![]() |
![]() |
Katalog Daria Pyrć, 2015-06-18 Chorzów Lekcja wychowawcza, Scenariusze Scenariusz zajęć wychowawczych.Scenariusz zajęć wychowawczych. Temat: Asertywność- umiejętność mówienia „nie” Grupa: Klasy4 -6 Szkoły Podstawowej Cel główny: Uświadomienie uczniom ich prawa do odmawiania innym osobom. Stworzenie okazji do analizy sytuacji, w których należy powiedzieć „nie”. Cele szczegółowe w zakresie: * wiedzy: nabycie wiedzy o własnych prawach asertywnych; uświadomienie skutków braku umiejętności odmawiania; uświadomienie prawa innych osób do asertywnej odmowy; uświadomienie sobie, że każdy człowiek posiada te same prawa; * umiejętności: nabycie praktyki w wyrażaniu własnego zdania; nabycie umiejętności mówienia „nie” w różnych sytuacjach życiowych; * postawy: kształcenie postawy obrony własnych praw; kształcenie postawy poszanowania praw innych ludzi; Cele operacyjne: - uczniowie znają własne prawa asertywne; - znają swoje reakcje towarzyszące odmawianiu w codziennym życiu; - potrafią powiedzieć „nie”, jeśli nie mają na coś ochoty; - uczniowie potrafią wyrażać własne zdanie; Metody pracy: metoda podająca: wyjaśnienie ćwiczeń, które uczniowie będą wykonywać; metoda poszukująca: dyskusja omawiająca poszczególne odpowiedzi uczniów, giełda pomysłów; metoda waloryzująca: metoda inscenizacji scenek sytuacyjnych; metoda operatywna: metoda praktycznego działania w scenkach sytuacyjnych; Formy pracy: praca jednostkowa: wypełnianie przez uczniów kartek w ćwiczeniu: Kiedy mówić „nie” praca zbiorowa: dyskusja na temat uczuć towarzyszących odmawianiu, praca grupowa: odgrywanie scenek sytuacyjnych w parach; Środki dydaktyczne: kartki formatu A4, długopisy, arkusz papieru, I. Część wstępna. 1.Przywitanie. 2.Wprowadzenie do tematu zajęć poprzez rozmowę: a) Czy znacie słowo „asertywność”? b) Co wam się kojarzy z tym słowem? [giełda pomysłów] Jeżeli jest to dla dzieci słowo nowe przeprowadzamy krótką zabawę – test.( Gael Lindenfield ) * Celem zabawy jest poznanie elementów asertywności i uświadomienie uczestnikom czy i na ile są asertywni. Czytamy pytania, na które odpowiadają (TAK/ NIE) Pytania: a) Czy wiesz, czego chcesz? b) Czy jeśli decydujesz się na jakieś postępowanie zastanawiasz się czy jest ono uczciwe? c) Czy wyraźnie prosisz o to, czego pragniesz? d) Czy otwarcie wyrażasz swoje uczucia? e) Czy potrafisz mówić i przyjmować uczciwą krytykę f) Czy potrafisz mówić innym i przyjmować komplementy? Im więcej odpowiedzi pozytywnych tym bardziej jesteś asertywny, gdyż wszystkie przedstawione elementy składają na tę cechę. II. Część główna. 1.Mam prawo do... * Celem ćwiczenia jest uświadomienie sobie swoich praw asertywnych. Przebieg: Uczniowie dobierają się w pary i ustalają zakresy spraw, za które są odpowiedzialni np.:porządek w swoim pokoju, wyniki w nauce, itd. Każda grupa na arkuszu papieru wypisuje zdanie: „Skoro jestem odpowiedzialny za... Mam prawo do...” Uczniowie wypisują swoje prawa związane z danym zakresem. Pary prezentują wyniki swojej pracy. Następnie prowadząca wypisuje na arkuszu papieru prawa asertywne: Jako człowiek masz prawo: (z książki „Jak żyć z ludźmi”) 1.Sam ustalać swoje cele i samodzielnie podejmować decyzje. 2.Być traktowanym z szacunkiem. 3.Mieć i wyrażać własne opinie i odczucia. 4.Odpowiadać „ nie” na prośby. 5.Prosić o różne rzeczy. 6.Popełniać błędy. 7.Zachowywać się asertywnie. 8.NIE zachowywać się asertywnie. 9.Zmieniać zdanie. 10.Zastanawiać się. Uczniowie porównują listę praw asertywnych z własnymi pomysłami. Prowadząca prowadzi rozmowę na temat przeprowadzonego ćwiczenia. Zadaje pytania: Czy mieliście świadomość własnych praw? W jaki sposób domagaliście się ich respektowania? Czy zdarzało wam się łamać prawa innych osób? Czy chcielibyście nauczyć się sposobów obrony własnych praw? 2.Mówienie „ nie.” * celem zabawy jest ćwiczenie wytrwałości podczas odmawiania jak również poznanie reakcji i odczuć przy mówieniu „nie.” Przebieg: Uczestnicy dzielą się na cztery grupki. Ich zadaniem jest przygotowanie i przedstawienie następujących scenek: a) odmówienie handlującemu domokrążcy; b) odmówienie pracowania w nadgodzinach; c) odmówienie randki wytrwałemu adoratorowi; d) odmówienie pożyczenia koleżance rzeczy, która ma dla ciebie dużą wartość; Po skończonej zabawie pytamy jak dzieci czuły się mówiąc „nie.” Jak czuły się osoby, które proponowały? Czy „nie” kolegów było przekonywujące? 3.Kiedy mówić „nie”? * Celem ćwiczenia jest uświadomienie sobie prawa odmawiania innym osobom; analiza sytuacji w których należy powiedzieć „nie”. Przebieg: Uczniowie przypominają sobie pięć sytuacji, w jakich ostatnio ktoś poprosił ich o przysługę a oni zgodzili się, choć nie mieli na to ochoty. Każdy uczeń dzieli kartkę na 4 części. W pierwszej krótko opisuje sytuację, w drugiej- co zyskał dzięki temu, że nie odmówił prośbie, w trzeciej- co stracił, w czwartej- co by się stało, gdyby w poszczególnych sytuacjach odmówił prośby. Uczniowie najpierw indywidualnie a potem w parach analizują bilanse „zysków i strat”. Zastanawiają się czy słusznie postąpili, jak by się zachowali teraz gdyby te sytuacje się powtórzyły. Prowadząca prowadzi rozmowę zdając pytania: - Czy zawsze warto mówić „tak”? W jakich sytuacjach lepiej powiedzieć „nie”? - Czy macie problemy w odmawianiu prośbom innych ludzi? III. Część końcowa. 1.Rozmowa na temat przeprowadzonych zabaw: -Co zapamiętaliście? -Czy to, czego się dowiedzieliście przyda się w waszym życiu? 2.Podziękowanie za aktywne uczestnictwo w zajęciach. 3.Pożegnanie z grupą. Literatura: Gael Lindenfield „Asertywność” M.Chomczyńska- Miliszkiewicz, D. Pankowska Polubić szkołę Opracowała : Daria Pyrć Wyświetleń: 173
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |