisać wygląd zewnętrzny,
• porównać wygląd zewnętrzny różnych osób,
• ocenić styl ubierania się, komplementować i reagować na wyrazy uznania lub dezaprobatę,
• nazwać cechy charakteru,
• opisać charakter swój i innych osób,
• wyrazić, co lubi, a czego nie lubi,
• określić stan emocjonalny i uczucia,
• wyrazić zainteresowanie, zdziwienie, radość, żal, rozczarowanie, zmartwienie,
• wyrazić prośbę, podziękowanie, przeprosiny i zareagować w podobnych sytuacjach,
• poprosić o pozwolenie, wyrazić odmowę lub zgodę; uzasadnić decyzję,

2. Miejsce zamieszkania (np. dom i jego okolica, pomieszczenia i wyposażenie domu, prace domowe):
• nazwać pomieszczenia i wyposażenie domu, określić ich położenie,
• opisać swój pokój i jego wyposażenie,
• nazwać różne typy domów,
• opisać swoje mieszkanie lub swój dom,
• nazwać miejsca w najbliższej okolic
• wyrazić swoją opinię o miejscu i ją uzasadnić
• nazwać prace domowe,
• opisać swoje obowiązki domowe,
• poprosić o pomoc i zareagować na prośby

3. Edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne):
• nazwać pomieszczenia w szkole oraz ich wyposażenie,
• nazwać przybory szkolne,
• nazwać przedmioty nauczania, wyrazić preferencje i je uzasadnić,
• opisać swoją klasę,
• opisać swoją szkołę,
• zrozumieć polecenia wydane przez nauczyciela (classroom language),
• podać swój plan lekcji,
• nazwać zajęcia pozalekcyjne

4. Praca (np. popularne zawody i związane z nimi czynności i obowiązki, miejsce pracy, praca dorywcza, wybór zawodu):
• nazwać popularne zawody i miejsca pracy, związane z nimi czynności oraz obowiązki,
• nazwać popularne prace dorywcze dla nastolatków, związane z nimi czynności oraz obowiązki
• wyrazić preferencje na temat swojej przyszłej pracy,

5. Życie prywatne (np. rodzina, znajomi i przyjaciele, czynności życia codziennego, określanie czasu, formy spędzania czasu wolnego, święta i uroczystości, styl życia, konflikty i problemy):
• nazwać osoby z rodziny,
• podać informację o swojej rodzinie oraz zapytać i poprosić o podobną informację,
• określić i zapytać o czas: godzinę, dzień tygodnia, miesiąc, rok, datę,
• nazwać czynności życia codziennego,
• opisać swoje codzienne zajęcia,
• opisać zdolności i umiejętności,
• wyjaśnić, czym zajmują się najbliżsi,
• opisać swój plan dnia, a także plan innych osób,
• nazwać formy spędzania czasu wolnego: w miejscu zamieszkania i w czasie wakacji / ferii,
• opowiedzieć, jak spędza czas wolny,
• porozmawiać o hobby i zainteresowaniach i zapytać o upodobania,
• wyrazić zainteresowanie, zdziwienie, brak zainteresowania, obojętność,
• wyrazić własną opinię,
• przedstawić odmienny punkt widzenia, uzasadnić swoje zdanie,
• zaproponować wspólne spędzenie czasu, przyjąć propozycję lub odmówić,
• zaprosić kogoś do domu
• opisać przyjaciół,
• napisać kartkę z życzeniami / pozdrowieniami,
• złożyć życzenia i gratulacje z okazji świąt, urodzin, imienin itp.,
• napisać krótki list do kolegi lub koleżanki,
• krótko i prosto opisać święta i inne uroczystości obchodzone w Polsce.

6. Żywienie (np. artykuły spożywcze, posiłki i ich przygotowywanie, nawyki żywieniowe, lokale gastronomiczne):
• nazwać artykuły spożywcze i napoje,
• nazwać posiłki i potrawy,
• porozmawiać o ulubionych potrawach i przekąskach,
• opisać swój posiłek (np. śniadanie),
• zamówić posiłki w barze, restauracji lub kawiarni,
• wyrazić opinię o miejscu i podawanym w nim jedzeniu,
• opisać ulubione potrawy i ich przygotowanie;
• nazwać smaki i wyrazić preferencje.

7. Zakupy i usługi (np. rodzaje sklepów, towary i ich cechy, sprzedawanie i kupowanie, środki płatnicze, wymiana i zwrot towaru, promocje, korzystanie z usług):
• nazwać środki płatnicze w Polsce, Europie i krajach anglojęzycznych,
• określić ilości, miary, wagi, ceny,
• nazwać rodzaje sklepów,
• uzyskać informację o towarach, które chce kupić,
• poprosić o pomoc w zrobieniu zakupów lub korzystaniu z usług,
• kupić i zapłacić za produkty oraz usługi,
• zwrócić lub wymienić zakupiony towar, wyjaśnić przyczyny zwrotu, negocjować warunki wymiany,

8. Podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja
w terenie, baza noclegowa, wycieczki, zwiedzanie):
• nazwać środki transportu,
• zapytać o drogę i wskazać ją (np. na podstawie planu),
• podać prostą informację o regionie, w którym mieszka,
• podać prostą informację o znanych miejscach w Polsce,
• uzyskać i podać informację jak dostać się do jakiegoś miejsca (np. dworca, przystanków), jakim numerem (środkiem transportu) pojechać, gdzie wysiąść,
• uzyskać i podać informację o długości trwania podróży,
• nazwać ekwipunek niezbędny w podróży,
• prosto opisać plany wakacyjne, wycieczkę,
• określić odległości, kierunki na mapie,
• poprosić o radę, udzielić rady
• przeczytać i wysłuchać ze rozumieniem oficjalny komunikat, np. na dworcu, lotnisku,
• napisać pocztówkę z podróży,
• uzyskać informację na temat ceny pokoju w hotelu,
• zameldować się w hotelu,

9. Kultura (np. dziedziny kultury, twórcy i ich dzieła, uczestnictwo w kulturze, tradycje
i zwyczaje, media):
• nazwać dziedziny kultury,
• rozpoznać i nazwać rodzaje muzyki i filmu,
• wyrazić, które dziedziny kultury lubi, a których – nie,
• scharakteryzować ulubione dzieło np. swoją ulubioną muzykę, przedstawić zespół lub wykonawcę,
• nazwać różne rodzaje mediów,
• opisać, z których mediów korzysta i w jakim celu,
• wyrazić krótką opinię o programie telewizyjnym, radiowym, filmie, artykule w prasie, muzyce, koncercie itp. i poprosić o opinię, zgodzić się lub nie z opinią innych,
• opisać, jakie rozrywki oraz dziedziny kultury są dostępne w rejonie zamieszkania (kino, teatr, muzeum, galeria, zabytki itp.),
• porównać polskie tradycje oraz zwyczaje z tradycjami i zwyczajami innych narodów
i społeczności,

10. Sport (np. dyscypliny sportu, sprzęt sportowy, obiekty sportowe, imprezy sportowe, uprawianie sportu):
• nazwać dyscypliny sportu, miejsca uprawiania sportu i sprzęt sportowy,
• powiedzieć jaki sport się uprawia, co się potrafi i czego nie potrafi robić,
• poprosić o zgodę na użycie sprzętu sportowego, wyrazić zgodę lub jej odmówić, uzasadnić swoją decyzję,

11. Zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i lecze¬nie):
• nazwać podstawowe choroby i ich symptomy,
• poinformować o swoim samopoczuciu, zapytać innych, jak się czują,
• opisać podstawowe dolegliwości i ich leczenie, udzielić rady i poprosić o radę,
• przedstawić zasady zdrowego stylu życia oraz zachowania dobrej kondycji fizycznej
i psychicznej,
• nazwać podstawowe kontuzje,

12. Nauka i technika (np. odkrycia naukowe, wynalazki, korzystanie z podstawowych urządzeń technicznych i technologii informacyjno-komunikacyjnych):
• nazwać podstawowe urządzenia służące do komunikacji z innymi i podać ich funkcje,
• nazwać gadżety elektroniczne,
• podać prostą instrukcję obsługi i korzystania z podstawowych urządzeń technicznych w gospodarstwie domowym oraz urządzeń mobilnych (np. tablet),

13. Świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie
i ochrona środowiska naturalnego):
• nazwać wybrane dzikie zwierzęta, w tym zamieszkujące zoo np. w najbliższej okolicy,
• opisać swoje zwierzątko (np. wygląd, zwyczaje),
• opowiedzieć, jak należy zajmować się swoim zwierzątkiem,
• nazwać elementy pogody i klimatu oraz pory roku,
• zrozumieć prognozę pogody w radiu, telewizji, Internecie,
• podać prostą informację i opinię o pogodzie,
• zapytać się o pogodę,
• nazwać typy krajobrazu i elementy środowiska naturalnego,
• podać kilka zasad ochrony środowiska naturalnego,

14. Życie społeczne (np. wydarzenia i zjawiska społeczne):
• nazwać zjawiska społeczne w szkole, społeczności lokalnej i kraju,
• nazwać rodzaje przestępstw i kary, którym podlegają przestępcy,


Struktury gramatyczne

Uczeń posługuje się następującymi strukturami gramatycznymi:

CZASOWNIK
1. Czasownik to be
2. Czasownik to have
3. Czasowniki modalne:
• can, np. Can you help me? I can speak English. I can’t ski. I can’t hear you. It can’t be true.
• must, np. I must finish it today. You mustn’t smoke here. It must be Tom.
• should, np. You shouldn’t miss your train. Where should I get off?

4. Tryb rozkazujący, np. Come here! Don’t touch that!
5. Czasowniki podstawowe i najczęściej używane opisujące stany i codzienne czynności, np. like, dance, see
6. Czasy gramatyczne:
• Present Simple, np. She often watches tv.
• Present Continuous, np. She is watching her favourite serial at the moment.
• Past Simple, np. I saw him two days ago.
• Future Simple, np. I will see you tomorrow. I think it will rain.

RZECZOWNIK
1. Liczba pojedyncza i liczba mnoga np. a dog-dogs
2. Rzeczowniki policzalne i niepoliczalne np. a banana-bananas, water, sugar
3. Forma dzierżawcza, np. Tom’s brother, the colour of her eyes
4. Rzeczowniki złożone, np. a washing machine, toothpaste

PRZEDIMEK
1. Przedimek nieokreślony, np. a plum, an apple
2. Przedimek określony, np. the sun, the USA
3. Przedimek zerowy, np. dinner



PRZYMIOTNIK
1. Stopniowanie regularne i nieregularne używane do porównań w stopniu równym, wyższym i najwyższym, np. big – bigger – the biggest, inteligent – more inteligent – the most inteligent, good – better – the best
2.. Przymiotniki dzierżawcze, np. my, his, our

PRZYSŁÓWEK
1.Tworzenie przysłówków np. beautiful-beautifully
2.Miejsce przysłówka w zdaniu np. He drives slowly.

ZAIMEK
1. Zaimki osobowe, np. I, you, we
2. Zaimki dzierżawcze, np. mine, yours, ours
3. Zaimki wskazujące, np. this, those
4. Zaimki pytające, np. who, what,
5. Zaimki nieokreślone, np. some, any, much, many, no
6. Zaimek bezosobowy you

LICZEBNIK
1. Liczebniki główne, np. one, a thousand
2. Liczebniki porządkowe, np. first, twenty-fourth

PRZYIMEK
1. Przyimki określające miejsce, kierunek, odległość, np. in London, to school
2. Przyimki określające czas, np. on Monday, in March, at night
3. Przyimki przyczyny, np. to win a prize
4. Przyimki sposobu, np. by bus, with a pen

SPÓJNIK
Spójniki, np. and, because


VI. METODY, FORMY I TECHNIKI PRACY

Przy doborze metod nauczania należy pamiętać o zróżnicowanym poziomie rozwoju uczniów. W każdej grupie są dzieci na różnym etapie rozwoju intelektualnego, społecznego, emocjonalnego a także z innymi umiejętnościami językowymi. Nie ma jednej, najlepszej metody nauczania uniwersalnej dla każdego ucznia i każdą edukacyjną sytuację. Należy elastycznie dobierać sposób działania spośród znanych metod lub ich elementów, biorąc często pod uwagę indywidualnego ucznia, jego potrzeby i możliwośći, a także treści i umiejętności, których chcemy nauczyć.
Z pewnością często będziemy sięgać do poniższych metod:
Metoda audiolingwalna. – kładzie nacisk na wyrobienie odpowiednich nawyków językowych, schematów reakcji na bodziec. Nawyk językowy wyrabia się mechanicznie, bezrefleksyjnie poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie i utrwalanie ćwiczonego materiału (dryle językowe). Odwołuje się do pamięci mechanicznej, która jest często mocną stroną uczniów szkół specjalnych. Duże znaczenie ma w tej metodzie uczenie się na pamięć
i odgrywanie scenek dialogowych.
Metoda reagowania całym ciałem (TPR).- opiera się na założeniu, że ruch fizyczny sprzyja zapamiętywaniu i uczeniu się. Świetnie nadaje się do zmiany dynamiki zajęć, stworzenia bardziej zrelaksowanej atmosfery. Jej elementem są popularne gry np. kalambury.
Metoda komunikacyjna - jej celem jest uzyskanie przez uczniów umiejętności efektywnego w danej sytuacji komunikowania się. Drogą do tego celu jest uczestniczenie w jak największej ilości sytuacji komunikacyjnych, zbliżonych do naturalnych. Prezentacja nowego materiału jest wizualna i kontekstowa a stosowanie języka ojczystego ucznia sprowadza się do niezbędnego minimum. Celem ćwiczeń jest przekazanie informacji a nie poprawność językowa. Stąd też mnogość dialogów, symulacji, odgrywanie ról, gier, zabaw prowadzonych w parach i małych grupach.
Metoda narracyjna – oparta na wykorzystywaniu tekstów wybieranych w oparciu o zasadę powtarzalności(słownictwa, struktur). . Umożliwia receptywne opanowanie występujących w tekście struktur językowych.. Tekst powinien zawierać dużo znanego słownictwa, aby rozwijać dotychczasowe doświadczenia ucznia, oddziaływać na emocje poprzez element zagadkowy, umożliwiać multisensoryczną i kinestetyczną prezentację treści.

Formy pracy
• praca z całą klasą ,
• praca indywidualna (kierowana przez nauczyciela lub samodzielna),
• praca w parach
• praca w grupach,
• praca projektowa .

Techniki pracy
Poza typowymi technikami służącymi nauczania czterech umiejętności, gramatyki i słownictwa zaleca się stosowanie:
• technik multimedialnych z wykorzystaniem tablicy interaktywnej, internetu, programów interaktywnych, platform edukacyjnych itd.,
• nauki przez zabawę
• nauki przez piosenkę
• technik teatralnych
• projektu

VII. OCENIANIE

Ocenianie stopnia opanowania wiedzy i umiejętności przewidzianej programem przez uczniów szkoły specjalnej wymaga rozległej wiedzy pedagogiczno-psychologicznej, a także szeroko rozumianej indywidualizacji. Należy pamiętać o dostosowaniu wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia. Ocenianie powinno się odbywać na bieżąco, poprzez udzielanie uczniowi zrozumiałej informacji zwrotnej podczas wykonywania poszczególnych zadań. Ocenianie takie może mieć charakter formalny i nieformalny i ma na celu wskazanie, z czym uczeń już sobie radzi dobrze, a jakie umiejętności wymagają dalszego ćwiczenia. Przy ocenianiu uwzględniamy również wkład pracy ucznia, sumienność, gotowość do podejmowania nowych zadań, chęć współpracy. Ocena powinna również pełnić funkcję motywacyjną. Dlatego doceniać i chwalić trzeba każdy, nawet najmniejszy postęp czyniony przez uczniów. Oczywiście stosowane są również standardowe metody pomiaru osiągnięć edukacyjnych – kartkówki, odpowiedzi ustne, testy kompetencyjne, sprawdziany - jednak zawsze wystawiając ocenę końcową nauczyciel powinien wziąć pod uwagę szerszy kontekst funkcjonowania ucznia.

Wyświetleń: 0