Jak pomóc dziecku nie pić? - trybuna rodzicielska - porady pedagoga

Ocena opisowa swoją nazwę zawdzięcza temu, że w dokumentacji szkolnej nauczyciel opisuje osiągnięcia ucznia. Opis ten jest wynikiem obserwacji rozwoju dziecka. Wprowadzenie takiego sposobu oceniania, to eksponowanie informacyjnej funkcji oceny. Ocena opisowa nie dzieli uczniów na zdolnych i słabych. Każde dziecko ma prawo na tym etapie kształcenia do odnoszenia sukcesów na miarę swoich możliwości. Każdy postęp jest ważny i warty uwagi. Nikt nie musi nikomu dorównywać. Nauczyciel informując ucznia o poziomie wykonanego zadania, zwraca uwagę na to, co zostało zrobione dobrze, następnie wskazuje błędy i niedociągnięcia, po czym informuje, co należy zrobić, aby przezwyciężyć trudności.

U dzieci w młodszym wieku szkolnym potrzeba akceptacji i sprawiedliwości jest często manifestowana, dlatego sposób i przedmiot oceny wymagają szczególnego namysłu ze strony nauczyciela.

Ocenie opisowej towarzyszą często symbole graficzne, czasem komentarz słowny lub komunikaty niewerbalne.

Nauczyciele mają do swojej dyspozycji gotowe arkusze oceny opisowej, które proponowane są przez wydawców programów i podręczników. Z pewnością ułatwiają one pracę
i pomagają nauczycielom na ich podstawie tworzyć własne narzędzia pracy.

Często nauczyciele korzystają z gotowych schematów wymagających jedynie podkreślenia właściwej oceny z podanej skali. Stosują też opracowania tabelaryczne, które obejmują elementy obserwacji pedagogicznej w kategoriach poziomu osiągnięć ze skalą: doskonały, satysfakcjonujący, dobry, słaby, ....

Można też znaleźć oceny opisowe w rubryce tradycyjnego arkusza ocen. Jednak tu, ze względu na brak miejsca, oceny są bardzo ogólnikowe.

Przy zetknięciu teorii z praktyką powstaje dużo kontrowersji.

Większość ocen opisowych koncentruje się na materiale rzeczowym, przedstawiając lakonicznie rozwój cech osobowościowych dziecka, jego zachowanie w grupie, aktywność ...
Często materiał rzeczowy przedstawiony jest w następujących kategoriach: mówienie, słuchanie, czytanie, pisanie, umiejętności matematyczne, umiejętności przyrodniczo-geograficzne, rozwój artystyczny, rozwój fizyczny. Jednak charakterystyka poszczególnych kategorii w gotowych drukach oceny opisowej sprowadzona została do ujęcia: posiada - nie posiada.

Niewiele jest miejsca w gotowych tabelach na charakterystykę dzieci.

Temat oceny opisowej ciągle jest nowy, brakuje opracowań psychologiczno-pedagogicznych, brakuje badań potwierdzających słuszność wprowadzenia oceny opisowej. Praktyka nauczycielska związana z oceną opisową także jest krótka. Dokonując w przeszłości oceniania dzieci, nikt nie zastanawiał się nad tym, czy wpisana ocena wspiera ucznia w rozwoju. Nauczyciel był obiektywny. Dziś wiemy, że wiedza na temat oceny opisowej znacznie się rozszerzyła, ale ciągle musimy doskonalić narzędzia pracy niezbędne w opisowym ocenianiu.

Dzięki ocenie opisowej uczniowie powinni zrozumieć, że stopnie szkolne nie są ważne, ważne są umiejętności i wiadomości jakie zdobywają. W ocenie opisowej widać szansę dla dzieci nieśmiałych, z kompleksami wynikającymi z ich wad wymowy, wzroku, czy postawy, mogą one rozwijać swoje zdolności i imponować kolegom tym, w czym są dobrzy. W dobrze skonstruowanej ocenie opisowej każde dziecko może znaleźć taki element swojej działalności, który u nauczyciela zyska aprobatę. Z kolei dobry nauczyciel, bazujący na pozytywach, w każdym dziecku potrafi znaleźć coś, za co może je pochwalić.

Z obserwacji wynika, że ocena opisowa bywa też nieporozumieniem, gotowe kwestionariusze nie wnoszą głębokich zmian, ponieważ tak jak ocena tradycyjna, prowadzą do schematów. Sama idea oceny opisowej jest słuszna, a stan który obserwujemy wynika z braku dobrych wzorców ocen opisowych i braku przygotowania nauczycieli do pracy z nowym narzędziem.

Dlatego też nauczyciele muszą wypracować sobie sposoby oceniania opisowego, wygodne i jasne dla nich, dla dziecka i rodziców, nie powinni męczyć się z tymi, które zostały opracowane przez ludzi, którzy z ocenianiem nie mają nic wspólnego. Oceny opisowe powinny narodzić się w szkołach, gdyż tylko wtedy ich wprowadzenie będzie miało sens.

Opracowanie: Joanna Wilusz

Wyświetleń: 1272