Katalog

Joanna Karasiewicz, 2016-08-18
Ustroń

Wychowanie fizyczne, Sprawozdania

Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego z wychowania fizycznego na stopień nauczyciela dyplomowanego Joanna Karasiewicz

- n +

SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI PLANU ROZWOJU ZAWODOWEGO NAUCZYCIELA MIANOWANEGO UBIEGAJĄCEGO SIĘ O STOPIEŃ ZAWODOWY NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO


Joanna Karasiewicz

Klimatyczna Szkoła Podstawowa nr 2 im. Jerzego Michejdy w Ustroniu


Data rozpoczęcia stażu: 1 września 2013 r.
Data zakończenia stażu: 31 maja 2016 r.

WSTĘP
Po odbyciu stażu w okresie od 1 września 2013 roku do 31 maja 2016 roku, składam sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego, zatwierdzonego przez Panią Dyrektor Klimatycznej Szkoły Podstawowej nr 2 im. Jerzego Michejdy w Ustroniu we wrześniu 2013 roku.
Jestem absolwentką Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach na kierunku Wychowanie Fizyczne, którą ukończyłam w 2006 roku. W trakcie studiów stacjonarnych ukończyłam również dwuletnie studia trenerskie drugiego stopnia z lekkiej atletyki oraz dwuletnie studia instruktorskie o specjalności aerobic.
Mój staż pracy w zawodzie nauczycielskim wynosi 10 lat i przez wszystkie te lata związana jestem z moją obecną placówką. Będąc studentką, pracowałam przez 9 miesięcy w Zespole Szkół Ogólnokształcących im. Jana Pawła II w Rudzie Śląskiej. Prowadziłam klasę sportową o profilu lekkoatletycznym.
Opracowany przeze mnie plan rozwoju zawodowego, który stał się podstawą i zarazem wytyczną pracy nauczyciela mianowanego, ubiegającego się o stopień awansu nauczyciela dyplomowanego, stanowił kontynuację realizowanych wcześniej zadań dydaktyczno - wychowawczych.
Przez cały okres stażu dokładałam wszelkich starań, aby założenia planu rozwoju zawodowego były realizowane zgodnie z przyjętym harmonogramem i w założonym okresie.
W swoim sprawozdaniu skupiłam się na sprawach, moim zdaniem, najważniejszych, a podstawą jego opracowania były wymagania niezbędne do uzyskania stopnia awansu zawodowego na stopień nauczyciela dyplomowanego zawarte w Rozporządzeniu MENIS z dnia 1 grudnia 2004 roku w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli.
W trakcie odbywania stażu na stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego doskonaliłam swój warsztat pracy poprzez udział w różnych formach doskonalenia zawodowego, nabywaniu nowej wiedzy i umiejętności, jak również praktycznemu jej wykorzystaniu poprzez wdrażanie różnorodnych metod i form pracy z dziećmi. Własny rozwój miał niewątpliwie wpływ na podniesienie jakości pracy placówki, w której odbywałam staż.
Analizując moją pracę w okresie stażu stwierdzam, że zrealizowałam wszystkie zadania wytyczone w planie rozwoju zawodowego. Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego sporządziłam zgodnie z wymogami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 marca 2013 r. § 8 ust.2. Sprawozdanie to jest podsumowaniem i udokumentowaniem mojej dotychczasowej działalności zawodowej jako nauczyciela wychowania fizycznego.



















OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 1
,,UZYSKANIE POZYTYWNYCH EFEKTÓW
W PRACY DYDAKTYCZNEJ, WYCHOWAWCZEJ LUB OPIEKUŃCZEJ NA SKUTEK WDRAŻANIA DZIAŁAŃ MAJĄCYCH NA CELU DOSKONALENIE PRACY WŁASNEJ
I PODNIESIENIE JAKOŚCI PRACY SZKOŁY”







1. Praca w zespole wychowania fizycznego.
Przez cały okres trwania stażu pracowałam w zespole wychowania fizycznego, który przez dwa ostatnie lata zmienił nazwę na zespół do spraw organizacji imprez sportowych. Jako przewodnicząca tego zespołu opracowywałam wszystkie niezbędne dokumenty: plany pracy zespołu, harmonogramy imprez sportowych oraz sprawozdania z pracy zespołu.
Chcąc wypracować jak najlepsze metody sprawdzania i oceniania uczniów, opracowałam przedmiotowy system oceniania z wychowania fizycznego. Jest on oparty na Wewnątrzszkolnym Systemie Oceniania. Dzięki jasnym kryteriom standardów wymagań edukacyjnych, jakie uczniowie powinni spełniać na poszczególne oceny, jestem w stanie rozpoznać poziom i postępy uczniów w opanowywaniu umiejętności i wiedzy. Natomiast uczniowie i rodzice, po zapoznaniu z Przedmiotowym Systemem Oceniania na początku roku szkolnego, poznają wymagania, które są im stawiane.
Prowadziłam zajęcia sportowo – rekreacyjne dla dzieci naszej szkoły. Podczas zajęć przygotowywałam uczniów do zawodów sportowych z dyscyplin objętych kalendarzem Szkolnego Związku Sportowego.
Organizowałam zawody sportowe z minisiatkówki, minikoszykówki, czwórboju lekkoatletycznego oraz gier i zabaw. Na przestrzeni lat były to imprezy na szczeblach: miejskim, międzygminnym oraz powiatowym.
Wielokrotnie organizowałam szkolne turnieje: koszykówki, siatkówki plażowej oraz tenisa stołowego.
Pod kątem przygotowania do zawodów organizowałam dla uczniów naszej szkoły sparingi koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej z uczniami innych szkół podstawowych.
Poza zawodami sportowymi, zgłaszałam dzieci do udziału w turniejach dodatkowych, nieobjętych kalendarzem Szkolnego Związku Sportowego:
- Turniej Piłki Ręcznej „Szczypiorniak na orlikach”,
- Turniej Piłki Nożnej „O puchar Tymbarku”,
- Turniej Koszykówki „Gramy, bo lubimy”.
Co roku organizowałam w szkole Dzień Sportu, który cieszył się ogromnym zainteresowaniem wśród dzieci i nauczycieli. Z tej okazji, w roku szkolnym 2015/2016 zaprosiłam do szkoły znanego sportowca - Janusza Rokickiego - wielokrotnego Mistrza Polski, Świata i Europy oraz dwukrotnego Wicemistrza Paraolimpijskiego w pchnięciu kulą.
Osiągnięcia moich uczniów eksponowałam na szkolnej stronie internetowej, na gazetkach i apelach szkolnych oraz w prasie lokalnej.
Będąc przewodniczącą zespołu, zawsze dbałam o salę gimnastyczną oraz o magazyn sprzętu sportowego.
Co roku przygotowywałam salę gimnastyczną z okazji uroczystości: rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego oraz Święta Szkoły.

Efekty:
Przedmiotowy system oceniania pozwala mi trafnie i obiektywnie oceniać wiedzę i umiejętności uczniów, dzięki czemu jakość pracy mojej szkoły ulega podwyższeniu.
Dzięki organizacji i uczestnictwu w różnego typu imprezach sportowych zdobyłam ogromne doświadczenie w pracy z dziećmi. Zrozumiałam, jak istotną rolę w procesie wychowawczym pełni sport. Z roku na rok nasza szkoła była w czołówce osiągnięć jeżeli chodzi o wyniki sportowe w mieście, powiecie, rejonie czy województwie. Moi uczniowie bardzo często uzyskiwali najlepsze lokaty, przyczyniając się do poprawy wizerunku placówki oraz podniesienia jakości pracy szkoły.

2. Poszerzenie wiedzy i umiejętności w ramach WDN i ZDN.
Skuteczna praca edukacyjno – wychowawcza nauczyciela niemożliwa jest bez systematycznej aktualizacji posiadanej wiedzy, nabywania nowych umiejętności i kompetencji oraz doskonalenia własnego warsztatu pracy. W związku z tym konieczne jest ciągłe, szeroko pojęte dokształcanie. Swój warsztat pracy rozwijałam poprzez udział w następujących formach doskonalenia zawodowego:
- „Bezpieczeństwo i higiena pracy” (2013/2014) – szkolenie rady pedagogicznej
- „Gimnastyka jako podstawa rozwoju sprawności osobistej w życiu i w sporcie” (2013/2014) – konferencja metodyczna
- „Gimnastyka – proste piramidy; metodyka i asekuracja” (2013/2014) – konferencja metodyczna
- „Wdrażanie nowej podstawy programowej”(2013/2014) – kurs metodą e-learning
- „Aerobik na zajęciach wychowania fizycznego” (2013/2014) – szkolenie metodyczne
- „Ćwicz umysł i ciało bezpiecznie” (2013/2014) – konferencja metodyczna
- „Siatkówka dla najmłodszych” (2013/2014) – konferencja metodyczna
- „Metodyka nauczania tenisa stołowego” (2013/2014) – konferencja metodyczna
- Szkolenie Zespołu Nadzorującego Sprawdzian (2013/2014)
- „Gry i zabawy na lekcjach wychowania fizycznego” (2014/2015) – konferencja metodyczna
- „Szkoła promująca zdrowie” (2014/2015) – szkolenie metodyczne
- „Szkoła promująca zdrowie” (2014/2015) – szkolenie metodyczne
- „Szkoła promująca zdrowie” (2014/2015) – szkolenie metodyczne
- „Profil szkoły” (2014/2015) – szkolenie rady pedagogicznej
- „Nauka naskoku do skoku przez skrzynię i przez kozła, nauka stania na rękach i przerzutu bokiem” (2014/2015) – konferencja metodyczna
- „Narkotykowe dylematy” (2014/2015) – szkolenie metodyczne
- „Pierwsza pomoc” (2014/2015) – szkolenie rady pedagogicznej
- Szkolenie Zespołu Nadzorującego Sprawdzian (2014/2015)
- „Jak utrzymać dyscyplinę w klasie” (2015/2016) – szkolenie rady pedagogicznej
- „Nauka skoku wzwyż techniką flop” (2015/2016) – konferencja metodyczna
- „ Nauka pływania – ćwiczenia dla początkujących” (2015/2016) – konferencja metodyczna
- „ Odpowiedzialność prawna i cywilna nauczyciela” (2015/2016) – szkolenie rady pedagogicznej
- „Umiemy jeść, nauczmy się odżywiać” (2015/2016) – szkolenie metodyczne
- „Umiemy jeść, nauczmy się odżywiać” (2015/2016) – szkolenie metodyczne
- „Umiemy jeść, nauczmy się odżywiać” (2015/2016) – szkolenie metodyczne
Efekty:
Aktywne i systematyczne samokształcenie poszerzyło moją wiedzę teoretyczną, jak również pozwoliło mi na ugruntowanie posiadanych już umiejętności praktycznych i nabycie nowych . Zdobytą wiedzę i umiejętności starałam się wykorzystywać w codziennej pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. Udział w wyżej wymienionych formach doskonalenia zawodowego wpłynął na mój własny rozwój, pozwolił mi poszerzyć dotychczasowy warsztat pracy, co niewątpliwie wpłynęło na podniesienie jakości pracy szkoły.

3. Uaktualnienie własnej wiedzy z zakresu metodyki wychowania fizycznego.
Specyfika wykonywanej pracy zmusza nauczyciela do samodzielnego doskonalenia, dokształcania zawodowego. Dlatego też regularnie korzystam z literatury fachowej:
- Tadeusz Huciński, Izabela Lekner, Koszykówka, Wydawnictwo BK, Wrocław, 2001.
- Marian Bondarowicz, Zabawy w grach sportowych, WSiP, Warszawa, 1995.
- Marian Bondarowicz, Tadeusz Staniszewski, Wielka księga zabaw i gier ruchowych, BK, Wrocław 2007.
- Wojciech Nowiński, Piłka ręczna. Technika i taktyka, ZPRP, Warszawa, 2010.
- Lidia Walczyk, Ryszard Skutnik, Piłka ręczna. Zasób ćwiczeń dla dzieci i młodzieży, ZPRP, Warszawa 2005.
- Stefan Wrześniewski, Uczymy gry w piłkę ręczną, ZPRP, Warszawa, 2010.
- Janusz Iskra, Lekkoatletyka, AWF Katowice, 2004.
- Robert Góralczyk, Zbigniew Waśkiewicz, Adam Zając, Technika piłki nożnej, AWF Katowice, 2001.
- Grzegorz Grządziel, Dorota Szade, Piłka siatkowa, AWF Katowice, 2006.
Korzystam również z branżowych portali internetowych takich jak:
- www.wychowaniefizyczne.pl
- www.wychowaniefizyczne.net
- www.supernauczyciel.pl
- www.scholaris.pl
- www.nauczyciel.pl
- www.profesor.pl
- www.publikacje.edu.pl
- www.edukacja.edux.pl

Efekty:
Aktywne i systematyczne samokształcenie pozwoliło mi na bieżąco udoskonalać warsztat pracy dydaktycznej i wychowawczej oraz poszerzać warsztat posiadanej wiedzy przedmiotowej. Uatrakcyjniałam prowadzone przeze mnie lekcje poprzez stosowanie nowych środków, metod i zasad. Motywowałam uczniów do ćwiczeń oraz dbania o zdrowie i systematyczną aktywność fizyczną. Dzięki temu zwiększyłam wydajność i efektywność wykonywanej pracy.

4. Praca z uczniem zdolnym.
Uczeń zdolny to uczeń, który przewyższa swoich rówieśników pod względem zdolności i sprawności fizycznej. Jego umiejętności możemy potwierdzić przy pomocy testów sprawności fizycznej oraz poprzez udział w zawodach sportowych. Jako nauczyciel wychowania fizycznego mam możliwość zwrócenia uwagi na dzieci wyróżniające się w jakiejś konkretnej dyscyplinie sportu: lekkiej atletyce, gimnastyce, tenisie stołowym czy grach zespołowych. Staram się dołożyć wszelkich starań, by „wyłowić” uczniów o szczególnych uzdolnieniach. W pracy z uczniem zdolnym stosuję najczęściej metody zadaniowe – ścisłe, naśladowcze – ścisłe, twórcze – problemowe i metody aktywizujące. Aby osiągać wyniki, praca wyłącznie na lekcjach z uczniami zdolnymi niestety nie wystarczy. Dlatego wyłonione przeze mnie dzieci uczestniczą aktywnie kilka razy w tygodniu w zajęciach dodatkowych.
Efekty:
W wyniku podjętych przeze mnie działań w poprawie jakości pracy szkoły wyłonieni przeze mnie uczniowie uczestniczyli w wielu zawodach sportowych, zajmując czołowe lokaty, zdobywając dyplomy, puchary, medale i nagrody rzeczowe. Wywiera to pozytywny wpływ na innych uczniów, którzy, obserwując sukcesy swoich kolegów, również starają się należeć do drużyny. Sportowcy, reprezentując szkołę w zawodach i turniejach, nadawali jej rozgłos i przyczyniali się do poprawy jej wizerunku.

5. Obserwacja i analiza rozwoju uczniów.
W trakcie swojej pracy stale obserwowałam i analizowałam rozwój swoich uczniów poprzez stosowanie metod aktywizujących.
Właściwa motywacja jest ważna nie tylko przed lekcją, ale przez cały czas jej trwania. Starałam się zawsze ukazywać uczniom, co dają im poszczególne ćwiczenia, na co wpływają, co rozwijają. Biorąc pod uwagę fakt, że każde dziecko stanowi indywidualność, ma różną sprawność fizyczną, umiejętności i tempo pracy, starałam się stosować indywidualizację pracy na lekcji.
Aby aktywizować uczniów, stosowałam różne:
- metody twórcze (bezpośredniej celowości ruchu, zabawowa, problemowa)
- formy zajęć (w zespołach z zadaniami dodatkowymi, tory przeszkód, obwody ćwiczebne)
- ciekawe i nietypowe przybory (gazety, kartony, balony)
Dostosowywałam rodzaje aktywności ruchowej do indywidualnych zainteresowań dziewcząt (aerobic, gimnastyka, akrobatyka) i chłopców (gry zespołowe, atletyka terenowa).
Prowadziłam systematyczną kontrolę i ocenę uczniów poprzez sprawdziany poziomu umiejętności oraz poziomu sprawności uczniów. Aktualny wynik zawsze porównywałam z rezultatem poprzednim, aby docenić ucznia przede wszystkim za jego postęp. Na swoich lekcjach zawsze stosowałam pochwały i oceniałam uczniów za aktywność, doceniając przede wszystkim ich wkład w opanowanie określonych umiejętności.

Efekty:
Obserwacja i analiza rozwoju uczniów przyczyniła się do podniesienia efektów mojej pracy dydaktycznej. Stosowałam różnorodne metody i techniki, podnosząc atrakcyjność lekcji wychowania fizycznego. Stosując pozytywne wzmocnienia, zasadę indywidualizacji, oraz ocenianie za wkład i wysiłek ponoszony na lekcji, zawsze starałam się traktować uczniów podmiotowo.
6. Współpraca z rodzicami.
W podejmowanych przez szkołę działaniach bardzo dużą rolę odgrywają kontakty z rodzicami. Wychowawca stale współpracując z rodzicami, wspiera ich w rozwiązywaniu problemów.
Część rodziców systematycznie uczestniczyła w spotkaniach ze mną. Z innymi utrzymywałam stały kontakt telefoniczny i mailowy. Zapobiegło to powstaniu poważnych problemów wychowawczych, gdyż rodzice na bieżąco byli informowani o wynikach w nauce i zachowaniu swoich dzieci. Ponadto mieli możliwość korzystania z dziennika elektronicznego, dzięki czemu kontrolowali postępy w nauce i oceny otrzymywane przez uczniów. Na wywiadówkach wspólnie omawialiśmy problemy dydaktyczne i wychowawcze oraz planowaliśmy wyjścia uczniów, imprezy klasowe i szkolne.

Efekty:
Współpraca z rodzicami wpływała znacząco na systematyczną kontrolę postępów w nauce, zachowania i frekwencji uczniów. Szkoła jest otwarta na współdziałanie z rodzicami nie tylko w rozwiązywaniu sytuacji problemowych, ale także na współpracę na rzecz szkoły. Wielu rodziców pomogło tworzyć pozytywny wizerunek naszej placówki, uczestnicząc w imprezach szkolnych, sponsorując akcje szkolne czy angażując się w uroczystości szkolne.

7. Praca jako wychowawca klasy.
Gdy rozpoczynałam staż na stopień nauczyciela dyplomowanego, zostało mi powierzone wychowawstwo w klasie 4a.
W celu poznania moich wychowanków, ich rodziców oraz środowisk, z których pochodzą, przeprowadzałam liczne rozmowy i wywiady. Bardzo przydatna okazała się tutaj współpraca z pedagogiem szkolnym i nauczycielami mieszkającymi w tym samym środowisku, co moi uczniowie.
W trakcie trzech lat zorganizowaliśmy wspólnie z wychowankami wiele imprez klasowych i szkolnych: wycieczek, rajdów górskich, wyjazdów do kina, kuligów, festynów, wigilijek, andrzejek, mikołajek, zawodów sportowych. W swojej pracy wychowawczo – opiekuńczej starałam się zadbać o kontakt z uczniami nie tylko w szkole, ale również na zewnątrz, wpajając im zasady dobrego i bezpiecznego zachowania oraz odpowiedniej uczniowskiej postawy. Uczniów mających specyficzne trudności w nauce, kierowałam na badania do poradni psychologiczno – pedagogicznej. Dzięki opinii poradni organizowałam uczniom zajęcia prowadzone przez specjalistów, pomagające przezwyciężyć trudności: korekcyjno – kompensacyjne oraz dydaktyczno – wyrównawcze. Podczas lekcji wychowawczych omawiałam z uczniami problemy edukacyjne i wychowawcze, wspólnie rozwiązywaliśmy konflikty zaistniałe między nimi. Realizowałam tematykę profilaktyki uzależnień oraz udzielania pierwszej pomocy. Kształtowałam świadomość ekologiczną oraz poczucie odpowiedzialności poprzez aktywne uczestnictwo w akcjach: sprzątanie świata, zbiórka makulatury, zbiórka zakrętek, zbiórka karmy dla schroniska.
Organizując spotkania z rodzicami dążyłam do tego, aby rodzice byli moimi partnerami w pracy wychowawczej. Starałam się zawsze interesować sytuacją rodzinną, zdrowotną i materialną swoich uczniów. Pozostawałam w stałym kontakcie mailowym i telefonicznym z rodzicami. Byłam również otwarta na uwagi rodziców dotyczące edukacji ich dzieci.

Efekty:
Praca jako wychowawca klasy pomogła mi w stworzeniu przyjaznej atmosfery oraz integracji zespołu klasowego. Podjęte działania wychowawcze pomagają dzieciom odnaleźć się w otaczającym świecie i ukazują etyczne normy zachowania. Rozwijają również umiejętność wzajemnego szacunku i budowania pozytywnych relacji.








OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 2

,,WYKORZYSTYWANIE W PRACY TECHNOLOGII INFORMACYJNEJ
I KOMUNIKACYJNEJ”












1. Korzystanie z komputera i Internetu w pracy zawodowej i życiu codziennym.
Komputer, technologia informacyjna i komunikacyjna są znamionami aktualnego czasu. Umiejętność obsługi komputera, instalowania i obsługiwania różnego rodzaju programów, korzystania z Internetu jest abecadłem każdego człowieka, w tym również nauczyciela wychowania fizycznego. Dzieci, z którymi pracujemy świetnie orientują się w tych zagadnieniach i nowinkach technologicznych, więc nauczyciel nie może pozostawać w tyle. Dlatego też w ramach samokształcenia często spotykam się z kolegami informatykami i poszerzam swoją wiedzę oraz umiejętności z tego zakresu.
Efekty :
Technologia informatyczna niejednokrotnie ułatwiła mi pracę. Stałe uzupełnianie nowinek komputerowych pozwala na wzbogacanie swojego warsztatu pracy, a przede wszystkim pozwala na wyjście naprzeciw przestarzałym formom przekazu informacji.

2. Stosowanie technologii komputerowej do organizowania warsztatu pracy.
W trakcie trwania stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego najczęściej korzystałam z pakietu Word i Office, jednakże przydatna okazała się również znajomość programów do obróbki zdjęć, nagrywania płyt CD i DVD, programów multimedialnych do oglądania filmów oraz programów do przygotowywania prezentacji multimedialnych. Technologię komputerową w swojej codziennej pracy stosowałam przede wszystkim poprzez korzystanie z dziennika elektronicznego, który został wprowadzony w naszej szkole we wrześniu w roku szkolnym 2015/2016. Dziennik elektroniczny bardzo ułatwia pracę nauczyciela, a w szczególności wychowawcy.
W swojej pracy technologię komputerową, internetową i multimedialną wykorzystuję również poprzez:
- tworzenie podstrony „SPORT” na szkolnej stronie internetowej,
- przygotowywanie ogłoszeń i komunikatów,
- projektowanie dyplomów,
- tworzenie dokumentacji wychowawcy klasy,
- tworzenie dokumentacji zespołu do spraw organizacji imprez sportowych,
- tworzenie dokumentacji związanej z awansem zawodowym.
Efekty :
W okresie odbywania stażu w pełni wykorzystałam technologię informacyjną oraz możliwości, jakie daje komputer i Internet. W obecnych czasach stała się ona nieodzowną metodą przekazu informacji, jak również narzędziem do pracy nauczyciela. Dzięki niej można organizować swoją pracę szybciej i efektywniej.

3. Wykorzystanie technik komputerowych do opracowania dokumentacji związanej z awansem zawodowym.
Posiadaną wiedzę wykorzystałam w trakcie tworzenia dokumentacji teczki awansu zawodowego. Na bieżąco mogłam wprowadzać i aktualizować informacje zamieszczane w teczce i pomogło mi to w tworzeniu sprawozdania z realizacji planu rozwoju zawodowego. Znajomość Internetu pozwoliła mi na bieżące śledzenie stron internetowych Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu oraz stron internetowych stworzonych dla nauczycieli i wychowawców. Dzięki temu mogłam systematycznie aktualizować i poszerzać swoją wiedzę, udoskonalać warsztat pracy, a co za tym idzie podnosić poziom pracy wychowawczej. W trakcie trwania stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego korzystałam z następujących stron internetowych:
 www.edukator.org.pl – serwis dla nauczycieli zawierający między innymi: materiały dotyczące awansu zawodowego i publikacje nauczycieli,
 www.wychowaniefizyczne.pl – portal dla nauczycieli wychowania fizycznego,
 www.literka.pl – portal zawierający informacje związane z awansem i doskonaleniem zawodowym nauczycieli i wychowawców,
 www.men.gov.pl – portal poświęcony ustawom, rozporządzeniom i przepisom,
 www.oswiata.org.pl – portal poświęcony ustawom, rozporządzeniom, przepisom i nie tylko dotyczącym oświaty,
 www.profesor.pl – serwis, w którym swe prace publikują nauczyciele realizujący wymagania związane z awansem zawodowym. Serwis ten zwiera również katalog stron poświęconych edukacji, a także opis książek i programów multimedialnych.



OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 3

,,UMIEJĘTNOŚĆ DZIELENIA SIĘ WIEDZĄ
I DOŚWIADCZENIEM
Z INNYMI NAUCZYCIELAMI, W TYM PRZEZ PROWADZENIE OTWARTYCH ZAJĘĆ, W SZCZEGÓLNOŚCI DLA NAUCZYCIELI KONTRAKTOWYCH, PROWADZENIE ZAJĘĆ DLA NAUCZYCIELI W RAMACH WEWNĄTRZSZKOLNEGO DOSKONALENIA ZAWODOWEGO I INNYCH ZAJĘĆ”
1. Prowadzenie zajęć otwartych dla nauczycieli i rodziców.
W trakcie swojej pracy systematycznie podejmowałam działania mające na celu dzielenie się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami.
W 2015 roku przeprowadziłam konferencję metodyczną z wychowania fizycznego dla nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej z całego powiatu cieszyńskiego pt. „Nauka podstawowych elementów płotkarskich. Nauka skoku w dal”. Celem konferencji było zachęcenie nauczycieli do wprowadzenia na lekcjach elementów lekkiej atletyki poprzez zastosowanie nietypowych i łatwo dostępnych przyborów.
W 2016 roku w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego przeprowadziłam szkolenie rady pedagogicznej pt. „Ćwiczenia śródlekcyjne”. Celem szkolenia było zachęcenie nauczycieli wszystkich przedmiotów do stosowania przerw śródlekcyjnych w formie krótkich, atrakcyjnych i zabawnych ćwiczeń.
Starając się dzielić swoją wiedzą i doświadczeniem nabytym w trakcie pracy zawodowej, wspierałam swoich młodszych kolegów. Byłam opiekunem stażu nauczyciela kontraktowego M….. Nauczycielka kilkakrotnie obserwowała prowadzone przeze mnie zajęcia oraz prowadziła lekcje w mojej obecności. Omówienie przebiegu zajęć, wskazanie niedociągnięć, mocnych i słabych stron stanowiło źródło cennych informacji zwrotnych.
Pełniłam również funkcję opiekuna praktyki pedagogicznej dwójki studentów wychowania fizycznego: D…. oraz Ł…. Uczestnictwo w zajęciach prowadzonych przez opiekuna praktyki pozwoliło studentom wzbogacać swoją wiedzę merytoryczną i praktyczną.
Będąc wychowawcą klasy, dwukrotnie przeprowadziłam zajęcia otwarte z wychowania fizycznego dla zainteresowanych rodziców.

Efekty:
Prowadzenie zajęć otwartych mobilizowało mnie do doskonalenia własnego warsztatu zawodowego, do zaprezentowania nowych i ciekawych form pracy. Było również okazją do wymiany doświadczeń i pomysłów, aby lekcje były ciekawsze, a treści lepiej przyswajalne przez uczniów, co w efekcie daje podniesienie jakości pracy szkoły.

2. Opublikowanie planu rozwoju zawodowego.
Tuż po rozpoczęciu stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego, postanowiłam podzielić się swoimi zamierzeniami oraz pomysłami z innymi nauczycielami wychowania fizycznego i opublikowałam swój plan rozwoju zawodowego w Internecie na stronie: www.menis.pl/publikacje.

3. Opublikowanie sprawozdania z realizacji planu rozwoju zawodowego.
Niezwłocznie po zakończeniu stażu, opublikuję swoje sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego w Internecie na stronie: www.menis.pl/publikacje.

4. Współpraca z nauczycielami wszystkich przedmiotów.
Moja aktywność na polu przekazywania wiedzy nie kończyła się jedynie na prowadzeniu zajęć otwartych, ale również dzieliłam się wiedzą teoretyczną i praktyczną w inny sposób. Współpracowałam z nauczycielami wszystkich przedmiotów poprzez wspólną organizację uroczystości i imprez szkolnych, wycieczek turystyczno – krajoznawczych, wyjazdów do kina i teatru, kuligów i dni otwartych. W 2014 pracowałam w zespole nadzorującym sprawdzian szóstoklasisty, a w 2015 roku pełniłam funkcję przewodniczącej tegoż zespołu.

Efekty:
Dzięki współpracy z kadrą pedagogiczną szkoły miałam możliwość systematycznie udzielać informacji oraz służyć pomocą nauczycielom z krótszym stażem ode mnie. Współpraca odbywała się przez cały okres stażu, a wymiana spostrzeżeń pozwoliła na dobór odpowiednich form i treści oraz na niwelowanie wszelakich błędów.





OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 4a
,,OPRACOWANIE I WDROŻANIE PROGRAMU DZIAŁAŃ EDUKACYJNYCH,
WYCHOWAWCZYCH, OPIEKUŃCZYCH LUB INNYCH ZWIĄZANYCH ODPOWIEDNIO Z OŚWIATĄ, POMOCĄ SPOŁECZNĄ LUB POSTĘPOWANIEM W SPRAWACH NIELETNICH”








1. Opracowanie i wdrożenie programu pozalekcyjnych zajęć Szkolnego Klubu Sportowego.
W trakcie trwania stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego opracowałam i wdrożyłam w życie plan zajęć Szkolnego Koła Sportowego.
Główne założenia programowe brzmiały następująco: program zajęć pozalekcyjnych Szkolnego Koła Sportowego, przeznaczony jest dla uczniów klas IV-VI, zarówno dziewcząt, jak i chłopców. Celem programu jest przygotowanie dzieci do aktywnego spędzania wolnego czasu w przyszłości oraz wypracowanie postaw pro sportowych i nawyków prozdrowotnych. W zajęciach SKS mogą uczestniczyć wszyscy chętni uczniowie, a ćwiczący najsystematyczniej będą mogli reprezentować szkołę w zawodach sportowych. Udział w zajęciach SKS stwarza także możliwość podniesienia oceny semestralnej oraz końcowej z wychowania fizycznego. Tematyka zajęć została dobrana pod kątem indywidualnych pasji uczniów. Największe zainteresowanie wśród dzieci naszej szkoły wzbudzają sportowe gry zespołowe: minisiatkówka, minikoszykówka, minipiłka ręczna i minipiłka nożna.
Główne cele kształcenia i wychowania programu:
- nauczanie techniki i taktyki minisiatkówki, minikoszykówki, minipiłki ręcznej i minipiłki nożnej,.
- podnoszenie poziomu sprawności fizycznej i wydolności organizmu,
- kształtowanie nawyków aktywnego spędzania wolnego czasu ,
- rozwijanie i poszerzanie zainteresowań,
- przygotowanie do zawodów sportowych na różnych szczeblach,
- przestrzeganie zasady „fair play”,
- przygotowanie do samodzielnego sędziowania,
- nauczanie odpowiedzialności i współdziałania w zespole,
- integracja dzieci z różnych zespołów klasowych,
- kształtowanie zdolności organizacyjnych,
- rozładowanie napięć i stresów szkolnych,
- kształtowanie podstawowych nawyków higienicznych.

Efekty:
Okres poświęcony na realizację programu przysporzył sukcesów zarówno uczniom, jak i nauczycielom go realizującym. Analiza materiału zebranego za pomocą rozmów indywidualnych i grupowych z uczestnikami koła wykazała, iż ta forma spędzania czasu wolnego cieszy się największą popularnością w szkole. Pomaga w budowaniu właściwych relacji w grupie rówieśniczej, wpływa pozytywnie na rozwój psychofizyczny. Ponadto buduje w dzieciach poczucie konieczności dbania o własne ciało oraz kondycję fizyczną .
Zajęcia SKS, które odbywały się dwa razy w tygodniu, cieszyły się ogromną popularnością wśród uczniów. Mieli oni wielokrotnie możliwość reprezentowania szkoły w zawodach sportowych na różnych etapach: miejskim, międzygminnym, powiatowym, rejonowym czy wojewódzkim. Pod koniec każdego roku szkolnego przeprowadzałam rozmowy z uczestnikami koła na temat jakości oraz skuteczności zajęć oraz stopnia satysfakcji ze stosowanych przeze mnie metod nauczania. Wyniki rozmów z uczniami poddawałam ewaluacji. Dzięki analizie danych, mogłam eliminować błędy i uatrakcyjniać zajęcia.






OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 4c

,,POSZERZANIE ZAKRESU DZIAŁAŃ SZKOŁY W SZCZEGÓLNOŚCI DOTYCZACYCH ZADAŃ DYDAKTYCZNYCH, WYCHOWAWCZYCH
LUB OPIEKUŃCZYCH”





1. Rozwijanie zdolności i zainteresowań uczniów.

Wychodząc naprzeciw potrzebom uczniów, organizowałam zajęcia pozalekcyjne dla uczniów zdolnych. Były to zajęcia Szkolnego Koła Sportowego, zajęcia sportowe w ramach art.42 Karty Nauczyciela oraz zajęcia sportowo – rekreacyjne w ramach współpracy z Międzyszkolnym Klubem Sportowym w Ustroniu. Podczas tych zajęć przygotowywałam uczniów do turniejów i zawodów sportowych z różnych dyscyplin, były to głównie zespołowe gry sportowe: minikoszykówka, minisiatkówka, minipiłka ręczna i minipiłka nożna.
Efekty:
Podczas moich zajęć uczniowie mogli rozwijać swoje pasje i zainteresowania. Systematyczne podejmowanie ulubionej aktywności ruchowej uczy punktualności, determinacji w dążeniu do celu, przyjmowania porażek, zasady fair play oraz buduje poczucie własnej wartości. Zajęcia, turnieje i zawody często były dla uczniów pierwszą okazją do wyróżnienia się, pokazania w dobrym świetle czy otrzymania dyplomu.

2. Organizowanie czasu wolnego uczniów.
Corocznie organizowałam czas wolny uczniów w trakcie ferii zimowych, poprzez organizację zajęć sportowo - rekreacyjnych. W roku 2016 zorganizowałam półkolonię sportową dla chętnych uczniów.
W trakcie stażu często po zajęciach lekcyjnych organizowałam mecze sparingowe z zaprzyjaźnionymi szkołami, pod kątem przygotowania technicznego i taktycznego do zawodów sportowych.
Organizowałam również turnieje szkolne z minisiatkówki, minikoszykówki i tenisa stołowego, które zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród dzieci. Najlepsi uczniowie mieli szansę zdobyć dyplom oraz słodki upominek.
W czerwcu każdego roku uczestniczyłam z uczniami szkoły w korowodzie z okazji Otwarcia Sezonu Uzdrowiskowego. Jest to coroczne święto miasta Ustronia z okazji rozpoczynających się wakacji. Ubrani w reprezentacyjne stroje promowaliśmy naszą szkołę w środowisku.

3. Promowanie sportu i aktywnego trybu życia.
Współtworzyłam program „Szkoła promująca zdrowie”. W roku 2015 po spełnieniu warunków wymaganych przez Regionalny Ośrodek Metodyczno – Edukacyjny METIS w Katowicach nasza szkoła przystąpiła do Sieci Szkół Promujących Zdrowie. Będąc członkiem zespołu, opracowałam program „Szkoła Promująca Zdrowie”, który zawiera plan pracy na lata 2015 – 2018. Obszary, w których realizujemy wybrane zagadnienia na trzy kolejne lata to:
1) Bezpieczeństwo na korytarzach, toaletach, w szatniach i wokół szkoły.
2) „W zdrowym ciele zdrowy duch”.
3) „Żyj zdrowo i kolorowo”.
W roku 2015/2016 zrealizowaliśmy moduł pierwszy - „Bezpieczeństwo na korytarzach, toaletach, w szatniach i wokół szkoły”. Skupiliśmy się przede wszystkim na następujących zagadnieniach:
- bezpieczeństwo w czasie przerw,
- bezpieczeństwo w jadalni w czasie spożywania posiłków,
- bezpieczeństwo w różnych sytuacjach dnia codziennego,
- bezpieczeństwo w czasie wycieczek (góry, kino, teatr, kulig, stok narciarski, lodowisko, zawody sportowe,
- bezpieczeństwo na lekcjach wychowania fizycznego.
Program „Szkoła promująca zdrowie” jest dostępny na naszej szkolnej stronie internetowej pod adresem: www.sp2ustron.pl/z-zycia-szkoly/szkola-promujaca-zdrowie-5/
Opracowałam regulamin na konkurs „Najbardziej usportowiona klasa w szkole”. Celem konkursu jest:
- popularyzacja aktywności fizycznej wśród dzieci,
- pogłębianie integracji wewnątrz klasowej,
- mobilizowanie uczniów do systematycznej pracy i chęci osiągania coraz lepszych wyników sportowych,
- stwarzanie warunków do rywalizacji sportowej wszystkim uczniom w szkole,
- rozwijanie umiejętności rywalizacji sportowej i kibicowania,
- eksponowanie osiągnięć dzieci poprzez systematyczne ogłaszanie wyników na gazetce szkolnej oraz stronie internetowej.
Opracowałam i wdrożyłam program Dnia Sportu w naszej szkole. W trakcie Dnia Sportu współorganizowałam rozgrywki międzyklasowe w „Cztery ognie” dla klas 1-3 oraz rozgrywki w „Palanta” dla klas 4-6.
W ramach Dnia Sportu w 2016 roku zaprosiłam do szkoły znanego sportowca – Janusza Rokickiego. Pan Janusz Rokicki jest wielokrotnym Mistrzem Polski, Europy i Świata oraz dwukrotnym Wicemistrzem Paraolimpijskim w pchnięciu kulą. Przedstawił uczniom swoją biografię, zaprezentował medale, zdjęcia i filmy ze swoich najważniejszych zawodów sportowych, a przede wszystkim udowodnił dzieciom i nauczycielom, że sport i aktywność fizyczna dają szansę na osiąganie sukcesów nawet osobom niepełnosprawnym.
Będąc nauczycielką wychowania fizycznego, starałam się być przykładem dla swoich uczniów. Corocznie brałam udział w Powiatowym Turnieju Siatkówki Pracowników Oświaty, promując sport i aktywny tryb życia.
W czerwcu 2015 roku uczestniczyłam w Biegu Pokoju „PEACE RUN 2015”. Wraz ze swoimi uczniami dołączyłam do sztafety, której uczestnicy pochodzą z wielu krajów świata, a trasa biegu łączy ludzi na pięciu kontynentach. Niosąc wyjątkowy znicz, promowaliśmy uniwersalne wartości: przyjaźń, harmonię i tolerancję.
W roku szkolnym 2015/2016 byłam koordynatorem konkursu na projekt edukacyjny „Trzymaj formę”. Razem z uczniami i ich rodzinami stworzyliśmy kilkuczęściowy film, promujący aktywny styl życia oraz zdrowe odżywianie.
W latach 2013/2014 oraz 2014/2015 współpracowałam z nauczycielami w organizacji Festynu Szkolnego. W szczególności byłam odpowiedzialna za część sportową: rozgrywki dla dzieci i ich rodziców oraz część taneczną dla wszystkich chętnych uczestników. Nowa, ciekawa forma festynu przyjęta została z entuzjazmem wśród uczniów, rodziców i nauczycieli.
Efekty:
Najprostszym sposobem na zachowanie zdrowia w dobrym stanie i na długie lata jest aktywność fizyczna. Dziecko realizuje się pod względem ruchowym poprzez: lekcje wychowania fizycznego, sport i turystykę. Potrzeba ruchu u dziecka ma charakter spontaniczny i instynktowny. Aktywność ruchowa w późniejszym wieku związana jest z chęcią uzyskania maksymalnej sprawności fizycznej, potrzebą współzawodnictwa w grupie, bądź jest też stymulatorem zdrowia psychicznego. Dlatego wdrażanie do aktywnego stylu życia należy już rozpocząć od najmłodszych lat, pamiętając o tym, że „czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąci”.

4. Pełniłam opiekę nad uczniami podczas uroczystości, wycieczek , imprez.
W trakcie trwania stażu sprawowałam opiekę nad uczniami w trakcie wielu wycieczek, rajdów PTTK, wyjazdów do kina i imprez klasowych:
- wycieczka fotograficzna „Ustroń - moja piękna okolica” (2013/2014,
- Rajd PTTK „Pożegnanie lata” (2013/14, 2014/2015, 2015/2016),
- wycieczka z okazji „Święta Drzewa” (2013/2014, 2014/2015, 2015/2016),
- wyjazd do kina na film „Kraina Lodu” (2014/2015),
- wycieczka klasowa do Tarnowskich Gór (2014/2015),
- wycieczka piesza na Czantorię (2014/15),
- wyjazd do kina na film „Wielka Szóstka” (2013/14),
- kulig na Stecówkę (2014/2015, 2015/2016),
- wycieczka do Leśnika (2013/2014),
- Rajd Kukuczki (2013/2014, 2014/2015),
- wycieczka do Wisły (2014/2015),
- wycieczka do Brennej (2014/2015),
- wycieczka do Cisownicy (2015/2016),
- wycieczka do Planetarium w Chorzowie (2015/2016),
- wyjazd do kina na fil „Dobry dinozaur”(2015/2016),
- wycieczka do Śląskiego Centrum Rehabilitacji i Prewencji (2015/2016),
- wycieczka do Krakowa i Bochni (2015/2016),
- dyskoteka szkolna (2013/2014, 2014/2015, 2015/2016),
- warsztaty filmowe (2014/2015),
- warsztaty teatralne (2015/2016),
- wigilijka klasowa (2013/2014, 2014/2015, 2015/2016),
- andrzejki klasowe (2013/2014, 2014/2015, 2015/2016).
Efekty:
Wszelkie wycieczki i wyjścia z klasą niosą ze sobą rozmaite korzyści, które w pracy wychowawczej są nie do przecenienia. Poza zwiedzaniem, poznawaniem walorów turystycznych i kulturalnych, głównym atutem jest lepsze poznanie uczniów. Sprzyja to analizie sytuacji panującej w klasie i umożliwia przedsięwzięcie odpowiednich środków niezbędnych do rozwiązania problemów w grupie. Kolejną korzyścią jest zacieśnienie wzajemnych więzów koleżeńskich poprzez przebywanie na gruncie pozaszkolnym.









OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 4e
„ WYKONYWANIE ZADAŃ NA RZECZ OŚWIATY, POMOCY SPOŁECZNEJ LUB POSTĘPOWANIA W SPRAWACH NIELETNICH WE WSPÓŁPRACY Z INNYMI OSOBAMI, INSTYTUCJAMI SAMORZĄDOWYMI LUB INNYMI PODMIOTAMI”





1. Współpraca w pedagogiem szkolnym.

Nauczyciel, nawet zaopatrzony w gruntowną wiedzę psychologiczno-pedagogiczną, musi pozostawać w stałej współpracy z pedagogiem szkolnym. Dobry nauczyciel zauważa problemy i w miarę swoich możliwości zapobiega im. W międzyczasie sygnalizuje o nich pedagogowi, by wspólnie opracować bardziej skuteczne metody pomocy uczniowi z trudnościami.
Pedagog szkolny jest w stanie odciążyć nauczyciela-wychowawcę w wielu obszarach pracy pedagogicznej, wesprzeć, przejąć rolę, a czasem współdziałać w osiąganiu zamierzonego celu.
W mojej pracy wychowawczej kontakty z pedagogiem dotyczyły przede wszystkim:
- pomocy w tworzeniu planu wychowawczego klasy i planowaniu tematyki godzin wychowawczych,
- rozeznania w specyficznych kłopotach uczniów w nauce i kierowania ich na badania do poradni psychologiczno - pedagogicznej,
- rozwiązywania konfliktów powstałych w zespole klasowym,
- pomocy w kontaktach z rodzicami,
- profilaktyki uzależnień i trudności wychowawczych.

Efekty:
Dzięki współpracy z pedagogiem szkolnym udawało mi się na bieżąco rozwiązywać problemy, z którymi zetknęłam się w mojej pracy wychowawczej. Myślę, że takie współdziałanie usprawnia działalność wychowawczą i znacznie ułatwia pracę nauczycielowi. Jest również korzystne dla dzieci, które potrzebują wsparcia.

2. Współpraca z pielęgniarką szkolną.
W celu zwiększenia świadomości uczniów na temat zdrowego i higienicznego trybu życia systematycznie współpracowałam z pielęgniarką szkolną. Na godzinach wychowawczych realizowałyśmy tematykę profilaktyki uzależnień oraz udzielania pierwszej pomocy.



Efekty:
Obecność pielęgniarki w szkole daje dzieciom ogromne poczucie bezpieczeństwa, iż w razie złego samopoczucia bądź urazów powstałych na lekcjach wychowania fizycznego, pozostają pod stałą i profesjonalną opieką medyczną. Współpraca z pielęgniarką szkolną powodowała, że podejmowałam działania mające na celu dbałość o właściwy rozwój fizyczny uczniów, higienę osobistą, kondycję i właściwą postawę ciała.

3. Współpraca z Poradniami Psychologiczno – Pedagogicznymi.
W okresie stażu współpracowałam z dwiema poradniami psychologiczno – pedagogicznymi: w Cieszynie oraz w Skoczowie. Na wniosek nauczycieli oraz rodziców kierowałam do poradni uczniów, którzy wykazywali problemy w nauce lub trudności z dobrym zachowaniem.
Efekty:
Dzięki współpracy z poradniami psychologiczno - pedagogicznymi uzyskiwałam specjalistyczną diagnozę oraz opinie dotyczące dalszej opieki i pomocy dla dzieci. Współpraca miała przede wszystkim na celu znalezienie odpowiednich form i metod zajęć dydaktyczno – wyrównawczych oraz korekcyjno - kompensacyjnych.

4. Współpraca z Międzyszkolnym Klubem Sportowym.
Będąc nauczycielką wychowania fizycznego w mojej szkole, od wielu lat współpracuję z Międzyszkolnym Klubem Sportowym w Ustroniu poprzez prowadzenie zajęć sportowo – rekreacyjnych dla dzieci. Na zajęciach realizuję program profilaktyki uzależnień, którego celem jest popularyzacja wśród dzieci aktywnego spędzania wolnego czasu, bez używania alkoholu i innych używek oraz tworzenie atmosfery sprzyjającej wspólnej, bezalkoholowej zabawie.

5. Współpraca z Urzędem Miasta.
Podczas mojej pracy wielokrotnie współpracowałam z Urzędem Miasta w Ustroniu, a konkretnie z Wydziałem Oświaty, Kultury, Sportu i Turystyki poprzez wspólną organizację Biegu Legionów. Celem tej dużej sportowej imprezy jest uczczenie Narodowego Święta Niepodległości oraz rozpowszechnienie wśród dzieci biegania jako najtańszej i najprostszej formy ruchu.
Efekty:
Co roku udawało mi się zachęcić i zgłosić do uczestnictwa w Biegu Legionów około 100 dzieci z naszej placówki. W tej imprezie nasza szkoła zawsze uzyskiwała pierwsze miejsce w mieście w klasyfikacji generalnej.

6. Współpraca z Miejskim Domem Kultury „Prażakówka”.
Co roku moi uczniowie aktywnie uczestniczą w życiu Miejskiego Domu Kultury „Prażakówka” w Ustroniu. Staramy się korzystać z szerokiej oferty zajęć i imprez kulturalnych, do których należą: warsztaty filmowe, warsztaty teatralne, warsztaty muzyczne i spektakle teatralne.
Efekty:
Kontakt z szeroko rozumianą kulturą kształtuje osobowość dziecka. Udział w warsztatach czy spektaklach rozwija umiejętność wyrażania emocji oraz ruchowej ekspresji twórczej. Poza tym kształtuje intelekt młodego człowieka i wzbogaca jego osobowość.

7. Współpraca ze szkołami podstawowymi w Ustroniu.

Nieustannie współpracuję z nauczycielami wychowania fizycznego wszystkich czterech szkół podstawowych w naszym mieście poprzez wspólną organizację zawodów sportowych na etapie miejskim. Co roku przeprowadzamy wspólnie następujące zawody: minisiatkówka, minikoszykówka, minipiłka ręczna, minipiłka nożna, czwórbój lekkoatletyczny, tenis stołowy, sztafetowe biegi przełajowe, Bieg Legionów.

Efekty:
Zaangażowanie nauczycieli wszystkich placówek we wspólną organizację imprez sportowych daje szansę na bezpieczną i uczciwą rywalizację sportową, bez której osiąganie przez uczniów bardzo dobrych wyników sportowych byłoby niemożliwe.



8. Współpraca z Gazetą Ustrońską.
Będąc w trakcie realizacji stażu współpracowałam z zespołem redakcyjnym gazety lokalnej pod nazwą „Gazeta Ustrońska”. Współpraca polegała na pisaniu artykułów na temat wydarzeń sportowych, w których nasi uczniowie odnosili znaczące sukcesy.

Efekty:
Pisząc artykuły i przesyłając zdjęcia uczniów, którzy zwyciężali w zawodach, promowałam szkołę w środowisku i wpływałam na pozytywny wizerunek placówki w środowisku lokalnym.

9. Współpraca z Samorządem Uczniowskim.
W trakcie trwania stażu na nauczyciela dyplomowanego, razem z samorządem uczniowskim uczestniczyłam w wielu uroczystościach patriotycznych. Odpowiedzialni za poczet sztandarowy i uroczyste złożenie kwiatów, byliśmy obecni pod pomnikiem pamięci narodowej podczas:
- Rocznicy Wybuchu I Wojny Światowej (2013, 2014, 2015),
- Rocznicy Rozstrzelania Mieszkańców Ustronia (2013, 2014, 2015),
- Święta Odzyskania Niepodległości (2013, 2014, 2015),
- Święta Konstytucji 3 Maja (2014, 2015, 2016),
- Święta Wojska Polskiego (2014, 2015),
- Odsłonięcia Tablic Katyńskich (2016).
Efekty:
Udział w uroczystościach patriotycznych jest za każdym razem krótką, ale żywą lekcją historii. Wspólna obecność nauczycieli i uczniów pod pomnikiem pamięci narodowej jest doskonałym sposobem na to, aby przekazać młodemu pokoleniu ważne, ponadczasowe wartości i wzbudzić miłość do Ojczyzny.






OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 4f
„ UZYSKANIE INNYCH ZNACZĄCYCH OSIĄGNIĘĆ W PRACY ZAWODOWEJ”













W czasie swojej dziesięcioletniej pracy pedagogicznej starałam się zawsze sumiennie i rzetelnie wykonywać wszystkie zadania wypływające z moich obowiązków i potrzeb szkoły. Praca z dziećmi i dla dzieci daje mi dużo satysfakcji i zadowolenia. Za swoje osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymałam Nagrodę Dyrektora Szkoły w roku 2014 oraz 2015. Otrzymane nagrody są dla mnie motywacją do dalszej pracy i upewniają mnie w przekonaniu, że to co robię, robię dobrze i jest to potrzebne.
Przygotowanie dzieci do zawodów sportowych, w których zajmują wysokie miejsca, daje mi pewność, że warto poświęcać dla nich swój prywatny czas. Osiągnięcia, jakie zdobywają moi podopieczni w różnych dyscyplinach na wielu szczeblach, jest zarówno dla nich, jak i dla mnie wielkim sukcesem. A należą do nich przede wszystkim:
- III miejsce w Zawodach Rejonowych w Czwórboju Lekkoatletycznym Chłopców (2014r.),
- II miejsce w Zawodach Rejonowych w Minisiatkówce Chłopców (2015r.),
- II miejsce w Zawodach Powiatowych w Minisiatkówce Dziewcząt (2015r.),
- II miejsce w Zawodach Powiatowych w Minisiatkówce Chłopców (2016r.),
- III miejsce w Zawodach Rejonowych w Czwórboju Lekkoatletycznym Dziewcząt (2016r.),
- III miejsce w Okręgowym Finale Wojewódzkim w Minisiatkówce Dziewcząt (2016r.).

Efekty:
W mojej pracy zawodowej podejmowałam działania, które pozwoliły mi zaistnieć wraz z dziećmi jako nauczyciel. Sukcesy odnoszone przez moich uczniów znacząco wpłynęły na podniesienie jakości pracy szkoły, a także na jej wizerunek oraz opinię w środowisku lokalnym.





OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 4f
„ UZYSKANIE INNYCH ZNACZĄCYCH OSIĄGNIĘĆ W PRACY ZAWODOWEJ”














W czasie swojej dziesięcioletniej pracy pedagogicznej starałam się zawsze sumiennie i rzetelnie wykonywać wszystkie zadania wypływające z moich obowiązków i potrzeb szkoły. Praca z dziećmi i dla dzieci daje mi dużo satysfakcji i zadowolenia. Za swoje osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymałam Nagrodę Dyrektora Szkoły w roku 2014 oraz 2015. Otrzymane nagrody są dla mnie motywacją do dalszej pracy i upewniają mnie w przekonaniu, że to co robię, robię dobrze i jest to potrzebne.
Przygotowanie dzieci do zawodów sportowych, w których zajmują wysokie miejsca, daje mi pewność, że warto poświęcać dla nich swój prywatny czas. Osiągnięcia, jakie zdobywają moi podopieczni w różnych dyscyplinach na wielu szczeblach, jest zarówno dla nich, jak i dla mnie wielkim sukcesem. A należą do nich przede wszystkim:
- III miejsce w Zawodach Rejonowych w Czwórboju Lekkoatletycznym Chłopców (2014r.)
- II miejsce w Zawodach Rejonowych w Mini Siatkówce Chłopców (2015r.)
- II miejsce w Zawodach Powiatowych w Mini Siatkówce Dziewcząt (2015r.)
- II miejsce w Zawodach Powiatowych w Mini Siatkówce Chłopców (2016r.)
- III miejsce w Zawodach Rejonowych w Czwórboju Lekkoatletycznym Dziewcząt (2016r.)
- III miejsce w Okręgowym Finale Wojewódzkim w Mini Siatkówce Dziewcząt (2016r.)

Efekty:
W mojej pracy zawodowej znalazły się działania, które pozwoliły mi zaistnieć wraz z dziećmi jako nauczyciel. Sukcesy odnoszone przez moich uczniów znacząco wpłynęły na podniesienie jakości pracy szkoły, a także na jej wizerunek oraz opinię w środowisku lokalnym.







OPIS I ANALIZA
REALIZACJI WYMAGAŃ
§ 8 ust. 2 pkt 5
„ UMIEJĘTNOŚĆ ROZPOZNAWANIA I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW EDUKACYJNYCH, WYCHOWAWCZYCH LUB INNYCH Z UWZGLĘDNIENIEM SPECYFIKI TYPU I RODZAJU SZKOŁY W KTÓREJ NAUCZYCIEL JEST ZATRUDNIONY”





1. Opracowanie przynajmniej dwóch przypadków wychowawczych lub edukacyjnych.

Opis i analiza przypadku ucznia nieśmiałego.

I. Identyfikacja problemu.
Problem, którym postanowiłam się zająć dotyczy trzynastoletniej dziewczynki – Ani, która uczęszcza do klasy szóstej szkoły podstawowej. Dziecko zwróciło moją uwagę już od pierwszych dni w klasie czwartej, kiedy przejęłam wychowawstwo w tej klasie. Ania była bardzo cicha, wycofana, zamknięta w sobie. Była pod stałą obserwacją Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej. Zgodnie z zaleceniami Poradni uczęszczała na zajęcia korekcyjno – kompensacyjne oraz dydaktyczno - wyrównawcze z języka polskiego i matematyki. Zaobserwowałam, że Ania nie chciała się integrować z klasą, prawie w ogóle się nie odzywała, stała z boku i tylko obserwowała kolegów i koleżanki. Dostrzegłam u Ani charakterystyczne reakcje w zachowaniu osoby nieśmiałej: trudności mowy, słaby i cichy głos, sztywność ruchów, niepewność niepokój i zawstydzenie w kontaktach z obcymi osobami.
Uznałam, że są to dostateczne powody, żeby przyjrzeć się temu problemowi dokładniej i podjąć odpowiednie działania w kierunku poprawy jej sytuacji. Postanowiłam spróbować pomóc przełamać jej barierę nieśmiałości.

II. Geneza i dynamika przypadku.
W celu poznania genezy nieśmiałych zachowań Ani, przeprowadziłam rozmowę z mamą, aby uzyskać jak najwięcej informacji o środowisku rodzinnym i rówieśniczym. Ania jest dzieckiem z rodziny pełnej, urodzonym o czasie, z trzeciej ciąży. Ma dwie starsze siostry. Oboje rodzice pracują zawodowo. Matka pracuje w handlu, a ojciec jest mechanikiem. Matka określa warunki mieszkaniowe jako dobre. Zamieszkują w prywatnym domu jednorodzinnym. Atmosferę domową matka określa jako spokojną. Z wywiadu z mamą dowiedziałam się, że Ania w środowisku rodzinnym jest dzieckiem grzecznym, spokojnym, nie sprawiającym problemów wychowawczych. Sporadycznie bawi się z rówieśnikami na podwórku, woli spędzać czas w domu. W kontaktach z domownikami jest gadatliwa i otwarta. Ulubioną formą spędzania czasu wolnego dziewczynki jest surfowanie w Internecie oraz gry logiczne i planszowe w towarzystwie starszych sióstr.
Przeprowadzona przeze mnie analiza sytuacji rodzinnej uczennicy, obserwacja zachowań w szkole, a także poznanie środowiska rówieśniczego, pozwoliło mi na wysunięcie hipotezy, że jedną z głównych przyczyn nieśmiałości Ani w szkole jest brak poczucia bezpieczeństwa.

III. Znaczenie problemu.

Problem nieśmiałości u dziecka jest poważny i wymaga działań nauczyciela.
Za najtrudniejsze dla dziecka należy uznać:
- nawiązywanie kontaktów z nieznajomymi ludźmi,
- nabywanie poczucia przynależności do grupy społecznej,
- inna pozycja dziecka w grupie szkolnej niż w rodzinie.
Zachowania Ani świadczą o zaburzeniu kontaktów społecznych, unika ich nawiązywania lub nie podejmuje kontaktów proponowanych przez nauczyciela i dzieci, nie wykazuje spontanicznej aktywności.
Stabilna i harmonijnie funkcjonująca rodzina stwarza w dziecku poczucie pewności, bezpieczeństwa, zaspokaja istotne potrzeby biologiczne, ekonomiczne, emocjonalne, psychospołeczne, wpływa na rozwój osobowości i zdrowia psychicznego. Rodzina jest pierwszym i jedynym przez długi czas środowiskiem dla dziecka, w którym ono wzrasta i się rozwija. Zaspokaja również liczne potrzeby dziecka, w szczególności potrzebę bezpieczeństwa. Ważne są właściwe postawy rodziców, albowiem postawy niewłaściwe tj.: nadmierne ochranianie, wyręczanie, nadopiekuńczość, brak stałych zasad kształtują w dziecku zachowania aspołeczne, tj.: niezdolność do nawiązywania więzi uczuciowych, brak obiektywnej samooceny, brak wiary we własne siły, niepewność. Takie postawy zauważa się u Ani w szkole. Ciągłe przebywanie dziecka z rodzicami i izolowanie go od rówieśników sprawiły, że dziewczynka nie potrafiła funkcjonować w grupie dzieci. Rozważając problem dzieci nieśmiałych, możemy uznać go jako przypadłość, która pociąga za sobą całą gamę skutków. Nieśmiałość stanowi przyczynę problemów w sferze społecznej, utrudniając kontakty z ludźmi, hamuje ekspresję, jest przyczyną bierności i odizolowania się. Powoduje szereg zakłóceń w sferze poznawczej, zaburzając percepcję, utrudniając koncentrację i myślenie. W sferze emocjonalnej zaś, wyzwala objawy lękliwości i poczucia zagrożenia.
Istnieje więc konieczność podjęcia takich działań, które sprawią, że dziecko nabędzie umiejętność nazywania przeżywanych stanów i radzenia sobie z nimi. Dlatego postanowiłam rozwiązać ten problem.


IV. Prognoza
1.Prognoza negatywna w przypadku zaniechania oddziaływań:
Zaniechanie pracy z dzieckiem nieśmiałym może doprowadzić do nasilenia zachowań niepożądanych, które to będą przyczyną niedostosowania społecznego, zaniżonej samooceny i zamknięcia się na otaczający świat. To z kolei może spowodować, że Ania:
- będzie izolowała się od grupy rówieśniczej;
- będzie bardziej lękliwa, wystraszona;
- będzie niesamodzielna i niezaradna;
- nie przystosuje się do reguł i zasad panujących w szkole;
- zamknie się w sobie;
- będzie miała zaburzony sen i złe samopoczucie;
- może mieć obniżoną samoocenę;
- nie będzie zainteresowana tym, co oferują nauczyciele;
- nie będzie umiała nawiązać prawidłowych relacji społecznych;

2. Prognoza pozytywna w przypadku wdrożenia oddziaływań:
Efektem wdrożenia działań edukacyjno – wychowawczych, powinno być osiągnięcie postawy, w której Ania:
- nawiąże prawidłowe kontakty z rówieśnikami;
- ukształtuje się pozytywny stosunek emocjonalny do zespołu klasowego, nauczycieli i innych osób pracujących w szkole;
- pokona lęk, strach i nieśmiałość;
- nabierze wiary we własne możliwości, pozna swoje mocne strony;
- będzie współpracowała w grupie, i znajdzie w niej swoje miejsce;
- będzie miała poczucie bezpieczeństwa;
- nauczy się radzić sobie w sytuacjach trudnych;
- będzie akceptowana przez grupę rówieśniczą;
- będzie chętnie uczestniczyć w proponowanych zajęciach;
- w przyszłości będzie prawidłowo funkcjonowała w każdym środowisku.

V. Propozycje rozwiązania.
Głównym celem moich oddziaływań jest doprowadzenie do zniwelowania nieśmiałych zachowań w stosunku do rówieśników i dorosłych, rozwijanie umiejętności właściwego funkcjonowania w grupie, zbudowanie poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie.
Zanim poczyniłam jakiekolwiek działania, pamiętałam, że muszę przede wszystkim zdobyć zaufanie Ani, a także zapewnić atmosferę życzliwości i zrozumienia. Wówczas, ,,małymi kroczkami” będę mogła realizować cele i zadania, które chciałam osiągnąć.

a) Cele:
- budowanie postawy otwartości;
- stwarzanie atmosfery bezpieczeństwa i zaufania;
- powierzanie zadań, rokujących odniesienie sukcesu;
- znalezienie przez dziecko swojego miejsca w grupie;
- zaspokajanie potrzeby przynależności do grupy;
- poznanie przez dziecko swoich mocnych stron;
- kształtowanie umiejętności komunikowania się;
- uświadomienie dziecku celowości własnej zmiany;
- wdrażanie do ról społecznych na rzecz grupy.

b) Zadania:
- wdrażanie dziecka do pełnienia ważnych ról w grupie;
- częste chwalenie dziecka;
- uczestniczenie w zajęciach Szkolnego Koła Sportowego;
- stawianie dziecku zadań na miarę jego możliwości;
- wdrażanie go do zespołu dzieci bardziej aktywnych i otwartych;
- nawiązanie dobrego kontaktu z dzieckiem i zdobycie jego zaufania;
- zachęcanie do wszelkiego rodzaju aktywności na zajęciach.

VI. Wdrażanie oddziaływań.
Przezwyciężenie nieśmiałości i osiągnięcie pewności siebie będzie możliwe, jeśli dziecko będzie miało okazję do częstych kontaktów z grupą rówieśniczą i otrzymywało szansę realnego przeżywania sukcesów. Przede wszystkim dziecko musi mieć zapewnione poczucia bezpieczeństwa.
W związku z tym podjęłam następujące działania:
- zachęciłam Anię do udziału w zajęciach SKS z zespołowych gier sportowych: minikoszykówki, minisiatkówki i minipiłki ręcznej;
- uświadamiałam ją, że jest członkiem drużyny, która będzie reprezentowała szkołę w zawodach sportowych;
- często ją chwaliłam za prawidłowo wykonane ćwiczenia;
- doceniałam ją za wysiłek i pracę włożoną na lekcjach i zajęciach SKS;
- stwarzałam jej okazję do bycia kapitanem drużyny;
- chcąc sprawić, czy poczuła się bezpiecznie i nabrała zaufania do nauczycieli i rówieśników, przy każdej nadarzającej się okazji podejmowałam indywidualne rozmowy z dziewczynką, prowokując ją do dłuższych wypowiedzi, zwracając przy tym uwagę na kontakt wzrokowy z rozmówcą, starałam się by nasze rozmowy przebiegały w pogodnej, pełnej uśmiechu atmosferze;
- wykorzystywałam zabawy integracyjne podczas lekcji wychowawczych;
- często kontaktowałam się z mamą, podczas rozmów indywidualnych następowała informacja zwrotna;
- aktywizowałam dziecko tam, gdzie było to tylko możliwe: w przygotowanie imprez klasowych i szkolnych i podczas uroczystości patriotycznych.

VII. Efekty oddziaływań.

Zastosowane przeze mnie działania przyniosły oczekiwane efekty. Zauważyłam duże zmiany w zachowaniu Ani. Przekonałam się, że właściwa atmosfera na zajęciach oraz odpowiednia postawa osób dorosłych i rówieśników jest w stanie wyzwolić w dziecku nieśmiałym wiarę we własne siły, a także wpłynąć na zmianę jego nastawienia do pokonywania trudności. W ciągu dwóch lat Ania poczyniła duże postępy:
- jest otwarta, pogodna, uśmiechnięta,
- bardzo często wypowiada się na forum klasy,
- sama podejmuje rozmowę z nauczycielami na różne tematy, często żartuje,
- nauczyła się wielu zasad współdziałania w grupie,
- nabrała pewności siebie i wiary we własne możliwości,
- poznała swoje mocne strony i sposoby rozwiązywania swoich problemów,
- nastąpiła przemiana zachowań dzieci wobec dziewczynki, częściej zapraszały ją do wspólnych zajęć,
- zintegrowała się ze swoją klasą,
- zaprzyjaźniła się z dziewczynami z drużyny siatkarskiej, spędza z nimi mnóstwo wolnego czasu,
- nabyła wysokie umiejętności gry w minikoszykówkę, minisiatkówkę i minipiłkę ręczną,
- reprezentuje szkołę w zawodach sportowych na szczeblu miejskim, międzygminnym, powiatowym, rejonowym i wojewódzkim,
- osiąga znaczące sukcesy sportowe, największym jest III miejsce w Okręgowym Finale Wojewódzkim w minisiatkówce dziewcząt w roku szkolnym 2015/2016.
Uważam, że prowadzone przeze mnie działania przyniosły zamierzony efekt, a przejawy nieśmiałości dziecka zostały przezwyciężone na tyle, że Ania bez problemów będzie funkcjonowała w środowisku rówieśniczym, a także ułatwi jej to odnoszenie sukcesów również na polu edukacyjnym.

Źródła informacji:
1. Analiza opinii Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej
2. Analiza opinii psychologa i pedagoga szkolnego
3. Wywiad z rodzicami.
4. Obserwacje własne.
5. Łysek Jan „Zaburzenia emocjonalne, trudności i niepowodzenia szkolne a fobia szkolna”, Kraków „Impuls", 1998r.















Opis i analiza przypadku ucznia sprawiającego trudności wychowawcze.

I. Identyfikacja problemu.
Analiza przypadku dotyczy ucznia klasy szóstej – Marka. Jest to chłopiec wychowujący się w rodzinie rozbitej. Do końca klasy piątej mieszkał z obojgiem rodziców. Był świadkiem pijaństwa ojca i kłótni rodziców. Obecnie rodzice mieszkają osobno, mają nowych partnerów życiowych i są w trakcie rozwodu. Przez ostatni rok opiekę nad nieletnim sprawują oboje rodzice, Marek mieszka naprzemiennie u matki i ojca. W tym czasie zachowanie ucznia i wyniki w nauce uległy znacznemu pogorszeniu. Zaczął wykazywać lekceważącą postawę wobec obowiązków szkolnych. Uczeń stał się wycofany i zamknięty w sobie. Zdarzały się sytuacje, w których okłamywał nauczycieli.
Z moich obserwacji wynikało, że Marek jest dość silnie związany z obojgiem rodziców i nie radzi sobie z niestabilną sytuacją rodzinną. Chciałby, żeby rodzice mieszkali znowu razem, nie akceptuje ich nowych partnerów.
W celu ustalenia przyczyn negatywnych zachowań i nagłego pogorszenia wyników w nauce, przeprowadziłam szereg rozmów ukierunkowanych na pomoc chłopcu w zaakceptowaniu i dostosowaniu się do nowej sytuacji rodzinnej.


II. Geneza i dynamika zjawiska.
Problemy natury wychowawczej i edukacyjnej pojawiły się w końcowej fazie szkoły podstawowej. W klasie czwartej i piątej Marek miał wzorowe zachowanie i osiągał bardzo dobre wyniki w nauce i sporcie. Systematycznie uczęszczał na treningi piłki nożnej do lokalnego klubu sportowego Kuźnia Ustroń.
W celu poznania genezy znacznego pogorszenia zachowania i wyników w nauce, dokonałam szczegółowego wywiadu z rodzicami, uzyskując informacje o środowisku rodzinnym i rówieśniczym, w jakim wzrastał uczeń.
Z przeprowadzonych rozmów wynika, iż Marek ma młodszego brata, który choruje na zespół Downa. Według matki ojciec nie akceptuje chorego syna. Pełna opieka nad młodszym bratem ciąży na matce. Choroba dziecka stała się przyczyną kłótni rodziców i nałogu alkoholowego ojca. Rok temu rodzice podjęli decyzję o rozstaniu. Obecnie mieszkają z nowymi partnerami. Konsekwencją tej decyzji są problemy edukacyjne i wychowawcze Marka w szkole. Opiekę nad nieletnim sąd przyznał ojcu, ze względu na bliskość zamieszkania chłopca od szkoły. Matka nieletniego wyprowadziła się do innego miasta.
Brak akceptacji decyzji rodziców powodowało rozdarcie wewnętrzne chłopca, napięcie emocjonalne i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Marek mieszkając z ojcem wielokrotnie bez jego zgody uciekał do matki, natomiast mieszkając z matką i młodszym bratem, uciekał do ojca. Potrafił pieszo pokonywać kilkunastokilometrowe odległości, nie zważając na porę dnia. Pomimo upływu czasu, sytuacja chłopca nie ustabilizowała się, tylko uległa pogorszeniu.
Analizując trudną sytuację Marka, przeprowadziłam rozmowę z innymi nauczycielami i dowiedziałam się, że otrzymuje coraz gorsze stopnie w nauce, w porównaniu z poprzednimi latami. Przestał uczestniczyć w zajęciach sportowych na terenie szkoły, zrezygnował z pasji, jaką dla niego była piłka nożna (nie pojawiał się na treningach od dłuższego czasu). Odmawiał udziału w imprezach klasowych, nie angażował się w życie szkolne.
Przeprowadzona przeze mnie analiza sytuacji ucznia w szkole wykazała, że przyczynami powyższego zachowania Marka są:
 rodzice niewydolni wychowawczo,
 rodzina funkcjonuje nieprawidłowo z powodu rozstania rodziców,
 niestabilna sytuacja finansowa i mieszkaniowa,
 brak wzorców osobowych,
 niewłaściwa atmosfera, częste konflikty, nerwowość i wybuchowość rodziców.

III. Znaczenie problemu.
Dziecko w rodzinie funkcjonującej nieprawidłowo doświadcza stresu i napięcia oraz trudnych emocji. Koncentruje swoje myśli wokół członków rodziny i odczuwa wymagania nieadekwatne do swojego wieku i możliwości. Dla chłopca w tak trudnym okresie rozwoju, kiedy poszukuje własnej drogi i przeżywa wewnętrzne konflikty, ważne jest głównie poczucie bezpieczeństwa, zrozumienie ze strony bliskich osób i przekonanie, że może liczyć na wsparcie. Sytuacja, w której nastolatek się znalazł, może negatywnie wpłynąć na psychikę oraz zakłócić jego poczucie tożsamości w rodzinie. Narastające kłopoty mogą powodować różne reakcje i zaburzenia rozwoju emocjonalnego. Rozmyślanie o kłopotach domowych w szkole, niepewność tego, co przyniesie dzień, natychmiast odzwierciedlają się w osiąganych przez ucznia wynikach. Rodzina niepełna, nieprawidłowo funkcjonująca dostarcza dziecku negatywnych doświadczeń, nie wspomaga w pokonywaniu zadań rozwojowych oraz nie zaspakaja potrzeb dziecka. Dziecko sprawiające kłopoty wychowawcze wymaga szczególnej uwagi i zainteresowanie ze strony dorosłych.
W środowisku rodzinnym dziecko nawiązuje pierwsze kontakty z innymi ludźmi i zdobywa pierwsze doświadczenia z dziedziny życia społecznego. Stają się one podwaliną i zaczątkami rozwoju społecznego młodego człowieka, rzutując nieraz w decydujący sposób na całe jego przyszłe życie.
Stabilna i harmonijnie funkcjonująca rodzina stwarza w dziecku poczucie pewności, bezpieczeństwa, zaspokaja istotne potrzeby biologiczne, ekonomiczne, emocjonalne, psychospołeczne, wpływa na rozwój osobowości i zdrowia psychicznego.

IV. Prognoza.
1. Prognoza negatywna w przypadku zaniechania oddziaływań:
 brak umiejętności prospołecznych,
 brak realizacji obowiązku szkolnego,
 narastanie konfliktów w kontaktach interpersonalnych,
 eskalacja zachowań nieakceptowanych społecznych,
 niska samoocena i niewłaściwa samoakceptacja,
 zanik więzi emocjonalnych z rodziną,
 poszukiwanie kontaktów z używkami

2. Prognoza pozytywna w przypadku wdrożenia oddziaływań:
 nawiązanie współpracy na linii: szkoła - dom rodzinny,
 poprawa wyników w nauce,
 poprawa zachowania i frekwencji,
 realizacja pasji życiowych,
 nabycie umiejętności kontrolowania emocji,
 nawiązanie pozytywnych relacji z grupą rówieśniczą,
 poprawa relacji rodzinnych.

V. Propozycje rozwiązań.
Głównym celem moich oddziaływań jest doprowadzenie do zniwelowania negatywnych wyników w nauce i poprawa zachowania ucznia, rozwijanie umiejętności właściwego funkcjonowania w szkole i rodzinie, zachęcenie do realizacji pasji w postaci ponownego uczęszczania na treningi piłki nożnej.

Zadania naprawcze:
 systematyczna kontrola wyników w nauce i frekwencji ucznia w szkole,
 stały kontakt z rodzicami,
 stwarzanie sytuacji umożliwiających rozładowanie napięcia emocjonalnego,
 zaktywizowanie ucznia poprzez sport,
 powierzanie zadań, rokujących odniesienie sukcesu,
 nagradzanie zachowań pozytywnych,
 regularna pomoc psychologa szkolnego,
 wdrażanie do ról społecznych na rzecz grupy,
 systematyczne rozmowy indywidualne,
 stała kontrola i obserwacja zachowania,
 rozbudzenie pozytywnego stosunku do nauki i sportu,
 pedagogizacja rodziców.

VI. Wdrażanie oddziaływań.
Prowadzone przeze mnie działania odbywały się na dwóch płaszczyznach: zarówno poprzez pracę z rodzicami, jak i pracę indywidualną z uczniem.
Najważniejsze według mnie było to, aby pomóc Markowi w łagodzeniu źródeł jego kłopotów, a więc poprawy stosunków miedzy rodzicami. Realizując te działania, korzystałam głównie z pomocy kuratora sądowego. Razem z panią kurator wielokrotnie prowadziłam rozmowy z rodzicami, wspomagając ich decyzje w kierunku zgody i porozumienia między matką a ojcem. Pedagogizacja rodziców miała również na celu wskazanie sposobów jednolitego oddziaływania wobec syna oraz omówienie z nim decyzji o rozstaniu, a także ustalenie sposobów sprawowania opieki nad nim i jego młodszym bratem.
Ważnym elementem działań było wyposażenie ucznia w wiedzę i umiejętności psychospołeczne oraz radzenie sobie ze stresem. W tym celu skierowałam Marka na cykl zajęć z psychologiem oraz pedagogiem szkolnym.
Na swoich lekcjach starałam się wzmacniać pozytywna samoocenę ucznia oraz pomagać mu w codziennych szkolnych i osobistych problemach poprzez liczne rozmowy.
W celu rozładowania towarzyszącego mu napięcia emocjonalnego, namawiałam go do udziału w zajęciach SKS oraz w treningach piłki nożnej.

VII. Efekty oddziaływań.
Zastosowane przeze mnie działania przyniosły oczekiwane efekty. Chłopiec zmienił stosunek do obowiązków szkolnych, a także poprawił oceny. Dzięki mojej zachęcie, Marek powrócił na zajęcia sportowe SKS i ponownie rozpoczął treningi piłki nożnej w klubie sportowym. Kilkakrotnie reprezentował szkołę w zawodach sportowych, w grach zespołowych i lekkiej atletyce. Osiągnął znaczące sukcesy sportowe: II miejsce w zawodach powiatowych w minisiatkówce oraz V miejsce w zawodach powiatowych w czwórboju lekkoatletycznym. Udział w wyżej wymienionych formach aktywności pomagał mu rozładować towarzyszące na co dzień napięcie emocjonalne.
Dzięki poprawie relacji rodziców, jego samopoczucie uległo wyraźnej poprawie, stał się otwarty i wesoły. Chętniej uczestniczył w zadaniach i imprezach klasowych, angażował się w różne akcje na terenie szkoły. Ustalenie jasnych i przejrzystych zasad sprawowania opieki sprawiło, że nastąpiła poprawa relacji rodzinnych oraz zaprzestał ucieczek z domu. Zainteresowanie matki i ojca postępami syna w nauce i poświęcanie mu uwagi wzmocniło jeszcze bardziej więź emocjonalną, co wpłynęło na poprawę zachowania Marka.


Źródła informacji :
1. Analiza badań psychologicznych.
2. Wywiad z rodzicami.
3. Wywiad z kuratorem
4. Wywiad z psychologiem
5. Wywiad z pedagogiem
6. Łobocki Mieczysław: „Trudności wychowawcze w szkole”. Warszawa 1989.







PODSUMOWANIE


Okres stażu był dla mnie czasem bardzo intensywnej pracy. Pozwolił mi na rozwój osobowości i przysporzył wielu osobistych i zawodowych sukcesów. Dzięki posiadanym umiejętnościom stosowania technologii komputerowej i informacyjnej przyczyniłam się do podniesienia poziomu pracy szkoły. W swoich działaniach zwracałam również uwagę na promowanie szkoły na terenie miasta, powiatu i województwa oraz jej integrację ze środowiskiem lokalnym poprzez organizację imprez i uroczystości. Zaplanowane w planie rozwoju zadania starałam się realizować na bieżąco. W trakcie stażu, niespodziewanie pojawiły się nowe pomysły, którym także postanowiłam dać szansę. Uznanie i akceptacja ze strony uczniów i rodziców dodaje mi sił i sprawia, że stale planuję nowe zadania. Przeglądając literaturę i zasoby internetowe, mam świadomość tego, że nauczyciel musi ciągle szukać nowych, ciekawych rozwiązań na prowadzenie zajęć. Realizacja planu rozwoju zawodowego dała mi bardzo dużo satysfakcji. Myślę, że to, co zrobiłam, przyczyniło się do wzrostu jakości pracy szkoły oraz lepszego jej funkcjonowania.
Wnioski do dalszej pracy:
- nadal doskonalić i poszerzać własne umiejętności w zakresie poszukiwania nowych rozwiązań w pracy dydaktyczno – wychowawczej,
- stale podnosić swoje umiejętności w zakresie technologii informacyjnej,
- śledzić na bieżąco informacje z zakresu prawa oświatowego,
- kontynuować udział w wewnątrzszkolnym i zewnątrzszkolnym doskonaleniu nauczycieli,
- wprowadzać nowe, atrakcyjne i skuteczne aktywizujące metody pracy z dziećmi,
- podnosić kwalifikacje i jakość mojej pracy.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.