Czym jest ubezdźwięcznienie? Jak wygląda w języku polskim, a jak w angielskim?


Czym jest ubezdźwięcznienie?

Rozbieżności między pisownią wyrazów a ich wymową wydają się być domeną języków obcych, szczególnie francuskiego, angielskiego, niemieckiego. Być może w wypadku tamtych języków są szczególnie widoczne, jednak nie brak ich również w języku polskim . Przez większość z nas są one nawet nie dostrzegane nie mniej jednak jest to zjawisko bardzo powszechne i ma związek z kilkoma głównymi procesami fonetycznymi związanymi ze zmianą dźwięczności danej głoski.
Procesy związane ze zmianą dźwięczności głosek zasadniczo dzielimy na dwa typy:
 udźwięcznienia – gdy głoska oznaczana literą właściwą dla głoski bezdźwięcznej zyskuje dźwięczność
 ubezdźwięcznienia – gdy głoska oznaczana literą właściwą dla głoski dźwięcznej traci dźwięczność

Ubezdźwięcznienia – upodobnienie fonetyczne polegają na tym, że spółgłoska dźwięczna traci dźwięczność . następuje to wtedy gdy głoskę dźwięczną wymawia się bezdźwięcznie pod wpływem sąsiedniej spółgłoski bezdźwięcznej. Ubezdźwięcznienie może być
 postępowe
 wsteczne
 na końcu wyrazu
Ubezdźwięcznienie postępowe zachodzi wtedy gdy głoska traci dźwięczność pod wpływem poprzedzającej ją głoski bezdźwięcznej np. w wyrazie TWÓJ bezdźwięczne T sprawia, że dźwięczne W zamienia się w bezdźwięczne F i TWÓJ wymawiamy jako [TFÓJ].
Ubezdźwięcznienie wsteczne zachodzi wtedy gdy głoska traci dźwięczność pod wpływem występującej po niej głoski bezdźwięcznej np. wyraz ŁÓDKA bezdźwięczne K sprawia że znajdującej się przed nią dźwięczne D traci dźwięczność i ŁÓDKA wymawiamy jako [ŁÓTKA]. Staje się to dlatego, że już w trakcie wymawiania dźwięcznej spółgłoski narządy mowy są przygotowane do wymówienia bezdźwięcznej spółgłoski i po prostu przestają drgać. Spółgłoska dźwięczna upodabnia się do bezdźwięcznej.
Ubezdźwięcznienie na końcu wyrazu następuje wtedy gdy na końcu wyrazu zapisujemy głoskę dźwięczną mającą swój odpowiednik bezdźwięczny, to wtedy wymawiamy ją jako bezdźwięczną np. MIÓD wymawiamy [MIÓT], CHLEB jak [CHLEP]

W języku angielskim proces ubezdźwięcznienia nie zachodzi, czyli każda samogłoska dźwięczna /b/, /d/, /g/ jest dźwięczna. Dajmy na to słowo „bed” (łóżko), wymawiamy je z /d/ na końcu, nie z /t/, które daje nam słowo „bet” (zakład). Słowo „kid” (dziecko) to z całą pewnością nie „kit” (zestaw), tak samo jak „played” (czas przeszły od grać), to nie „plate” (talerz), a „hard” (twardy) to nie „heart” (serce). Jest to praktycznie nieodłączny błąd, dlatego pamiętajmy, żeby mówiąc po angielsku starać się go wystrzegać, gdyż po tym bardzo łatwo poznać czy ktoś jest rodzimym użytkownikiem angielskiego, czy nie .

Wyświetleń: 0