PROGRAM
Z ZAKRESU WYCHOWANIA FIZYCZNEGO

„SKACZE JAŚ, BIEGA KRYSIA –
GIMNASTYKUJ SIĘ OD DZISIAJ!”


Opracowały:
mgr Beata Kowalczyk
mgr Beata Bala

SPIS TREŚCI

Wstęp
I. Założenia programu
II. Cel główny i cele szczegółowe
• Procedury osiągania celów
III. Treści edukacyjne:
• Rozwój fizyczny dziecka w wieku przedszkolnym
IV. Etapy osiągania sprawności fizycznej dzieci w określonym wieku
• Etap I – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci trzyletnich.
• Etap I – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci czteroletnich
• Etap I – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci pięcioletnich
V. Metody i formy zabaw ruchowych w przedszkolu
VI. Przykładowe scenariusze zajęć ruchowych prowadzone metodami
twórczymi
VII. Przykładowe zestawy ćwiczeń i zabaw ruchowych dla dzieci w wieku przedszkolnym
VIII. Ewaluacja.
IX. Bibliografia


WSTĘP


Ruch należy do najbardziej naturalnych i charakterystycznych cech wczesnych faz rozwoju osobowego człowieka. W wychowaniu fizycznym chodzi, zatem o wspieranie, pielęgnowanie i zachowanie jego form naturalnych, a także takie kierowanie rozwojem cech motoryki, aby można było rozwijać i kształtować umiejętności ruchowe.
Okres przedszkolny i młodszy wiek szkolny stanowią bardzo dobrą bazę wyjściową i są dobrym okresem dla prawidłowego kształtowania cech somatycznych i motorycznych. Okres ten należy także do tej fazy rozwojowej, w której ruch i hartowanie organizmu mają znaczący wpływ na zwiększenie odporności na szkodliwy wpływ środowiska zewnętrznego. Cechy osobnicze kształtują się zgodnie z ustalonym prawem, w myśl, którego, ćwiczony i pobudzany narząd dokonali się, zwiększa się jego objętość, a jego możliwości pracy i działania podnoszą się i utrwalają. Zasadniczym, zatem bodźcem rozwojowym i naturalną formą działania jest spontaniczny, wszechstronnie rozumiany ruch. Mając na uwadze zapewnienie właściwych warunków do osiągnięcia dojrzałości fizycznej u dzieci stworzyłyśmy program
pt: „Skacze Jaś, biega Krysia- gimnastykuj się od dzisiaj”. Wykorzystując naturalną potrzebę ruchu u dzieci w wieku przedszkolnym chciałybyśmy w nich zaszczepić potrzebę uprawiania sportów. Poprzez prowadzenie ciekawych i urozmaiconych zestawów ćwiczeń i zabaw gimnastycznych, kształtować sprawność, zręczność, koordynację ruchową i sylwetkę, oraz rozwijać takie cechy charakteru jak odwaga, samodzielność i wytrwałość.


I. ZAŁOŻENIA PROGRAMU

Niniejszy program został opracowany do realizacji w nauczaniu przedszkolnym
wśród dzieci 3-4-5-letnich Samorządowego Przedszkola nr 1 w Łochowie.
Został on przygotowany zgodnie z „Podstawą programową wychowania
przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych opublikowaną w Rozporządzeniu
Ministra Edukacji Narodowej z dn. 15 stycznia 2009r.( Dz. U. Nr 4, poz 17)”
Jedną z idei przewodnich wychowania przedszkolnego jest „troska o zdrowie dzieci i
ich sprawność fizyczną; zachęcanie do uczestnictwa w zabawach i grach sportowych.”
Materiał zawarty w niniejszym programie ma na uwadze wspomaganie
harmonijnego rozwoju psychofizycznego i psychomotorycznego dziecka poprzez
uaktywnienie go do różnych działań fizycznych.


II. CEL GŁÓWNY I CELE SZCZEGÓŁOWE

1. Cel główny programu:
- rozwijanie sprawności ruchowej oraz zapewnienie dzieciom optymalnego rozwoju ruchowego i zdrowia,
- stwarzanie sytuacji edukacyjnych sprzyjających wspomaganiu indywidualnego rozwoju dziecka,

2. Cele szczegółowe programu:
-rozwijanie sprawności ruchowej poprzez uczestnictwo dzieci w grach i zabawach ruchowych,
-nabywanie ogólnej sprawności i wytrzymałości fizycznej,
-nabywanie odporności poprzez uczestnictwo w grach i zabawach ruchowych na świeżym powietrzu w każdej porze roku,
-wdrażanie dzieci do zdrowej rywalizacji sportowej,
-współdziałanie w zespole podczas różnorodnych aktywności ruchowych,
-kształtowanie nawyku dbania o prawidłową postawę w czasie chodzenia i siedzenia

Procedury osiągania celów

1. Zachęcanie dzieci do uczestnictwa w organizowanych grach i zabawach,
2.Umożliwienie uczestniczenia w ćwiczeniach korekcyjnych dzieciom z wadami postawy,
3. Prowadzenie ćwiczeń gimnastycznych różnymi metodami, w tym aktywizującymi (Labana, Orffa, Kniessów, Sherborne, opowieści ruchowej),
4. Organizowanie zabaw na świeżym powietrzu (ogród przedszkolny), jako form aktywnego wypoczynku,
5. Właściwe kierowanie zabawami i urozmaicanie ich nowymi narzędziami,


III. TREŚCI KSZTAŁCENIA
Treści programowe będą realizowane poprzez zestawy ćwiczeń gimnastycznych oraz
zabawy i ćwiczenia prowadzone w ciągu dnia, w trakcie pobytu dziecka w przedszkolu.
Program zakłada wdrożenie do praktyki zabaw i zajęć ruchowych opartych na metodzie
gimnastyki twórczej R. Labana, K. Orffa A. i M. Kniessów i W. Sherborne. Metody te
uwzględniają łączenie ruchu z muzyką i rytmem.

Rozwój fizyczny dziecka w wieku przedszkolnym ???

Wychowanie fizyczne w przedszkolu ma szczególne znaczenie, ponieważ związane jest z wszechstronnym rozwojem. Rozwój sił fizycznych, aktywności, wytrzymałość idzie w parze z rozwojem dyscypliny i śmiałości dziecka. Te cechy zaczynamy rozwijać od najwcześniejszych lat. Dziecko w wieku przedszkolnym znajduje się w okresie, w którym zachodzą ważne procesy rozwojowe, dlatego wychowanie fizyczne, zwane zdrowotnym, ma duże znaczenie. W budowie i funkcjonowaniu dziecka są różnice bardziej lub mniej zauważalne. Organizm dziecka przechodzi przez różne formy rozwojowe, kręgosłup i kościec są słabe, klatka piersiowa elastyczna, mięśnie wiotkie, skóra łatwo ulega uszkodzeniom. Delikatny układ nerwowy, powoduje, że dziecko szybko się męczy. Te specyficzne cechy wymagają specjalnej troski. Każda metoda pedagogiczna czy zajęcia z dziećmi, każda zabawa, muszą być rozpatrywane z punktu widzenia wpływu na rozwój psychiczny dziecka. Duży wpływ na rozwój ma hartowanie, które zależy od stopnia korzystania z naturalnych czynników takich jak słońce, powietrze, woda, doboru i ich umiejętności prowadzenia zabaw i ćwiczeń. W przedszkolu zwraca się szczególną uwagę na kształtowanie postawy dziecka poprzez stałe wymaganie poprawnych ruchów podczas chodu, biegu, zabawy, ćwiczeń itd. Wychowanie fizyczne w przedszkolu zaspokaja duże potrzeby ruchowe dziecka, rozwija jego sprawność użytkową i ruchową. Ruchy dziecka stają się bardziej skoordynowane, harmonijne, szybsze.


IV. ETAPY OSIĄGANIA SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIECI W OKREŚLONYM WIEKU.
Etap I – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci trzyletnich.

Sprawność fizyczną podnosimy przez prowadzenie zabaw, nie prowadzimy gimnastyki. Zabawy na czworakach i w pełzaniu stanowią zabawy z elementami wspinania, łatwe formy pokonywania przeszkód, zabawy na śniegu i w wodzie dowolność zabawowa.
Dzieci trzyletnie dość dobrze opanowały już różnorodne umiejętności ruchowe: pewnie chodzą, biegają, chwilę stoją na jednej nodze, wdrapują się na różne sprzęty, schodzą z nich. Jednakże sposób wykonywania tychże ruchów sprawia im jeszcze wiele trudności: ruchy są nieskoordynowane, powolne i niezręczne. Charakteryzuje je tzw. rozrzutność ruchowa, wynikająca z przewagi procesów pobudzania nad procesami hamowania wewnętrznego. Dziecko 3 – letnie nie jest w stanie wykonać skomplikowanych czynności, łączących kilka podstawowych form ruchu, dlatego też dla tej grupy wiekowej zasadniczą wartość w rozwijaniu motoryki będą miały zabawy.
1. Zabawy i ćwiczenia kształtujące postawę
• Przyjmowanie prawidłowej pozycji w siadach na krzesełku, na ławce, na ziemi, w staniu, chodzeniu, w leżeniu na plecach;

2. Zabawy i ćwiczenia orientacyjno – porządkowe
• Reagowanie na sygnały (dźwięk, słowo, barwa, gest);
• Ustawienia w gromadce, rozsypce, rzędzie, w parach i kole, zabawy z podziałem na mniejsze grupy i zespoły;
• Chody parami w gromadce, parami i jedno za drugim: w przód, w wyznaczonym kierunku i do określonego punktu;

3. Zabawy i ćwiczenia z elementami równowagi
• Chody po zawężonym torze prostym i krętym, pojedynczo, parami, rzędem;
• Przekraczanie niskich przeszkód
• Przechodzenie po podwyższonej powierzchni (obramowanie piaskownicy);
• Wchodzenie i schodzenie po powierzchni pochyłej

4. Zabawy i ćwiczenia na czworakach
• Chód na czworakach, ze wsparciem na całych dłoniach i na palcach stóp
• Naśladowanie chodu zwierząt;
• Przechodzenie pod przeszkodami sztucznymi i naturalnymi
• Przekraczanie płaskich przeszkód

5. Zabawy i ćwiczenia bieżne
• Swobodne biegi w grupie bez potrącania się
• Biegi na wprost, po obwodzie koła, wężykiem;
• Zatrzymywanie się na sygnał;

6. Zabawy i ćwiczenia z elementami rzutu, celowania, toczenia, noszenia
• Swobodne podrzuty i rzuty w kierunkach dowolnych, woreczkami i piłkami różnej wielkości
• Rzuty w przód oburącz i jednorącz (ręka prawa i lewa), na odległość, do celu;
• Toczenie piłek i piłeczek w chodzie i biegu;
• Toczenie piłek w parach, do siebie i do bramki
• Przesuwanie i ustawianie przedmiotów;

7. Zabawy i ćwiczenia z elementami wspinania się
• Wchodzenie na schody, pagórek drabinki w sali gimnastycznej, poprawne chwytanie szczebla przy wstępowaniu na przyrządy
• Wejście na najniższe szczeble przyrządu;

8. Zabawy i ćwiczenia z elementami skoku i podskoku
• Swobodne formy podskoków dowolnych;
• Skoki obunóż w przód, z twardego podłoża na miękkie;

9. Zabawy na śniegu
• Wydeptywanie ścieżek w śniegu
• Ciągnięcie i pchanie sanek, prawidłowe siadanie, schodzenie
• Próby zjazdów z łagodnego pagórka
• Podchodzenie z sankami pod górę


Etap II – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci czteroletnich

Ćwiczenia i zabawy kształtujące postawy ciała, 10-15 minutowe ćwiczenia poranne, mają one charakter inscenizowania wiersza czy piosenki.
Dziecko czteroletnie w porównaniu z dzieckiem trzyletnim jest bardziej sprawne. Czterolatki potrafią reagować na komendy i sygnały, dłużej skupiają uwagę, są zwinniejsze i zręczniejsze, poruszają się pewniej i swobodniej. Wiele dzieci opanowuje już umiejętność chwytania. Najlepszym przyborem do gier i zabaw jest dla nich duża, lekka piłka.

1. Zabawy i ćwiczenia kształtujące postawę
• Ćwiczenia stóp: chód z podkurczeniem pod spód palców, chwytanie woreczka palcami stóp, skakanki i innych przedmiotów;
• Ćwiczenia w pozycjach niskich (leżenie tyłem) i wysokich, z naśladowaniem różnych czynności

2. Zabawy i ćwiczenia orientacyjno - porządkowe
• Ustawienia w rzędzie, dwurzędzie, szeregu na linii, wzdłuż ściany)
• Zbiórki zespołów na wyznaczonych miejscach zastosowaniem różnych oznaczeń (np. barw)
• Marsze i korowody pojedyncze lub parami po prostej, w kole, ze zmianami kierunku
• Chody połączone z biegiem, podskokami, akcentami rytmicznymi.

3. Zabawy i ćwiczenia z elementami równowagi
• Stanie na jednej nodze z jednoczesnym wykonywaniem czynności dodatkowych (przekładanie woreczka, piłeczki pod kolanem podniesionej nogi)
• Krok mierniczy – stopa za stopą
• Chody: chody po liniach, po śladach, między szczeblami, z noszeniem w ręku przyborów (np. krążka z ustawionym na nim klockiem),chody po podwyższonej powierzchni, z przekraczaniem przeszkód naturalnych i sztucznych (wysokość sięgająca do kolan i szerokość do 30 cm), po pochyłych płaszczyznach (po stoku, po skośnie opartej ławeczce na wysokości 56-60 cm)

4. Zabawy i ćwiczenia na czworakach
• Czworakowanie w przód i w tył, z jednoczesnym omijaniem i przekraczaniem przeszkód złożonych z przedmiotów.

5. Zabawy i ćwiczenia bieżne
• Biegi: na wprost do oznaczonego miejsca na długość 10 – 20 m, jedno- i wielokierunkowe ze zmianą kierunku, z omijaniem przeszkód, połączone z wykonywaniem określonych poleceń, pozorowane gonitwy i ucieczki

6. Zabawy i ćwiczenia z elementami rzutu, celowania, toczenia, noszenia
• Rzuty oburącz i jednorącz ręką lewą i prawą, w przód w górę na odległość do celu (z odległości około 1,5 – 2 m, rzut woreczkiem lub piłką do obręczy)
• Toczenie piłek małych, dużych, lekarskich (1kg) z miejsca i w ruchu, w kierunku na wprost, po obwodzie koła
• Próby toczenia obręczy, kółek, krążków
• Przesuwanie, przenoszenie i ustawianie (parami lub w zespołach) przyborów i innych przedmiotów.

7. Zabawy i ćwiczenia z elementami wspinania się
• Swobodne wspinanie się na przyrządy i zstępowanie z prawidłowym chwytem szczebla oraz z naprzemianstronnymi ruchami kończyn.
• Przejście po szczeblach w bok, pod skosem, przewijanie się oraz półzwisy z oderwaniem jednej ręki.

8. Zabawy i ćwiczenia z elementami podskoku i skoku
• Swobodne przeskoki na namalowane linie, szarfy itp.
• Podskoki zwarte, rozkroczne i wykroczne w miejscu i w przód
• Próby podskoków zmiennych i dostawnych
• Wskakiwanie obunóż do obręczy, koła
• Zeskoki w głąb na miękkie podłoże(z wysokości do 50 cm)

9. Zabawy na śniegu
• Ustawianie zaprzęgu i wożenie się na sankach
• Pchanie sanek i podchodzenie po stoku
• Zjazdy po łagodnych stokach w pozycji siedzącej, parami, pojedynczo
• Próby zmiany kierunku w czasie jazdy i hamowanie


Etap III – Zabawy i ćwiczenia przeznaczone dla dzieci pięcioletnich


Poza zabawami ruchowymi wprowadza się ćwiczenia gimnastyczne, codziennie od 3-5 minut, oprócz tego są jeszcze ćwiczenia poranne oraz 3 razy w tygodniu zorganizowane ćwiczenia gimnastyczne od 20 do 25 minut.
W wieku 5 lat dziecko wchodzi w tzw. złoty okres motoryczności. Występujące w tym wieku zmiany mają charakter skoku rozwojowego. Obserwujemy najszybszy rozwój motoryczny wraz ze znaczną poprawą koordynacji ruchów.
Dzieciom przybywa siły, wzrasta szybkość, zręczność, wytrzymałość. Jednocześnie uwidacznia się zróżnicowanie pod względem rozwoju motorycznego- są dzieci wyprzedzające podany schemat, jak też dzieci nienadążające za nim. Pięciolatków emocjonują nowe i trudne działania. Zadania zbyt łatwe mogą być przez nielekceważone.

1. Zabawy i ćwiczenia kształtujące postawę
• Ćwiczenia wyprostne wyrabiające umiejętność utrzymywania prawidłowej postawy ciała i pozycji w staniu, chodzie, siadach i biegu.
• Ćwiczenia szyi: skłony, skręty, krążenia głowy
• Ćwiczenia tułowia w trzech płaszczyznach w różnych pozycjach
• Ćwiczenia mięśni brzucha w leżeniu na plecach
• Ćwiczenia stóp

2. Zabawy i ćwiczenia orientacyjno- porządkowe
• Reagowanie na różnorodne znaki, sygnały, polecenia.
• Sprawne ustawianie się w rzędzie, dwurzędzie, szeregu, kole, w małych kółkach, zmiany miejsc i ustawień.
• Chody i marsze w różnych kierunkach i szykach, ze zmianą tempa.

3. Zabawy i ćwiczenia z elementem równowagi
• Stanie jednonóż i chód mierniczy
• Chód i bieg we wspięciu po torze prostym i krętym, ze zmianami kierunku
• Przejścia po ławeczce, z przekraczaniem przyboru, pochylaniem się, wykonywaniem obrotu.
• Przekraczanie przeszkód
• Pokonywanie torów przeszkód, z przechodzeniem z jednego przyrządu na drugi.

4. Zabawy i ćwiczenia na czworakach
• Czworakowanie ze zmianami kierunku, z przekraczaniem przeszkód.
• Czworakowanie po ławeczce.

5. Zabawy i ćwiczenia bieżne
• Biegi: na wprost, w rozsypce, w różnych kierunkach.
• Biegi z elementem współzawodnictwa zespołowego i indywidualnego.
• Biegi na dłuższych odcinkach

6. Zabawy i ćwiczenia z elementami rzutu, celowania, toczenia, noszenia
• Rzuty i chwyty oburącz, na zmianę ręką prawą i lewą.
• Rzut piłki o ziemię i chwyt po odbiciu.
• Próby kozłowania ręką prawą i lewą, w miejscu i w ruchu.
• Rzuty oburącz i jednorącz do celu.
• Przerzucanie piłek ponad przeszkodą
• Toczenie przyboru jednorącz z popychaniem, biegiem za toczącym się przyborem, z omijaniem przeszkód.

7. Zabawy i ćwiczenia z elementem wspinania się.
• Prawidłowe chwyty szczebla i ruchy naprzemianstronne.
• Wspinanie się na przyrządy (do wys. 2m.) ze zmianami kierunku i dodatkowymi czynnościami.
• Pokonywanie przeszkód naturalnych i sztucznych.

8. Zabawy i ćwiczenia z elementem podskoku i skoku
• Podskoki obunóż, jednonóż, w miejscu, w ruchu.
• Galop, cwał, podskoki zmienne, rozkroczne, w połączeniu.
• Przeskoki przez przeszkody płaskie i wysokie (do 40 cm.)
• Próby skoku w dal i w wzwyż z rozbiegiem.
• Zeskoki w głąb (np. z ławeczki na materac).
• Zeskoki w terenie z małego wzniesienia.
• Skoki żabie i zajęcze.
• Próby przeskoków zwrotnych przez ławeczkę.
• Podskoki i skoki z użyciem skakanki.

9. Zabawy i ćwiczenia na śniegu
• Wzajemne wożenie się na sankach, podchodzenie z sankami pod górkę, zjazdy pojedynczo i parami z hamowaniem.


IV. METODY I FORMY ZAJĘĆ RUCHOWYCH W PRZEDSZKOLU

Wiek przedszkolny charakteryzuje się na ogół dużą plastycznością aparatu
ruchowego i słabymi zdolnościami koordynacji ruchów. W wieku tym dziecko zdolne jest do
dość intensywnego, ale krótkotrwałego ruchu. Natomiast w sferze psychicznej, w
omawianym okresie dziecko charakteryzuje się żywą wyobraźnią, skłonnością do
naśladownictwa jak również brakiem zdolności do dłuższego skupienia uwagi. Metody pracy
z dziećmi na zajęciach ruchowych winny sprzyjać rozwojowi dziecka w sferze poznawczej,
motorycznej i emocjonalnej, winny nawiązywać do jego możliwości i potrzeb. Kryterium
ułatwiającym dobór właściwych metod pracy winna być wiedza nauczyciela o
prawidłowościach rozwojowych oraz o odchyleniach w rozwoju motorycznym,
emocjonalnym i psychicznym dzieci w wieku od 3 do 7 lat. W pracy z dziećmi w przedszkolu
należy stosować różne metody dla pełnej realizacji programu, takie jak: metody odtwórcze i
twórcze.

METODY ODTWÓRCZE
Metody te polegają na posługiwaniu się pokazem zademonstrowanych przez
nauczyciela lub wybranego ucznia bądź na odwoływaniu się do pamięci ćwiczącego, który
wcześniej obserwował różne czynności ludzi, zwierząt, przedmiotów martwych (np.
zabawek). Dziecko musi przetransportować słowa na obraz ruchu powstający w jego
wyobraźni, wysłać do efektów polecenie wykonania odpowiedniego ruchu, a następnie
zweryfikować, czy wykonywany ruch odpowiada wymaganiom nauczyciela. Do metod
odtwórczych należą:
1) Metoda zabawowo – naśladowcza.
W zajęciach ruchowych prowadzonych tą metodą dziecko uczy się ilustrowania
ruchem jakiejś treści. Uwaga dziecka skupia się najczęściej na zjawiskach i przedmiotach
będących w ruchu. Ruchy wykonywane przez dziecko nie muszą być dokładnym
odtworzeniem zaobserwowanych czynności i zjawisk. Trzeba dać dzieciom dużo swobody,
nie hamować ich inicjatywy i fantazji.
2) Metoda bezpośredniej celowości ruchu (zadaniowa).
Metoda ta polega na wyrozumowanym zestawieniu odpowiednio dobranej pozycji
wyjściowej z przemyślanym przebiegiem ruchu wykonanym z przyborem lub bez niego.
Repertuar zadań obejmuje ruch proste, łatwe i zrozumiałe, nie wymagające długich
wyjaśnień. Są to ruchy przemyślane i wymuszają na wykonawcy projektowy przebieg ruchu i
efekt zadania.
3)Metoda ścisła.
Metoda ta polega na ruchu odwzorowanym z pokazu lub wykonanym na podstawie
słownego ujęcia ruchu. Ćwiczenia są wykonywane jednocześnie przez wszystkich
ćwiczących na komendę lub w podanym rytmie. Stosując metodę ścisłą nie ma właściwej
atmosfery radości i swobody ruchowego wyżycia się na zajęciach.

CHARAKTERYSTYKA METOD TWÓRCZYCH
Spośród tej grupy metod zachęca się do wprowadzenia opowieści ruchowej,
gimnastyki twórczej R. Labana, K. Orffa, gimnastyki rytmicznej A. i M. Kniessów oraz ruchu
rozwijającego W. Sherborn. W metodach twórczych odchodzi się od komend,
stereotypowych kolumn ćwiczebnych, a wprowadza się przyjemny nastrój sprzyjający
twórczości, często stosuje się muzykę, przybory, przyrządy, pracę z partnerem i w grupie oraz
różne formy aktywizacji ruchowej (pantomima, improwizacje ruchowe, inscenizacja,
groteska, sceny dramatyczne, ćwiczenia muzyczno - ruchowe, itp.). Nauczyciel wymagający
od swych wychowanków kreatywności, sam musi się wykazać tą cechą, tworząc coraz to
nowe pomysły zadań ruchowych stosownych do właściwości wieku, warunków pracy i
temperamentu swych podopiecznych oraz wykorzystując regionalne formy kultury muzyczno
– ruchowej, zabaw, zwyczajów i obyczajów.
1) Metoda opowieści ruchowej
Metoda opowieści ruchowej polega na tym, że nauczyciel, poprzez odpowiedni
dobór tematu wymyślonego przez siebie opowiadania, działa na wyobraźnię dziecka
skłaniając je do odtwarzania ruchem treści opowiadania. Opowieść powinna być tak
sformułowana, aby jej obraz ruchowy odpowiadał zasadzie wszechstronności, tj. aby
angażując wyobraźnię dziecka usprawniał wszystkie główne grupy mięśniowe oraz narządy
wewnętrzne (głównie układy krążenia i oddychania). Powinien tu występować ruch o różnym
charakterze np. bieg, skoki, rzuty, czworakowanie, pełzanie, ciągnięcie, pchanie, noszenie itp.
Metoda opowieści ruchowej sprzyja rozwojowi fantazji, która w życiu dziecka, odgrywa
dominującą rolę; fantazja bowiem może pobudzać i utrzymać dziecko w ruchu, wywołać
przeróżne obrazy. Metoda ta wymaga jednak od nauczyciela dobrego, starannego
przygotowania i zrozumienia, że stosowane opowiadanie w czasie trwania zajęć jest tylko
środkiem do odtworzenia przez dzieci poprawnego ruchu. Układ opowiadania zatem musi
opierać się na zasadach wszechstronności ruchu, stopniowania wysiłku i zmienności pracy
mięśniowej. Metoda ta najbardziej nadaje się do prowadzenia zajęć z młodszymi grupami
dzieci.
2) Gimnastyka twórcza Rudolfa Labana.
Twórcą tej metody jest R. Laban, a w Polsce spopularyzował ją W. Gniewkowski.
Gimnastyka twórcza jest protestem przeciwko tradycyjnej gimnastyce uprawianej „na
komendę”, w stereotypowej kolumnie ćwiczebnej. Metoda ta (nazwana także metodą
improwizacji ruchowej) daje nauczycielowi dużą swobodę wyboru zadań ruchowych. W
metodzie uwzględnia się łączenie ruchu z muzyką i rytmem, i dlatego często przy jej
realizacji zadań wykorzystuje się instrumenty perkusyjne. Każdy ćwiczący wykonuje zadanie
ruchowe na swój sposób i wobec tego pokaz wykonania jest zbędny. Należy tylko ćwiczącym
wyjaśnić, co mają robić, natomiast sposób wykonania zależy od ich inwencji twórczej,
pomysłowości fantazji oraz doświadczeń ruchowych. Metoda oparta jest na 16 tematach
generalnych, jednak W. Gniewkowski proponuje stosować na zajęciach ruchowych tematy
I – V
I Temat: Wyczucie własnego ciała.
Przy realizacji tego tematu dzieci poznają w toku działania możliwości własnego ciała
w zakresie obszerności ruchów jako instrumentu zdolnego do wykonywania ruchów we
wszystkich stawach, ruchów precyzyjnych oraz ruchów obszernych. Dziecko manipuluje,
bawi się własnymi rękami, nogami, palcami, wykonuje ruchy zlokalizowane w określonej
części ciała w różnych pozycjach wyjściowych.
II Temat: Wyczucie przestrzeni.
Podstawowymi ćwiczeniami są tu ruchy ograniczone, skrępowane oraz szerokie i
fantazyjne, ruchy penetrujące przestrzeń poprzez bieg, podskoki, skoki, obroty, itp. Ruch
może odbywać się na poziomie niskim, średnim i wysokim.
III Temat: Wyczucie ciężaru ciała (siły).
Ruchy nawiązujące do tego tematu mają charakter wyrazisty, przejawiają się w
mocnych chwytach, podnoszeniu, zginaniu. Ruchom silnym przeciwstawiamy ruchy lekkie,
delikatne ,np.
– ruchy mocne, atletyczne, ciężkie, przygniatające swą siłą;
- ruchy żywe, wesołe, dynamiczne, energiczne;
- ruchy spokojne, delikatne, łagodne, kojące.
Realizując ten temat można wykonać bezpośrednio po sobie ruchy kontrastowe, w których
napięcie przeplata się z rozluźnieniem, siła ze słabością, improwizacja ruchowa z muzyką,
która nagle zmienia swój charakter.
IV Temat: Rozwijanie wyczucia płynności ruchów.
Ćwiczenia polegają na ruchach lokomocyjnych wykonywanych po bardzo różnych
liniach. Mogą one być wykonywane w rytmie klaskania, uderzania w instrument perkusyjny
lub z towarzyszeniem muzyki, nawet śpiewu. Dla urozmaicenia można robić przerwy w
muzyce, co jest sygnałem do zatrzymania się i przyjęcia przez ćwiczących ciekawej postawy.
V Temat: Współdziałanie z partnerem lub z grupą.
Występujące w tym ćwiczeniu akcje ruchowe z partnerem lub w grupie wymagają
podzielności uwagi, pilnego obserwowania partnera i jego naśladowanie. W pewnym sensie
ograniczają swobodę własnego działania. Zadania ruchowe tej grupy kształtują szybki refleks
oraz przez zespołowe działanie są ważnym aspektem wychowawczym w kształtowaniu uczuć
społecznych, rozwijają cechy wychowania społecznego.

3) Metoda twórcza Karola Orffa.
Karol Orff wyszedł z założenia, iż kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej
korelacji z kulturą rytmiczno – muzyczną oraz z kulturą słowa. Dlatego nawiązuje on do
tradycyjnych, znikających we współczesnych czasach form zabaw, ćwiczeń tańców, muzyki,
porzekadeł, legend, baśni, poezji, itp. Te właśnie ginące formy ruchowo – muzyczno – słowne
znalazły się u podstaw nowej metody, której głównym celem i zadaniem jest wyzwolenie u
dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Zwłaszcza powiązanie
muzyki z ruchem stanowi bardzo charakterystyczny rys metody. Szeroko rozbudowany
repertuar ćwiczeń i zabaw daje możliwość rozwijania inwencji zarówno dzieciom wysoko
uzdolnionym, jak i zaniedbywanym, które mają okazję wyrównać swe braki. Zarówno
muzyka jak i ruch oraz żywe słowo przenikają się wzajemnie, przy czym w konkretnych
ćwiczeniach dominuje zwykle jeden z wymienionych elementów, gdy inne spełniają rolę
towarzyszącą lub podrzędną. Karol Orff proponował następujące formy ruchu:
- gimnastyka oparta na ruchu naturalnym, bez komenderowania;
- ćwiczenia „sensoryczne” z zamkniętymi oczami, wyostrzające zmysły i rozwijające
wyobraźnię;
- zabawy rozwijające szybki refleks;
-ćwiczenia muzyczno ruchowe z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych, a także
muzyki z płyt;
- ćwiczenia z tematów I – V R. Labana;
- tańce regionalne, towarzyskie, inscenizacja pieśni, bajek, poezji;
- pantomima o szerokiej tematyce i środkach wyrazu z użyciem przyborów lub bez
przyborów;
- żywe słowo: układanki, wyliczanki, zagadki, wierszyki, echo, naśladowanie odgłosów
zwierząt – wszystko to połączone z gestami, ruchem.
4) Gimnastyka rytmiczna A. i M. Kniessów.
Gimnastyka Kniessów bazuje na ruchu naturalnym, zrytmizowanym, ekspresyjnym.
Zasadniczymi jej elementami są: ruch, muzyka, rytm, przybory. Przybory są w większości
oryginalne: podwójny bijak, szarfa grzechotka, dzwoneczki, łuski orzechów kokosowych, itp.
W tej metodzie nauczyciel może bardziej wyeksponować ruch twórczy, zadania otwarte,
improwizację ruchową, współpracę z partnerem i z grupą.
5) Ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne.
Metoda tejże autorki prezentuje ruch rozwijający jako metodę, szczególnie przydatną
w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi oraz w przypadkach głębszych
zaburzeń rozwojowych. Ideą metody jest posługiwanie się ruchem rozwijającym świadomość
własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, a także umiejętność i potrzebę
dzielenia jej z innymi ludźmi, prowadzącą do nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Warunkiem prowadzenia terapii jest zabawowa, radosna atmosfera, możliwość osiągania
sukcesu w każdym ćwiczeniu i wspólna satysfakcja z pokonywania trudności.
Nauczyciel prowadzący zajęcia ruchowe może stosować następujące formy pracy z dziećmi:
- współzawodnictwo (zespołowa)
- praca w małych grupach.
-indywidualna


Obserwując dzieci w wieku przedszkolnym doszłyśmy do wniosku, że w obecnych
warunkach cywilizacji technicznej i urbanizacji, dziecko ma bardzo ograniczone możliwości
spontanicznego wyżycia się ruchowego. Ruch jest nieodzownym elementem poprawiania
zdrowia, rozwijania sprawności, nabywania doświadczeń, kształtowania nawyków, postaw i
umiejętności, rozwijania uczuć społecznych i smaku estetycznego. Szeroko pojęte zdrowie (w
sensie fizycznym, psychicznym i społecznym) kojarzy się zawsze z prawidłowym rozwojem
fizycznym i pełną sprawnością ruchową. Mając to na uwadze nauczyciele powinni zapewnić
dzieciom wszechstronny rozwój psychomotoryczny i kształtować prawidłowe postawy wobec
zajęć ruchowych, aby ćwiczenia i zabawy sprawiały dzieciom radość.
Reasumując możemy stwierdzić, że w wychowaniu fizycznym dzieci powinny dążyć
do obniżenia rangi i znaczenia ruchu odwzorowanego, powielonego, wykonywanego „na
komendę” i ograniczającego inwencję twórczą dziecka, a wyeksponowania ruchu
podejmowanego według własnych pomysłów, fantazji i doświadczeń. Dotychczasowe
ćwiczenia gimnastyczne powinny przybierać raczej formy zadań, czynności, funkcji
zapewniając dzieciom duży margines swobody. Powinny one być poddawane w znacznej
mierze w formie zadań otwartych, tj. takich, które można wykonać wieloma sposobami, ale o
wyborze sposobu decyduje samo dziecko, podkreślając tym samym swoją indywidualność.
Naczelnym hasłem tak rozumianej gimnastyki jest nie to „czegośmy się nauczyli” lecz to
„jakimi się stajemy”.


V. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ Z METOD
TWÓRCZYCH DO WYKORZYSTANIA W PRACY Z
DZIEĆMI

1. SCENARIUSZ DO PRZEPROWADZENIA ZAJĘĆ RUCHOWYCH W GRUPIE
4 – 5 LATKÓW.
TEMAT: Spacer po leśnej polanie.
Cel główny: - kształtowanie orientacji w przestrzeni i spostrzegawczości;
- rozwijanie sprawności ruchowej poprzez gry i zabawy.
Cele operacyjne; dziecko: - kształtuje właściwą reakcję na gest i ruch,
- porusza się po różnych liniach stosując ruchy ramion i nóg,
- swobodnie i spontanicznie porusza się,
- przyjmuje aktywną postawę w trakcie zajęcia.
Metoda: opowieści ruchowych
Forma: - zajęcie zorganizowane z całą grupą
- ćwiczenia indywidualne
Środki dydaktyczne: pacynki: krasnal, jeż, zając, dzięcioł, kolorowe liście,
krążki, magnetofon, płyty z muzyką, woreczki, drewniane
klocki, bibułki do ćwiczeń oddechowych.
Przebieg zajęcia:
1. Zdyscyplinowanie grupy:
N: Odwiedził nas dzisiaj nasz zaprzyjaźniony krasnal Cudak (n – l wkłada
pacynkę) i posłuchajcie co nam chce powiedzieć:
K: Przechodziłem właśnie obok i postanowiłem was odwiedzić. Jest bardzo
piękna pogoda i jestem ciekawy czy wybralibyście się ze mną na spacer?
Wobec tego zapraszam was na spacer na leśną polanę. Aby nam milej było iść zaśpiewajmy
piosenkę „Na polanie w lesie” (przy akompaniamencie nagrania dzieci maszerują i śpiewają).
2. Ćwiczenia kształtujące tułów w płaszczyźnie strzałkowej.
K: Dzień jest ciepły i słoneczny, czy czujecie jak pachnie las? A czy słyszycie jak
szumi?
DZ: Wznoszą ręce do góry, poruszają nimi i powtarzają szu, szu, ......
K: Zobaczcie tam leżą szyszki. Zbieramy je tu na kupkę, jak będziemy wracać to
je zabierzemy. Przed nami strumyk, zobaczcie ile kamyków. Porzucajcie je
po dwa do wody – przy wrzucaniu dzieci wydają odgłos „plusk” ......
3. Czworakowanie – ćwiczenia tułowia i mięśni brzucha.
K: A tu kto się skrył? To jeżyk stąpa ostrożnie na swych nóżkach szukając
pożywienia (dzieci czworakują) . Nagle wystraszył się biegnących sarenek i
szybko zwinął się w kłębuszek. Po chwili ostrożnie rozwinął się i idzie dalej.
Nagle zobaczył piękne jabłko, przewraca się na grzbiet i usiłuje nabić to
jabłko na kolce (dzieci na plecach tarzają się). Udało mu się to. Jeżyk
zadowolony idzie dalej.
4. Ćwiczenia z elementem równowagi.
K: Jak wcześniej mówiłem przed nami strumyk. Wrzucaliśmy zbyt małe
kamyczki. Każdy niech weźmie duży kamień (woreczek) i ułóżcie jeden za
drugim. Spróbujemy ostrożnie przejść po tej kładce z kamieni na drugą stronę.
Przed nami kręta i wąska ścieżka (krążki). Idziemy po niej też ostrożnie, żeby
nie podeptać ziół i trawy.
5. Zabawa przy muzyce:
K: Ścieżka zaprowadziła nas na polankę. Teraz mamy dużo miejsca by pobiegać
– muzyka zaprasza dzieci do zabawy.
6. Skoki i podskoki:
K: Zobaczcie jak tam za drzewem skacze zając. On chyba nas się przestraszył.
Skradamy się cichutko, a potem naśladujemy skaczące zające, zastygamy w bezruchu i dalej
skaczemy.
7. Ćwiczenie rytmu:
K: Stuk, puk! Stuk, puk!
A kto to tak stuka na drzewie? Tak to dzięcioł korników szuka. Postukamy
tak jak on klockiem o podłogę (dla każdego drewniany klocek). Krasnal
zmienia rytm stukania , dzieci powtarzają.
8. Ćwiczenia tułowia: skręty i skrętoskłony,
K: Nagle słońce przykryły chmury, zerwał się silny wiatr, który zaczął strącać
liście. Popatrzcie jak powoli wirując liście opadają na ziemię. To taki piękny
taniec. Spróbujcie tak samo i wy przy muzyce.
9. Ćwiczenia oddechowe i wspinanie się:
K: Podnieście każdy po jednym cieniutkim listku. Dmuchając w niego starajcie
się, aby jak najdłużej utrzymał się w powietrzu (słychać spokojną muzykę).
10. Zabawa bieżna:
K: Nagle zaczyna padać deszcz. Chowamy się pod krzaczki. Powtarzamy plum,
plum. Deszcz trochę przestał padać. Biegniemy szybko na skróty do
przedszkola. (słychać tupanie) Dzieci tup, tup, tup.
11. Uspokojenie i relaksacja:
K: Dobiegliśmy do przedszkola. Wszyscy kładziemy się na dywan i
odpoczywamy. Staramy się wyrównać oddech słuchając muzyki. Wdech –
wydech, wdech – wydech.
Zrobiło się bardzo późno muszę wracać. Na pewno jeszcze was odwiedzę.
Do zobaczenia!


2. SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGOWERONIKI SHERBORNE

Cele:
Rozwijanie poprzez ruch
- zaufania do samego siebie,
- świadomości własnego ciała,
- świadomości przestrzeni i działania w niej,
- poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego,
- umiejętności komunikacji i współpracy,
- twórczego podejścia do rozwiązywania różnorodnych sytuacji.

Metody:
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
Elementy Pedagogiki Zabawy.

Formy pracy:
- indywidualna jednolita,
- zbiorowa jednolita i zróżnicowana.

Pomoce dydaktyczne:
- chusta animacyjna (spadochron),
- ilustracje zwierząt (po dwie identyczne),
- gazety,
- koce,
- piłki sensoryczne,
- płyty CD „W co się bawić z dziećmi?”, „Rymowane zabawianki, masażyki
i kołysanki”, „Rymowana gimnastyka dla smyka” oraz z nagraniem muzyki relaksacyjnej,
- odtwarzacz CD.


Temat: Ćwiczenia twórcze w parach.

Przebieg zajęć Zestaw ćwiczeń
Powitanie
Piosenka „Witaj” („W co się bawić z dziećmi?” s. 8)
(Piosenkę śpiewamy do melodii „Panie Janie”)
Witaj ... (imię dziecka), witaj (imię dziecka). Uczestnicy zabawy spoglądają na witane w tym momencie dziecko.
Jak się masz, jak się masz? Witający z zaciekawioną miną patrzą na witanego.
Wszyscy cię witamy, Wszyscy machają do witanego dziecka.
Wszyscy cię kochamy. Wszyscy krzyżują ręce na piersiach, jakby kogoś przytulali.
Bądź wśród nas, bądź wśród nas. Wszyscy chwytają się za ręce, tworząc krąg.

Schemat ciała
Gimnastyka („Rymowane zabawianki, masażyki i kołysanki” s. 28)
Kładę rączki na swej głowie
luźno leżą sobie
Obie się do przodu kręcą
koła je nie męczą.
Gimnastyka dobra sprawa,
jest muzyka i zabawa.
Hop hop, brawo brawo
i na prawo bęc.
Moje rączki łapią chmury,
chwytam jedną z góry.
Kładę chmurkę na podłogę,
na niej leżeć mogę.
Gimnastyka dobra sprawa,
jest muzyka i zabawa.
Hop hop, brawo brawo
i na lewo bęc.
Rączki w górze już machają,
wszystkich dzisiaj powitają.
Uśmiech w lewo, uśmiech w prawo
znów skaczemy żwawo.
Gimnastyka dobra sprawa,
jest muzyka i zabawa.
Hop hop, brawo brawo
i do przodu bęc.

Znajdź swoją parę
Przed zabawą dzieci losują ilustracje zwierząt, oglądają je w tajemnicy przed innymi i chowają. Następnie naśladują dźwięki wydawane przez zwierzęta, których rysunki otrzymały i dobierają się w pary. Na hasło nauczyciela wszyscy pokazują swoje ilustracje i sprawdzają, czy dobrze odnalazły swą parę.

Przestrzeń Spacer w ciemnościach
Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. Chwytają za krótszy bok rozłożoną gazetę, po czym „jedynki” zamykają oczy i pozwalają się prowadzić po sali „dwójkom”. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.
Ćwiczenia relaksacyjne
Fotelik
Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” siada w rozkroku na podłodze, obejmuje rękoma „dwójkę” i razem się kołyszą. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.

Ćwiczenia oparte na relacji „z”
Rolowanie po podłodze
Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy na podłodze obok leżącej na plecach „dwójki”. „Jedynka” delikatnie stara się przeturlać po podłodze „dwójkę”. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.

Otwarty krąg
Każdy z uczestników musi dokończyć zdanie „Gdybym był owocem, to byłbym …, dlatego że …”.

Lustra („Rymowana gimnastyka dla smyka” s. 34)
Dobieramy się parami,
witamy się oklaskami.
Pocieramy się noskami
i stykamy się łokciami.
I stykamy się łokciami.
Chwytamy ręce kolegi,
trenujemy razem biegi.
A teraz wszyscy kucamy
i swoje ręce puszczamy.
I swoje ręce puszczamy.
A na podłodze parami
stopami się spotykamy
i za ręce się chwytamy.
Delikatnie się bujamy.
Delikatnie się bujamy.
Teraz wstajemy parami,
jesteśmy swymi lustrami.
Jeden z nas ruch pokazuje
a drugi go naśladuje.
A drugi go naśladuje.
Ćwiczenia relaksacyjne
Masażyk autorski
Dzieci dobierają się w pary, po czym ustalają między sobą kto jako pierwszy będzie masowany i ta osoba kładzie się na brzuchu na podłodze. „Masażysta” sam wymyśla gesty masażu, zachowując delikatność. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.

Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko”
Mijanka w tunelu (koc/spadochron)
Nauczyciel wraz z pomocnikiem tworzą tunel z koca bądź chusty animacyjnej. Pozostali uczestnicy ustawiają się po równo po obu stronach tunelu. Na hasło nauczyciela, dwie osoby z obu końców tunelu czołgają się w nim i starają się ostrożnie wyminąć. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie dzieci przejdą przez tunel.

Kto kogo?
Dzieci ustawiają się w parach, bokiem do siebie („biodro w biodro”). Na hasło nauczyciela mocują się ze sobą, próbując przepchnąć jeden drugiego.

Kłoda
Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, kolanami przytrzymuje „dwójkę”, która leży w poprzek między jego nogami. „Dwójka” próbuje uwolnić się z uścisku. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.

Ćwiczenia relaksacyjne Oddychanie przeponowe przy muzyce relaksacyjnej
Ćwiczenia oparte na relacji „razem”
Bilard
Wszyscy uczestnicy stają wokół chusty animacyjnej, na którą nauczyciel wrzuca piłki sensoryczne. Dzieci poruszają chustą tak, by piłki wpadły do otworu znajdującego się pośrodku spadochronu.

Krótka kołdra Wszyscy uczestnicy siedzą na podłodze, przykryci do pasa spadochronem. Każde dziecko zwija chustę wędrując w siadzie ku środkowi chusty.

Kot i myszka
Wszyscy uczestnicy stają wokół chusty animacyjnej i chwytają ją za uchwyty. Jedno, wybrane przez nauczyciela, dziecko wchodzi pod chustę
i naśladuje myszkę, a drugie naśladując kota porusza się po spadochronie. Kotek próbuje złapać uciekającą myszkę, co utrudniają mu pozostali uczestnicy, odpowiednio „wachlując” chustą.

Ćwiczenia relaksacyjne
Hamak
Wszyscy uczestnicy stają dookoła koca, na którym kładzie się jedno z dzieci. Delikatnie unoszą je na kocu nad podłogę i lekko kołyszą. Zabawa trwa dotąd, aż wszyscy uczestnicy pohuśtają się na hamaku.

Pożegnanie
Iskierka
Wszyscy uczestnicy siadają w kole, trzymając się za ręce. Nauczyciel lekko ściska dłoń siedzącego po prawej stronie dziecka, mówiąc: „Iskiereczkę puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rak”. Dziecko, do którego dotarła „iskierka”, przekazuje ją kolejnej osobie . Gdy wróci ona do nauczyciela od dziecka, siedzącego po jego lewej stronie, mówi on: „Dziękuję wróciła”


3. SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGOWERONIKI SHERBORNE
Temat: „Wesołe zabawy”
Cele:
- wspomaganie rozwoju psychoruchowego dziecka
- kształtowanie poczucia bezpieczeństwa, akceptacji samego siebie
- integrowanie się z grupą
- wyczucie własnego ciała
- rozwijanie sprawności ruchowej
- kształtowanie pozytywnych odczuć w kontakcie z innym dzieckiem
Forma – zajęcie z całą grupą
Metoda – metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
Środki dydaktyczne – magnetofon, płyta CD „ Muzyka relaksacyjna” oraz „Baby love”, koce, chusta Klanza.
Przebieg:
1. Powitanie:
• Prowadzący prosi aby uczestnicy w parach witali się ze sobą różnymi częściami ciała (np. plecami, głowami, łokciami).
• Dorośli wraz z dziećmi siedzą na podłodze, w kręgu; wszyscy mają nogi wyprostowane i przykryte kocem. Wszyscy witają się ze sobą stopami (pod kocem) poprzez dotknięcie swoją stopą w miarę możliwości wszystkich innych stóp.
2. Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała:
• Lustro- dziecko siedzi naprzeciwko rodzica. Na przemian robią do siebie różne miny i naśladują się nawzajem.
• Koncert (gra na plecach)- dziecko leży na brzuchu, dorosły klęczy obok niego. Dorosły gra na plecach dziecka, najpierw lekko uderzając opuszkami palców, potem coraz mocniej, następnie kantami dłoni, pięściami i całymi dłońmi. Po tym następuje zmiana ról.
3. Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni:
• Bączek- wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Każdy próbuje odpychając się rękoma obracać się wokół własnej osi.
• Wagoniki- rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Poruszają się po sali w różnych kierunkach, następnie „wagoniki” łączą się po 3 i nadal poruszają się po całej sali.
• Tunel- dorośli tworzą tunel, klęcząc obok siebie i podpierając się rękoma. Dzieci tworzą „pociąg” przy „wejściu” do tunelu i przechodzą na drugą jego stronę.
4. Ćwiczenia oparte na relacji „z”:
• Leżanka- dorosły leży na plecach, a dziecko leży na brzuchu dorosłego zwrócone do niego twarzą. Dorosły obejmuje dziecko i lekko kołysze.
• Podróż na kocu- dorosły trzyma za brzeg koca i ciągnie go po ziemi, dziecko siedzi lub leży na nim.
5. Relaksacja:
• W worku- dwóch dorosłych trzymając koc za rogi „zamyka” od góry siedzące na kocu dzieci, unoszą je nad podłogę i lekko kołyszą w rytm muzyki.
6. Ćwiczenia rozwijające relacje „przeciwko”:
• Odklejanie- dziecko leży na plecach, „przykleja” się do podłoża całym ciałem, dorosły klęczy obok niego i próbuje odkleić poszczególne części ciała dziecka. Potem następuje zmiana ról.
• Paczka- dziecko siedzi skulone na podłodze, mocno ściska nogi i ręce. Rodzic próbuje „ rozpakować paczkę” odciągając ręce i nogi dziecka. Zasada: raz „odklejona” ręka lub noga nie może wrócić na swoje miejsce.
7. Relaksacja:
• Masaż kończyn- rodzic z dzieckiem masują sobie nawzajem najpierw ręce, później nogi.
8. Ćwiczenia oparte na relacji „razem”:
• Karuzela- dorośli stoją dookoła chusty, trzymając ją za uchwyty. Dzieci siedzą w środku chusty. Rodzice poruszają się w jedną stronę, kręcąc chustą, na początku wolno, później coraz szybciej.
• Razem w kole- wszyscy uczestnicy siedzą w kole, trzymając się za ręce. Cała grupa porusza się do środka koła, na zewnątrz, w prawo, w lewo.
• Falowanie nad głowami- rodzice klęcząc trzymają chustę pod którą leżą dzieci. Dorośli wachlują chustą nisko nad podłogą, a dzieci podbijają ją w górę rękami i nogami.
• Kolorowe wycieczki- wszyscy uczestnicy stoją w kręgu, trzymając chustę. Prowadzący wymienia nazwę wybranego koloru, a osoby które mają ten kolor przed sobą zamieniają się miejscami.

9. Relaksacja:
Dzieci siedzą w fotelikach (wagonikach). Rodzice delikatnie kołyszą się w rytm muzyki („ Tatusiowa mruczanka”).















4.Scenariusz zajęć otwartych dla rodziców i ich dzieci prowadzonych metodą ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne.

Cele:
•Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa, akceptacji samego siebie, swojego ciała.
•Kształtowanie spontaniczności, pewności siebie.
•Wyczucie własnego ciała i ciała partnera.
•Poznawanie własnego ciała i odkrywanie własnych możliwości.
•Wyzwalanie poczucia satysfakcji związanej z wysiłkiem fizycznym.
•Nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą.
•Kształtowanie więzi z rodzicami.

Przebieg zajęć:
Ćwiczenia wstępne:
•Powitanie dzieci i dorosłych: dzień do-bry (uderzamy dłońmi o podłogę), dzień do-bry (uderzamy dłońmi o kolana), dzień do-bry (klaszczemy), dzień do-bry (klaszczemy nad głową).
•Przywitanie się w parach (dorosły- dziecko): witają się nasze dłonie, witają się nasze łokcie, witają się nasze głowy, witają się nasze stopy, witają się nasze kolana, witają się nasze plecy, itd.

Ćwiczenia „z” w parach:
•„Lustro”- rodzice i dzieci siedzą naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról.
•Dziecko leży na podłodze, rodzic turla go w różne strony- zmiana ról.
•„Naleśnik”- dziecko leży na plecach, na podłodze, rodzic „zwija go w naleśnik”, „smaruje dżemem, posypuje cukrem, kroi”- zmiana ról.
•Dziecko i rodzic siedzą na podłodze w siadzie prostym, opierają się plecami o siebie, dziecko pcha plecami rodzica- zmiana ról.
•„Wóz”- rodzic ciągnie za kostki dziecko, które leży na plecach.
•Dziecko siada przy nodze rodzica, obejmuje ją rękoma, ten powoli idzie ciągnąc dziecko.
•„Fotelik”- rodzic w siadzie skrzyżnym, dziecko siada opierając się plecami o rodzica, kołysanie dziecka przy dźwiękach muzyki klasycznej, relaksacja.
•„Tunel”- rodzic w klęku podpartym, dziecko przechodzi pod rodzicem.
•Prowadzenie ślepca- rodzic ma zamknięte oczy, dziecko prowadzi go po sali- zmiana ról.
•„Krokodyl”- rodzic leży na brzuchu, dziecko kładzie się na niego tak, by brzuchem dotykać pleców rodzica. Rodzic wozi dziecko po sali.

Ćwiczenia „przeciwko” w parach:
•Dziecko zwija się w kłębek, rodzic próbuje go „rozwinąć”- zmiana ról.
•Dziecko siedzi mocno podparte na podłodze, rodzic próbuje go przesunąć- zmiana ról.

Ćwiczenia „razem” w parach:
•Siedząc przodem do siebie i trzymając się mocno za ręce, dziecko kładzie się na plecach, rodzic przyciąga go do siebie.
•Stojąc przodem do siebie i trzymając się mocno za ręce, palce stóp ćwiczących złączone, dziecko odchyla się od rodzica.
•Stojąc, rodzic ugina kolana (do przysiadu), dziecko z pomocą staje na udach rodzica, trzymając się mocno za ręce dziecko odchyla się do tyłu.
•Dziecko stoi tyłem do rodzica, nie odrywając nóg od podłogi „upada” na ręce rodzica.

Ćwiczenia „razem” w grupie:
•Huśtanie dziecka trzymając go za kostki i nadgarstki.
•Rodzice tworzą tunel (klęk podparty), dzieci czołgają się pod tunelem na plecach lub brzuchu.
•Trzy osoby w klęku podpartym kołyszą dziecko, które leży na ich plecach (jedna osoba asekuruje dziecko).

Zakończenie zajęć:
•„Płynęła sobie rzeczka”- masaż całego ciała.
•Wszyscy leżą na podłodze, mają zamknięte oczy, jedna osoba przechodzi pomiędzy leżącymi osobami tak, by nikogo nie dotknąć, potem wyznacza następną- relaks przy muzyce klasycznej.
•Pożegnanie się: do-wi-dze-nia (uderzamy dłońmi o podłogę), do-wi-dze-nia (uderzamy dłońmi o kolana), do-wi-dze-nia (klaszczemy), do-wi-dze-nia (klaszczemy nad głową).

6.SCENARIUSZ ZAJĘC PROWADZONYCH METODĄ RUDOLFA LABANA I KARLA ORFA DLA DZIECI 3, 4 LETNICH.

TEMAT: „BAWIMY SIĘ WESOŁO” – ZESTAW ĆWICZEŃ I ZABAW.

CELE OGÓLNE:
doskonalenie umiejętności łączenia ruchu z muzyką – akcentowanie początku taktu,
doskonalenie zwinności ciała,
inspirowanie do twórczej inwencji ruchowej.

METODY:
czynne – zadań stawianych dzieciom do wykonania, kierowania własną aktywnością dziecka,
słowne - objaśnienia

MIEJSCE ZABAW: sala przedszkolna
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: laski, szarfy w różnych kolorach, magnetofon z nagraniami CD, instrumenty perkusyjne.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Ćwiczenia orientacyjno – porządkowe i rytmizujące : marsz po sali w rytmie 4/4 i ¾.Mocną część taktu dzieci zaznaczają dowolnym ruchem laski.
2. Bieg i podskoki – zabawa „Kałuże”. dzieci biegają swobodnie w rytm bębenka, między rozłożonymi laskami „kałużami”, na sygnał słowny przeskakują w różny sposób.
3. Ćwiczenia naśladowcze.
bez muzyki naśladowanie ruchów nakręconych zabawek: bąka, pajaca
(różne pozycje).
4. Improwizacja ruchowa „Co można zrobić z tym przyborem?”
dowolna zabawa szarfą w różnych pozycjach. Dzieci wykonują ćwiczenia pojedynczo i w zespołach.
5. Ćwiczenia w rozróżnianiu tonacji dur i moll.
na usłyszaną melodię w tonacji durowej dzieci śpiewają i wyrażają w różny sposób radość.
na usłyszaną melodię w tonacji mollowej dzieci śpiewają „ jak smutno” i wyrażają smutek całym ciałem.
6. Ćwiczenia zwinności.
przewlekanie się przez szarfy w różny sposób i w różnych pozycjach.
7. Improwizacja ruchowa „Kotki”.
dzieci naśladują różne zachowania kotów: śpiących, jedzących, polujących(pozycje – czworakowanie i inne.)
8. Zabawa ilustracyjna „Fotograf”.
dzieci obracają się, tańczą – gdy muzyka milknie przybierają różne pozycje, a fotograf robi zdjęcie najładniejszej figurce i ta zostaje fotografem (wykorzystanie szarf).
9. Zabawa rytmiczna – akcentowanie początku taktu.
dzieci poruszają się po sali w rytm muzyki. Na usłyszaną muzykę w rytmie 2/4 mówią ma – ma i bawią się radośnie. Na takt 4/4 mówią laj – ko – ni – ki i udają jazdę koników. Na takt 3/4 mówią sło – ne – czko i naśladują świecące słońce.
10. Zakończenie.
każde dziecko bierze ze stolika dowolnie wybrany instrument perkusyjny. rytmizacja piosenki „Jestem sobie przedszkolaczek”.
7. SCENARIUSZ ZAJĘĆ GIMNASTYCZNYCH PROWADZONYCH METODĄ Orfa i Labana.

Cele:
- poznawanie możliwości własnego ciała,
- rozbudzanie ruchowej inwencji twórczej u dzieci,
- doskonalenie płynności ruchów.
Metody:
czynne: zadań stawianych do wykonania
słowne: objaśnienia i instrukcje
oglądowe: przykładu
metody twórcze: C. Orffa, R. Labana
Pomoce: kolorowe pompony, chusteczki, bębenek, magnetofon, taśma z nagranymi utworami
Przebieg zajęć:
Część wstępna
1. Czynności organizacyjne.
Swobodny marsz , zatrzymanie się , podanie celu zajęć.
Wykorzystanie bębenka
2. Zabawa ożywiająca
,,Taniec powitaniec” – improwizacja ruchowa na tle utworu.
Muzyka rytmiczna
3. Wyczucie własnego ciała
,,Powitanie różnych części ciała” – dotykanie jednej
części ciała do drugiej np. łokieć wita się z pięta, czoło wita się z
kolanem, duży palec u nogi wita się z szyją. .itp.
4. Wyczucie własnego ciała
,,Tańczy ciało” – przy muzyce tańczą same ręce, tańczy
głowa, tańczą nogi, tańczy całe ciało.
Muzyka rytmiczna
5. Wyczucie przestrzeni
,,Jedziemy na wycieczkę” – naśladowanie różnych środków
lokomocji: pociąg, jazda na rowerze
Nagranie odgłosu pociągu
6. Wyczucie ciężaru ciała
Wiosenne porządki na leśnej polanie” – przenoszenie
wyimaginowanych kamieni na miejsce, a w czasie krótkich przerw zupełne
rozluźnienie.
7. Wyczucie rytmu i ciężaru ciała w czasie i przestrzeni
,,Marmurki” – swobodny taniec z towarzyszeniem muzyki , w czasie
przerwy w muzyce przyjęcie pozy zastygłej w bezruchu.
Wykorzystanie zrobionych z bibuły pomponów
8. Ćwiczenia rytmiczne
Dzieci wystukują rytm do przysłowia
,,Suchy kwiecień, mokry maj - będzie żyto jako gaj”.
Powtórzenie rytmicznie przysłowia z: - wystukiwaniem rytmu o podłogę,
- ze zmianą tempa ( od wolnego do szybkiego)
- ze zmianą dynamiki ( cicho - głośno),
- ze zmianą rejestrów ( cienko – grubo).
Dzieci są w pozycji siedzącej
9. Improwizacje melodyczne
Układanie melodii do znanego dzieciom przysłowia ,,Gdy kukułka
kuka w maju , spodziewaj się urodzaju”
10. Wyczucie własnego ciała.
,,Kwiatek” – w miejscu, pozycja niska, zamknięta. Całe ciało
stopniowo rozwija się i rośnie do góry a potem stopniowo zamyka się .
Muzyka spokojna
11. Wyczucie przestrzeni
,,Złap motylka” – podskok w miejscu jak najwyżej aby złapać
motylka.
12. Doskonalenie płynności ruchów
,,Wiosenny wiatr ” – dowolne poruszanie chustką w różnych
kierunkach
Zabawa z chusteczkami
13 Wyczucie ruchów własnych do ruchów partnera
,,Trop w trop” – jedno dziecko z pary wykonuje dowolne ruchy a
drugie wiernie je odtwarza.
Dzieci dobierają się parami
14. Wyczucie przestrzeni
,,Leśna muzyka” – swobodny dowolny taniec. Na przerwę w muzyce
dowolną częścią swojego ciała starają się dotknąć dziecko stojące
najbliżej.
Muzyka relaksacyjna.
15. Wyczucie przestrzeni
Pamiątkowe zdjęcie” – dzieci ustawiają się do wspólnej
fotografii – zdjęcie ma być wesołe ( dzieci robią pozy i miny ale
muszą być w jakiś sposób połączone).
16.Zakończenie
Zaproszenie do koła.
Podziękowanie za wspólną zabawę. Przesłanie uśmiechu wraz z iskierką
przyjaźni.











VII. PRZYKŁADOWE ZESTAWY ĆWICZEŃ I ZABAW RUCHOWYCH DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM.



































VIII. EWALUACJA


Nauczyciel systematycznie badając rezultaty swoich działań, zawartych w niniejszym
programie, dokonuje tego poprzez poznanie poziomu umiejętności dzieci z zakresu czynności
ruchowych:
• obserwacje postaw i zachowań dzieci podczas zajęć ruchowych
• analiza osiągnięć dzieci
• konsultacje z nauczycielkami na temat zrealizowanych scenariuszy zabaw
ruchowych
Właściwa realizacja treści programu powinna w przyszłości umożliwić wytworzenie się
właściwych kompetencji u dzieci, ułatwiając im funkcjonowanie w życiu, dbałość o własne
zdrowie i jego rozwój oraz uczestnictwo w różnorodnych formach aktywności ruchowej.























VII. BIBLIOGRAFIA

1. Demel M., Skłas A., „Teoria wychowania fizycznego”, PWN, Warszawa 1973r.
2. Gniewkowski W., Wlaźnik K., „Wychowanie fizyczne”, WSiP, Warszawa 1985r.
3. Jugowar B., Psychologia rozwojowa dla rodziców, Warszawa 1982.
4. Kwiatkowska M., Biologiczne i psychologiczne podstawy wychowania w przedszkolu,
W: M. Kwiatkowska, Z. Kopińska (red.), Pedagogika przedszkolna, Warszawa 1978.
5.Markowska M.,Ćwiczenia i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku przedszkolnym, Grupa Edukacyjna S.A. 2013r.
6. Przetacznikowa M., Makieło-Jarża G., Psychologia rozwojowa, Warszawa 1974.
7. Trześniowski R., Gry i zabawy ruchowe”, SPORT i TURYSTYKA, Warszawa 1987r.
8.Wlaźnik K., Przewodnik metodyczny dla nauczycieli”, JUKA, Łódź 1996r.




















Spotkanie I „Poznajmy się”

1.Przywitanie dzieci i rodziców, przedstawienie pracowników przedszkola. Wręczenie wizytówek z imionami dzieci.
2.Zabawy dowolne dzieci ( ok. 10 – 20 min.)
3.Utworzenie koła i wspólne powitanie dzieci i rodziców. Zabawa powitanka „Gadająca piłka” - dziecko otrzymuje piłkę, mówi swoje imię a następnie podaje piłkę osobie siedzącej obok.
4.Zabawy muzyczno – ruchowe: „Kółko graniaste”, „Karuzela”, „Paluszek”, „Balonik”
5.Zabawa ruchowa „Pociąg” przy piosence „Jedzie pociąg z daleka” - dzieci i rodzice tworzą pociąg, który porusza się po całej sali w rytm muzyki.
6.„To my!” - dziecko odbija dłoń na wagoniku pociągu, rodzic nakleja karteczkę z imieniem dziecka.
7.Zaproszenie na poczęstunek – umycie rąk w łazience.
8.Zabawa naśladowcza do piosenki „Krasnoludki”
9.Zabawy dowolne dzieci w sali – korzystanie z kącików zainteresowań, zawieranie pierwszych umów dotyczących korzystania z zabawek. Rozmowy indywidualne z rodzicami i dziećmi.
10. Wspólne sprzątanie zabawek – zachęcanie dzieci do odkładania zabawek na swoje miejsce.
11.Pożegnanie dzieci i rodziców. Zaproszenie na kolejny dzień zajęć adaptacyjnych.












Spotkanie II „Dzień balonowy”

1.Przywitanie rodziców i dzieci – wręczenie wizytówek z imionami dzieci.
2.Zabawy dowolne dzieci ( 10 – 20 min.)
3.Utworzenie koła i wspólne powitanie dzieci i rodziców przy piosence „Wszyscy są”, zabawa z misiem – dziecko otrzymując misia mówi swoje imię.
4.Zabawy muzyczno – ruchowe: „Balonik”, „Labado”, „Karuzela”.
5.Rozdanie balonów dzieciom. Zabawy z balonami przy muzyce – dziecko tańczy z rodzicem trzymając balon wg poleceń nauczycielki.
6.Ozdabianie balonów wg własnego pomysłu.
7.Zaproszenie na poczęstunek – umycie rąk w łazience.
8.Zabawa ruchowa „Pociąg” przy piosence „Jedzie pociąg z daleka”
9.Zabawy dowolne dzieci w sali – przypomnienie umów z poprzedniego dnia.
10.Wspólne sprzątanie zabawek – zachęcanie dzieci do odkładania zabawek na swoje miejsce.
11.Pożegnanie dzieci i rodziców. Zaproszenie na kolejny dzień zajęć adaptacyjnych.


Spotkanie III „Zabawy na wesołej łące”

1.Przywitanie rodziców i dzieci – wręczenie wizytówek z imionami dzieci.
2.Zabawy dowolne dzieci ( 10 – 20 min.)
3.Utworzenie koła i wspólne powitanie dzieci i rodziców przy piosence „Dzień dobry”. Zabawa integracyjna „Turlamy piłkę” - dziecko z rodzicem siedzi w kole, dziecko turla piłkę do kolegi podając swoje imię.
4.Zabawy muzyczno – ruchowe: „Krasnoludki”, „Labado”, „Magiczna liczba 7”, „Wieje, wieje wiatr”
5.Zabawa ruchowa „Pociąg” - dzieci tworzą pociąg i wyruszają na wesołą łąkę.
6.Zabawy na wesołej łące z elementem celowania, rzutu, skoku, pełzania, naśladowania żab. Zabawa „Słońce świeci, deszczyk pada” - na hasło „słonko świeci” dzieci spacerują po sali kłaniając się spotkanym osobom,na hasło „deszczyk pada” dzieci biegną do rodziców i chronią się pod parasolami, które rodzice tworzą z rąk.
7.Wykonanie żabek z wykorzystaniem drewnianych klamerek – dzieci z rodzicami.
8.Zaproszenie na poczęstunek – umycie rąk w łazience.
9.Ćwiczenie logorytmiczne z wykorzystaniem krótkiej piosenki – śpiewanie piosenki z połączeniem ruchu rąk i nóg.

Ręce robią: klap, klap, klap
Nogi tupią: tup, tup, tup,
Tutaj swoją głowę mam
a na brzuszku: bam, bam, bam
Buzia robi: am, am, am
Oczy patrzą tu i tam
Tutaj swoje uszy mam
A na nosie sobie gram.

10.Zabawy dowolne dzieci w sali – przypomnienie umów z poprzedniego dnia.
11.Wspólne sprzątanie zabawek – zachęcanie dzieci do odkładania zabawek na swoje miejsce.
12.Pożegnanie dzieci i rodziców.
„Dni adaptacyjne w przedszkolu” - miesiąc wrzesień

Pierwsza wizyta w sali przedszkolnej – Spotkanie „Poznajmy się”
Nauczycielka przygotowuje wizytówki dla dzieci i ich rodziców, wręcza je przychodzącym do sali.
Wita przychodzących w drzwiach, zarówno rodziców jak i dzieci, zaprasza do sali i proponuje zabawę swobodną ( ok. 10 minut, na czas schodzenia się dzieci). Następnie nauczycielka rozpoczyna przygotowane przez siebie zabawy integracyjne dzieci i rodziców.
Przy dobrej organizacji i dynamice spotkanie powinno przebiegać sprawnie i nie powinno być zbyt rozciągnięte w czasie. Należy pamiętać, by na początku i na końcu spotkania nie zabrakło zabaw utrwalających imiona dzieci.
Przykładowy konspekt zabaw:

1. „Gadająca piłka” - otrzymując piłkę dziecko mówi swoje imię, rodzic swoje imię i co jego dziecko najbardziej lubi (do wyboru: potrawa, zabawa, zwierzątko)

2. „Cześć”- witamy się z osobami najbliżej nas, z obu stron (podajemy rękę i mówimy swoje imię)

3. Taniec „Samolot”- z Pedagogiki zabawy

4. „Słonko świeci – deszcz pada”- zabawa orientacyjno – porządkowa; na hasło słonko świeci – wszyscy spacerują, kłaniając się napotkanym osobom, na hasło deszczyk pada – dziecko biegnie do swojego rodzica i chroni się pod parasolem, który tworzy z siebie rodzic.

5. „Przytulanki kołysanki”- zabawa przy muzyce z wykorzystaniem metody W. Sherborne:
- „Fotelik” - dziecko siada pomiędzy nogami dorosłego, jest obejmowane przez niego rękoma i kołysane
- „Plecki” - rodzice i dzieci siadają do siebie plecami, nogi ugięte w kolanach, pchanie plecami partnera starając się pokonać jego opór, zamiana ról
- „Domek” - wszyscy rodzice wykonują klęk podparty, głowami do środka koła, dzieci przechodzą pod nimi i wracają do swego rodzica
- „Tunel” - dorośli tworzą tunel z nóg stojąc blisko siebie, a dzieci przechodzą pod nimi, czołgając się

6. „Na łące spotykamy różne zwierzątka” - zabawa ruchowo – naśladowcza:
- małe zwierzątka (dzieci) biegają po łące, wydając odgłosy, duże zwierzątka (dorośli) wołają je,
- dzieci biegną do swoich mam, przytulają się i znów zmieniają się w inne zwierzątka (nauczycielka mówi jakie: pieski – hau hau, kotki – miau miau, żabki – kum kum, boćki – kle kle, itp.)

7. „Idziemy do przedszkola”- taniec z Pedagogiki zabawy - inscenizujemy w rytm muzyki: dziecko idzie z mamą za rękę do przedszkola, droga jest daleka (zmiana kierunku), spotyka inne dzieci i idą wspólnie (łączą koło i idą po kole). W przedszkolu zmieniamy buciki i Pani zaprasza do zabawy (idą do środka koła dwa kroki), dzieciom zabawa podoba się tak bardzo, że klaszczą w ręce (klaśnięcie z podniesieniem rąk do góry i trzema krokami do tyłu) – powtarzamy od zaproszenia do zabawy ...

8. Pożegnalne utrwalanie imion – po kolei każda osoba wychodzi krok do przodu i mówi swoje imię z pięknym ukłonem.

Druga wizyta w sali przedszkolnej – Spotkanie „Zabawy integracyjne”

Przy okazji tego spotkania zapraszamy dzieci do zapoznania się z łazienką – pokazujemy, gdzie umyć ręce, gdzie są toalety. Zachęcamy do samoobsługi.
Na to spotkanie zapraszamy rytmika (wszystkie zabawy prowadzone są przy akompaniamencie muzycznym).
Na tym spotkaniu pomaga nauczyciel wspomagający, gdyż robi się tłoczno, gdy dzieci przychodzą ze swoimi rodzicami, a czasem z rodzeństwem.

Przykładowy konspekt zabaw:

1. „Całusek” - zabawa w kole, powitanie i utrwalenie imion – powiedz swoje imię i prześlij całuska

2. „Ludzie do ludzi” - swobodny taniec przy muzyce; gdy muzyka milknie witamy się z napotkaną osobą (witają się rączki, kolana, małe paluszki, czółka i noski)

3. „Lustra” - zabawa w parach,dziecko na przeciwko mamy. Dziecko robi różne ruchy i miny, mama musi je naśladować. Zmiana ról.

4. „Marsz z woreczkami” - zabawa przy muzyce. Wszyscy maszerują z woreczkami w dłoniach w takt muzyki. Na ustalone hasło umieszczają woreczki: na głowie, pod pachą, stają na nim, podrzucają do góry, itp.

5. „Krasnalkowe buty” - taniec z Pedagogiki zabawy.
Krasnal bardzo lubi biegać
Toteż szybko buty zdarł (wędrujemy po kole)
Przyszła pogoda zła (robimy wichurę wyciągniętymi ramionami)
Kto małemu buty da (pochylamy się i pokazujemy rękami buty)
Poszedł krasnal po zakupy
Kupił sobie nowe buty (idziemy po kole)
Jeden but, drugi but (pokazujemy buty)
Teraz będzie biegał znów (biegniemy w miejscu)

6. „Tęcza” taniec – Pedagogika zabawy

7. „Stary niedźwiedź” - zabawa ze śpiewem

8. „Podaj swoje imię i pięknie się ukłoń” - zabawa pożegnalna

Trzecia wizyta w sali przedszkolnej – Spotkanie „Bawimy się wspólnie”
Najważniejsze w tym dniu jest nawiązanie bliższego kontaktu z rodzicami jak i z dziećmi, tworzenie atmosfery radości, przyjaźni i zaufania, ogólne zrozumienie przez rodziców zarówno problemów, jak i planowych działań podejmowanych przez przedszkole, poznanie rodziców w działaniu i zabawie z własnym dzieckiem daje wspaniałą okazję do obserwacji rodziny dziecka i panujących w niej stosunków.
Spotkanie to odbywa się na boisku przedszkolnym i oparte jest na zabawie z wykorzystaniem urządzeń ogrodowych i zabawek. Co kilkanaście minut nauczyciel organizuje zabawy kołowe, np.: „Stary niedźwiedź”, „W ogródku warzywnym”, „My jesteśmy krasnoludki”, itp.


Czwarta wizyta w sali przedszkolnej – Spotkanie „Jak wesoło bawić się w sali z kolegami?”

Wizyta rozpoczyna się od zabaw dowolnie wybraną zabawką, ma to na celu zaobserwowanie przez rodziców i nauczycieli stosunków panujących pomiędzy dziećmi oraz poziomu samodzielności dzieci.
W dalszej kolejności nauczyciel prowadzi zabawy integrujące utrwalające znajomość imion dzieci oraz pogłębiające więzi rodzinne i grupowe.

Przykładowy konspekt zabaw:

1. „Iskierka” - podaj swoje imię i prześlij iskierkę (uścisk dłoni) do najbliższej osoby

2. „Ojciec Wirgiliusz” - zabawa ze śpiewem. Nauczycielka na refren pokazuje prosty gest (tupanie jedną nogą, młynek z rąk, itp.) i wybiera następną dorosłą osobę, następnie wybierane są również dzieci. Przy 3 zwrotce nauczycielka prosi o śpiewanie szeptem, cichutko jak myszka, grubo jak niedźwiedź, itp.

3. „Lustra” - zabawa w parach. Dziecko stoi na przeciwko mamy, robi różne miny i ruchy, mama musi je naśladować. Zmiana ról.

4. „Zaczarowana drabina”- zabawa ruchowa. Na podłodze układamy ze sznurka szczebelki drabiny i prosimy by po tej „zaczarowanej” drabinie przejść w zaczarowany sposób (skacząc, na czworaka, okręcając się na każdym szczebelku)

5. „Balonik” - zabawa ruchowa w kole

6. „Dreszczyk” - masażyki
Dziecko leży na brzuchu, głowa ułożona na rękach, obok siedzi rodzic. Nauczycielka mówi wiersz demonstrując czynności, które rodzice powtarzają na ciele dziecka

Tędy płynie rzeczka
Idzie pani na szpileczkach
Tu przebiegły konie
tędy przeszły słonie
A tu idzie szczypaweczka
zaświeciły dwa słoneczka
spadł drobniutki deszczyk
Czy przeszedł cię dreszczyk?

Następuje zmiana ról i teraz dzieci powtarzają czynności wskazywane przez nauczyciela na ciele rodzica.

7. „Kółko graniaste” - zabawa ruchowa w kole

8. „Zabawa pożegnalna w kole” – podaj swoje imię i głośno klaśnij


Piąta wizyta w sali przedszkolnej – Spotkanie „Jestem już samodzielnym przedszkolakiem”

W tym dniu przeprowadzamy próby zabaw bez udziału rodziców. Rodzice i nauczyciele mają możliwość obserwowania dowolnych zabaw dzieci, interweniowania w przypadku konfliktów, czy płaczu dziecka.
Na początku nauczycielka proponuje zabawę dowolną w kącikach zainteresowań ze zwróceniem uwagi na sprzątanie zabawek po zakończonej zabawie.
Po kilkunastu minutach w celu wyciszenia dzieci nauczycielka opowiada dzieciom (leżącym na dywanie) krótką historię na temat życia przedszkolnego, zasad obowiązujących w oddziale, zabaw na boisku, itp.
Rodzice razem z dziećmi przygotowują leżaczki – ścielenie pościeli, wspólne oglądanie pościeli, piżam, maskotek, itp. Spokojna rozmowa z dziećmi mająca na celu zapoznanie dzieci ze sposobem odpoczynku po obiedzie. Nauczycielka przeprowadza zabawy oswajające z leżakami (próby samodzielnego ściągania bucików i bluz, dzieci kładą się z maskotką i udają że śpią, rodzice wykonują masażyki tak jak w poprzednim dniu, wspólne słuchanie kołysanek)

Na zakończenie spotkania nauczycielka przeprowadza rozmowę z rodzicami na temat przebiegu dni adaptacyjnych, co ich zaskoczyło, zainteresowało, z czym dzieci miały problemy, w czym pomogła realizacja programu.


PRZYKŁADOWE ZESTAWY ĆWICZEN I ZABAW RUCHOWYCH DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Ćwiczenia gimnastyczne

Zestaw nr 1 z wykorzystaniem szarf

Ćwiczenie wieloznaczne – każde dziecko otrzymuje szarfę i organizuje sobie dużo miejsca wokół siebie. Układają szarfę w kółeczko, wchodzą w nie i przyjmują pozycję wyprostowaną. Na sygnał dźwiękowy przewlekają szarfę pośpiesznie od dołu, ku górze i ponownie układają szarfę

Ćwiczenia mięśni grzbietu – stanie w rozkroku z lekkim pochyleniem w przód. Dzieci trzymają szarfę oburącz za końce, przekładają ją za plecy, mając jedną rękę nad ramieniem, a drugą pod ramieniem przesuwają szarfę w górę i w dół .
Czworakowanie „Kulawy lisek” – dzieci składają szarfę i wkładają ją pod kolano. Przemieszczają się na rękach i podskakują na jednej nodze. Na sygnał podnoszą szarfę do góry – zmiana nogi.

Zabawa bieżna „Pociągi”. Dzieci dostają 4 kolory szarf. Ustawiają 4 szeregi – pociągi. Pociągi ruszają w podróż. Na jeden sygnał dźwiękowy szereg czerwony i żółty się zatrzymują, a dwa pozostałe jadą dalej. Po kilku minutach na dwa sygnały zatrzymują się pociągi zielony i niebieski.

Marsz po obwodzie koła. Dzieci podnoszą ręce do góry, wykonując wdech, po czym
Opuszczają wykonując wydech


Zestaw nr 2 z wykorzystaniem woreczków
Ćwiczenia rzutu „Kto potrafi?”; utworzenie koła, w środku usytuowanie obręczy .
Dzieci stoją po obwodzie koła rzucając do obręczy woreczkiem.
Ćwiczenia dużych grup mięśniowych
- w siadzie skrzyżnym z woreczkiem na głowie zrzucają woreczek głową w przód, w tył, w lewo, w prawo

- leżenie przodem, czoło na woreczku. Dz. unoszą woreczek jak najwyżej oburącz powtarzając całość 3 – 4 razy (broda przyciągnięta do szyi, wzrok skierowany na podłogę).
- leżenie tyłem, nogi zgięte w kolanach, stopy skierowane częścią podeszwową do sufitu, a na nich woreczek. Prostowanie i zginanie nóg tak, aby woreczek nie spadł.

Ćwiczenia równoważne; marsz w kole z woreczkiem na stopie, w połowie koła zmiana nogi.
Zabawa bieżna „Koniki”; dzieci kładą woreczki na podłodze. Bieg swobodny koników między woreczkami ze zmianą tempa i rytmu na hasło: kłusem, stępa, cicho po piasku. Na dźwięk „prrr” dzieci zatrzymują się, wracają do stajni, grzebią nogą (podnoszą palcami nóg woreczki )
Ćwiczenia mięśni tułowia – „ukłon kapeluszem”. Dzieci z woreczkami maszerują pod ścianą. Siad skrzyżny przy ścianie – woreczki na głowie – to kapelusz. Dzieci wykonują ukłon – zdejmują woreczek prawą ręką i sięgają nim daleko w prawo, skłaniając w tym kierunku głowę i tułów, po czym kładą woreczek ponownie na głowie i powtarzają ćwiczenie w lewo.
Rozsypka – siad skulny, głowa zbliżona do kolan – wydech, siad prosty, ramiona
wzniesione w górę- wydech.

Zestaw nr3


Ćwiczenia tułowia – skłony boczne „Drzewami kołysze wiatr”. Dzieci stoją w
rozkroku, ręce luźno wzdłuż ciała. Wolne rytmiczne skłony w lewo, w prawo. Po kilku
skłonach wyprost (wiatr przestał wiać i nie kołysze drzewami).

Ćwiczenia z elementami czworakowania „Drabina”- dzieci wspinają się po drabinie
po jabłka, które rosną wysoko. Prawidłowy marsz na czworakach w przód, następnie
wyprost i sięganie po jabłka rosnące wysoko prawą i lewą ręką.

Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Puste kosze, pełne kosze” dzieci wykonują
przysiad podparty, na zapowiedź nauczyciela „puste kosze” prostują się , rozkładają
ręce w bok; na zapowiedź „pełne kosze” wykonują powtórnie przysiad podparty.

Zestaw nr 4 z wykorzystaniem krążków
Ćwiczenie tułowia: „Pozdrów krążek”. Rozsypka. Krążki leżą na ziemi. Każde dziecko siedzi przed krążkiem w siadzie klęcznym. Na sygnał dzieci skłaniają się w przód i czołem dotykają krążka (ręce luźno wzdłuż tułowia), następnie prostują się do siadu klęcznego. W czasie ćwiczenia nie unosić się z pięt.
Zabawa bieżna: „Poznaj swój kolor”. Ustawienie w dużym kole. Przed każdym dzieckiem leży krążek. Na znak prowadzącego tj. podniesienie krążka w górę, np. zielonego, dzieci stojące przed zielonymi krążkami wybiegają po za koło, okrążają je i starają się jak najszybciej wrócić na swoje miejsce. Kolory wywołuje się na zmianę. Każda grupa powinna wykonać bieg dwa razy.
Ćwiczenie mięśni grzbietu: „ Przeglądamy się w lusterku”. Leżenie przodem, ręce na krążku ułożone w poduszkę (dłoń na dłoni). Dzieci unoszą krążek (także łokcie), przeglądają się w lusterku, uśmiechają się, robią różne miny, następnie wracają do pozycji wyjściowej i odpoczywają.

Zestaw nr 5 ćwiczenia bieżne, tor przeszkód

Ćwiczenia bieżne.

- Zabawa bieżna – „Wyścigi szeregów” – ustawienie w dwuszeregu, tyłem do siebie, pośrodku sali. Na sygnał dzieci biegną do wyznaczonej linii, zostawiają chusty i wracają na swoje miejsce. Który szereg wykona to ćwiczenie pierwszy, ten zwycięża.
- „Rzuty do celu stałego” – ustawienie dzieci w 4 rzędach. Przed każdym rzędem w odległości 1m znajduje się krążek, a na nim plastikowy kręgiel. Który zespół uzyska więcej celnych rzutów, (trafi w kręgiel) wygrywa.


Tor przeszkód.

ZADANIA NA TORZE PRZESZKÓD;
- Pokonanie przeszkody w dowolny sposób: przeskok, przejście, przepełzanie (wzdłuż ustawiona ławeczka),
- Bieg na czworakach wzdłuż rozłożonej w linii skakanki,
- Skoki obunóż przez piłkę ,
- Przewlekanie się przez szarfę do góry,
- Przejście przez dostawianie nogi za nogą po ławeczce,
- Powrót biegiem na koniec rzędu. (Zwrócenie uwagi na poprawność wykonywanych ćwiczeń).

Ćwiczenia uspokajające;

- „Niedźwiedź zasypia” – siad skulny, głowa zbliżona do kolan – wydech. Siad prosty, ramiona wzniesione w górę – wdech.
- Utworzenie koła – marsz po kole – śpiewanie przez dzieci piosenki, związanej treścią z tematyką tygodnia.


Zabawy ruchowe

Zabawy orientacyjno- porządkowe

1.Zabawa Wysoko, nisko

Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci biegają swobodnie po Sali. Na hasło: wysoko, zatrzymują się i wznoszą ramiona w górę, na hasło: Nisko poruszają się w pozycji na czworakach.

2.Zabawa Dzień i noc.

Przybory: dwa krążki- żółty i niebieski
Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Nauczyciel, na zmianę podnosi krążki do góry. Żółty krążek oznacza słoneczny dzień- dzieci wtedy biegają , podskakują w różnych kierunkach. Niebieski krążek symbolizuje noc- dzieci kładą się na dywanie, przyjmując dowolna pozycje w leżeniu- zasypiają

3.Zabawa Autobus i pociąg

Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci biegają po obwodzie koła. Na hasło: Jedziemy autobusem, ustawiają się para za parą, blisko siebie i poruszają się w umiarkowanym tempie dookoła Sali. Na hasło: Przesiadamy się do pociągu, dzieci formują rząd i biegną jedno za drugim po obwodzie koła.

4. Zabawa Nieposłuszne przedszkolaki

Przybory: szarfy.
Ustawienie: dzieci stają w Sali w luźnej gromadce, układają przed sobą kółeczka z szarf – kałuże.
Na hasło: Przedszkolaki spacerują, dzieci poruszają się pomiędzy kałużami, starają się nie zmoczyć butów. Na hasło: Nieposłuszne przedszkolaki, wskakują w kałuże i tupiąc, rozpryskują wodę


Zabawy na czworakach

1.Zabawa Czworonogi

Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci poruszają się po Sali na czworakach, naśladując znane czworonożne zwierzęta. Przemieszczają się w różnych kierunkach, w różnym tempie, zatrzymują się co jakiś czas i naśladują głosy zwierząt: szczekają, miauczą.

2.Zabawa Psy pasterskie i owieczki

Ustawienie: dzieci SA podzielone na dwie grupy: owieczki i psy pasterskie, jest wyznaczony teren pastwiska, np. dywan.
Na dywanie – pastwisku pasą się dzieci – owieczki, a dookoła krążą dzieci- psy pasterskie, które pilnują by owce nie oddaliły się od stada. Owieczki próbują przechytrzyć psy i wybiegają za teren pastwiska . Psy pasterskie głośno szczekają, zaganiają nieposłuszne owce do stada,

3. Zabawa Zabawne kociaki

Ustawienie: dzieci dobrane w pary
Dzieci w parach, blisko siebie, poruszają się po całej Sali. Na hasło: Kotki się bawią, zatrzymują się, stają przodem do siebie, przyjmują pozycje w siadzie i bawią się, trącając się łapkami.

4.Zabawa Rączki w niebezpieczeństwie.

Przybory: woreczki.
Ustawienie: w sali są rozłożone woreczki, w liczbie odpowiadającej liczbie ćwiczących- są to raczki. Dzieci – raki poruszają się tyłem, w pozycji na czworakach. Na brzegu rzeki raki krążą wokół raczków, czuwając nad ich bezpieczeństwem. Na hasło: Nadchodzi fala, raki zasłaniają raczki swoim ciałem- dzieci przechodzą do siadu klęcznego, dłońmi przykrywają woreczki i wykonują skłon tułowia.


Zabawy bieżne

1.Zabawa Latawce.

Przybory: krążki lub paski bibuły.
Ustawienie : dzieci w luźnej gromadce.
Wiatr wieje- dzieci biegają w różnych kierunkach po Sali, trzymając wstążki w górze- puszczają latawce. Wiatr ucichł, latawce opadają na ziemię, dzieci siadają na podłodze.

2.Zabawa Gonitwa z szarfami.

Przybory: szarfy.
Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Wskazane przez nauczyciela dziecko oznaczone szarfą, rozpoczyna gonitwę, starając się złapać biegnących po sali kolegów. Każde dotknięte dziecko otrzymuje od nauczyciela szarfę i również goni uciekających. Zabawa kończy się gdy wszystkie dzieci zostaną złapane.

3. Zabawa Koniki na łące.

Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci- koniki biegają swobodnie po sali w umiarkowanym tempie, co jakiś czas zatrzymują się i grzebią nogami w ziemi. Hałas- dźwięk tamburyna , płoszy zwierzęta, które w szybkim tempie biegają po sali.

4.Zabawa Wycieczka rowerowa.

Przybory: kręgle.
Ustawienie : dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci trzymają w dłoniach po dwa kręgle- kierownice i biegają po Sali w jednym kierunku, szybko- gdy jada z górki, wolniej- gdy wjeżdżają pod górkę. Kiedy znajdują się na wąskiej dróżce, formują rząd i biegną jedno za drugim.


Zabawy skoczne

1.Zabawa Z gałązki na gałązkę.

Przybory: skakanki.
Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce. Na podłodze SA rozłożone promieniście skakanki- gałązki tworzące drzewo.
Dzieci sikorki obsiadły drzewo i skaczą z gałązki na gałązkę- dzieci podskokami obunóż posuwają się w przód po wybranej skakance. Gdy docierają na koniec gałązki, przeskakują na inną skakankę- gałązkę- wykonując wyskok w górę z półobrotem i ponownie skaczą po gałązce.

2.Zabawa Pieczątki.

Przybory: skakanki.
Ustawienie: po środku Sali leżą skakanki tworząc kontur dużej koperty.
Dzieci maszerują po obwodzie koła. Na sygnał nauczyciela podchodzą do koperty, po kolei wchodzą do środka i przybijają pieczątkę – wykonując podskok z ugięciem nóg w kolanach i mocny zeskok na podłogę. Potem wychodzą na zewnątrz i maszerują dookoła Sali.

3. Zabawa Podbijanie balonika.

Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce, nauczyciel stoi po środku Sali, wyprostowane ramię trzyma w bok, a w ręce ma łaskę gimnastyczną stanowiąca przedłużenie ramienia, do laski jest przyczepiony tasiemka balonik.
Dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach tamburyna, podskokami zmiennymi. gdy tamburyno cichnie podbiegają do balonika i wykonują podskok z odbiciem obunóż, starając się odbić balonik głową. Po wykonaniu zadania kontynuują bieg po Sali podskokami zmiennymi.

4.Zabawa Przeszkoda na drodze.

Przybory: ławeczka gimnastyczna, dwa materace.
Ustawienie: ławeczka jest ustawiona w poprzek Sali, w 1/3 jej długości, wzdłuż niej leżą materace.
Dzieci biegają swobodnie po większej części Sali. Na hasło: Przeszkoda na drodze, dobiegają do ławeczki, wchodzą na nią pojedynczo, wykonują zeskok obunóż , na materac.

Zabawy rzutne i z elementem toczenia

1.ZabawaStonoga.

Przybory: piłka.
Ustawienie: dzieci siedzą w rzędzie przez środek Sali, blisko siebie w siadzie skrzyżnym, dłonie trzymają z boku na podłodze, tworząc nogi stonogi.
Stonoga bawi się piłką, tocząc ją od nogi do nogi- pierwsze dziecko toczy piłkę do kolegi siedzącego za nim, ten do następnego i tak piłka toczy się dookoła rzędu, dopóki nie wróci na początek.

2.Zabawa Złap piłkę po odbiciu od podłogi.

Przybory: piłki, odpowiadające liczbie dzieci.
Ustawienie: dzieci stoją w luźnej gromadce, w lekkim rozkroku, z piłkami w dłoniach.
Dzieci trzymają piłki oburącz, uderzają nimi o podłogę przed sobą, po czym starają się je złapać.

3.Zabawa Imiona

Przybory: piłki- jedna na grupę.
Ustawienie: dzieci są podzielone na kilku osobowe grupy, ustawione w szeregach, naprzeciwko każdego szeregu stoi jedno dziecko z piką- to zgadujący.
Zgadujący rzuca kolejno pikę do dzieci z szeregu, wypowiadając ich imiona. Dzieci łapią piłkę, następnie odrzucają ją z powrotem, wymawiając swoje imię. Jeśli zgadujący pomylił imię, dziecko zatrzymuje piłkę i przejmuje rolę zgadującego.

4.Zabawa Fruwające balony.

Przybory: balony0 jeden na grupę.
Ustawienie: dzieci podzielone na kilkuosobowe grupy, tworzą koła, stojąc obok siebie na odległość wyciągniętych ramion.
Dzieci w grupach podrzucają baloniki do góry i czuwają, by nie upadły na podłogę. Podbijają, uderzają do siebie nawzajem, starając się nie oddalać od swoich miejsc.


Zabawy z elementem równowagi

1.Zabawa Zmęczone pieski

Ustawienie: dzieci siedzą parach na obwodzie koła, jedno dziecko z pary przyjmuje rolę pieska, w pozycji na czworakach.
Dzieci wychodzą na spacer ze swoimi pupilami. Pieski idą przy nodze swoich panów. Na hasło: pieski zmęczyły się spacerem, dzieci- pieski wyciągają języki i szybko oddychają. Właściciele zwierząt głaszczą je zachęcając do odpoczynku. Potem pieski układają się do snu w dowolnych pozycjach, a dzieci czuwają- cichutko i powoli chodzą napalmach wokół zwierząt.

2.Zabawa Sroczki złodziejki

Przybory: szarfy i woreczki dla każdego dziecka.
Ustawienie: dzieci – sroczki stoją w luźnej gromadce, w dowolnych miejscach Sali są ułożone szarfy w kółeczka tworząc gniazda , wewnątrz których leżą woreczki.
Sroczki fruwają pomiędzy gniazdami- dzieci biegają na palcach w rytmie wystukiwanym na trójkącie, dłońmi naśladują ruch skrzydeł. Gdy milknie dźwięk trójkąta, dzieci – sroczki dobiegają do dowolnego gniazda, palcami stopy chwytając zdobycz i podskakują na jednej nodze przemieszczając się do dowolnego pustego gniazda i tam chowają zdobycz. Potem znowu beztrosko biegają wypatrując zdobycz.

3.Zabawa Kwiat tulipana

Przybory: krążki – jeden dla czworga dzieci
Ustawienie: dzieci stoją w luźnej gromadce, w dowolnym miejscu Sali są rozłożone krążki- środki kwiatów.
Dzieci biegają pomiędzy krążkami przy dźwiękach trójkąta. Gdy muzyka milknie podbiegają do krążków, ustawiają się dookoła nich przyjmując pozycję równoważną- stopa za stopą dotykając palcami brzegu krążka i łapią się za ręce unosząc je do góry- tworząc kwiat tulipana. Na dźwięk trójkąta kontynuują swobodny bieg.


Zabawy kształtujące postawę ciała

1.Zabawa Na baczność.

Przybory: laska gimnastyczna, dostęp do ściany.
Ustawienie: dzieci są ustawione w luźnej gromadce.
Dzieci poruszają się podskokami zmiennymi przy dźwiękach tamburyna. Nauczyciel trzyma w dłoni laskę gimnastyczną. Gdy dźwięk tamburyna milknie ustawia laskę w pozycji pionowej lub poziomej. Dzieci obserwują położenie przyboru. Gdy laska jest ustawiona pionowo, dobiegają do ściany przyjmując pozycję na baczność, przylegając ciałem do ściany. Jeżeli laska jest ustawiona w poziomie, jest to sygnał do przyjęcia pozycji na baczność w leżeniu tyłem na podłodze.

2.Zabawa Cyferki

Przybory: laski gimnastyczne dla każdego dziecka rozłożone w Sali.
Ustawienie: dzieci w luźnej gromadce.
Dzieci biegają po Sali, w dowolny sposób przeskakując przez rozłożone laski. Na sygnał dobiegają do przyborów, siadają w siadzie skrzyżnym , trzymając laski przed sobą oburącz z a końce. Nauczyciel podaje hasło wskazując na jakiej wysokości ustawić laskę( np. głowa, klatka piersiowa)

3.Zabawa Ucieczka

Przyrządy :ławeczka gimnastyczna ustawiona w poprzek na środku Sali, tworząc płot.
Ustawienie: po jednej stronie Sali znajdują się dzieci – kotki, na podwórku, w pozycji na czworakach, po drugiej gospodarz- nauczyciel. Dzieci – kotki chodzą po Sali- podwórku, przechodzą przez płot. Cały czas obserwują gospodarza, by korzystając z jego nieuwagi przedostać się na drugą stronę. Gdy gospodarz odwróci się tyłem- kotki przechodzą przez płot- dzieci przyjmują pozycję w leżeniu przodem czołgają się przechodząc pod ławeczką na drugą stronę, a następnie wracają do pozycji na czworakach. Zadowolone z siebie miauczą. Hałas niepokoi gospodarza który odwraca się i zagania kotki z powrotem do domu. Kotki wracają na dwórko tą samą drogą.

Wyświetleń: 628