Katalog

Sonia Krawczyk, 2015-02-10
DĄBROWA GÓRNICZA

Zajęcia zintegrowane, Plany wynikowe

Rozwój umysłowy dziecka 7 letniego.

- n +

Rozwój psychomotoryczny dzieci w wieku 7 lat.

Już począwszy od wieku przedszkolnego zachodzi bardzo ścisła zależność pomiędzy rozwojem psychicznym i fizycznym dziecka. Oba te rozwoje są od siebie uzależnione i wpływają na siebie wzajemnie. Bardzo często opanowanie wykonywania jakiś ruchów, wpływa na sprawność umysłową dziecka . Taką zależność czynności ruchowych człowieka od psychicznych jego właściwości nazwiemy psychomotoryką.
Termin „psychomotoryka” wprowadził w 1913 E. Dupre. Rozwój pod względem motorycznym zależny jest od pozostałych procesów rozwoju człowieka. Jest to zależność wzajemna, gdyż aktywność pod względem ruchowym także oddziałuje na rozwój emocjonalny, społeczny, umysłowy i fizjologiczny. Wzajemna zależność rozwoju fizycznego i psychicznego stała się tematem różnych badań na początku XX w. Wtedy też Rudolf Laban- choreografii i twórca współczesnej kinetografii, stworzył swoją teorię ruchowej ekspresji, która mówiła o tym, jak ruch pozytywnie oddziałuje na funkcje psychiczne człowieka. W swojej pracy z 1948 r. „Modern Educational Dance” udowodnił on, że ruch ma niezwykle istotny wpływ na rozwój istoty ludzkiej, gdyż oprócz mowy werbalnej istnieje także mowa ciała, dzięki której ludzie się komunikują. Bez mowy ciała niemożliwe byłoby prawidłowe odczytania wszystkich komunikatów zwerbalizowanych. Ruch jest więc naturalnym środkiem komunikacji .
U dziecka siedmioletniego daje się zaobserwować znaczny postęp rozwoju motorycznego w porównaniu do lat poprzednich. Porusza się ono nie tylko szybciej, ale też i bardziej harmonijnie. Jest to wynik znacznego wzrostu koordynacji ruchowej kończyn dolnych i górnych. Dzięki mielinizacji włókien nerwowych i innerwacji mięśni ruchy stają się płynne, dynamiczne, swobodne i bardziej celowe. Siedmiolatek potrafi także wykonać wiele kombinacji ruchowych wymagających poczucia rytmu. Usprawniają się także jego umiejętności rzucania, chwytania, biegania oraz skakania.
Prawidłowy rozwój psychomotoryczny dziecka wiąże się z rozwojem takich cech, jak : siła, gibkość, wytrzymałość, szybkość, zręczność manualna, zmysł równowagi statycznej i dynamicznej, prawidłowa postawa, koordynacja nerwowo-ruchowa, refleks oraz ekspresja cielesna.
Szybkość to zdolność człowieka do wykonywania działań (ćwiczenia fizyczne, czynności związane z pracą) w minimalnym odcinku czasu. Poziom rozwoju tej zdolności wyznacza się na podstawie stanu aparatu oporowo- ruchowego (stopnia rozwoju systemu mięśniowego), ruchliwości oraz siły zrównoważenia procesów pobudzania i hamowania centralnego układu nerwowego. Wiek wczesnoszkolny jest bardzo korzystny do rozwoju szybkości. Wysoka dynamika procesów nerwowych właściwa dzieciom w tym wieku warunkuje szybką reakcję oraz tempo ruchów. Wykonywanie ruchów z maksymalna szybkością zależy od rozwoju innych zdolności motorycznych(zwinności, siły, gibkości).
Na rozwój szybkości zdecydowanie korzystnie wpływają ćwiczenia, które stymulują siedmiolatków do wykonywania szybkich ruchów. Takimi ćwiczeniami są na przykład bieg z maksymalną szybkością na krótkie dystanse, skoki oraz ćwiczenia gimnastyczne, które wyznaczają szybkie tempo.
Zwinność- to zdolność człowieka do dokładnego wykonywania ruchów wymagających złożonej koordynacji. Złożona koordynacja ruchów jest jednym z zasadniczych kryteriów zwinności. Drugie kryterium odnosi się do precyzyjności ruchów tzn. dokładność czasowa, siłowa. Poziom rozwoju zwinności siedmiolatków zależy od ilości wcześniej ukształtowanych umiejętności i nawyków. Im dziecko wykazuje większą koordynację ruchową, tym szybciej opanowuje jakiekolwiek ruchy i tym większy jest jego poziom rozwoju zwinności .
Rozwój zwinności ruchów u dzieci od 4- 7 lat ma wielkie znaczenie dla przygotowania ich do szkoły. Dlatego tak ważne jest, aby dzieci wykonywały takie ćwiczenia jak skoki, rzuty, prawidłowo wykonywane ćwiczenia równowagi.
Aby zwiększyć zwinność nie wystarczy jednak tylko różnorodność ćwiczeń. Zalecane jest także, by podczas wykonywania ćwiczeń ogólnorozwojowych dokonywały się często zmiany pozycji wyjściowych, by unikano standardowych powtórzeń oraz by częściej wykonywać ćwiczenia z przyborami np. laskami, woreczkami czy piłkami.
Cechę zwinności łatwo sprawdzić, organizując dzieciom zabawę, w której wymagane jest utrzymanie równowagi. Dlatego podstawowym ćwiczeniem jest np. chodzenie po ławce.
Gibkość to zdolność wykonywania ruchów z największa amplitudą. W taki sposób gibkość charakteryzuje stopień ruchomości w różnych stawach oporowo- ruchowego aparatu człowieka. Zależy ona od budowy stawów, elastyczności mięsni oraz więzadeł. U dzieci sześcioletnich są wszelkie predyspozycje do rozwoju gibkości ze względu na wysoką elastyczność mięśni oraz ruchomość kręgosłupa.
U dzieci siedmioletnich istnieją wszelkie predyspozycje do rozwoju gibkości, głównie dzięki elastyczności mięśni oraz ruchomości kręgosłupa. W doskonaleniu gibkości u dzieci służą takie ćwiczenia jak skoki, rzuty, wspinanie oraz tance z muzyką.
Wszechstronne ćwiczenia fizyczne, które dzieci mają w szkole, powinny doprowadzić do rozwoju powyższych cech(szybkości, zwinności, gibkości), dzięki którym zwiększa się efektywność myślenia oraz koncentracji oraz koordynacji ruchowej, które są tak niezbędne podczas nauki szkolnej.
Wyświetleń: 334


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.