Cel apelu - przybliżenie życiorysu i naucznia Patrona Szkoły.

1.Pieśń „Oto jest dzień”

Narrator
Tym radosnym akcentem rozpoczynamy nasze wystąpienie. Cieszymy się i jesteśmy dumni, że możemy przedstawić jak nasza szkoła wspomina Prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Boisko - dzieci bawią się na placu zabaw, młodsza dziewczynka z piłką, pyta.

Uczeń II pyta z ciekawością
Co to za człowiek ten______ no, jak mu tam… Prymas?

Uczeń I (dumnie)
Tata mi mówił, że Prymasem Polski był Kardynał Stefan Wyszyński.

Uczeń II
Kto to jest ____Wyszyński?

Uczeń I (dumnie)
A tata mi opowiadał, że urodził się w Zuzeli, to gdzieś koło Łomży. Był synem organisty. Gdy miał 9 lat, umarła mu mama.

Uczeń II (smutno)
Ooo jej i co się z nim stało???!
Uczeń I mówi od niechcenia
Nic, tata Stefana ożenił się po raz drugi.

Uczeń II (smutno)
Ja nie chciał bym mieć drugiej mamy. ___pauza ! ___A jak się uczył?

Uczeń I
Dobrze, ale był chorowity. Poszedł uczyć się na księdza do seminarium we Włocławku.

Uczeń III
Nie chcieli go wyświęcić, bo był bardzo słaby. Ulitował się nad nim pobożny biskup Owczarek mówiąc: Niech odprawi chociaż jedną mszę świętą, bo tak bardzo chciał być księdzem.

Uczeń I
Wyświęcił go biskup w bocznej kaplicy włocławskiej katedry w święto Matki Bożej Gromnicznej.

Uczeń III
Ten chorowity ksiądz uczył się dalej. W czasie okupacji ukrywał się we Wrociszewie,
w Maurzycach. Ukrywał się w Laskach. Widział pożar Warszawy i ____płakał.
Opatrywał rany chłopców z Kampinosu, rozgrzeszał ich i słuchał świątobliwego księdza Korniłowicza.
Uczeń IV
4 marca 1946 r. ksiądz Stefan Wyszyński został mianowany biskupem lubelskim.
Uczeń III
Kiedyś jak nie było naszej diecezji zamojsko-lubaczowskiej to należeliśmy do niej,
a Wyszyński był naszym biskupem.
Uczeń IV
Zapanowała wtedy wielka radość. 26 maja 1946 r. odbył się uroczyste wprowadzenie biskupa do katedry lubelskiej. Przeżycia owego dnia to swoiste duchowe zaślubiny biskupa Wyszyńskiego z Lublinem i diecezją lubelską.

Pieśń : Boża radość jak rzeka
Uczeń III
Potrzeby nowego biskupa były bardzo skromne. Dla siebie nie wymagał wiele, natomiast bardzo dawał z siebie. Diecezja lubelska z radością witała nowego pasterza !

Uczeń II
Czy dzieci i młodzież zajmowały szczególne miejsce w sercu księdza biskupa Wyszyńskiego?

Uczeń I z radością
Ależ naturalnie!

Uczeń IV
Traktował dzieci i młodzież jako przyszłość narodu polskiego. Niepokoił się o ich dalszy rozwój, zarówno ten intelektualny jak i duchowy. Udzielił sakramentu bierzmowania tysiącom młodych ludzi, m.in. w niedalekim Szczebrzeszynie, Zamościu, Janowie Lubelskim, Łabuniach.

Uczeń I
Działalność duszpasterska biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego w ciągu niecałych
3 lat, prezentuje się jako wielka i ofiarna praca. Jej owoce budzą u ludzi uznanie
i wdzięczność. Spieszył do swoich diecezjan jak dobry ojciec. Był zatroskany o ich potrzeby
i oddany im całym sercem. Był bardzo ludzki, bliski każdemu człowiekowi, człowiekowi jednocześnie bardzo Boży. Patrzył na wszystko Bożymi oczyma.

Uczeń IV
W dniu 31 stycznia 1949r. pożegnał Lublin. Mianowany został Arcybiskupem Metropolitą Gnieźnieńskim
i Warszawskim, a tym samym Prymasem Polskim!

Uczeń II
Mój Boże! Był taki chorowity, a miały nadejść tak ciężkie czasy dla Kościoła.

Uczeń I
Nie trzeba było długo czekać. Rozpoczęła się „droga przez mękę”. Aresztowali biskupa
z Kielc, inni księża musieli ukrywać się. A ksiądz Prymas powiedział kazanie i aresztowali go.

Uczeń II
Siedział w więzieniu?!

Uczeń III
A tak, w Rywałdzie, w Stoczku, w Prudniku i w Komańczy.

Pieśń Mój mistrzu

Uczeń I
W październiku 1956 roku Prymas wrócił do Warszawy. Gdy szedł przez Katedrę
i błogosławił, klękali wszyscy. Ale nie kochali by Prymasa, gdyby tylko był wielki.
Przy swojej wielkości był dobry, subtelny i delikatny. Patrzył każdemu tak głęboko w oczy.

Uczeń IV
Nie bojąc się komunistów, prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. Również wspierał kardynała Karola Wojtyłę gdy miał wstąpić na stolicę Piotrową.
Pieśń Czarna madonno

Uczeń III (smutno)
28 maja 1981r. odszedł do Pana po pewną nagrodę, za cnotliwe życie,…a dzisiaj wstawia
się u Boga za nami.
Uczeń II
Już sobie przypominam!, że był kiedyś rok Prymasa Tysiąclecia, jest Uniwersytet Kardynała Wyszyńskiego, są ulice, pomniki i książki.

Narrator
Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia, wielki patriota i Ojciec Narodu, więzień czasów stalinowskich, przez 33 lata duchowy przywódca Polaków, niezwykły mąż stanu i głowa Kościoła, wzór odwagi, męstwa i mądrości. Człowiek, który z Bożą mocą ocalił duszę Narodu i suwerenność Kościoła katolickiego w naszej Ojczyźnie.

Wpatrujmy się więc często w tę pełną świętości i mądrości postać, z niej czerpmy siły
i wzór do naszej nauki i pracy!

Ty wskazałeś drogę do miłości


Opracowała mgr Danuta Kubicka

Wyświetleń: 486