W polskim systemie oświatowym pomoc terapeutyczna dla uczniów ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w nauce( dysleksja rozwojowa), powinny być realizowane na pięciu poziomach.
Pierwszy poziom obejmuje pomoc dzieciom z niewielkimi trudnościami w nauce udzielaną przez rodziców pod kierunkiem nauczycieli.Na tym etapie nauczyciel poprzez proces indywidualizacji nauczania może skutecznie pomóc uczniowi, pod warunkiem, że współpraca z rodzicami układa się dobrze.
We współpracy z rodzicami nauczyciel powinien wskazać takie ćwiczenia i formy pracy, które pomogą dziecku zniwelować trudności w nauce.
Drugi poziom pomocy obejmuje zespół korekcyjno- kompensacyjny dla uczniów, u których można zauważyć nasilone trudności w nauce. Dotyczy to dzieci z grupy ryzyka dysleksji i mających zdiagnozowaną dysleksję rozwojową.
Uczniowie ci powinni uczęszczać na zajęcia korekcyjno- kompensacyjne, które prowadzi wykwalifikowany specjalista terapii pedagogicznej. Aby terapia była skuteczna uczeń powinien wraz z rodzicami kontynuować zalecane ćwiczenia także w domu.
Trzeci poziom to terapia indywidualna przeznaczona dla uczniów, którzy wymagają szczególnego wsparcia, a także poszerzonej pomocy terapeutycznej.Uczniowie ci powinni uczęszczać na terapię indywidualną albo w szkole albo w poradni psychologiczno- pedagogicznej. Dobrze byłoby, gdyby na takich zajęciach mógł być obecny rodzic, aby później mógł kontynuować zalecane ćwiczenia w domu.
Czwarty poziom obejmuje klasy terapeutyczne, które organizuje się dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia, wymagających dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specyficznych potrzeb edukacyjnych oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej.
Zajęcia w klasach terapeutycznych prowadzone są przez nauczycieli właściwych zajęć edukacyjnych, według obowiązujących w danych typach szkół programów nauczania, z dostosowaniem metod i form ich realizacji do indywidualnych psychofizycznych i edukacyjnych potrzeb uczniów.
Liczba uczniów w klasie terapeutycznej wynosi od dziesięciu do piętnastu. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę, w ramach posiadanych środków, liczba uczniów w klasie wyrównawczej lub klasie terapeutycznej powinna wynosić do pięciu osób.
Klasy terapeutyczne organizuje się z początkiem roku szkolnego i pełnią one trzy zasadnicze funkcje:
A. Pobudzającą rozwój dziecka,
B. Korektywną,
C. Wyrównawczą ( uzupełniają braki w zaległościach programowych).
W związku z wejściem w życie Rozporządzenia MEN z dnia 30 kwietnia 2013 roku w sprawie zasad i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, klasy terapeutyczne mają być organizowane dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia oraz uczniów, którzy wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej.
Klasy terapeutyczne nie będą organizowane w szkołach specjalnych, zajęcia będą prowadzili nauczyciele właściwych zajęć edukacyjnych. Zajęcia w klasach terapeutycznych według nowego rozporządzenia mają być prowadzone w oparciu obowiązujące w danej szkole programy nauczania i uwzględniać dostosowanie form i metod ich realizacji do możliwości psychofizycznych uczniów oraz indywidualnych i edukacyjnych potrzeb rozwojowych uczniów.
Klasy terapeutyczne mają być organizowane z początkiem roku szkolnego,a liczba uczniów w takiej klasie nie może przekraczać 15 osób. Do klasy terapeutycznej może uczęszczać uczeń, który posiada opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie objęcia nauką w klasie terapeutycznej. Do takiej klasy mogą należeć uczniowie z innych za zgodą organu prowadzącego szkołę i w ramach posiadanych środków finansowych.
Poziom piąty to stacjonarne oddziały terapeutyczne dla dzieci, które potrzebują długotrwałej i intensywnej terapii. W takich ośrodkach przebywają zazwyczaj od kilku miesięcy do roku.
Ośrodki terapeutyczne znajdują się w: Hellenowie pod Warszawą ( dzieci przebywają tam przez 3 miesiące), Przytoku koło Zielonej Góry ( dzieci dyslektyczne
i zaniedbane wychowawczo, objęte są całoroczną opieką), Łodzi- Oddział Dzienny dla Dzieci Nerwicowych i Dyslektycznych ( pomoc w charakterze psychoterapii).
Istnieją także inne formy pomocy, takie jak: kolonie, obozy i turnusy terapeutyczne dla dzieci dyslektycznych, obozy dla młodzieży organizowane przez oddziały Polskiego Towarzystwa Dysleksji oraz poradnie psychologiczno- pedagogiczne.

Przydatna literatura:
Bogdanowicz, M., Bućko, A., Czabaj, R. ( 2009) . Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno- pedagogicznej uczniom z dysleksją. Przewodnik dla nauczycieli. Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon.
Krasowicz Kupis, G., Pietras, I. ( red.). ( 2008). Zrozumieć, żeby pomóc. Dysleksja w ujęciu interdyscyplinarnym. Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon.
Mickiewicz, J. ( 2011).Dysleksja rozwojowa : podstawy diagnozy i terapii. Toruń:Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa "Dom Organizatora.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli ( 2010). Warszawa: Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Wyświetleń: 253