Katalog

Kamila Musiał, 2017-02-06
Radomsko

Zajęcia przedszkolne, Referaty

Jak analizować rysunek dziecka ze względu na kolor, wykorzystanie przestrzeni, kreski i kształt linii

- n +

Rysunek dziecka jest przesłaniem,które daje możliwość dialogu z nami, dorosłymi. Rysunek przemawia,opowiada i objaśnia wszystko to, czego jego młody autor nie potrafi opowiedzieć. Odnajdujemy w nim ukryte pytania, radości i smutki dziecka, któremu brakuje słów, by opisać to, co czuje. Dlatego też tak istotna jest reakcja rodziców na obrazek swojego dziecka.
Jeden rysunek wykonany przez dziecko o niczym nie świadczy. Dopiero seria rysunków wykonanych przez naszą pociechę pozwala zaobserwować, co przez nie chce ono powiedzieć. Można też na odwrocie rysunku pisać daty, które umożliwią nam późniejszą jego interpretację. Pojawiające się na rysunku postacie ujawniają emocjonalny stosunek do nich, np. w chwili narodzin małego braciszka, dziecko boi się, że ono zajmie jego miejsce, więc podczas rysowania rodziny często zapomina o małym braciszku twierdząc, że ,,było za mało miejsca”. W ten sposób ten rysunek ujawnia jakby strach dziecka, że ono nie jest najważniejsze.
Według Sylvie Chermet- Carroy symbolika kolorów ma też pewną wartość emocjonalną, która może być jedną z wielu wskazówek. Ważne jest aby podczas rysowania dziecko miało dostęp do wszystkich kolorów.
Czerwień- to kolor pobudzający i dynamiczny. Dziecko po 6 roku życia używa tej barwy bardzo często. Może to oznaczać pobudzenie i potrzebę ruchu.
Niebieski- wyraża wrażliwość, emocje, zamknięcie w sobie. Oznacza też wyciszenie, odpoczynek.
Fiolet- to mieszanina błękitu i czerwieni, czyli barw posiadających przeciwstawną symbolikę. Jeśli pojawia się zbyt często w rysunkach dziecka oznacza to niepokój, lęk.
Żółty- to synonim światła, radości i optymizmu. Symbolizuje otwartość. Dziecko posługuje się najchętniej tą barwą w wieku 8-9 lat.
Zieleń- wiąże się z wieloma aspektami osobowości, szczególnie z szacunkiem do samego siebie oraz potrzebą uznania. Symbolizuje wytrwałość, upór.
Barwa pomarańczowa- złożona z czerwieni i żółci, symbolizuje radość, wesołość, dążenie do sukcesu.
Brąz- to barwa ziemi i w tym sensie wyraża fundamentalne potrzeby , fizyczne, dążenie do bezpieczeństwa.
Róż- to kolor oznaczający spokój, równowagę i harmonię.
Czerń- używany w nadmiarze oznacza smutek, niepokój.
Szarość- jeśli dziecko używa szarego koloru, to można twierdzić, że ma trudności z wyrażaniem uczuć.
Stosowanie przez dzieci tych barw nie podlega sztywnym regułom. Na pewno dostarcza pewnych informacji, ale zawsze należy brać pod uwagę cały rysunek dziecka, a nie tylko jego część.
Podsumowując należy powiedzieć, że skłonność do używania barw ciepłych(czerwień, pomarańcz, róż, żółć) świadczy o ekstrawertycznym temperamencie, dążności do kontaktu, natomiast skłonność do barw zimnych (błękit, zieleń, szarość, czerń) oznacza nieśmiałość.
Analizując rysunek dziecka obok stosowanych barw należy też zwrócić uwagę na wykorzystanie przestrzeni na kartce. Wówczas kartkę możemy podzielić na 4 obszary: górę, dół, stronę lewą i stronę prawą.
Górna część kartki odpowiada temu, co jest ,,nad nami”. Odnajdujemy tam wyższe wartości, to co jest trudno dostępne. Świat marzeń, wyobraźni.
Dolna część kartki wiąże się z życiem codziennym, bezpieczeństwem.
Lewa strona kartki symbolizuje przeszłość, to co już znamy. Związana jest z ,,matką”- z pragnieniem ciepła, miłości, poczucia bezpieczeństwa.
Zaś prawa strona kartki symbolizuje przyszłość, czyli to co jest niepewne, nieznane. Dopiero w późniejszym okresie dziecko odkrywa więź z ojcem.
Ważnym elementem jest również kreska. Analiza samych linii, które dziecko kreśli, zarówno jej nacisk, jak i kształt. Gdy dziecko rysuje mocno i bez wahania, wyraża witalność i aprobatę siebie. Natomiast, gdy dziurawi papier, oznacza to silne i natychmiastowe reakcje, w tym odwagę, gwałtowność i gniew. Zaś, gdy linia narysowana jest wyjątkowo słabo świadczy to o bardziej delikatnej wrażliwości, wówczas obrazek jest mniej widoczny. Takie dziecko cechuje nieśmiałość. Linia przerywana jest przejawem zahamowań, którym towarzyszy niezdecydowanie. Należy jednak zwrócić uwagę na to, czy rysowanie tych linii powtarza się sporadycznie, np. dziecko może wykonać kilka rysunków linią przerywaną, gdy chce naśladować kogoś lub zainteresowało go coś. To o niczym nie świadczy. Ale, gdy schemat rysunku powtarza się przez jakiś dłuższy czas to wiąże się z czymś, co głęboko odczuwa.
Harmonijny rysunek składa się zarówno z krzywizn, jak i kątów zachowując równowagę. Zbyt wiele miękkości i okrągłości charakteryzuje dziecko urocze, lecz bierne, zbyt słabe żeby się bronić. Z kolei zbyt duża liczba kropek i kątów świadczy o energii, silnej woli, a zarazem o agresywności.
Linie cieniowane, prążkowane i czarne plamy są oznaką silnie odczuwanego lęku.
Powtarzające się ślady wycierania gumką i skreślania charakteryzują brak wiary we własne siły i akceptacji swojej osoby. W tym przypadku należy pomóc dziecku uwierzyć w siebie.
Reasumując należy stwierdzić, iż kluczowe znaczenie ma śledzenie rozwoju dziecka w okresie przedszkolnym, ponieważ zachodzą wówczas bardzo ważne dla niego zmiany i procesy, które to w przyszłości zaważą na jego życiu psychicznym, emocjonalnym, społecznym i duchowym. Dziecko poprzez rysunek wyraża swoje myśli, emocje, pragnienia i potrzeby. Prezentuje również wartości artystyczne i estetyczne. Dlatego niezwykle istotne jest, aby rodzice obserwowali swoje dzieci, gdyż mogą wcześniej dostrzec jego talenty, zainteresowania, bądź trudności czy problemy.

Opracowała: Kamila Musiał – nauczyciel wychowania przedszkolnego Publicznej Szkoły Podstawowej w Zagórzu.

Bibliografia:
Chermet- Carroy, Sylvie: Zrozum rysunki dziecka, czyli jak interpretować rysunki małych dzieci: kolory, kształty, postacie/ przełożyła z [fr.] Joanna Kluza- Łódź. Wydawnictwo ,,Ravi” 2005.



Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.