Katalog

Katarzyna Grzyb, 2014-08-20
Radom

Pedagogika, Program nauczania

Jak pracować z uczniem z obniżoną normą intelektualną?

- n +

W. Okoń inteligencją nazywa zdolność logicznego myślenia
i celowego działania, które polegają na umiejętności odnajdowania się i zachowania w nowych sytuacjach, krytycznej ocenie wyników własnego działania oraz << trafnym dobieraniu środków, które umożliwiają osiągniecie celu >>
( zob. W. Okoń, 2007, s. 153)
Uczniów z obniżoną normą intelektualną charakteryzuje słaby rozwój myślenia słowno–pojęciowego. Z tego też powodu  uczniowie ci nie radzą sobie z wykonywaniem zadań, które angażują proces myślenia logicznego.
Szczególnie można to zauważyć na takich przedmiotach, jak: matematyka, język polski, historia, przyroda oraz innych przedmiotach ścisłych.
Na lekcjach języka polskiego uczniowie z obniżoną normą intelektualną mają trudności przede wszystkim z czytaniem, rozumieniem, wnioskowaniem, uzasadnianiem i interpretacją tekstu.
W sytuacjach dla nich nowych nie potrafią się odnaleźć
i zaadoptować, oczekują ciągłej pomocy ze strony nauczyciela. Najlepiej radzą sobie z wiadomościami
i informacjami, które mogą przyswoić w sposób mechaniczny.
Ze względu na bardzo wolne tempo uczenia się, uczniowie
z obniżoną normą intelektualną nie nadążają za pracą rówieśników, mają niekompletne notatki w zeszytach, często nie starcza im czasu na wykonanie zadania klasowego.
Uczniowie ci przejawiają także mniejszą samodzielność, ponieważ znacznie wolniej przebiegają u nich procesy orientacyjno-poznawcze, intelektualne i wykonawcze.
U uczniów z obniżoną normą intelektualną można zauważyć znacznie obniżony poziom pamięci słuchowej słów, pamięci bezpośredniej struktur rytmicznych, pamięci jednostek symbolicznych oraz pamięci układów figuralnych i literowych.
Mają również trudności wynikające z:
A) wewnętrznej organizacji nowo nabytych wiadomości
i umiejętności powiązania ich z posiadaną wiedzą,
B) generalizowania nabytej wiedzy i wykorzystania jej
w różnych dziedzinach naukowych,
C) słabej umiejętności wyodrębniania cech ważnych od nieistotnych, ponieważ zazwyczaj uczą się na pamięć obszernych partii materiału bez zrozumienia treści,
D) dokonywania uogólnień, szczególnie o charakterze werbalnym,
E) łączenia elementów treściowych, a to z kolei powoduje problemy związane z nauką czytania i pisania,
F) nieumiejętnym przeprowadzaniem analizy, nie wyodrębnianiem cech istotnych, stosowaniem uogólnień, nie rozumieniem związków przyczynowo-skutkowych i brakiem wnioskowania logicznego,
G) skupianiem uwagi jedynie na zadaniach praktycznych;
Z uwagi na opisane trudności, uczniowie z obniżoną normą intelektualną, pomimo wysiłków, bardzo przeżywają ciągłe niepowodzenia szkolne, które mają często wpływ na nieprawidłowe kształtowanie się osobowości dziecka.
Według J. Konopnickiego niepowodzenia szkolne to << stan,
w jakim znalazło się dziecko na skutek niespełnienia wymagań szkoły >> ( zob. A. Paszkiewicz, M. Łobacz, 2013, s. 139)
Zdaniem Cz. Kupisiewicza i M. Kupisiewicz niepowodzenia szkolne to << proces pojawiania się i narastania rozbieżności między oczekiwaniami i wymaganiami szkoły
( pokrywającymi się przeważnie z eksponowanymi przez programy nauczania), a zachowaniem i postępami uczniów
w nauce >> ( zob. Cz. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz, 2007,
s. 118)
W pracy z uczniami z obniżoną normą intelektualną nauczyciele powinni:
a) skupiać się nie tylko na wspomaganiu zdolności poznawczych uczniów, ale także na rozwoju emocjonalnym
i społecznym,
b) wspierać uczniów i podkreślać ich mocne strony,
c) przydzielać uczniom zadania,  które są w stanie wykonać, wykorzystując ich zdolności: manualne, muzyczne, taneczne, przywódcze,
d) rozpoznać zdolności ucznia, a następnie je rozwijać.
W pracy z uczniem z obniżoną normą intelektualną nauczyciele powinni dostosować wymagania edukacyjne do jego możliwości psychofizycznych
biorąc pod uwagę :
1. wydłużony czas pracy ucznia,
2. dokładne wyjaśnianie poleceń krok po kroku,
3. pomoc przy odpowiedzi ucznia poprzez stosowanie dodatkowych pytań,
4. odpytywanie z mniejszych partii materiału,
5. nagradzanie wysiłku ucznia, jaki wkłada w wykonanie zadań.

Literatura:

Kupisiewicz, C., Kupisiewicz, M. ( 2009). Słownik pedagogiczny. Warszawa. PWN.
Okoń, W. ( 2007). Wyd. 10. Warszawa. Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Paszkiewicz, A. Łobacz, M. ( 2013). Uczeń o specjalnych potrzebach wychowawczych w klasie szkolnej. Warszawa. Difin.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli ( 2010). Warszawa. Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Specjalne potrzeby edukacyjne. Prawne ABC dyrektora przedszkola, szkoły i placówki. ( 2010). Warszawa. MEN.

Wyświetleń: 967


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.