Katalog

Katarzyna Lubczyńska-Połeć, 2015-03-10
Łódź

Język angielski, Program nauczania

Program przygotowujący do sprawdzianu z języka angielskiego po szóstej klasie szk.p.

- n +

1. Metryczka programu.



1.1. Dane o autorze.

Mgr Katarzyna Lubczyńska- Połeć: absolwentka Wydziału Filologii Angielskiej UŁ, od 1995r. nauczyciel języka angielskiego w szkołach podstawowych, gimnazjum i liceum w Łodzi, obecnie pracuje w Szkole Podstawowej nr 48 w Łodzi. Egzaminator państwowy egzaminu maturalnego z języka angielskiego.



1.2. Miejsce realizacji programu.

Szkoła Podstawowa nr 48 w Łodzi, klasy V – VI.

1.3. Przedmiot.

Język angielski – zajęcia pozalekcyjne dla klasy V (od drugiego semestru) – 1 godz tyg, dla klasy VI( cały rok) – 1 godz tyg. Uczestniczenie w zajęciach nie jest obowiązkowe. W przypadku dużej liczby uczniów chętnych do uczestniczenia w zajęciach, mogą oni zostać podzieleni na dwie grupy.




2. Założenia dydaktyczno – wychowawcze.



2.1. Charakterystyka programu.

Bardzo szybki rozwój turystyki, kontakty kulturalne i handlowe z krajami europejskimi sprawiły, iż powstała potrzeba porozumiewania się w języku obcym. Umiejętność ta pomaga w poznaniu świata i w dzieleniu się własnymi doświadczeniami. Uczenie się języka obcego umożliwia nie tylko kontakt z ludźmi, ale także poznanie ich narodu, kultury
i mentalności. To z kolei pomaga burzyć stereotypy, budować zrozumienie i tolerancję. Wymienione wyżej założenia należy realizować już w okresie wczesnoszkolnym. Wtedy to dzieci zdobywają swoje pierwsze doświadczenia z językiem obcym i poprzez to powinny uczyć się poszanowania dla innych grup narodowościowych.
W związku z przystąpieniem Polski do Wspólnoty Europejskiej zaszła potrzeba wprowadzenia do szkół Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego zalecanego przez Radę Europy i dążącego do ujednolicenia charakterystyki kompetencji językowych oraz położenia większego nacisku na naukę języka angielskiego oraz na wskazywanie uczniom ich postępów w nauce. System ten należy wdrażać już w szkole podstawowej, czyli od początku nauki języka obcego.

Celem programu jest takie nauczenie języka angielskiego, aby kompetencje językowe ucznia po klasie VI były na poziomie podstawowym (wg skali ESOKJ), czyli A1 lub A2 oraz tym samym przygotowanie go do obowiązkowego egzaminu z języka angielskiego po klasie szóstej poprzez kształcenie umiejętności określonych w nowej podstawie programowej kształcenia ogólnego dla II etapu edukacyjnego.
W połowie drugiego semestru oraz na zakończenie klasy piątej, a także raz w miesiącu w klasie szóstej przeprowadzane będą próbne sprawdziany, których wyniki zostaną przeanalizowane i wpisane do tabeli zbiorczej. Będzie ona służyła nauczycielowi i uczniom do mierzenia postępów w nauce i zwrócenia uwagi na te umiejętności, które jeszcze wymagają ćwiczeń.
Należy zachęcić uczniów do prowadzenia przez nich samooceny
i dokumentowania własnych osiągnięć (tworzenie portfolio językowego). Europejski System Opisu Kształcenia Językowego podkreśla centralną pozycję ucznia – jego różnice indywidualne, style uczenia się oraz cele związane z nauką języka. W związku z tym edukacja językowa na każdym poziomie powinna podkreślać indywidualność ucznia oraz umożliwić rozwój językowy i interkulturalny. Aby stworzyć dogodne warunki do przyswajania języka i przekazać osobom uczącym się umiejętności pozwalające na traktowanie nauki języka jako procesu trwającego całe życie, ESOKJ wraz z towarzyszącym mu EPJ (Europejskim Portfolio Językowym) dążą do rozwoju autonomii ucznia i wzrostu świadomości dotyczącej procesu uczenia się.

2.2. Cele ogólne programu.

 Przygotowanie uczniów do egzaminu zewnętrznego z języka angielskiego po klasie szóstej szkoły podstawowej.
 Wprowadzenie portfolio i rozwój umiejętności dokumentowania swojej biografii językowej.
 Wskazanie uczniom potrzeby uczenia się języków obcych poprzez uświadomienie im przynależności do Wspólnoty Europejskiej.
 Zapoznanie uczniów z organizacją egzaminu zewnętrznego.
 Rozwijanie umiejętności planowania pracy i systematyczności.
 Stwarzanie sytuacji do samokształcenia.
 Indywidualizacja procesu nauczania.
 Wyrabianie nawyku samokontroli przy rozwiązywaniu zadań.
 Zapoznanie uczniów ze sposobami rozwiązywania zadań zamkniętych.

2.3. Cele dla ucznia:

 rozwijanie umiejętności czytania, pisania, rozumowania, korzystania z informacji oraz wykorzystania wiedzy w praktyce;
 nabywanie wiedzy z różnych źródeł;
 wyrabianie nawyku systematycznej pracy;
 planowanie swoich działań;
 nabywanie wiedzy i umiejętności umożliwiających samokształcenie;
 wyrównanie braków w wiadomościach i umiejętnościach;
 utrwalenie umiejętności zdobytych na lekcjach;
 doskonalenie umiejętności czytania tekstu;
 wzbudzanie motywacji do nauki;
 rozwijanie umiejętności wykorzystania wiedzy w praktyce poprzez rozwiązywanie różnorodnych zadań;



2.4. Założenia programu.

 Program jest zgodny z podstawą programową dla szkoły podstawowej.
 Program może być realizowany na wybranym podręczniku do nauki języka angielskiego dla szkoły podstawowej, zamieszczonym w wykazie MENiS lub na kartach pracy przygotowywanych samodzielnie przez nauczyciela.
 Stosowanie takich metod uczenia się i nauczania, które pozwalają rozwijać samodzielne myślenie i działanie.
 Nauka języka angielskiego powinna sprzyjać podniesieniu kompetencji komunikatywnej (stwarzanie sytuacji symultanicznych, w których uczniowie mieliby możliwość wyrażania swoich opinii i emocji oraz rozwijania wyobraźni).
 Rozwój sprawności językowych i poszerzenie wiedzy odbywa się w ramach treści nauczania zgodnych z nową podstawą programową dla II etapu edukacyjnego szkół podstawowych (poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, różne formy pracy społecznej).
 Uczeń stanowi główny punkt zainteresowania (należy zwrócić uwagę na indywidualne zainteresowania i predyspozycje ucznia).
 Lekcja jest procesem aktywnym (stwarzanie spontanicznych i autentycznych sytuacji komunikacyjnych).
 Materiały i pomoce naukowe wspierają proces dydaktyczny (różnorodność
i atrakcyjność).




3. Opis sprawdzianu zewnętrznego z języka angielskiego po klasie szóstej szkoły podstawowej według Informatora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.

Sprawdzian z języka angielskiego po klasie szóstej ma na celu określenie w jakim stopniu uczeń VI klasy szkoły podstawowej spełnia wymagania z zakresu języka obcego nowożytnego określone w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla II etapu edukacyjnego. Poszczególne zadania zestawu egzaminacyjnego mogą też odnosić się do wymagań przypisanych do I etapu edukacyjnego.
Podstawa programowa dzieli wymagania na ogólne i szczegółowe. Wymagania
ogólne nawiązują do działań językowych składających się na kompetencję komunikacyjną opisaną w Europejskim Systemie Opisu Kształcenia Językowego i określają nadrzędne cele kształcenia językowego. Wymagania szczegółowe rozwijają i doprecyzowują cele ogólne, m.in. wyznaczają zakres kształconych umiejętności, tematykę zadań oraz możliwe rodzaje tekstów wykorzystywanych w procesie kształcenia językowego.

Zestaw zadań egzaminacyjnych z języka obcego nowożytnego obejmuje następujące części:

Rozumienie ze słuchu
Znajomość funkcji językowych
Znajomość środków językowych
Rozumienie tekstów pisanych



ROZUMIENIE ZE SŁUCHU

Podstawę zadań sprawdzających wiadomości i umiejętności w zakresie rozumienia
ze słuchu stanowią krótkie teksty dwukrotnie odtwarzane w sali egzaminacyjnej
z płyty CD, na której – oprócz tekstów w języku obcym – nagrane są instrukcje
w języku polskim dotyczące rozwiązywania zadań. Część zadań może być oparta na
materiale ikonograficznym.
RODZAJE I TEMATYKA TEKSTÓW ORAZ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE - określone w podstawie programowej II: 1.1)–1.12); 2.1)–2.6)
ŹRÓDŁA TEKSTÓW - teksty adaptowane, czytane przez rodzimych użytkowników języka
CZAS TRWANIA - ok. 17 minut (całe nagranie z dwukrotnie odczytanymi tekstami, poleceniami i przerwami na wykonanie zadań).
TYPY ZADAŃ - zadania zamknięte: wybór wielokrotny, prawda/fałsz, dobieranie
LICZBA ZADAŃ - 14–16 (4–5 wiązek)
UDZIAŁ W WYNIKU SUMARYCZNYM - ok. 35%


ZNAJOMOŚĆ FUNKCJI JĘZYKOWYCH

Zadania w tej części zestawu egzaminacyjnego sprawdzają znajomość funkcji
językowych oraz podobieństw i różnic w sposobie ich realizacji w języku polskim
i obcym. Znajomość tych zagadnień uwzględniona jest w podstawie programowej
w wymaganiach szczegółowych dotyczących (a) reagowania na wypowiedzi w formie
ustnej lub pisemnej oraz (b) świadomości językowej.
Zadania oparte są na krótkich tekstach lub materiale ikonograficznym zamieszczonym w zestawie zadań. Podstawę części zadań sprawdzających wiedzę z zakresu znajomości funkcji językowych mogą stanowić wysłuchane krótkie (jedno-, dwuzdaniowe) wypowiedzi, odtwarzane dwukrotnie z płyty CD, wraz z instrukcjami w języku polskim dotyczącymi rozwiązywania zadań.
TEMATYKA TEKSTÓW ORAZ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE - określone w podstawie programowej II: 1.1)–1.12); 6.1)–6.7); 7.1)–7.2); 13.
TYPY ZADAŃ - zadania zamknięte: wybór wielokrotny, prawda/fałsz, dobieranie
LICZBA ZADAŃ - 6–9 (2–3 wiązki)
UDZIAŁ W WYNIKU SUMARYCZNYM - ok. 20%


ZNAJOMOŚĆ ŚRODKÓW JĘZYKOWYCH

Zadania sprawdzające znajomość środków językowych (leksykalno-gramatycznych)
oparte są na pojedynczych zdaniach lub krótkich tekstach zamieszczonych
w zestawie zadań. Część zadań może być oparta na materiale ikonograficznym.
TEMATYKA TEKSTÓW, ZAKRES ŚRODKÓW LEKSYKALNYCH ORAZ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE - określone w podstawie programowej II: 1.1)–1.12)
ZAKRES ŚRODKÓW GRAMATYCZNYCH - określony w częściach Informatora dotyczących poszczególnych języków
ŹRÓDŁA TEKSTÓW - teksty adaptowane
TYPY ZADAŃ - zadania zamknięte: wybór wielokrotny, prawda/fałsz, dobieranie
LICZBA ZADAŃ - 5–8 (2–3 wiązki)
UDZIAŁ W WYNIKU SUMARYCZNYM - ok. 15%



ROZUMIENIE TEKSTÓW PISANYCH

Zadania sprawdzające wiadomości i umiejętności w zakresie rozumienia tekstów
pisanych oparte są na tekstach zamieszczonych w zestawie zadań. Część zadań
może być oparta na materiale ikonograficznym.
RODZAJE I TEMATYKA TEKSTÓW ORAZ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE - określone w podstawie programowej II: 1.1)–1.12); 3.1)–3.3)
ŹRÓDŁA TEKSTÓW - teksty adaptowane
TYPY ZADAŃ - zadania zamknięte: wybór wielokrotny, prawda/fałsz, dobieranie
LICZBA ZADAŃ - 10–12 (3–4 wiązki)
UDZIAŁ W WYNIKU SUMARYCZNYM - ok. 30%


4. Charakterystyka Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego.


4.1 Co to jest Europejski System Opisu Kształcenia Językowego?


Europejski System Opisu Kształcenia Językowego jest to dokument, który powstał
w wyniku wieloletniej pracy ekspertów krajów członkowskich Rady Europy i stanowi realizację głównego celu Rady Europy określonego w Zaleceniach Komitetu Ministrów R(82) 18 i R (98) 6, którym jest: „osiągnięcie większej jedności wśród państw członków Rady przez podejmowanie wspólnych działań w sferze kulturalnej”. Zadaniem ESOKJ jest ułatwienie komunikacji między ludźmi mówiącymi różnymi językami oraz poszanowanie kultury
i tożsamości innych narodów. Dzięki systemowi można osiągnąć jednolitość w dziedzinie nauczania języków obcych, a co za tym idzie jednolitość w ocenie kursów, programów nauczania, świadectw i dyplomów. ESOKJ opisuje szczegółowo zakres wiedzy i umiejętności wymagany na poszczególnych poziomach biegłości językowej i jest jednolity dla każdego języka obcego nauczanego we Wspólnocie Europejskiej. Wdrożenie ESOKJ sprzyja międzynarodowej współpracy w dziedzinie nauczania języków obcych i dąży do wzajemnego uznawania kwalifikacji ludzi mieszkających w Unii Europejskiej.


4.2 Poziomy biegłości językowej.


Wszystkie tabele zaprezentowane w niniejszym rozdziale zostały opracowane przez Radę Europy*. Zostało wyodrębnionych sześć poziomów biegłości językowej. Skala ogólna całego systemu została przedstawiona w tabeli: common reference Levels – global scale

Poziom biegłości C2 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie może z łatwością zrozumieć praktycznie wszystko, co usłyszy i przeczyta. Potrafi streszczać informacje pochodzące z różnych źródeł, pisanych lub mówionych, w spójny sposób odtwarzając zawarte w nich tezy
i wyjaśnienia. Potrafi wyrażać swoje myśli płynnie, spontanicznie
i precyzyjnie, subtelnie różnicując odcienie znaczeniowe nawet
w bardziej złożonych wypowiedziach.
C1 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie szeroki zakres trudnych, dłuższych tekstów, dostrzegając także znaczenia ukryte, wyrażone pośrednio. Potrafi się wypowiadać płynnie, spontanicznie, bez większego trudu odnajdując właściwe sformułowania. Skutecznie i swobodnie potrafi posługiwać się językiem w kontaktach towarzyskich i społecznych, edukacyjnych bądź zawodowych. Potrafi formułować jasne, dobrze zbudowane, szczegółowe, dotyczące złożonych problemów wypowiedzi ustne
i pisemne, sprawnie i właściwie posługując się regułami organizacji wypowiedzi, łącznikami, wskaźnikami zespolenia tekstu.
Poziom samodzielności B2 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie znaczenie głównych wątków przekazu zawartego w złożonych tekstach na tematy konkretne i abstrakcyjne, łącznie z rozumieniem dyskusji na tematy techniczne z zakresu jej specjalności. Potrafi porozumieć się na tyle płynnie i spontanicznie, by prowadzić normalną rozmowę
z rodzimym użytkownikiem języka, nie powodując przy tym napięcia u którejkolwiek ze stron. Potrafi – w szerokim zakresie tematów – formułować przejrzyste i szczegółowe wypowiedzi ustne lub pisemne, a także wyjaśniać swoje stanowisko w sprawach będących przedmiotem dyskusji, rozważając wady i zalety różnych rozwiązań.
B1 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie znaczenie głównych wątków przekazu zawartego w jasnych, standardowych wypowiedziach, które dotyczą znanych jej spraw i zdarzeń typowych dla pracy, szkoły, czasu wolnego itd. Potrafi radzić sobie w większości sytuacji komunikacyjnych, które mogą się zdarzyć w czasie podróży w regionie, gdzie mówi się danym językiem. Potrafi tworzyć proste, spójne wypowiedzi ustne lub pisemne na tematy, które są jej znane, bądź ją interesują. Potrafi opisywać doświadczenia, zdarzenia, nadzieje, marzenia i zamierzenia, krótko uzasadniając bądź wyjaśniając swoje opinie i plany.
Poziom podstawowy A2 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie wypowiedzi i często używane wyrażenia w zakresie tematów związanych z życiem codziennym (są to np. bardzo podstawowe informacje dotyczące osoby rozmówcy i jego rodziny, zakupów, otoczenia). Potrafi porozumiewać się w rutynowych, prostych sytuacjach komunikacyjnych, wymagających jedynie bezpośredniej wymiany zdań na tematy znane i typowe. Potrafi w prosty sposób opisywać swoje pochodzenie i otoczenie, w którym żyje, a także poruszać sprawy związane z najważniejszymi potrzebami życia codziennego.
A1 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie i potrafi stosować potoczne wyrażenia i bardzo proste wypowiedzi dotyczące konkretnych potrzeb życia codziennego. Potrafi formułować pytania
z zakresu życia prywatnego, dotyczące np. miejsca, w którym mieszka, ludzi, których zna i rzeczy, które posiada oraz odpowiadać na tego typu pytania. Potrafi przedstawiać siebie i innych. Potrafi prowadzić prostą rozmowę pod warunkiem, że rozmówca mówi wolno, zrozumiale i jest gotowy do pomocy.

Analizując programy nauczania szkoły podstawowej należy rozważać poziom podstawowy i tylko ten będzie brany pod uwagę w dalszym opisie.

Szczegółowy opis biegłości językowej poziomu A1 i A2 przedstawia tabela samooceny:
A1 A2
Słuchanie Potrafię zrozumieć znane mi słowa i bardzo podstawowe wyrażenia dotyczące mnie osobiście, mojej rodziny i bezpośredniego otoczenia, gdy tempo wypowiedzi jest wolne, a wymowa wyraźna. Potrafię zrozumieć wyrażenia
i najczęściej używane słowa, związane ze sprawami dla mnie ważnymi (np. podstawowe informacje, dotyczące mnie i mojej rodziny, zakupów miejsca i regionu zamieszkania, zatrudnienia). Potrafię zrozumieć główny sens zawarty w krótkich, prostych komunikatach i ogłoszeniach.
Czytanie Rozumiem znane nazwy, słowa
i bardzo proste zdania, np. na tablicach informacyjnych
i plakatach lub w katalogach. Potrafię czytać bardzo krótkie proste teksty. Potrafię znaleźć konkretne, przewidywalne informacje w prostych tekstach dotyczących życia codziennego, takich jak ogłoszenia, reklamy, prospekty, karty dań, rozkłady jazdy. Rozumiem krótkie, proste listy prywatne.
Mówienie Interakcja.
Potrafię brać udział w rozmowie pod warunkiem, że rozmówca jest gotów powtarzać lub inaczej formułować swoje myśli, mówiąc wolniej oraz pomagając mi ująć w słowa to, co usiłuję powiedzieć. Potrafię formułować proste pytania dotyczące najlepiej mi znanych tematów lub najpotrzebniejszych spraw – i odpowiadać na tego typu pytania.
Produkcja
Potrafię używać prostych wyrażeń
i zdań, aby opisać miejsce, gdzie mieszkam oraz ludzi, których znam. Interakcja
Potrafię brać udział w zwykłej typowej rozmowie wymagającej prostej
i bezpośredniej wymiany informacji na znane mi tematy. Potrafię sobie radzić w bardzo krótkich rozmowach towarzyskich, nawet jeżeli nie rozumiem wystarczająco dużo, by samemu podtrzymać rozmowę.



Produkcja
Potrafię posłużyć się ciągiem wyrażeń i zdań, by w prosty sposób opisać swoją rodzinę, innych ludzi, warunki życia, swoje wykształcenie, swoją obecną i poprzednią pracę

Pisanie Potrafię napisać krótki prosty tekst na widokówce, np. z pozdrowieniami z wakacji. Potrafię wypełnić formularze (np. w hotelu) danymi osobowymi, takimi jak nazwisko, adres, obywatelstwo. Potrafię pisać krótkie i proste notatki lub wiadomości wynikające
z doraźnych potrzeb. Potrafię napisać list prywatny, na przykład dziękując komuś za coś.


Zaprezentowane powyżej poziomy dają bardzo ogólny obraz kompetencji językowej danego ucznia. Poziom A1 jest najniższym opisanym poziomem. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że uczeń może wykonywać proste zadania nie osiągnąwszy jeszcze poziomu A1, np. podać godzinę, podziękować, przywitać się itd. Dlatego też należy zwracać na to uwagę, szczególnie w szkołach podstawowych, gdyż ma to bardzo duży wpływ na przyszłe osiągnięcia i motywację dzieci.
Poziom podstawowy należy więc rozbudowywać, aby ukazać uczniowi postępy jakie osiąga. Na przykład poziom A2 można podzielić na A2 i A2+ (bardziej aktywny udział
w rozmowie) Ilustruje to poniższa tabela.


A2+ Potrafi zrozumieć wystarczająco dużo, by sprostać konkretnym potrzebom komunikacyjnym, pod warunkiem, że wypowiedź jest artykułowana wyraźnie
i powoli.
A2 Potrafi zrozumieć zwroty i wyrażenia związane z najpotrzebniejszymi obszarami tematycznymi (np. z bardzo podstawowymi informacjami osobistymi i rodzinnymi, z zakupami, lokalną topografią, zatrudnieniem), pod warunkiem, że wypowiedź jest artykułowana wyraźnie i powoli.

Poniższe tabele przedstawiają szczegółowy opis poszczególnych sprawności językowych.


a) Szczegółowy opis wypowiedzi ustnej.

Wypowiedź monologowa: opisywanie doświadczeń i przeżyć.
A2 Potrafi opowiedzieć historyjkę lub coś opisać, wymieniając kolejno zdarzenia
i fakty.
Umie opisywać życie codzienne własnego otoczenia, odnosząc się do ludzi, miejsc, pracy lub nauki.
Potrafi przedstawić krótkie proste opisy zdarzeń i czynności.
Potrafi opisywać plany i ustalenia, zwyczaje i rutynowe działania z przeszłości oraz osobiste doświadczenia.
Umie używać prostego języka opisowego do formułowania krótkich stwierdzeń
i porównywania przedmiotów.
Potrafi wyjaśnić, dlaczego coś lubi lub czegoś nie lubi.
Umie opisać własną rodzinę, warunki mieszkalne, wykształcenie, obecną
i niedawną pracę. (temat pracy nie dotyczy szkoły podstawowej)
Potrafi za pomocą prostych środków wyrazu opisywać osoby, miejsca i posiadane przedmioty.
A1 Potrafi mówić o sobie, opisać, czym się zajmuje i gdzie mieszka.


Oświadczenia publiczne.
A2 Potrafi przedstawić krótkie, typowe ogłoszenia o możliwej do przewidzenia, wyuczonej wcześniej treści, zrozumiałe dla skoncentrowanych, chcących go zrozumieć słuchaczy.
A1 (brak wskaźnika)

Zwracanie się do publiczności.
A2 Potrafi przedstawić krótką, przećwiczoną wcześniej wypowiedź na temat wiążący się z własnym życiem codziennym, krótko uzasadniając i objaśniając własne opinie, plany i działania.
Potrafi odpowiadać na ograniczoną liczbę sformułowanych wprost pytań słuchaczy.
Potrafi przedstawić krótką, przećwiczoną wcześniej wypowiedź na znany sobie temat.
Potrafi odpowiadać na sformułowane wprost pytania słuchaczy, jeżeli może poprosić o powtórzenie pytania i pomoc w sformułowaniu własnej odpowiedzi.
A1 Potrafi powiedzieć bardzo krótką, przećwiczoną wcześniej wypowiedź, np. przedstawić mówcę, wygłosić toast, itp.





Interakcja ustna.
A2 Potrafi ze stosunkową łatwości uczestniczyć w typowych i krótkich rozmowach, pod warunkiem otrzymania w razie potrzeby pomocy od rozmówcy. Potrafi bez zbytniego wysiłku radzić sobie z prostą, rutynową wymianą zdań. Potrafi zadawać pytania i odpowiadać na nie oraz wymieniać poglądy i informacje na znane mu tematy w możliwych do przewidzenia sytuacjach życia codziennego.
Potrafi uczestniczyć w rozmowach wymagających prostej i bezpośredniej wymiany informacji na znane mu lub rutynowe tematy związane z pracą i czasem wolnym. Umie uczestniczyć w krótkich rozmowach towarzyskich, lecz rzadko potrafi zrozumieć wystarczająco dużo, żeby samodzielnie inicjować
i podtrzymywać rozmowę.
A1 Potrafi uczestniczyć w prostych sytuacjach komunikacyjnych, gdy rozmówca często powtarza wypowiedzi w wolniejszym tempie, parafrazuje i wyjaśnia. Potrafi zadawać proste pytania i odpowiadać na nie, a także wyrażać
i uwzględniać proste stwierdzenia dotyczące codziennych potrzeb lub bardzo dobrze znanych mu tematów.

b) Szczegółowy opis wypowiedzi pisemnej

A2 Potrafi w formie połączonych zdań pisać o codziennych sprawach własnego otoczenia, np. o ludziach, miejscach, pracy lub szkole.
Potrafi sporządzić bardzo krótkie, proste opisy obecnych i przeszłych wydarzeń oraz osobistych doświadczeń.
Potrafi napisać ciąg prostych wyrażeń i zdań o własnej rodzinie, warunkach mieszkaniowych, wykształceniu, a także obecnej i niedawnej pracy. (tematyka pracy nie dotyczy szkoły podstawowej)
Potrafi pisać krótkie, proste, wymyślone biografie i proste teksty poetyckie
o ludziach.
A1 Potrafi pisać proste zdania o sobie i wymyślonych przez siebie postaciach – o tym gdzie mieszkają i czym się zajmują.


c) Szczegółowy opis sprawności rozumienia ze słuchu.

Rozumienie rozmowy między rodzimymi użytkownikami języka.
A2 Potrafi ogólnie określić temat dyskusji, prowadzonej powoli i w prosty sposób.
A1 (brak wskaźnika)

Słuchanie komunikatów i instrukcji.
A2 Potrafi wyłowić główną treść w krótkich, jasnych, prostych komunikatach
i ogłoszeniach.
Rozumie proste wskazówki tłumaczące, jak z punktu X dotrzeć do punktu Y, pieszo lub korzystając z komunikacji miejskiej.
A1 Rozumie polecenia adresowane do niego w sposób uważny i powolny, a także potrafi stosować się do krótkich i prostych wskazówek.

Słuchanie programów radiowych i telewizyjnych oraz nagrań.
A2 Rozumie i potrafi wyłowić główne informacje z krótkich nagrań na tematy codzienne, gdy wypowiedzi są powolne i przejrzyste.
A1 (brak wskaźnika)

d) Szczegółowy opis umiejętności czytania ze zrozumieniem.

Czytanie i rozumienie korespondencji.
A2 Rozumie podstawowe rodzaje standardowych i rutynowych listów i faksów (zapytania, zamówienia, potwierdzenia itp.) na znane sobie tematy.
Rozumie krótkie i proste listy prywatne.
A1 Rozumie krótkie i proste wiadomości przesyłane na pocztówkach.


Czytanie w celu orientacji.
A2 Potrafi wyszukiwać konkretne, możliwe do przewidzenia informacje zawarte
w prostych materiałach codziennego użytku, np. w reklamach, prospektach, jadłospisach, listach polecających i rozkładach jazdy.
Umie zlokalizować konkretne informacje w wykazach/spisach i wybrać potrzebne dane (np. znaleźć w książce telefonicznej punkt usługowy lub sklep).
Rozumie popularne oznaczenia i ogłoszenia spotykane w miejscach publicznych, takich jak ulice, restauracje, stacje kolejowe – czy w pracy: wskazówki, instrukcje, ostrzeżenia o niebezpieczeństwie.
A1 Rozpoznaje znane sobie nazwy, słowa i podstawowe zwroty w prostych ogłoszeniach w najczęściej spotykanych sytuacjach życia codziennego.



Czytanie i rozumienie informacji oraz argumentacji.
A2 Rozpoznaje konkretne informacje w napotykanych prostszych materiałach tekstowych, takich jak listy, broszury czy krótkie artykuły prasowe, w których opisano konkretne wydarzenia.
A1 Rozumie ogólną treść prostszych materiałów informacyjnych i krótkich prostych opisów, zwłaszcza jeśli towarzyszą im pomocne mu materiały wizualne.



Czytanie i rozumienie instrukcji.
A2 Rozumie przepisy, jeżeli wyrażone są prostym językiem.
Rozumie proste instrukcje obsługi sprzętu codziennego użytku.
A1 Umie wypełniać krótkie i proste polecenia pisemne (np. Zadzwoń do X!).





5 Zakres i treści nauczania oraz umiejętności językowe według nowej podstawy programowej dla szkół podstawowych.

Przygotowując uczniów do egzaminu zewnętrznego z języka angielskiego należy wziąć pod uwagę treści nauczania i wymagania zgodne z nową podstawą programową dla szkoły podstawowej.


Treści nauczania – wymagania szczegółowe - II etap edukacyjny


5.1 Zakres tematyczny (12 tematów)

1. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych: leksykalnych,
gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych, umożliwiającym realizację
pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

1) człowiek (dane personalne, wygląd zewnętrzny, uczucia i emocje,
zainteresowania);

2) dom (miejsce zamieszkania, opis domu, pomieszczeń domu i ich wyposażenia);

3) szkoła (przedmioty nauczania, przybory szkolne);

4) praca (popularne zawody);

5) życie rodzinne i towarzyskie (członkowie rodziny, koledzy, przyjaciele, czynności
życia codziennego, formy spędzania czasu wolnego);

6) żywienie (artykuły spożywcze, posiłki);

7) zakupy i usługi (rodzaje sklepów, towary, sprzedawanie i kupowanie);

8) podróżowanie i turystyka (środki transportu, kierunki świata);

9) kultura (święta, obrzędy);

10) sport (popularne dyscypliny sportu, sprzęt sportowy);

11) zdrowie (samopoczucie, higiena codzienna);

12) świat przyrody (pogoda, rośliny i zwierzęta, krajobraz).




5.2 Struktury gramatyczne

CZASOWNIK
1. Bezokolicznik i formy osobowe, np. to work, works
2. Czasowniki posiłkowe, np. be, do, have
3. Czasowniki modalne:
• can, np. I can dance. My mother can’t drive a car. You can’t watch this film. Can you help me?
• could, np. Could you help me? I couldn’t visit you yesterday.
• must, np. I must finish it today. You mustn’t ride a bike here.
• should, np. You should learn more. Where should I put the shopping?
• will, np. Will you do it for me?
4. Tryb rozkazujący, np. Open your books! Don’t walk on the grass!
5. Czasowniki regularne i nieregularne, np. live – lived – lived; go – went – gone
6. Imiesłów czynny, np. a girl wearing a blue T-shirt
7. Czasowniki wyrażające uczucia, emocje, upodobania, chęci, np. like, would like to, enjoy, hate, let’s
8. Czasowniki złożone (phrasal verbs), np. get up, look after, take off
9. Czasy gramatyczne:
• Present Simple, np. I get up at seven o’clock. The film starts at 8 p.m.
• Present Continuous, np. She is reading a book at the moment. What are you doing tomorrow?
• Present Perfect (ograniczony do mówienia o doświadczeniach swoich i innych osób),
np. I have never travelled to Mexico. Have you done your homework?
• Past Simple, np. I went to the cinema yesterday. My mum saw you two days ago.
• Future Simple, np. I will go to the shop. I hope you’ll get better.
10. Konstrukcja “be going to”, np. He’s going to buy a new computer.
11. Konstrukcja “have to”, np. He has to go to the dentist.

RZECZOWNIK
1. Nazwy rzeczy policzalnych i niepoliczalnych, np. a desk, water, money
2. Liczba mnoga regularna i nieregularna, np. room – rooms, box – boxes, child –
children
3. Sposoby wyrażania posiadania i przynależności, np. Kate’s notebook, the photo
of my sister


PRZEDIMEK
Przedimek, np. a dog, an apple, the sun, breakfast

PRZYMIOTNIK
1. Stopniowanie regularne i nieregularne używane do porównań w stopniu równym,
wyższym i najwyższym, np. cold – colder – the coldest, beautiful – more beautiful
– the most beautiful, good – better – the best
2. Przymiotniki dzierżawcze, np. my, her, their

PRZYSŁÓWEK
1. Stopniowanie regularne i nieregularne, np. elegantly – more elegantly – the most
elegantly, badly – worse – the worst
2. Tworzenie przysłówka z przymiotnika, np. slow – slowly, good – well
3. Przysłówki sposobu, częstotliwości, np. He usually comes late. Speak slowly.

ZAIMEK
1. Zaimki osobowe, np. I, me, they, them
2. Zaimki dzierżawcze, np. mine, yours
3. Zaimki wskazujące, np. this, those
4. Zaimki pytające, np. who, how, why, which
5. Zaimki względne, np. who, which, that
6. Zaimki nieokreślone, np. some, any, much, many, no
7. Zaimki one/ones w zdaniach typu I will take the blue one/ones.

LICZEBNIK
1. Liczebniki główne, np. one, a hundred
2. Liczebniki porządkowe, np. first, 25th May

PRZYIMEK
1. Przyimki z określeniami miejsca, kierunku, odległości, np. next to the shop, on
the left, in the north
2. Przyimki z określeniami czasu, np. on Saturday, in the morning, at 7 a.m.
3. Przyimki z określeniami sposobu, np. by car
4. Przyimki po niektórych czasownikach i przymiotnikach, np. wait for, interested In

SPÓJNIK
Spójniki, np. and, or, because, when, before, so, after

SKŁADNIA
1. Zdania twierdzące, przeczące i pytające w czasach: Present Simple, Present
Continuous, Present Perfect, Past Simple, Future Simple
2. Zdania rozkazujące, np. Come here! Don’t close the door!
3. Zdania z podmiotem it, np. It is cold today.
4. Zdania z podmiotem there, np. There is a new stadium in my town. There were
many people in the park.
5. Zdania z dwoma dopełnieniami, np. Give me some water.
6. Zdania współrzędnie złożone, np. My brother lives in a big city and I live in
the country.
7. Zdania podrzędnie złożone, np. He is sad because he lost his mobile. I know
where they are. She went to the shop to buy a present for her friend.
8. Konstrukcje bezokolicznikowe i gerundialne, np. It’s nice to meet you. He likes
listening to music. I’m good at swimming.
9. Zdania wykrzyknikowe, np. What a surprise!



5.3 Umiejętności językowe

A. Słuchanie

Uczeń rozumie wypowiedzi ze słuchu:
1) reaguje na polecenia;
2) rozumie znaczenie zwrotów dnia codziennego adresowanych do ucznia;
3) rozumie ogólny sens prostego tekstu;
4) wyszukuje proste informacje szczegółowe w tekście słuchanym;
5) rozumie intencje rozmówców (np. podawanie informacji, wyrażanie prośby, zgody
lub braku zgody, żartowanie);
6) rozpoznaje rodzaje sytuacji komunikacyjnych (np. u lekarza, w sklepie, na
dworcu, w szkole).

Uczeń przetwarza tekst:
1) przekazuje ustnie informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego;
2) zapisuje informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego.


B. Czytanie

Uczeń rozumie krótkie, proste, kilkuzdaniowe wypowiedzi pisemne:
1) rozumie ogólny sens tekstu;
2) wyszukuje proste informacje szczegółowe w tekście;
3) rozpoznaje różne rodzaje tekstów, np. list prywatny, e-mail, SMS, opowiadanie,
zaproszenie, kartka pocztowa.

Uczeń przetwarza tekst:
1) przekazuje ustnie informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego;
2) zapisuje informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego.



C. Mówienie

Uczeń tworzy kilkuzdaniowe wypowiedzi ustne według wzoru:
1) opisuje ludzi, przedmioty i miejsca;
2) opowiada o czynnościach życia codziennego;
3) przedstawia swoje upodobania i uczucia.



Uczeń reaguje ustnie w prostych sytuacjach dnia codziennego:
1) przedstawia siebie i członków swojej rodziny;
2) podaje swój wiek i miejsce zamieszkania;
3) podaje swoje upodobania;
4) mówi, co posiada i co potrafi robić;
5) prosi o informacje;
6) wyraża swoje emocje;
7) wyraża prośby i podziękowania.

Uczeń przetwarza tekst:
1) przekazuje ustnie informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego;
2) zapisuje informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego.




D. Pisanie

Uczeń tworzy kilkuzdaniowe wypowiedzi pisemne według wzoru:
1) opisuje ludzi, przedmioty i miejsca;
2) opisuje czynności dnia codziennego;
3) przedstawia swoje upodobania i uczucia.

Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego w prostych sytuacjach życia
codziennego:
1) udziela podstawowych informacji na swój temat;
2) wyraża podziękowania.

Uczeń przetwarza tekst:
1) przekazuje ustnie informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego;
2) zapisuje informacje uzyskane z tekstu słuchanego lub czytanego.



E. Pozostałe umiejętności

Uczeń dokonuje samooceny (np. przy użyciu portfolio językowego) i wykorzystuje
techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie
błędów, zapamiętywanie nowych wyrazów).

Uczeń współdziała w grupie, np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach
projektowych.

Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym (np. z encyklopedii, mediów)
również za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych.

Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów
z kontekstu, rozumienie tekstu zawierającego nieznane słowa i zwroty).

Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).


6 Przewidywane osiągnięcia.

 umiejętności określone standardami wymagań;
 podstawowa wiedza i umiejętności niezbędne w dalszym kształceniu i samokształceniu;
 świadomość konieczności planowania działań;
 motywacja do nauki;
 nawyk systematycznej pracy;
 znajomość różnych metod rozwiązywania zadań zamkniętych.

7 Sposoby ewaluacji.

 analiza wyników sprawdzianu klas szóstych od roku 2014/2015, a w kolejnych latach porównanie z wynikami z lat poprzednich;
 wyniki próbnych sprawdzianów klas szóstych;
 opinie uczniów i ankiety.



8. Bibliografia.

1. Council of Europe, Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie, CODN 2003, ISBN: 83-87958-54-9
2. http://www.jows.pl/node/50
3.
4.





Wyświetleń: 733


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.