Katalog

Seweryn Bąk, 2015-03-10
lubin

Edukacja dla bezpieczeństwa, Ciekawostki

Organizacja czasu wolnego.

- n +

ORGANIZACJA CZASU WOLNEGO MŁODZIEŻY NIEPEŁNOSPRAWNEJ
(Bąk Seweryn)



Czas wolny młodzieży niepełnosprawnej, jak również sposoby i metody jego zagospodarowywania muszą stanowić fundamentalny kierunek oddziaływań rewalidacyjnych.
Czas wolny w przypadku młodzieży nie borykającej się z trudnościami intelektualnymi traktowany jest nade wszystko jako możliwość realizacji zainteresowań, rozwijania talentów.
Natomiast dla osób niepełnosprawnych czas odpoczynku winien być gruntownie zaplanowany, bowiem tylko w takim wymiarze może stać się narzędziem ustawicznej stymulacji rozwojowej. Powinien być on tak wykorzystany, aby formy jego spędzania usprawniały zaburzone obszary rozwoju.
W odniesieniu do wyników przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że młodzież ma bardzo bogaty wachlarz form wykorzystania czasu wolnego :
• sport
• taniec
• spacery
• słuchanie muzyki
• spotkania towarzyskie
• dyskoteki
• twórczość typu haft, rysunek, rzeźba, malowanie na szkle
• oglądanie telewizji
• gry na komputerze.

Niestety zauważalna jest pewna prawidłowość: jeśli pozostawi się młodzież samej sobie i da jej się zupełną swobodę w organizacji własnego czasu wolnego, niemalże zawsze okazuje się, iż zbyt długo spędza ona go przy komputerze, na spotkaniach i patologizowaniu się w towarzystwie ludzi z marginesu. Toteż możemy narazić ją na działanie niekorzystnych skutków jego wykorzystania .
Należy pamiętać, iż to czym zajmuje się młodzież w czasie wolnym, często zależy od płci, stopnia i rodzaju niepełnosprawności, zainteresowań oraz warunków społeczno – ekonomicznych danej rodziny, w której wzrasta dziecko.
Znana jest bogata różnorodność form spędzania czasu wolnego, niemniej jednak miażdżąca większość młodzieży poświęca swój czas wolny na oglądanie telewizji. Zjawisko to jest tyleż pozytywne, ileż może być negatywne, jako że oglądanie niepożądanych programów często pociąga za sobą zachowania destruktywne.

Osoby ciche, spokojne cenią sobie wykorzystanie czasu wolnego na słuchanie muzyki w domu, wykonywanie różnego rodzaju robótek ręcznych, majsterkowanie, bądź przeglądanie kolorowych czasopism.

Wartościowymi sposobami spędzana wolnego czasu mogą być:

1. Zabawa jako metoda wykorzystywana z powodzeniem do wyrównywania braków rozwojowych u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Są to zajęcia oparte na założeniach pedagogiki zabawy . Zabawa jest podstawową formą aktywności człowieka, dlatego też włączanie zabawy do procesu rewalidacyjnego winno mieć pozytywne następstwa edukacyjno-wychowawcze. Zabawa jest wypoczynkiem czynnym.

Analizując rolę i znaczenie zabawy, można wyróżnić jej podstawowe funkcje:

• kształcącą – polega na tym, że wychowanek w zabawie kształci swoje zmysły, doskonali sprawność motoryczną, wzbogaca wiedzę o świecie;

• wychowawczą – wychowanek, zwłaszcza w zabawach grupowych, przyswaja różne normy, uczy się przestrzegania reguł postępowania w różnych sytuacjach oraz przestrzegania umów z innymi ludźmi;

• terapeutyczno – kompensacyjna – w zabawie wychowanek ma sposobność redukowania w sobie negatywnych emocji, stanów lękowych, a z drugiej strony budowania pozytywnego nastawienia do siebie czy też innych

• projekcyjna- wychowanek wchodzi w różne sytuacje, wykonuje różne zadania oraz pełni różne role, a więc ujawnia swoje właściwości, dorosły może odkryć i lepiej poznać różne problemy wychowanka, a także jego mocne i słabe strony
.

2. Kontakt z przyrodą, który zapewnia najwartościowszy odpoczynek. Słońce, woda, zieleń, świeże powietrze i przestrzeń to najbardziej poszukiwane środowisko odpoczynku.


3. Turystyka jako forma czynnego wypoczynku. Obejmuje wszelkie formy dobrowolnej zmiany miejsca pobytu jest ważnym elementem rekreacji i życia kulturalnego.

4. Amatorstwo artystyczne jako pożyteczna forma spędzania czasu wolnego polegająca na dobrowolnym i samodzielnym zdobywaniu i rozwijaniu umiejętności w różnych dziedzinach sztuki np.: plastyka, tkactwo, fotografowanie.

5. Kolekcjonerstwo jako pożyteczna forma spędzania czasu wolnego, która polega na gromadzeniu przeróżnych przedmiotów według określonych, ważnych dla zbieracza kryteriów.


Bez względu na to, jaki sposób spędzania wolnego czasu zostanie wybrany, nie należy pozostawiać młodzieży samej sobie w jego zagospodarowywaniu, bowiem jak na ogół wiadomo może to być brzemienne w skutki. Dlatego też na rodzicach, wychowawcach, nauczycielach spoczywa ogromna odpowiedzialność polegająca na odpowiednio pożądanym ukierunkowaniu i stymulowaniu młodzieży, która spędzając wolny czas, winna rozwijać się czy też po prostu zdobywać wiedzę, nowe umiejętności. Jako że tylko taki modus rewalidacji jest w możności przygotować dziecko
do świadomego uczestnictwa w strukturach społeczeństwa.






LITERATURA:

K. Boczar – Młodzież umysłowo upośledzona w rodzinie i środowisku, IWZZ, Warszawa 1989
Red. A. Hulek – Człowiek niepełnosprawny w społeczeństwie, PZWL, Warszawa 1986
] A. Kamiński: „ Czas wolny i jego problematyka społeczno- wychowawcza”, Wyd. ZN
im. Ossolińskich, Wrocław- Warszawa- Kraków, 1965





Wyświetleń: 177


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.