Katalog

Joanna Krysa, 2017-02-28
Słomniki

Pedagogika, Referaty

Dziecko w procesie pedagogicznym ( prawa dziecka zawarte w przepisach oraz w systemie przedszkolnym).

- n +

Dzieciństwo jest jednym z najważniejszych okresów w życiu każdego człowieka - w dzieciństwie kształtują się podwaliny przyszłej istoty, której wartość będzie zależeć między innymi od postrzegania własnej osoby i świadomego umocowania jej w relacjach społecznych. Dlatego należy zadbać o to, aby dzieci spędziły swoje dzieciństwo radośnie i szczęśliwie. Jednakże często naruszane są naturalne dobra dzieciństwa, dlatego też stworzono wiele aktów prawa, których zadaniem jest ochrona potrzeb i praw dzieci.
Podstawowym aktem prawnym regulującym prawa dziecka jest przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencja o Prawach Dziecka, obowiązująca w naszym kraju od 7 lipca 1991 roku. Konwencja o Prawach Dziecka jest próbą zwrócenia uwagi na konieczność poszanowania praw oraz potrzeb dzieci. Ten dokument międzynarodowy stanowi wielkie osiągnięcia na płaszczyźnie ochrony dziecka. Precyzuje on w sposób jednoznaczny wszystkie prawa, wynikające z praw przysługujących dziecku jako człowiekowi, a także dodatkowe uprawnienia związane z jego specyficznymi potrzebami jako jednostki. Konwencja obejmuje prawa i wolności osobiste, prawa socjalne, prawa kulturalne, w tym prawo do nauki i prawa polityczne. Konwencja określa i definiuje dziecko, jako osobę poniżej 18 roku życia pozostającą pod specjalną ochroną prawa do osiągnięcia pełnoletniości. Art. 2-5 obejmują zasadę, że wszystkie dzieci bez wyjątku korzystają z praw, a państwo ma obowiązek chronić je przed wszelkimi formami dyskryminacji. Wszystkie działania dotyczące dziecka podporządkowane są idei „ najlepszego interesu dziecka „ i państwo nie tylko przestrzega prawa zawarte w Konwencji, ale także je promuje i bierze pełną odpowiedzialność za ich realizację. Jest zobowiązane do przestrzegania praw i obowiązków rodziny w zabezpieczeniu potrzeb rozwojowych dziecka oraz do zapewnienia zastępczej opieki w przypadku zaniedbań rodziców lub innych osób odpowiedzialnych za dziecko.
Konwencja o Prawach Dziecka ma cztery generalne zasady. Pierwsze dwie odwołują się do wszystkich ludzi, dwie ostatnie odnoszą się szczególnie do dzieci :
• dzieci nie mogą cierpieć z powodu dyskryminacji, bez względu na rasę, kolor, płeć, język, religię, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowościowe lub społeczne, status majątkowy, niepełnosprawność, urodzenie lub inny status dziecka, jego rodziców lub opiekunów prawnych
• dzieci mają prawo do przetrwania i rozwoju we wszystkich aspektach swojego życia, włączając w to rozwój fizyczny, emocjonalny, psychospołeczny, socjalny i kulturalny
• największe dobro dziecka musi leżeć u podstaw wszystkich decyzji lub działań, które mają wpływ na
• dziecko lub na dzieci jako grupę.
Również Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej jako dokument o największej wadze znaczeniowej, odnoszącym się do praw wszystkich obywateli naszego kraju, w tym do dzieci informuje, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa RP są m.in. ratyfikowane umowy międzynarodowe. W innym miejscu ustawy zasadniczej – w art. 72 jest jasno określone, że państwo zapewnia ochronę praw dziecka i jest zobowiązane do podejmowania wszelkich działań ustawodawczo-administracyjnych dla realizacji praw uznanych w konwencji.
Dzieckiem w świetle prawa jest każda istota ludzka od poczęcia do ukończenia przez nią 18- go roku życia, chyba, że wcześniej uzyskała na drodze prawnej pełnoletniość (zob. Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka, art.2.1.). Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia. Zgodnie z Konstytucją dziecko ma prawo do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. W przypadku, gdy dziecko pozbawione jest opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy ze strony władz publicznych. Każdy ma prawo do nauki, która jest w Polsce obowiązkowa do 18-go roku życia. Państwo winno zapewnić naukę bezpłatną w szkołach publicznych.
W Konstytucji RP jest szereg przepisów dotyczących rodziny, praw rodziców – które oczywiście zawierają jednocześnie ochronę praw dziecka. Według nich państwo w swojej polityce gospodarczej ma uwzględniać dobro rodziny. Prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych mają rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, szczególnie – rodziny wielodzietne i niepełne. Konstytucja RP zapewnia rodzicom prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to ma zarazem uwzględniać stopień dojrzałości dziecka a także jego wolność sumienia i wyznania oraz jego przekonania. Dalej rodzice mają prawo do zapewnienia dziecku wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami.
W Konstytucji RP jest zapis dotyczący instytucji Rzecznika Praw Dziecka, kompetencje i sposób powoływania którego określa ustawa. Według tej ustawy Rzecznik Praw Dziecka stoi na straży praw dziecka określonych w Konstytucji, Konwencji o Prawach Dziecka i innych przepisach, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców. Rzecznik ma kierować się dobrem dziecka oraz brać pod uwagę, że rodzina jest naturalnym środowiskiem rozwoju dziecka. Rzecznik działa na rzecz pełnego i harmonijnego rozwoju dziecka, z poszanowaniem jego godności i podmiotowości.
Inne akty prawne mające w swojej treści odniesienia do praw dziecka to ustawa o systemie oświaty i Karta Nauczyciela. Placówki opiekuńczo-wychowawcze i edukacyjne w szczególności realizują cele wynikające z przepisów prawa oświatowego. Statut każdej placówki oświatowej szczegółowo określa jakie są potrzeby dziecka i w jaki sposób je zapewnia.
W statucie niepublicznego przedszkola, w którym pracuję zagwarantowane są podstawowe potrzeby dziecka zgodnie z obowiązującą podstawą programową: "zapewnienie opieki, wychowania i uczenia się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa…". Zgodnie ze statutem przedszkole :
• dba o dobro dziecka jego harmonijny i indywidualny rozwój oraz wspomaga wczesną edukację dziecka;
• tworzy warunki umożliwiające dziecku osiągnięcie „gotowości szkolnej”;
• współdziała z rodzicami( opiekunami prawnymi) pełniąc wobec nich funkcję doradczą i wspierającą działania wychowawcze, a w szczególności:
a. pomaga w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej
b. udziela rzetelnej informacji o postępach dziecka, jego zachowaniu i rozwoju
c. uzgadnia wspólnie z rodzicami (prawnymi opiekunami) kierunki i zakres zadań opiekuńczych, wychowawczych i edukacyjnych realizowanych w przedszkolu;
• wspomaga i ukierunkowuje rozwój dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno-kulturowym i przyrodniczym ze szczególnym naciskiem na działania artystyczne;
• wspomaga rodzinę w wychowaniu dzieci i przygotowaniu ich do nauki szkolnej;
• umożliwia dzieciom podtrzymywanie poczucia tożsamości narodowej, etnicznej, językowej i religijnej;
• dba o właściwy rozwój emocjonalny dzieci oraz kształtuje właściwe postawy psychospołeczne;
• buduje system wartości wychowanków poprzez wychowanie dzieci tak, aby lepiej orientowały się co jest dobre, a co złe;
• kształtuje u dzieci odporności emocjonalną konieczną do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia porażek i stresu;
• rozwija umiejętności społeczne wychowanków, które są niezbędne w prawidłowych relacjach dziecko-dziecko, dziecko – dorosły;

Większość wymienionych powyżej przepisów służy zagwarantowaniu dziecku podstawowych potrzeb, jego dobru i godności. Ich ochronie w relacji z władzą państwową mają służyć prawa człowieka, które ze swej natury są powszechne, niezbywalne, przyrodzone i przynależne każdej istocie ludzkiej. W placówkach oświatowych, które poprzez nauczycieli realizują zadania delegowane przez władzę państwową, zastosowanie praw dziecka ma bardzo istotne znaczenie, gdyż dziecko nie potrafi samo zadbać o siebie, nie potrafi samodzielnie aktualizować swojej natury. Potrzebuje do tego rodziców, opiekunów, potrzebuje wielu innych ludzi. Naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są jego rodzice i opiekunowie. Ale dziecko potrzebuje też specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym. Dobre prawo stanowione, a tym samym wszelkie placówki opiekuńczo-wychowawcze i edukacyjne mogą i powinny pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka, a zarazem wyposażać dziecko w odpowiednią wiedzę i umiejętności, związane z tymi prawami.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.