Katalog

Dagmara Kaczmarek, 2017-06-13
Łobez

Uroczystości, Scenariusze

Scenariusz apelu z okazji zakończenia roku szkolnego dla klas maturalnych

- n +

Pożegnanie klas maturalnych
28 kwietnia 2017 r.

Prowadzący 1:
Nadszedł czas pożegnania kolejnych absolwentów naszej szkoły. Witamy bardzo serdecznie wszystkich przybyłych na tę uroczystość gości, bardzo serdecznie witamy również przedstawicieli Rady Rodziców na czele z Panią Barbarą Jędrasik, dyrekcję szkoły, całe grono pedagogiczne, wszystkich pracowników szkoły, uczniów oraz Was drodzy absolwenci.

Prowadzący 2:
Proszę wszystkich o powstanie

• Baczność, poczet sztandarowy szkoły wprowadzić!
• Do hymnu!
• Po hymnie! Spocznij.

Prowadzący 1:
Prosimy o zabranie głosu Pana Dyrektora ……………

Prowadzący 2:
Dziękujemy Panu Dyrektorowi. A teraz oddajemy głos zaproszonym gościom. Bardzo prosimy o zabranie głosu przedstawiciela władz lokalnych p. ………………………....

Prowadzący 1:
Dziękujemy i prosimy o zabranie głosu przewodniczącą Rady Rodziców Panią ……………..


Prowadzący 2:
Dziękujemy serdecznie. Myślę, że przedstawiciele maturzystów - w tym ważnym dla siebie dniu - również chcieliby zabrać głos. Zapraszamy na scenę.

Maturzysta 1:

W dniu dzisiejszym otrzymamy świadectwa ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej. Witamy serdecznie przybyłych na tę uroczystość gości. Witamy wszystkich, którzy uwierzyli, że uda nam się przejść kruchy most nad rwącą rzeką wiedzy.

Maturzysta 2:

L.Staff „Most”

Nie wierzyłem
Stojąc nad brzegiem rzeki,
Która była szeroka i rwista,
Że przejdę ten most,
Spleciony z cienkiej, kruchej trzciny
Powiązanej łykiem.

Szedłem lekko jak motyl
I ciężko jak słoń,
Szedłem pewnie jak tancerz
I chwiejnie jak ślepiec.
Nie wierzyłem, że przejdę ten most,
I gdy stoję już na drugim brzegu,
Nie wierzę, że przeszedłem.

Maturzysta 1:
Trudno uwierzyć, że to już drugi brzeg. Szliśmy przez ten most w różnym tempie, na różne sposoby. Bywały chwile radosne, wiążące się z przyjemnymi zdarzeniami - satysfakcjonujące stopnie ze sprawdzianów, mile spędzony czas w gronie przyjaciół, ale także te smutne - szkolne niepowodzenia, czyli ocena niedostateczna, kiedy liczyliśmy na lepszą, nieporozumienia na forum klasy. I w tych radosnych i smutnych momentach byli z nami nauczyciele, a nade wszystko wychowawcy, którym właśnie teraz chcielibyśmy serdecznie podziękować:

Maturzysta 2:
- za trud włożony w kształtowanie młodej osobowości, jakże często przez nas niedoceniany
- za zaangażowanie i poświęcenie w prowadzeniu zespołu klasowego
- za uczenie nas postaw etycznych, aby młody człowiek w szybkim tempie rozwoju komunikacji międzyludzkiej nie pogubił się i odnalazł właściwą drogę życia
- za przekazywanie nam z pełną determinacją wiedzy merytorycznej i praktycznej, niezbędnej do podjęcia dalszej nauki lub pracy w wybranym zawodzie
- za wyrozumiałość, cierpliwość, życzliwość, za to wszystko czego nawet nie zdołaliśmy wyliczyć - dziękujemy.
WRĘCZENIE UPOMINKÓW OD KLAS CZWARTYCH DLA ICH WYCHOWAWCÓW I INNYCH NAUCZYCIELI Piosenka Manchester „Ostatni rok z moją klasą”

Prowadzący 1:
A teraz prosimy Pana Dyrektora o wręczenie nagród i listów pochwalnych wyróżniającym się uczniom, dyplomów za wszelkie osiągnięcia w nauce, sporcie i działalności społecznej oraz świadectwa ukończenia szkoły dla wszystkich absolwentów.

Prowadzący 1:
Dziękujemy Panu Dyrektorowi.
Proszę o powstanie.

• Baczność!
• Poczet sztandarowy szkoły wyprowadzić!
• Spocznij!
Część artystyczna

Prowadzący I
Nie wiem, czy wszystkie nasze koleżanki i wszyscy koledzy z klas maturalnych uświadamiają sobie, że są dzisiaj w szkole tak naprawdę po raz ostatni. Pewnie zajrzycie tu nie raz. Ale jako klasa, jako pewna grupa stanowiąca cząstkę tej szkoły, już za kilkanaście minut spojrzycie po raz ostatni na wnętrze tej szkoły i odejdziecie ku własnej przyszłości, ku nowemu życiu.

Prowadzący II
Chcielibyśmy w tym ostatnim dniu Waszego pobytu w szkole, w ostatnim pożegnaniu zawrzeć obrazy i uczucia, które zabierzecie ze sobą. Może ta chwila pojawi się kiedyś we wspomnieniach, może zamieni się w łzę tęsknoty za przeszłością.

Prowadzący I
Czas płynie nieubłaganie. Uczniowie przychodzą do szkoły i odchodzą – jakże szybko to się dzieje. Wasi nauczyciele to widzą i pewnie każde takie pożegnanie maturzystów budzi w nich lekkie drżenie serca, bo wraz z Wami odchodzi od nich jakaś cząstka ich życia.
Nie rozstawajmy się jednak w nastroju nazbyt smutnym. Przed Wami wakacje, chwile radości i swobody.

„Kochamy polskie seriale” i nie tylko polskie. Hasło to, zdawałoby się, nie ma nic wspólnego z dzisiejszą uroczystością pożegnania absolwentów klas maturalnych. A jednak. Parafrazując słowa piosenki do jednego z seriali: ”Życie jest nowelą, której nigdy nie masz dosyć” można powiedzieć: „Szkoła jest nowelą, której nigdy nie masz dosyć”.

Jeszcze 4 lata temu powiedzielibyście, że to niedorzeczne twierdzenie, ale dzisiaj… Ten etap Waszego, młodego jeszcze, życia macie już za sobą - nieodwołalnie, bezpowrotnie. Możecie w sobie tylko obudzić wspomnienia kiedy to:

Stanowiliście zwarty klasowy „Klan” z podziałem hierarchicznym, jak w każdej rodzinie, z wzajemnym szacunkiem, sympatią, czasem też nieporozumieniami, trudnościami do pokonania, ale przecież rodzina trzyma się razem -„Na dobre i na złe”.

Przypomnijcie sobie również nauczycieli i przedmioty, mniej lub bardziej przez Was lubiane:

Jak ”Pierwszą miłość” obudziło w was prawo powszechnego ciążenia, ruch jednostajny czy perpetum mobile, cokolwiek by to znaczyło.

Jak na lekcjach j. angielskiego nie staraliście się odpowiedzieć na pytanie: ”I kto tu rządzi?”, gdyż odpowiedź jest oczywista.

Jak w czasie lekcji j. polskiego polonistka zaciekle, niczym „Glina”, śledziła czy ta lektura jest rzeczywiście przez Was przeczytana.

„M jak matematyka”, czyli „królowa nauk”, niestety, często zbyt skomplikowana, by złożyć jej należny hołd.

„Detektywami” stawaliście się na lekcjach chemii, starając się dociec czym różni się chemia organiczna od nieorganicznej oraz które pierwiastki i w jaki sposób wchodzą w reakcje z innymi, nie zawsze pojmując dlaczego tak się dzieje.

„Teraz albo nigdy” mówiliście sobie na lekcjach WF zmagając się z trudną materią własnego ciała do pokonania.

Zbyt ”Daleko od szosy”, przynajmniej tej przebiegającej obok budynku naszej szkoły, znajdowały się strefy klimatyczne świata, surowce naturalne poszczególnych kontynentów, rzeki, jeziora, góry…- przyznacie, iż niezwykle liczne, aby wryć się w zakamarki pamięci.

„Egzamin z życia” człowieka jako istoty biologicznej zdawaliście co tydzień na lekcjach biologii -dlaczego człowiek się odżywia, w jaki sposób krew krąży w organizmie; komórka, tkanka, fenotyp, genotyp, itp.-można by mnożyć te terminy, a jak je spamiętać? Wiedziała to tylko pani profesor.

Ale szkoła ma też dużo przyjemniejsze strony niż wchodzenie w zawiłe meandry wiedzy - np. przerwy. Dziewczęta szczególnie uważnie rozglądały się na nich czy są jacyś „Faceci do wzięcia”. Niewątpliwie rozmawialiście wtedy jak prawdziwi „Przyjaciele” - przede wszystkim szczerze, jak ”Na wspólnej” niedoli ucznia (w Waszym mniemaniu) korzystają nauczyciele.


Pora kończyć te wyliczenia. Pozostają nam już tylko dwa, ale jakże wymowne porównania - szkoła to nic innego jak „Samo życie”, a raczej szkoła życia. Daje wiedzę merytoryczną, a oprócz niej coś bardziej cennego - uczy postaw życiowych, przygotowując do funkcjonowania w społeczeństwie: samodzielności, rzetelności, solidarności z innymi. Wprowadza w dorosłość i czego Wam życzymy, drodzy absolwenci, aby ta dojrzałość mieniła się dla Was, samymi „Barwami szczęścia”.

Prowadzący 2:
Mamy w repertuarze coś na poprawę nastroju.
Zapraszamy po dwóch przedstawicieli z każdej czwartej klasy, najlepiej jak będą utalentowani plastycznie…....
Zapraszamy panią ……………… i panią ……………………….. o zajęcie miejsc na krzesełkach.
Waszym zadaniem jest namalowanie waszej wychowawczyni na plakacie, który zostanie wręczony waszym wychowawczyniom na pamiątkę. W trakcie malowania piosenka „Czerwone Gitary – Matura”.

Prowadzący 1:
A teraz kilka słów pożegnania od nas - przedstawicieli klas młodszych.

Prowadzący 2:
Nasze życie – ciągła wędrówka, a do celu wiodą tak różne drogi. Czasem jest to twardy, ubity trakt, a innym razem wąska ścieżka, pełna kolein i wybojów. I jeszcze zakręty, i skrzyżowania, zmuszające do obrania właściwego kierunku.
Drodzy absolwenci. Wasza podróż wciąż trwa, właśnie dobiega kresu jej kolejny etap – nauka w szkole. Początek nie był łatwy – obce twarze, nowe obowiązki i ten niepokój: Czy dam radę? Czy na pewno dotrzymam innym kroku? A jacy będą współtowarzysze szkolnej wędrówki?
Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc kolegi – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy. Pamiętacie? Każde 45 minut lekcji zdawało się wiecznością, a 4 lata minęły jak jedna chwila.

Kończy się prosta droga, którą wspólnie wędrowaliście, pokonując drobne przeszkody i życzliwie pomagając tym, którzy od czasu do czasu się potykali. Wędrówka trwa nadal, ale już inaczej. Trzeba pożegnać przyjaciół, opuścić przetarty szlak i poszukać nowej drogi, a jest ich tak wiele. Kuszą wielkimi sukcesami, ale czasem prowadzą na manowce. Tak łatwo pobłądzić i stracić z oczu cel.

Drogie koleżanki, kochani koledzy. Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział ludziom młodym: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każdy, każda.” Pamiętajcie o tych słowach, wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości.

Od nas, młodszych koleżanek i kolegów, przyjmijcie najlepsze życzenia. Życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły. Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje.

Piosenka Alvaro Soler - Libre ft. Monika Lewczuk

ROZDANIE PREZENTÓW OD KLAS TRZECICH


Prowadzący 1:
Dziś już rozstajemy się z Wami i wierzymy, że spotkamy się w dorosłym życiu.
A na koniec mamy przygotowaną dla was małą podróż sentymentalną. Miłego oglądania.

PREZENTACJA I PIOSENKA Justin Timberlake „CAN'T STOP THE FEELING”.
Opracowała Dagmara Kaczmarek
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.