Katalog

Monika Tomaszewska, 2018-06-01
Katowice

Język niemiecki, Skrypty

INNOWACJA PEDAGOGICZNA Efektywnie i przyjemnie z językiem niemieckim czyli Deutsch macht SpaB (w oparciu o teorię inteligencji wielorakich H. Gardnera)

- n +

Autor innowacji: Monika Tomaszewska

Spis treści
1. Wstęp………………………………………………………………...s. 3
2. Cele…………………………………………………………………..s. 3
3. Teoretyczne podstawy innowacji- koncepcja inteligencji wielorakiej
H. Gardnera…………………………………………………………….s. 4
4. Każde dziecko jest zdolne…inaczej- testowanie rodzajów inteligencji
u uczniów……………………………………………………………….s. 9
5. Typ inteligencji, a styl uczenia i uczenia się- wskazówki dla
uczniów……………………………………………………………......s. 15
6. Metody i techniki nauczania z wykorzystaniem koncepcji
H. Gardnera………………………………………………………….s. 23
7. Przewidywane efekty wprowadzenia innowacji……………………s. 28
8. Kryteria sukcesu i ewaluacja innowacji programowej……………..s. 28
9. Bibliografia………………………………………………………….....s.31


1. Wstęp
W dzisiejszych czasach istnieje wiele psychologicznych koncepcji człowieka i jego inteligencji. Badacze prześcigają się w poznaniu ludzkiego mózgu i jego możliwości. Mnie osobiście bardzo spodobała się koncepcja inteligencji wielorakiej H. Gardnera, bo choć pochodzi aż z lat 80-tych nadal jest aktualna. Mało tego – w każdym z nas widzi potencjał intelektualny i pozwala każdemu uwierzyć w siebie i własne zdolności. Podkreśla i akceptuje fakt ludzkiej odmienności , a co za tym idzie uczy szacunku. Nauczycielowi, wychowawcy podpowiada jak pracować z grupą młodzieży czy dzieci wykorzystując maksymalnie potencjał każdego z nich .
2. Cele
Moim celem było opracowanie takiej innowacji, która pozwoli wszystkim uczniom aktywnie uczestniczyć w procesie edukacyjnym; która sprzyja realizacji zadań edukacyjnych, uwzględnia indywidualność każdego człowieka, która opiera się na założeniu, że każde dziecko jest zdolne
i wyjątkowe. Rolą nauczyciela jest rozpoznanie możliwości ucznia, wspieranie go w rozwoju i pokazanie jak się efektywnie uczyć.
Cel ogólny: Uczeń rozwija swoją aktywność w oparciu o przeprowadzone działania i efektywniej uczy się języka niemieckiego.
Cele szczegółowe:
1. Przeprowadzenie diagnozy zdolności uczniów.
2. Określenie indywidualnego profilu uzdolnień każdego ucznia
3. Wspieranie zdolności i zainteresowań ujawnianych przez uczniów
4. Dostosowanie metod pracy na zajęciach do możliwości i potrzeb uczniów.
5. Budzenie i rozwijanie ciekawości poznawczej.
6. Rozwijanie podstawowych zdolności i umiejętności z wykorzystaniem
wiedzy o inteligencji wielorakiej i stylu uczenia się uczniów.
7.Wdrażanie do szeroko pojętej umiejętności samodzielnej i efektywnej pracy
oraz współdziałania w zespole.

3. Teoretyczne podstawy innowacji- koncepcja inteligencji wielorakiej H. Gardnera
Teoria wielorakich inteligencji stworzona została przez dr Howarda Gardnera w 1983 roku (profesora Uniwersytetu Harvarda). Jej główne założenia mówią, iż:
- każdy człowiek posiada wszystkie rodzaje inteligencji, rozwinięte w różnym stopniu,
- inteligencje tworzą profil niepowtarzalny dla innych. Profile te są dynamiczne i zmieniają się w trakcie rozwoju człowieka,
-wszystkie inteligencje współpracują ze sobą w różnych konfiguracjach,
-inteligencje można rozwijać poprzez różnorodne ćwiczenia,
-koncepcja zakłada, że inteligencja nie jest jedną właściwością, która opisuje możliwości człowieka w zakresie aktywności intelektualnej, ale istnieje kilka rodzajów inteligencji w zależności od tego, o jaki rodzaj aktywności chodzi
- istnieje 8 typów inteligencji:

- JĘZYKOWA
- MATEMATYCZNO – LOGICZNA
- RUCHOWA
- WIZUALNO – PRZESTRZENNA
- MUZYCZNA
- INTERPERSONALNA
- INTRAPERSONALNA
Charakterystyka typów inteligencji:
Inteligencja logiczno- matematyczna
To rodzaj inteligencji oparty na myśleniu przyczynowo skutkowym. Przejawia się w postrzeganiu świata poprzez ciągi zdarzeń, logiczne myślenie
i kreatywne rozwiązywanie problemów. Dotychczasowe badania miernika IQ dotyczyły właśnie tego rodzaju inteligencji.
Dzieci z dobrze rozwiniętą inteligencją logiczno-matematyczną dbają
o porządek, o szczegóły, lubią rozwiązywać zagadki (problemy), samodzielnie dochodzić do rozwiązania. Szybko dostrzegają związek między różnymi zjawiskami, łączą je. Lubią gry matematyczne i łamigłówki. Dzieci
z rozwijającą się inteligencją logiczno- matematyczną cechuje myślenie abstrakcyjne i zamiłowanie do eksperymentów. To nie znaczy, że dziecko będzie na pewno naukowcem czy matematykiem, ponieważ takie maluchy lubią również dogłębnie zajmować się gramatyką – analizować strukturę zdania, samodzielnie je konstruować z zastosowaniem zasad.
Inteligencja językowa (lingwistyczna, werbalna)
Najprościej ujmując, to umiejętność jasnego wyrażania własnych myśli poprzez słowo mówione. Osoby obdarzone tym typem inteligencji charakteryzuje: tzw. „bogate” słownictwo, łatwość argumentacji, zamiłowanie do literatury, zabaw słownych, żartów, debat i przemówień publicznych oraz kreatywnego pisania różnego typu teksów, w tym poezji. Dzieci obdarzone tym typem inteligencji z łatwością zapamiętują informacje i sporządzają notatki,
z łatwością posługują się językiem w celach rozrywkowych, bawiąc publiczność. Poza tym dużo szybciej uczą się języków obcych.
Elementami kluczowymi inteligencji językowej są: wrażliwość na dźwięki, brzmienie, rytm, modulację głosu, budowę i znaczenie słów.
Inteligencja przyrodnicza (naturalistyczna lub środowiskowa)
Ten typ inteligencji opiera się na poznaniu, docenianiu i zrozumieniu natury. Osoba obdarzona inteligencją przyrodniczą “czuje” naturę, troszczy się o świat, dba o zwierzęta, pielęgnuje rośliny. Odznacza się zdolnością do rozumienia
i czerpania wniosków i korzyści ze środowiska naturalnego. Od razu nasuwa nam się na myśl zawód związany z przyrodą: botanik, weterynarz czy rolnik. Dzieci z dobrze rozwiniętą inteligencją przyrodniczą świetnie radzą sobie
w klasyfikacji różnych przedmiotów w hierarchie (stopniują rzeczy ważniejsze
i mniej ważne), dostrzeganiu wzorców funkcjonujących w naturze. Dzieci – przyrodnicy aktywnie spędzają czas na świeżym powietrzu. Lubią zbierać kwiaty i patyki, kolekcjonować kamienie i muszelki, mogą godzinami obserwować mrówki, motyle i pszczoły, uwielbiają opiekować się zwierzętami.
Inteligencja muzyczna (słuchowa lub rytmiczna)
To rozumienie świata poprzez dźwięki. Osoby obdarzone inteligencją muzyczną mają tzw. „słuch muzyczny”, czyli są mocno uwrażliwione
na dźwięki płynące z otoczenia. Muzyka i rytm to ich cały świat. Świetnie tańczą, często dobrze śpiewają, potrafią rozróżnić dźwięk poszczególnych instrumentów i odtworzyć melodię po jej jednokrotnym wysłuchaniu. Posiadają zdolności językowe i łatwość przyswajania akcentu.
Inteligencja wizualno-przestrzenna
Ten rodzaj inteligencji umożliwia rozumienie otoczenia dzięki kształtom
i wyobrażeniom pochodzącym ze świata zewnętrznego oraz wyobraźni. Osoba obdarzona tym typem inteligencji “myśli obrazami”, czyli używając wyobraźni. Dziecko zwraca uwagę na szczegóły, detale, wszystko jest dla niego ważne. Cechuje ją duża wrażliwość na otaczające przedmioty, kolory i wzory. Lubi wykonywać różnego rodzaju prace plastyczne, układać puzzle, czytać mapy, wie jak łączyć ze sobą harmonijnie kolory. Jest obserwatorem, bardzo często używa wyobraźni – wizualizacji, chętnie obrazuje zagadnienia w postaci diagramów, schematów i tabel. W proces zapamiętywania angażuje wszystkie zmysły. Dziecko z rozwiniętą inteligencją przestrzenną jest bardzo kreatywne i twórcze.
Dzieci o rozwiniętej inteligencji wizualno-przestrzennej mają bogatą wyobraźnię, preferują książki z wieloma ilustracjami, świetnie radzą sobie
z układankami, klockami i zabawkami konstrukcyjnymi.
Inteligencja ruchowa (kinestetyczna)
To nauka poprzez wykonywanie czynności, ruch; to świadomość własnego ciała. Dzieci obdarzone inteligencją ruchową uwielbiają taniec i sport.
Z przyjemnością wykonują własnoręcznie różnego typu prace,
np. majsterkowanie, rzeźbienie. Na co dzień posługują się językiem ciała i dużo gestykulują. Potrafią, bez wykorzystania logicznego i świadomego myślenia wykonywać trudne manewry, zarówno własnym ciałem jak i innymi przedmiotami. Mają doskonale wypracowane reakcje automatyczne. Potrafią planować działania, dzielić zadania, mają świetną organizację przestrzenną. Dzieci z rozwiniętym tym typem inteligencji przepadają za grami ruchowymi, najlepiej grupowymi. Dorośli mylnie nazywają je „nadpobudliwymi ruchowo”. Dzieci takie są bardzo wrażliwe na dotyk.
Inteligencja interpersonalna (społeczna)
Ten rodzaj inteligencji zawiera w sobie cechy wszystkich pozostałych typów. Nierozerwalnie wiąże się z inteligencją emocjonalną, na którą, oprócz umiejętności społecznych, składają się zdolność samokontroli i wglądu
we własne emocje. Jej podstawa to zdolność rozumienia innych i empatia, oraz zdolność do postrzegania cech różnicujących ludzi. Pozwala ona na bezbłędne wychwycenie zmian nastroju, motywacji, zachowania i intencji.
Osoby o tym typie inteligencji po prostu muszą przebywać wśród ludzi. Uczą się przez kontakty międzyludzkie. Potrafią doskonałymi słuchaczami
i doradcami. Mają szerokie zainteresowania i często uczęszczają na wiele dodatkowych zajęć. Opinie krytyczne tylko dodatkowo motywują je do działania.
Inteligencja intrapersonalna (intuicyjna)
Ten rodzaj inteligencji wiąże się z wiedzą o sobie samym i oznacza zdolność do patrzenia na świat z własnego punktu widzenia, rozpoznawania własnych uczuć i emocji. Pozwala na osądzanie ich i wykorzystanie w autokontroli.
W połączeniu z inteligencją interpersonalną pomaga wybrać najlepszą drogę
w życiu. Osoby z rozwiniętą inteligencją intrapersonalną posiadają tzw. „mądrość życiową”, intuicję, wewnętrzną motywację i silną wolę do działania. Takie osoby są nieco skryte, wolą pracę w samotności, bywają wstydliwe.
Dzieci o mocnej inteligencji intrapersonalnej są indywidualistami,
są odpowiedzialne, znają swoje mocne strony, budują wewnętrzną motywację. Nie boją się trudnych pytań i chętnie podejmują ryzyko. Lubią znać opinię innych, którą potem analizują, poszerzając swoje horyzonty myślenia. Nie porzucają swoich ambicji i nie rozpamiętują porażek i słabości.

4.Każde dziecko jest zdolne…inaczej- testowanie rodzajów inteligencji u uczniów
Test na inteligencję wieloraką zaczerpnęłam z książki: „Efektywne uczenie się w klasie” A. Smith, Wiele lat mojej pracy oparłam o tę pozycję, ale dopiero teraz postanowiłam zebrać i usystematyzować moje działania. Test należy przeprowadzić w klasie na początku roku szkolnego , a później obserwować uczniów i wspierać ich samopoznanie i samorozwój na różne, opisane poniżej sposoby.

Kwestionariusz wielorakiej inteligencji

Wypełnij poniższy kwestionariusz, przypisując wartość liczbową każdemu stwierdzeniu, które twoim zdaniem jest prawdziwe w odniesieniu do ciebie. Jeśli w pełni się z nim zgadzasz, postaw cyfrę 5. Jeżeli sądzisz, że nie masz z nim nic wspólnego - wstaw 0. Użyj cyfr od 5 do O, aby określić stopień prawdziwości poszczególnych stwierdzeń.
Wyniki wpisz w odpowiednie pola dla każdego typu inteligencji,
a następnie wypełnij koło wielorakiej inteligencji.

1. Posiadam uzdolnienia manualne
................
2. Posiadam dobre wyczucie kierunku
................
3. Posiadam naturalną umiejętność rozwiązywania sporów między przyjaciółmi ................
4. Łatwo zapamiętuję słowa piosenek
................
5. Potrafię wyjaśniać w prosty sposób trudne zagadnienia
................
6. Robię wszystko krok po kroku
................
7. Dobrze znam samego siebie i rozumiem, dlaczego postępuję tak,
a nie inaczej ................
8. Lubię ćwiczenia grupowe i spotkania towarzyskie
................
9. Dobrze uczę się, słuchając wykładów i wywodów innych ludzi
................
10. Słuchając muzyki, doznaję zmian nastroju ................
11. Lubię krzyżówki, łamigłówki i problemy logiczne ................
12. Tablice, zestawienia i pomoce wizualne odgrywają dla mnie ważną rolę podczas uczenia się ...........
13. Jestem wrażliwy na nastroje i uczucia otaczających mnie ludzi
................
14. Najlepiej uczę się, kiedy muszę wziąć się w garść i zrobić coś samemu
................
15. Zanim zechcę się czegoś nauczyć, muszę zobaczyć, jaką będę miał z tego korzyść ...............
16. Podczas nauki i rozmyślań lubię spokój i samotność
................
17. Potrafię usłyszeć poszczególne instrumenty w złożonych utworach muzycznych ................
18. Łatwo przychodzi mi wywołanie w wyobraźni zapamiętanych
i wymyślonych obrazów ................
19. Posiadam bogaty język i potrafię się nim posługiwać
................
20. Lubię robić notatki
................
21. Posiadam dobre poczucie równowagi i lubię ruch fizyczny
................
22. Potrafię dostrzegać strukturę przedmiotów i związki między różnymi rzeczami ................
23. Potrafię pracować w zespole i korzystać z cudzych doświadczeń
................
24. Jestem dobrym obserwatorem i często zauważam rzeczy uchodzące uwadze innych ................
25. Często bywam niespokojny
................
26. Lubię pracować lub uczyć się niezależnie od innych
................
27. Lubię komponować muzykę
................
28. Potrafię radzić sobie z liczbami i problemami matematycznym
................

KLUCZ DO KWESTIONARIUSZA WIELORAKIEJ INTELIGENCJI

typy inteligencji stwierdzenia suma punktów

Lingwistyczna 5 9 19 20
Punkty
........................

Matematyczno- logiczna 6 11 22 28
Punkty
........................

Wizualno- przestrzenna 2 12 18 24

Punkty
.......................
Muzyczna 4 10 17 27

Punkty
........................

Interpersonalna 3 8 13 23
Punkty
........................

Intrapersonalna 7 15 16 26
Punkty
........................

Kinestetyczna 1 14 21 25
Punkty
.......................

Koło wielorakiej inteligencji

Wpisując uzyskane wyniki na okręgach w polach odpowiadających poszczególnym typom inteligenci! I zaciemniając pola o najwyższych wynikach, otrzymasz graficzny obraz rozkładu swoich typów inteligencji zgodnie z teorią Howarda Gardnera.

Po przeprowadzeniu testu następuje burza mózgów- uczniowie tworzą profile typów inteligencji, nauczyciel wspiera i koryguje. Następnie nauczyciel zbiera wyniki i każdy uczeń zostaje poinformowany co konkretnie oznacza jego typ inteligencji. Dyskusja ogólna- czy tak właśnie widzę siebie jako typ uczącego się.
Po zdiagnozowaniu typu inteligencji przejdziemy do diagnozy preferowanego stylu uczenia się. Posłużę się w tym wypadku ciekawym testem „50 słów”. Pozwala on ustalić jaki jest nasz preferowany styl uczenia się: wzrokowy/ werbalno- wzrokowy/ audytywny/kinestetyczny. Podczas, gdy nauczyciel czyta uczniom dowolnie skomponowany układ 50 rzeczowników decydują oni co w danym momencie pojawia się w ich wyobraźni: obraz/obraz i słowa/ dźwięk/uczucie. Na tej podstawie dokonuje się diagnozy.
Załącznik nr 1
5.Typ inteligencji, a styl uczenia i uczenia się- wskazówki dla uczniów
Samo przeprowadzenie testu pozwala pokazać uczniom ich mocne strony, typ inteligencji jaki prezentują, dominujące umiejętności i zdolności. Teraz należy wprowadzić dwutorowe działania:

a. pokazać uczniom jak wykorzystać swój potencjał
b.wykorzystać wszystkie możliwości efektywnej pracy w klasie.
ad. a
1.Jak zostać mistrzem zapamietywania?– filmy wydawnictwa Pearson:
„Mnemotechniki jako wsparcie w nauce języków obcych”
„Fiszki i flash cards jako dźwignia pamięci”.
„Technika Słów Zastępczych (TSZ), czyli jak wspomóc naukę słówek. „
„Mapy Myśli – metoda inteligentnego notowania, uczenia i zarządzania informacją.”
Omówienie z uczniami przedstawionych technik i wplecenie ich w style uczenia się każdego z nich z wykorzystaniem wiedzy o typie posiadanej inteligencji. Rozwiązanie quizu – certyfikat uczestnictwa w szkoleniu.
2.Burza mózgów: 3 x M czyli Moje Mentalne Metody- czyli jak się najefektywniej uczę…
Nauczyciel wraz z uczniami stworzą bazę technik uczenia się jakimi do tej pory uczniowie się posługiwali nabywając wiedzę z różnych dziedzin. Próba usystematyzowania technik, dopasowania ich do typów inteligencji i stylów uczenia się. Wzajemna wymiana doświadczeń ma na celu wzbogacenie warsztatu pracy indywidualnej każdego ucznia. Następnie uczniowie otrzymują kartę pracy (załącznik nr 2 ). Zaznaczają na niej sposoby w jakie się uczą. Sprawdzamy na koniec czy wyniki tej karty są tożsame z wynikami testu
50 słów, jak również dodajemy uzyskane wyniki do naszej systematyki technik.
3.Już taki jestem…. wszechstronny typ.
Przekazanie uczniom informacji na temat najlepszych dla ich typu inteligencji sposobów uczenia się wg następującego opisu. Na tej podstawie uczniowie tworzą w grupach mapę myśli dotyczącą wylosowanego typu inteligencji.
Inteligencja logiczno- matematyczna
Aby rozwijać w młodym człowieku ten rodzaj inteligencji, warto stawiać przed nim zadania wymagające liczenia w pamięci, rozwiązywania problemów lub szacowania. Rozwijając ten typ inteligencji już we wczesnym dzieciństwie, mamy większe szanse, że nasze dziecko z łatwością i w prawidłowy sposób będzie się posługiwało pojęciami czasu, miejsca, liczby. Należy także stosować gry logiczne i matematyczne (planszowe, komputerowe, itp) oraz grać w domu, rozwiązujcie zagadki logiczne i łamigłówki, ucz się podstaw programowania komputerowego, staraj się jak najczęściej rysować diagramy, schematy, tabele. Notatki językowe też ujmuj w tabele i diagramy, mapy. Nagraj się (lub innych uczniów) podczas opowiadania na głos o tym, jak rozwiązać jakiś problem logiczny lub zadanie matematyczne – usłyszysz czy mówisz logicznie :)
Inteligencja językowa (lingwistyczna, werbalna)
U dzieci w wieku przedszkolnym ten typ inteligencji można rozwijać na kilka sposobów, m.in. poprzez żarty, zagadki, krzyżówki i szarady, jak również czytanie, recytację i śpiewanie i dialog. Wspólne wymyślanie bajek
to najlepszy trening kreatywności. Dzieciom starszym służy samodzielne pisanie opowiadań i pamiętników oraz wystąpienia oratorskie, np. .na akademiach szkolnych czy jasełkach. Aby rozwijać ten typ inteligencji należy także stosować: częste zabawy w gry słowne (np. Scrabble, anagramy, krzyżówki), stworzyć klub czytelniczy języka obcego,. warsztaty pisania kreatywnego. Nagrywaj to co mówią inni , a następnie niech słuchaj tego co nagrałeś, stwórz klub mówców, czytaj w języku obcym jak najwięcej, przygotuj dziesięciominutowe swobodne przemówienie przy okazji jakiegoś spotkania lub z okazji jakiegoś święta, słuchajcie i oglądajcie nagrania słynnych mówców, pisz bloga, zwracajcie uwagę w jaki sposób wypowiadają się osoby, które spotykasz (dialekt, wyrażenia slangowe, intonacja i słownictwo), szukajcie okazji do opowiadania różnych historii, wymyślaj własne zagadki, gry słów
i żartów, uczcie się na pamięć ulubionych wierszy lub fragmentów prozy, wypożyczajcie książki audio zawierające nagrania literatury pięknej i słuchaj ich w drodze do szkoły lub w innych momentach, kiedy normalnie „marnujesz” czas, zaznaczaj podczas czytania słowa, których nie znają, a następnie sprawdzaj ich znaczenia w słownikach, starajcie się codziennie użyć w rozmowie jednego nowego słowa. Oczywiście najlepiej byś robił to w języku niemieckim.
Inteligencja przyrodnicza (naturalistyczna lub środowiskowa)
Wspomaganie inteligencji przyrodniczej jest nieco bardziej pracochłonne, niż w wypadku innych jej typów. Warto bawić się w prowadzenie ogrodu, grządki, hodowli na balkonie Można także stworzyć zielnik, robić zdjęcia. Ucząc się spacerujcie po okolicy (ale jak najdalej od zgiełku miasta) i starajcie się zidentyfikować to, co słyszycie i widzicie, róbcie jak najwięcej praktycznych ćwiczeń, projektów, działań, itp., zwracajcie uwagę na otaczającą Was przyrodę i korzystać z jej dobrodziejstw podczas uczenia się.
Inteligencja muzyczna (słuchowa lub rytmiczna)
Ten rodzaj inteligencji pojawia się najwcześniej. Dzieci muzyczne chętnie śpiewają, nucą, grają na czym się da, po prostu otaczają się muzyką
i dźwiękami. Inteligencję muzyczną łatwo rozwijać, łącząc z muzyką codzienne czynności: słuchać muzyki podczas wykonywania prac domowych, śpiewać, nucić, rymować, chodzić na koncerty i spacery po parku, występujcie publicznie i komponujcie. Zapisz się na zajęcia z rytmiki, śpiewu, baletu, aerobiku czy gry na instrumencie. Śpiewaj ucząc się nowych słówek czy zdań. Śpiewaj gdzie tylko możesz – pod prysznicem, robiąc lekcje, bawiąc się, bawcie się w rozpoznawanie melodii, chodźcie na koncerty lub musicale, regularnie słuchajcie muzyki (najlepiej po niemiecku, przeznacz godzinę
w tygodniu na słuchanie stylu muzycznego, którego nie znasz np. jazzu, country, house, ciężkiego rocka, muzyki klasycznej lub folkowej, wsłuchujcie się w naturalną melodykę i rytmikę takich zjawisk jak odgłosy kroków
czy śpiew ptaków a nawet dźwięk pracującej pralki, zbieraj nagrania muzyczne, które były ważne w różnych momentach życia, stwórzcie dżingiel, rymowankę lub wierszyk z ważnymi elementami, które chcą (muszą) zapamiętać. Praktycznie każdy uczeń ma w swoim telefonie komórkowym odtwarzacz mp3 a w nim swoją bibliotekę muzyki –każdy może zaprezentować swoje ulubione kawałki (muzyka może lecieć w tle, podczas lekcji – oczywiście nie za głośno :)
Inteligencja wizualno- przestrzenna
Rozwój inteligencji przestrzennej dziecka należy wspierać wszelkimi możliwymi sposobami. Warto zainwestować w materiały do prac plastycznych, zapisać dziecko na zajęcia plastyczne lub wspólnie z dzieckiem zorganizować tego typu zajęcia w domu. Doskonałą, rozwojową zabawę umożliwiają klocki. Okaże się także, że to dziecko jest najlepszym pilotem podczas rodzinnych wypadów samochodowych (doskonale orientuje się w czytaniu mapy). Starszak lubi zabawy konstrukcyjne, tworzy niesamowite budowle z klocków, dobrze radzi sobie z zadaniami technicznymi. Używajcie „map myśli” do robienia notatek, przygotowywania się do prezentacji, oraz do analizowania problemów, pracujcie jak najwięcej z narzędziami graficznymi, załączajcie rysunki, fotografie i wykresy w prace pisemne, które tworzycie, odwiedzajcie wirtualne muzea krajów obszaru niemieckojęzycznego, zmieniajcie swoje otoczenie- wystrój pokoju czy klasy, bawcie się w projektowanie – na kartkach, makietach, programach w komputerze, układajcie puzzle, kostkę Rubika, rozwiązujcie labirynty lub inne łamigłówki wizualne i przestrzenne, rysujcie słowa i co tylko chcecie, zacznijcie fotografować – może jakiś konkurs tematyczny? Oglądajcie niemieckojęzyczne filmy i programy telewizyjne, które zwracają uwagę
na pracę światłem, ruch kamery, kolory i inne elementy sztuki kinematograficznej, ucz się podczas wycieczek, zwróćcie uwagę na architekturę miast poniemieckich
Inteligencja ruchowa (kinestetyczna)
Dzieci w wieku szkolnym z rozwiniętą inteligencją ruchową często mają problemy w szkole, ponieważ oczekuje się od nich skupienia i ciszy, czyli
po prostu siedzenia w ławce przez 45 minut. Należy zapewnić im maksymalnie dużo przerw. Zajęcia dla takich dzieci powinny być bardzo urozmaicone, ciekawe, z zastosowaniem różnego typu urządzeń (np. mikroskopy, rzutniki, tablice interaktywne). Najłatwiej zapamiętują to, co było wykonywane, trudniej to, co było wyłącznie omówione. Duże znaczenie mają dla nich zwierzęta
i środowisko naturalne. Radość sprawia im zgłębianie tajników biologii
i zagadnień ekologicznych. Dobrze piszą i dobrze liczą, lubią wymyślać nowe gry, są kreatywne. Warto zapewnić dziecku odpowiednią dawkę ruchu, tak
by mogło się „wyszaleć”. Doskonały wybór to zajęcia sportowe, taneczne, teatralne itp. Co możecie robić: grajcie w kalambury, nauczcie się brajla lub języka migowego (przynajmniej podstaw), załóżcie komuś opaskę na oczy
i poproście kogoś, aby oprowadził osobę, która ma odkrywać otoczenie za pomocą dotyku, codziennie przeznaczajcie trochę czasu na odkrywanie faktury otaczających Was przedmiotów – np. dotykajcie kory drzew, papieru ściernego, jedwabiu, gładkich kamieni, chłodnej trawy, itp. Pływaj, graj w tenisa lub gimnastykuj się, uprawiaj sztuki walki np. aikido, judo lub karate, jogę. Podczas spacerów chodźcie po krawężnikach lub balansujcie na belkach – w ten sposób poprawią poczucie równowagi, graj w kręgle, graj w teatrze, ćwicz zręczność na komórce- szybie 3- 5 min, sesje, tańcz, włączaj często muzykę
i po prostu ruszajcie się do rytmu, rozwijaj w sobie talenty: manualne
np. ogrodnictwo, gotowanie, modelarstwo.
Inteligencja interpersonalna (społeczna)
Dzieci z dobrze rozwiniętą inteligencją interpersonalną są asertywne, komunikatywne, łatwo nawiązują i utrzymują kontakty społeczne, potrafią współpracować, mają zdolności przywódcze i umiejętności mediacyjne. Cechuje je łatwość poznawania, rozumienia myśli, uczuć, poglądów i zachowań innych ludzi, są tolerancyjne. Istnieje możliwość wspomagania rozwoju tej inteligencji poprzez umożliwianie dzieciom kontaktów społecznych, zabaw w większym gronie i wspólnej nauki. Najprościej mówiąc – należy wyjść do ludzi, na plac zabaw, do kina, do parku. Organizuj dobrze swój czas - naucz się jak zarządzać czasem tak, aby zapewnić sobie regularne kontakty z przyjaciółmi. Pracuj jako wolontariusz , wstąp do organizacji, która zajmuje się pomocom i wsparciem innych osób, próbuj ćwiczyć umiejętność aktywnego, spokojnego słuchania, róbcie jakieś imprezy, wydarzenia, na które możecie zapraszać dzieci z innych klas, szkół. Dzielcie w klasie obowiązki przywódcze – może jakieś zadanie
na każdy tydzień/miesiąc. Za każdym razem nowy lider. Chodźcie na warsztaty i seminaria poświęcone umiejętnościom interpersonalnym i komunikacyjnym, regularnie spotykaj się z przyjaciółmi, nawiążcie regularne kontakty z kilkoma osobami z innych części świata lub z innego kręgu kulturowego, wstępujcie do różnych klubów i grup (np. sportowych, zainteresowań). Stosujcie technikę „uczeń uczy ucznia” – to najlepszy sposób na utrwalanie wiedzy oraz rozwijanie umiejętności interpersonalnych. Obserwujcie ludzi – w pociągu, autobusie, centrum handlowym lub w restauracji, zainteresujcie się udanym życiem towarzyskim znanych im osób i niech zastanowią się, w czym mogliby być dla nich wzorem,.
Inteligencja intrapersonalna (intuicyjna)
Dzieci o mocnej inteligencji intrapersonalnej są indywidualistami,
są odpowiedzialne, znają swoje mocne strony, budują wewnętrzną motywację. Nie boją się trudnych pytań i chętnie podejmują ryzyko. Lubią znać opinię innych, którą potem analizują, poszerzając swoje horyzonty myślenia. Nie porzucają swoich ambicji i nie rozpamiętują porażek i słabości.
Najlepszym sposobem rozwoju dziecka posiadającego dobrze rozwiniętą inteligencję intrapersonalną, jest stworzenie mu optymalnych warunków,
w których samo decydowało o zakresie pracy, tempie jej wykonywania. Takie dziecko musi mieć możliwość doświadczenia samodzielnej nauki. Poszukuje „swojego” miejsca. Nauczcie się wyciszać, koncentrować się – zwłaszcza przed klasówkami. W przyszłości można to rozwinąć w kierunku nauki medytacji. Zainteresujcie się filozofią – zwłaszcza szkołami filozoficznymi, które wywodzą się z różnych kręgów kulturowych. Zaproście psychologa szkolnego lub
z zewnątrz na różnego rodzaju pogadanki, spotkania, podczas których psycholog nauczy was rozmawiać, nazywać swoje emocje, uczucia., czytajcie różnego rodzaju poradniki. Znajdźcie sobie spokojne miejsce w domu (lub poza), gdzie będziecie mogli się wyciszać, reflektować o ważnych wydarzeniach, które miały miejsce w szkole lub domu. Poszukajcie hobby , które będzie was odróżniać od innych ludzi. Planujcie rozwoju osobistego - wyznaczajcie sobie krótko i długoterminowe cele, a następnie stwórzcie plany ich realizacji. Prowadźcie dziennik, w którym będziecie zapisywać własne myśli, marzenia, cele, uczucia i wspomnienia. Zróbcie indywidualną listę przyjemności
(co najbardziej lubicie) – co najmniej raz dziennie sprawicie sobie jakąś małą przyjemność. Spędzajcie czas z osobami, które mają silne i zdrowe poczucie własnego ja. Codziennie starajcie się podnosić własną samoocenę poprzez
np. pozytywną afirmację, sporządzanie wykazu własnych sukcesów, itp.
Na koniec lekcji dochodzimy do stworzenia zasobów i sposobów, które poszczególne typy uczących się powinny stosować, by poprawić efektywność nabywania, przechowywania i odtwarzania wiedzy.
4. Zakuć, zdać, zapomnieć–czyli jak uniknąć pułapki „na studenta”?
Uczniowie mają 2 tygodnie czasu by oswoić się z nowo poznaną wiedzą i jej wdrażaniem w życie. Teraz przystępujemy do poznania prawideł działania ludzkiej pamięci i ich jak najefektywniejszego wykorzystania. Proszę uczniów by w domach poszukali artykułów na ten temat, skonfrontowali je z własnym doświadczeniem, a na lekcji spróbujemy stworzyć swój własny plan działań. Moi celem jest dojście do mniej więcej następujących wniosków:

CO ROBIMY PODCZAS NAUKI
Dzielenie materiału na części
Podkreślanie ważnych treści (kolory)
Skojarzenia treści z obiektami
Pytania kontrolne do akapitu
Powtórzenia
Robienie „ściąg”
Pracuj swoimi kanałami
Wybierz swoje, odpowiednie, środowisko
Twórz „mapy myśli”
Bądź zrelaksowany
Rzymski pokój (karteczki na ścianach)
Twórz historyjki
System „Leitnera” (karteczki, jak umiem to skreślam)
Robienie przerw
Słuchanie nagrań (podcasty)
Planuj naukę: co gdzie, z kim, kiedy, jak

CO ROBIMY PODCZAS POWTÓREK

Odwołaj się do tego co sobie podkreśliłeś
Przeczytaj słowa kluczowe
Pij świeże soki (owoce) witaminy
Rytmicznie powtarzaj
Odwołaj się do skojarzeń
Porządkowanie, grupowanie
Rób wizualizacje
Skróty językowe
Odkoduj historyjkę
Mapy myśli
Powtarzaj mechanicznie
Rób przerwy (idź na spacer)
Pracuj swoim kanałem
Zrób sobie przykładowy test
Pogrupuj co już wiesz i czego jeszcze musisz się
nauczyć
Baw się tym (zrób miłą atmosferę)
Przygotuj sobie środowisko pracy

CO ROBIMY PODCZAS SPRAWDZIANU/EGZAMINU

Przypomnij sobie obraz związany z materiałem
Kojarz słowa
Przypomnij sobie technikę (kolejność)
Zrelaksuj się
Przeczytaj pytania
Poszukaj odpowiednich skojarzeń
Wyselekcjonuj informacje
Zastanów się co ci jest potrzebne
Dostosuj informacje do potrzeb
Odtworzenie mapy myśli
Technika historyjek
Rób najpierw zadania, których jesteś pewny (znasz
odpowiedzi)
Szukaj rozwiązania w innych pytaniach
Przeanalizuj odpowiedzi (sprawdź poprawność)

Zebrany materiał umieszczamy w klasie , na plakatach
w widocznym miejscu, uczniowie mogą sobie je sfotografować, nagrać
na telefony czytane samodzielnie lub przez kogoś innego, spacerując- jak kto lubi i woli. Wprowadzamy w życie.

6.Metody i techniki nauczania z wykorzystaniem koncepcji
H. Gardnera
W swojej pracy zamierzam stosować i stosuję następujące metody nauczania języka niemieckiego:
Metoda naturalna
Zajęcia prowadzone są wyłącznie w nauczanym języku obcym. Uczymy się tak, jak uczą się języka ojczystego, tak, jak uczy się niemowlę, słuchając, przyglądając się mimice i gestom mówiącego nauczyciela, a kiedy będzie gotowe na produkcję języka, wypowiadając zdania. Koncentrujemy się
na sprawności rozumienia ze słuchu,. Nauczyciel cieszy się każdą oznaką zrozumienia, nagradza, nie wymaga od nich od razu mówienia, ale reagowania w danej sytuacji. Metoda naturalna zakłada, podobnie jak TPR , że sukces
w nauce języka obcego zależy od wyeliminowania stresu, lęku przed popełnianiem błędów.
Metoda TPR (Total Physical Response) - Metoda reagowania całym ciałem
Zakłada się, że najlepszy sposób zapamiętywania to milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny. Nauczyciel wydaje polecenia w języku obcym, demonstruje, a dzieci kojarzą polecenia z ruchem i reagują całym ciałem. Techniki pracy w tej metodzie łączą pracę obu półkul mózgu- odpowiedzialnej za język i mowę i za realizację ruchu fizycznego. Wykorzystujemy różne rekwizyty dla stworzenia kontekstu sytuacyjnego zrozumiałego dla uczących się.
Metoda audiolingwalna
Głównym celem w tej metodzie nauczania jest wykształcenie nawyków językowych w sposób mechaniczny, nierefleksyjny, poprzez wielokrotne powtarzanie ( tzw. dryl językowy ). Nauczyciel wielokrotnie powtarza to samo słowo czy wyrażenie, a uczniowie go naśladują , przez co zapamiętują
i utrwalają dany materiał językowy. Nauczyciel często chwali, jeśli reakcja uczącego się jest właściwa. Język jest przyswajany nierefleksyjnie, pamięciowo, poprzez wielokrotne powtarzanie oraz odgrywanie scenek dialogowych. Kładzie nacisk na sprawność słuchania przede wszystkim, która po wielu ćwiczeniach uruchamiała sprawność mówienia, następnie czytania i pisania (w tej kolejności). Na zajęciach wykorzystujemy różnorodne środki audio-wizualne jako bodźce.
Metoda komunikacyjna
Powstała na bazie wszystkich poprzedzających je metod. Celem nadrzędnym w podejściu komunikacyjnym jest opanowanie sprawności mówienia, a więc autentyczna komunikacja i porozumiewanie się w języku obcym. Dopuszcza się popełnianie błędów o tyle, o ile nie powodują one zakłócenia komunikacji; innymi słowy, najważniejsze, żeby przekazać to, co się chce przekazać, tak, aby być zrozumianym. Poprawność językowa jest
na drugim planie. Materiał językowy to głównie dialogi, symulacje, odgrywanie ról, gry, zabawy i dyskusje prowadzone w parach i grupach.
Metody pedagogiki zabawy
Metody zawierają w sobie elementy zabawy i nauki. Poprzez zabawę dziecko rozwija się również społecznie, uczy się pracować w grupie, doświadcza pozytywnych wrażeń, emocji. Unikamy rywalizacji i klasycznego podziału na zwycięzców i przegranych. Wspomaganie zajęć z języka obcego rozmaitymi zabawami z wykorzystaniem różnych środków wyrazu. Stosuje się podczas zajęć wszystkie media , ruch , dotyk , gest , taniec , malowanie, lepienie oraz pantomimę.
Metoda "Learning by doing" (uczenie się przez działanie)
Metoda zakłada, że dziecko najszybciej uczy się, wykonując daną czynność. Dziecko aktywnie uczestniczy w zajęciach, dzięki czemu może się lepiej rozwijać. Wykorzystuje się zdolności artystyczne uczniów. Polega na przygotowywaniu prac przez dzieci przy pomocy nauczyciela (Metoda projektu). Wszystkie polecenia są wydawane w języku obcym i wspomagane demonstracją ze strony nauczyciela.
W nauczaniu języka obcego konieczne jest rozwijanie wszystkich sprawności językowych poprzez stosowanie ćwiczeń w słuchaniu, mówieniu, czytaniu, pisaniu, rozwijania zasobu słownictwa i uczenia zasad fonetyki, gramatyki, składni, stylistyki oraz stworzenie obcojęzycznej atmosfery, która umożliwia porozumiewanie się w języku obcym. W nawiązaniu do koncepcji H. Gardnera postanowiłam stosować następujące techniki wzbogacające obok standardowych zadań proces dydaktyczny, a uwzględniające typy inteligencji
i style uczenia się moich uczniów.

Techniki dla konkretnych stylów uczenia się
Techniki dla „WZROKOWCÓW”:
• Mapa myśli
• Obrazki, zdjęcia itp.
• Plansze
• Schematy
• Wykresy
• Diagramy
• Ankiety graficzne
• Filmy
• Tabele z ocenami
• Robienie notatek (wypunktowanie)
• Rysowanie
• Demonstracja
• Dobór odpowiednich kolorów
• Robienie zdjęć (oglądanie)
• Podkreślanie
• Dobór odpowiedniego słownictwa („wizualne”)
• Samoprzylepne karteczki
• Prezentacje
• Metaplan (podczas rozmowy tworzenie plakatu)
• Gry
• Linia czasu (zaznaczanie wydarzeń w ujęciu
chronologicznym na długim arkuszu papieru)
• Kalambury
• „Sąd” – za i przeciw
• Układanie zagadek logicznych – krzyżówki
• Rebusy
• Rysowanie komiksów

TECHNIKI DLA SŁUCHOWCÓW
• Dialogi, monologi
• Muzyka odtwarzana w tle
• Film
• Piosenka
• Monolog prowadzącego
• Czytanie na głos
• Nagrywanie
• Odtwarzanie dźwięków z otoczenia
• Pogadanka
• Technika zdań niedokończonych
• Odtworzenie z dyktafonu
• Powtarzanie na głos
• Wspólna nauka
• Opowiadanie
• Audiobooki
• Debata
• Burza mózgów
• Przeprowadzanie wywiadów
• Rytmiczne powtarzanie (np: klaskanie przy
definicjach)
• Czytanie z podziałem na role
• Układanie krzyżówek
• Rapowanie różnych tekstów

TECHNIKI DLA KINESTETYKÓW
• Gry i zabawy ruchowe
• Nauka w terenie
• Tworzenie modeli
• Drama (skecze)
• Doświadczenia (eksperymenty)
• Podchodzenie, dotykanie
• Ćwiczenia fizyczne
• Nakręcenie filmu
• Prace manualne - projekty
• Taniec
• Próby organoleptyczne – np.; smakowanie potraw,
dotykanie przedmiotów
• Robienie zdjęć
• Przestawianie ławek
• Spacer po szkole, terenie
• Mimika i pantomima
• Układanie się w słowa
• Kalambury
• Naśladowanie
• Ilustrowanie treści ruchem
• Odczytywanie zaszyfrowanych informacji
Praktycznie każdy temat zajęć można przeprowadzić wykorzystując schemat 8 typów inteligencji, jest to świetny punkt wyjściowy z którego w prosty sposób możemy wyprowadzić różne typy aktywności zwiększając szansę
na zaangażowanie wszystkich uczniów. Zadania nauczyciela polegają na: dostosowaniu form, metod pracy, zabaw i propozycji zajęć do zainteresowań i zdolności uczniów, wdrażaniu nowości i tworzenie przestrzeni edukacyjnej
w realizacji twórczych pomysłów, stymulowaniu wszystkich dziedzin aktywności dzieci, a szczególnie: językowej, matematycznej, logicznej, przyrodniczej, artystycznej, ruchowej, komunikacyjnej, informacyjnej
i społecznej, rozwijanie potencjału intelektualnego dzieci i budowanie w nich motywacji do nauki
Przykładem może być temat „zwierzęta” który można rozbić na następujące ćwiczenia :
- prezentacja materiału: uczniowie wspominają gdzie widziały już dane zwierzę-(i. przyrodnicza)
-zabawa ruchowa: uczniowie udają poszczególne zwierzęta (i. kinetyczna)
i podają ich niemieckie nazwy (i. językowa)
-uczniowie wyszukują /układają i śpiewają piosenkę o zwierzętach
(i. muzyczna) z towarzyszeniem gestów( i. kinetyczna)
- uczniowie leżąc na ziemi tworzą razem kształt np. słonia: (i.intrapersonalna
i kinetyczna)
- uczniowie szukają zwierzątek ukrytych w klasie (i. przestrzenna)
- uczniowie rysują słonie w zeszytach (i. przestrzenna) i otrzymują obrazki
do kolekcji (i. przyrodnicza)
-uczniowie słuchają historyjki o zwierzętach (i. językowa)
-uczniowie grają w gry o zwierzętach (i. kinetyczna)
-uczniowie porównują wielkości zwierząt (i. logiczno-matematyczna)
-uczniowie powtarzają liczebniki licząc ile jest danych zwierzątek (i. logiczno-matematyczna)

7. Przewidywane efekty wprowadzenia innowacji
Moje oczekiwania związane z wprowadzeniem innowacji można zawrzeć
w następujących punktach:
- wzrost motywacji do nauki języka niemieckiego
- poprawa efektów nauczania
- wzrost samoświadomości uczniów co do własnych umiejętności, preferencji, stylów uczenia się
- przyrost wiedzy i umiejętności uczniów w obszarze samodzielnego uczenia się języka obcego

8. Kryteria sukcesu i ewaluacja innowacji programowej
Chcąc odpowiedzieć na pytanie – czy zostały osiągnięte zamierzone cele postanowiłam wykorzystać następujące narzędzia:
-bieżącą obserwację zachowań uczniów;
- wywiady i rozmowy z uczniami
- test diagnozujący profil inteligencji wielorakiej H. Gardnera (na wstępie i na zakończenie)
- ćwiczenie diagnozujące styl uczenia się „50 słów”
- bieżąca ocena postępów w nauce
- porównanie efektów nauczania na podstawie średniej ważonej każdego ucznia za rok szkolny poprzedzający wprowadzenie innowacji oraz po jej wprowadzeniu - wyniki klasyfikacji rocznej i śródrocznej.
- ankieta ewaluacyjna na zakończenie



ANKIETA EWALUACYJNA –
„Efektywnie i z przyjemnie z językiem niemieckim czyli Deutsch macht SpaB
(w oparciu o teorię inteligencji wielorakich H. Gardnera)”
Data: .....................................
Bardzo proszę o wnikliwe przeczytanie treści poniższych pytań i udzielenie na nie rzetelnych odpowiedzi przez zakreślenie wybranego wariantu.
Część I wypełnij odwołując się do swoich doświadczeń sprzed września 2015, a część II na dziś dzień. Dziękuję.

CZĘŚĆ I
1. Jak ogólnie oceniasz swoją wiedzę dot. tematu inteligencji wielorakich, stylu uczenia się?
B. SŁABA SŁABA DOBRA B. DOBRA
2. Czy potrafiłeś wykorzystać w praktyce posiadaną wiedzę ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
3. Jak oceniasz swoją wiedzę na temat mnemotechnik uczenia się języka obcego?
B. SŁABA SŁABA DOBRA B. DOBRA
4. Czy potrafiłeś wykorzystać w praktyce posiadaną wiedzę ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
5. Jak oceniasz swoją wiedzę na temat pamięci i związanych z nią sposobów nabywania, przechowywania i odtwarzania informacji?
B. SŁABA SŁABA DOBRA B. DOBRA
6. Czy potrafiłeś wykorzystać w praktyce posiadaną wiedzę ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
7. Jak oceniasz swoją wiedzę na temat technik uczenia się poszczególnych typów (Wzrokowiec, słuchowiec/konestetyk)?
B. SŁABA SŁABA DOBRA B. DOBRA
8. Czy potrafiłeś wykorzystać w praktyce posiadaną wiedzę ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ

CZĘŚĆ II
1. Czy program Efektywnie i z przyjemnie z językiem niemieckim
czyli Deutsch macht SpaB (w oparciu o teorię inteligencji wielorakich
H. Gardnera) był atrakcyjny ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
2. Czy zaproponowany sposób zajęć pomógł uporządkować i poszerzyć Twoją wiedzę?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
3. Jak obecnie oceniasz swoją ogólną wiedzę dot. tematu programu (inteligencja, pamięć, techniki uczenia się języka obcego i nie tylko?
B. SŁABA SŁABA DOBRA
4. Stopień trudności przekazywanych treści był:
ZBYT DUŻY W SAM RAZ TRUDNO POWIEDZIEĆ
5. Czy osoba prowadząca była dobrze przygotowana do prowadzenia zajęć?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
6. Czy program pomógł Ci rozwinąć Twoje praktyczne umiejętności uczenia się ?
TAK NIE TRUDNO POWIEDZIEĆ
7. Inne uwagi i spostrzeżenia:
....................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Bibliografia
Gardner H., Inteligencje wielorakie. Teoria w praktyce , Media Rodzina , Poznań, 2002;
Czaja – Chudyba I., Odkrywanie zdolności dziecka, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2005;
Smith, A., Przyspieszone uczenie się w klasie, Katowice : Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, 1997.
















Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.