Katalog

Magdalena Janeczek-Kurleto, 2016-02-12
Kraków

Pedagogika, Artykuły

Analiza indywidualnego przypadku Terapia rerania.

- n +

Opis przypadku
Studentka ostatniego roku na jednej z krakowskich wyższych uczelni, prawidłowo artykułuje głoski z wyjątkiem fonemu r oraz nie ma ustabilizowanej głoski l. Inteligentna młoda osoba, która chcąc rozpocząć pracę w zawodzie nauczyciela musiała odbyć praktyki pedagogiczne. To właśnie skłoniło ją do podjęcia terapii logopedycznej, ponieważ obawiała się, że uczniowie mogą mieć problem ze zrozumieniem jej wypowiedzi. W rodzinie funkcjonuje nieprawidłowy wzorzec wymowy, ojciec jest osobą rerającą.

III. Diagnoza logopedyczna
Rotacyzm właściwy występujący w postaci rerania języczkowego. Drgania wykonywane są przez języczek znajdujący się na końcu podniebienia miękkiego. Podniebienie miękkie jest uniesione i zamyka przejście do jamy nosowej. Język nie bierze udziału w artykulacji. Prawidłowa budowa narządów artykulacyjnych i aparatu fonacyjnego; brak wady zgryzu; orientacyjne badanie słuchu – prawidłowe; słuch fonemowy w normie. Oddech płytki, nieuregulowane oddychanie przeponowe.

IV. Logoterapia
Terapia polegała na usprawnianiu czubka języka a także ustabilizowaniu wymowy głoski l, w końcowym etapie na wywołaniu i automatyzacji głoski r.

Cel główny programu: ustabilizowanie głoski l, prawidłowa artykulacja głoski r
Cele szczegółowe programu:
1. Przygotowanie narządów artykulacyjnych do prawidłowej realizacji głoski r.
2. Właściwa praca logopedyczna.
3. Ustabilizowanie głoski l
4. Utrwalenie wywołanego dźwięku.
5. Automatyzacja wywołanego dźwięku.

Terapia logopedyczna trwała ok. 2 lat, zakończyła się w 2006 roku. Przez kolejne trzy lata ze względu na pracę w zawodzie nauczyciela, pacjentka dbała o wyraźna wymowę i prawidłowe oddychanie (oddech przeponowy, fraza wydechowa) a sprawność języka pozwalała na bezproblemową artykulację głoski r, ustabilizowała się głoska l. Odbywały się konsultacje u logopedy dla nauczycieli. Niestety, po zmianie pracy, kiedy wymowa nie odgrywała znaczącej roli w wyniku zaniedbań artykulacja r uległa pogorszeniu. W ostatnich dwóch latach głoska r, nie pojawia się już w połączeniu z niektórymi zbitkami spółgłosek np. str (siostra, strój, strażak).
Przykładowe ćwiczenia usprawniające narządy mowy
Jednym z podstawowych warunków poprawnej artykulacji jest wysoka sprawność biorących w niej udział narządów. Dlatego zajęcia należy rozpocząć od ćwiczeń usprawniających narządy artykulacyjne, tj.: żuchwy, warg, języka oraz podniebienia miękkiego.
W zestawie ćwiczeń nie powinno zabraknąć ćwiczeń oddechowych, które mają na celu usprawnienie aparatu oddechowego, zwiększenie pojemności płuc oraz nauczenie pacjenta ekonomicznego zużywania powietrza podczas mowy.
Każde ćwiczenie powinno być najpierw pokazane przez logopedę, a następnie wykonane razem z pacjentem. Ćwiczenia oddechowe są bardzo męczące, dlatego prowadzimy je krótko, jednorazowo przez okres 2  3 minut.
1. Ćwiczenia żuchwy:
• opuszczanie i unoszenie żuchwy ku górze;
• wykonywanie ruchów poziomych, raz z wargami rozchylonymi, raz z zamkniętymi;
• ruchy do przodu i do tyłu.
2. Ćwiczenia warg:
• wysuwanie wargi do przodu (jak przy samogłosce u), a następnie spłaszczanie z cofaniem kącików do tyłu (jak przy artykulacji i);
• złożenie warg płasko; rozciągnięcie warg przez cofnięcie kącików ust (jak przy samogłosce i);
• układanie górnej wargi na dolnej i dolnej na górną;
• zasłanianie dolną wargą dolnych zębów i górną – górnych zębów;
• zamykanie ust i przesuwanie ich w lewą, a potem w prawą stronę;
• cmokanie  wargi ściągnięte;
• dmuchanie:
a) przez wargi w kształcie dzióbka,
b) z zębami górnymi na dolnej wardze, jak przy f,
c) bokiem;
• wciąganie powietrza zaciśniętymi ustami;
• parskanie;
• półuśmiech: odciąganie na przemian kącików warg;
• naśladowanie warkotu motoru;
• nakładanie warg i poruszanie nimi w sposób naśladujący królika;
• przesadna artykulacja głosek: a-i-o-e-u-y, a-e-u-au, a-o-i, itp.;
• nadymanie policzków i powolne wypuszczanie powietrza ustami lub nosem.
3. Masaż warg przeprowadzony palcem przy zwartych siekaczach ruchem okrężnym, a następnie – w dół i w górę.
Ćwiczenia języka:
• wysuwanie języka na zewnątrz jamy ustnej;
• dotykanie końcem języka na przemian nosa i podbródka;
• poruszanie językiem z lewej strony na prawą, z dotykaniem czubkiem języka kątów ust;
• dotykanie językiem górnych zębów z wewnątrz i z zewnątrz;
• oblizywanie językiem zębów ruchem okrężnym przy zwartych wargach;
• wypychanie językiem policzków;
• unoszenie czubka języka do dziąseł;
• lizanie podniebienia przy otwartych ustach;
• zmienianie układu języka z wąskiego na szeroki;
• dynamizowanie mlaskania i cmokania;
• unoszenie języka do nosa i wywijanie go na brodę;
• dynamiczne wymawianie: lalalallala.....llllllllllllll;
• dynamiczne wymawianie: ddddddddddddd .................tdtdtdddtt ddttddttddttddttddtt.

4. Ćwiczenia podniebienia miękkiego:
• ziewanie;
• kaszel z językiem wysuniętym na zewnątrz jamy ustnej;
• chrapanie na wdechu i wydechu;
• wymawianie sylab: ak, ka, ku, aka, oko, uku;
• oddychanie: wdech przez nos, wydech przez usta.

5. Ćwiczenia oddechowe (ćwiczenia równomierności siły wydechu):
• wdech przez nos i wydech ustami;
• unoszenie rąk w górę podczas wdechu, spokojne opuszczanie rąk przy wydechu;
• wykonywanie wdechu i zdmuchiwanie świeczki (powoli, szybko) na wydechu;
• wykonywanie wydechu z wymawianiem s z jednakową głośnością;
• wykonywanie wydechu z dmuchaniem na skrawek papieru (odchylenie papieru musi być cały czas jednakowe);
• wykonywanie wydechu z wymawianiem s raz ciszej, raz głośniej;
• wydmuchiwanie baniek mydlanych przez słomkę;
• zdmuchiwanie płomyka świecy ze zwiększanej stopniowo odległości;
• dmuchanie na kłębuszki waty, papierowe kulki, piłeczki.

Wyświetleń: 110


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.