Katalog Katarzyna Grzyb, 2014-08-20 Radom Pedagogika, Program nauczania Jak pracować z uczniem z obniżoną normą intelektualną?W. Okoń inteligencją nazywa zdolność logicznego myślenia i celowego działania, które polegają na umiejętności odnajdowania się i zachowania w nowych sytuacjach, krytycznej ocenie wyników własnego działania oraz << trafnym dobieraniu środków, które umożliwiają osiągniecie celu >> ( zob. W. Okoń, 2007, s. 153) Uczniów z obniżoną normą intelektualną charakteryzuje słaby rozwój myślenia słowno–pojęciowego. Z tego też powodu uczniowie ci nie radzą sobie z wykonywaniem zadań, które angażują proces myślenia logicznego. Szczególnie można to zauważyć na takich przedmiotach, jak: matematyka, język polski, historia, przyroda oraz innych przedmiotach ścisłych. Na lekcjach języka polskiego uczniowie z obniżoną normą intelektualną mają trudności przede wszystkim z czytaniem, rozumieniem, wnioskowaniem, uzasadnianiem i interpretacją tekstu. W sytuacjach dla nich nowych nie potrafią się odnaleźć i zaadoptować, oczekują ciągłej pomocy ze strony nauczyciela. Najlepiej radzą sobie z wiadomościami i informacjami, które mogą przyswoić w sposób mechaniczny. Ze względu na bardzo wolne tempo uczenia się, uczniowie z obniżoną normą intelektualną nie nadążają za pracą rówieśników, mają niekompletne notatki w zeszytach, często nie starcza im czasu na wykonanie zadania klasowego. Uczniowie ci przejawiają także mniejszą samodzielność, ponieważ znacznie wolniej przebiegają u nich procesy orientacyjno-poznawcze, intelektualne i wykonawcze. U uczniów z obniżoną normą intelektualną można zauważyć znacznie obniżony poziom pamięci słuchowej słów, pamięci bezpośredniej struktur rytmicznych, pamięci jednostek symbolicznych oraz pamięci układów figuralnych i literowych. Mają również trudności wynikające z: A) wewnętrznej organizacji nowo nabytych wiadomości i umiejętności powiązania ich z posiadaną wiedzą, B) generalizowania nabytej wiedzy i wykorzystania jej w różnych dziedzinach naukowych, C) słabej umiejętności wyodrębniania cech ważnych od nieistotnych, ponieważ zazwyczaj uczą się na pamięć obszernych partii materiału bez zrozumienia treści, D) dokonywania uogólnień, szczególnie o charakterze werbalnym, E) łączenia elementów treściowych, a to z kolei powoduje problemy związane z nauką czytania i pisania, F) nieumiejętnym przeprowadzaniem analizy, nie wyodrębnianiem cech istotnych, stosowaniem uogólnień, nie rozumieniem związków przyczynowo-skutkowych i brakiem wnioskowania logicznego, G) skupianiem uwagi jedynie na zadaniach praktycznych; Z uwagi na opisane trudności, uczniowie z obniżoną normą intelektualną, pomimo wysiłków, bardzo przeżywają ciągłe niepowodzenia szkolne, które mają często wpływ na nieprawidłowe kształtowanie się osobowości dziecka. Według J. Konopnickiego niepowodzenia szkolne to << stan, w jakim znalazło się dziecko na skutek niespełnienia wymagań szkoły >> ( zob. A. Paszkiewicz, M. Łobacz, 2013, s. 139) Zdaniem Cz. Kupisiewicza i M. Kupisiewicz niepowodzenia szkolne to << proces pojawiania się i narastania rozbieżności między oczekiwaniami i wymaganiami szkoły ( pokrywającymi się przeważnie z eksponowanymi przez programy nauczania), a zachowaniem i postępami uczniów w nauce >> ( zob. Cz. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz, 2007, s. 118) W pracy z uczniami z obniżoną normą intelektualną nauczyciele powinni: a) skupiać się nie tylko na wspomaganiu zdolności poznawczych uczniów, ale także na rozwoju emocjonalnym i społecznym, b) wspierać uczniów i podkreślać ich mocne strony, c) przydzielać uczniom zadania, które są w stanie wykonać, wykorzystując ich zdolności: manualne, muzyczne, taneczne, przywódcze, d) rozpoznać zdolności ucznia, a następnie je rozwijać. W pracy z uczniem z obniżoną normą intelektualną nauczyciele powinni dostosować wymagania edukacyjne do jego możliwości psychofizycznych biorąc pod uwagę : 1. wydłużony czas pracy ucznia, 2. dokładne wyjaśnianie poleceń krok po kroku, 3. pomoc przy odpowiedzi ucznia poprzez stosowanie dodatkowych pytań, 4. odpytywanie z mniejszych partii materiału, 5. nagradzanie wysiłku ucznia, jaki wkłada w wykonanie zadań. Literatura: Kupisiewicz, C., Kupisiewicz, M. ( 2009). Słownik pedagogiczny. Warszawa. PWN. Okoń, W. ( 2007). Wyd. 10. Warszawa. Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Paszkiewicz, A. Łobacz, M. ( 2013). Uczeń o specjalnych potrzebach wychowawczych w klasie szkolnej. Warszawa. Difin. Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli ( 2010). Warszawa. Ministerstwo Edukacji Narodowej. Specjalne potrzeby edukacyjne. Prawne ABC dyrektora przedszkola, szkoły i placówki. ( 2010). Warszawa. MEN. Wyświetleń: 967
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |