Narrator I:
W jesienne dni, kiedy przyroda powoli zasypia, szybko zapada zmierzch wielu z nas często zatrzymuje się w zadumie nad przemijaniem życia. Wszystko czego już doświadczyliśmy, chwile radosne i smutne należą do przeszłości i choćbyśmy chcieli nigdy nie wrócą. W taki nastrój wpisuje się Dzień Zaduszny. Gdy zatrzymujemy się nad grobami zmarłych trudno jest nam nie myśleć o śmierci.

Pierwszego listopada jak co roku, oddajemy cześć i pamięć bliskim, których już nie ma wśród nas. Stajemy skupieni, z pochylonymi głowami, nad mogiłami, by jeszcze raz przywołać do naszej pamięci obraz tych, z którymi spędziliśmy wiele chwil naszego życia. I jak co roku niebo rozjaśni się od płomieni tysięcy świeczek.

Na starych grobach, gdzie ojcowie moi
Spoczęli, życiem strudzeni tułacze,
Klękam pod krzyżem, co nad nim stoi,
I płaczę...

Boże, Tyś widział, jak idąc do Ciebie
Padali nieraz wśród głogów i cierni,
A przecież z wzrokiem utkwionym w Twym niebie,
Szli Tobie wierni !

Tyś widział, Boże jak zgięci cierpieniem,
Nieśli do śmierci niedoli swej brzemię,
Jak pod Twym okiem i z Twym imieniem
Kładli się w ziemię...

O spełnij, Panie ich ciche nadzieje !
O daj, niech jutrznia zabłyśnie im złota,
Nad polem śmierci niech jasność zadnieje
Żywota !

Wiem, że dzień przyjdzie, gdy każdą mogiłę
Odemknie dłoń Twa przed którą się korzę...
O zbliż go ku nam ! Daj czekać nań siłę,
O Boże!
( Maria Konopnicka „Na cmentarzu”)

Recytator I:
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
Zostaną po nich buty i telefon głuchy
Tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
Najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
Potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
Jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
Kiedy myślimy o kimś zostając bez niego
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
I ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
I nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
Czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą
( ks. Jan Twardowski „ Śpieszmy się”)

Narrator II:
Ludzie, którzy odeszli tak naprawdę są wśród nas, po drugiej stronie lustra. Dzień Zmarłych, jak żaden inny, skłania do myśli o przeszłości. Wspominając Nieobecnych, tęskniąc za tymi, którzy odeszli, myślimy też o trwaniu i przemijaniu, o wspólnym, ludzkim losie.
Znicze są symbolem pamięci. W ich blasku łatwiej uzmysłowić sobie, że nikt nie odchodzi zupełnie. Zmarli żyją w naszych uczuciach, we wspomnieniach, w efektach swojego trudu i walki. Pojawiają się też czasem w naszej pamięci w trudnych chwilach, gdy tak potrzebne byłoby wsparcie najbliższych, którzy niegdyś nas kochali. Za ich ziemski trud, starania, miłość jaką nas otaczali, możemy ofiarować im tylko jedno – wdzięczność i pamięć. Troska o groby jest jej symbolicznym dowodem.

Nad Twoją biała mogiłą
Białe kwitną życia kwiaty-
O, ileż lat to już było
Bez Ciebie –duchu skrzydlaty

Nad Twoja białą mogiłą,
Od lat tylu już zamkniętą,
Spokój krąży z dziwną siłą,
Z siłą jak śmierć-niepojętą

Nad Twoją białą mogiłą
Cisza jasna promienieje
Jakby w górę coś wznosiło
Jakby krzepiło nadzieję.

Nad Twoją białą mogiłą
Klęknąłem ze swoim smutkiem-
O, jak to dawno już było-
Jak się dziś zdaje malutkim.

Nad Twoją białą mogiłą
O Matko- zgasłe Kochanie-
Me usta szeptały bezsiłą:
-daj wieczne odpoczywanie.
( Karol Wojtyła „Matka”


Narrator I:
W dniu Święta Zmarłych składamy kwiaty nie tylko na grobach najbliższych. Pamiętamy o żołnierzach, partyzantach, którzy oddali życie w obronie naszej Ojczyzny. Nie wszyscy z nich mają swoje groby. Wielu leży gdzieś, pod brzozą, głębokim, cichym lesie lub w zbiorowej mogile na cmentarzach całego świata.

Recytator ..:
U zbiegu ruchliwych ulic jest płyta kamienna na murze.
Mijam ją co dzień w drodze do szkoły.
I chociaż czasem nie patrzę na płytę
zwalniam na chwilę krok, pochylam głowę...

Recytator ….:
Dziś tu zatrzymam się dłużej,
położę dwa goździki: czerwony goździk i biały...
Przeczytam napis wyryty w kamieniu:
"Miejsce uświęcone krwią Polaków poległych za wolność Ojczyzny"...
Autor: Janczarski Czesław "Kamienna płyta"

Narrator I:
Nie zapominajmy o grobach nieznanych nam osób,
zaniedbanych, pustych, których jest wiele. Postarajmy się by na każdym z nich palił się znicz. Symbol, że jednak ktoś pamięta.

Recytator ..:
Wiatr strąca z drzew ostatnie liście
Na rzędy mogił w gałęziach śpiewa
Tym, co odeszli i śpią w pokoju…
Pod prostym krzyżem czyjeś nazwisko
Urodził się… kochał, żył i pracował –
Zasnął snem wiecznym, prosi o „Zdrowaś”…

Recytator.....:
Ktoś przyniósł kwiaty, zapalił świeczkę
Tym, co odeszli, a dziś tak liczą
Na nie więdnące kwiaty różańca
Wiatr strąca liście.
Miniemy wszyscy…
Zasypia cmentarz i gasną znicze –
Krzyż nad mogiłą otwarł ramiona –
Ja Jestem życiem…
Autor: Magdalena Ponichter „Zasypia cmentarz”


Babciu!
To dla Ciebie, to światełko,
żebyś wiedziała, że ja tu na ziemi,
za Tobą tęsknię i Ciebie wspominam.
A ty jesteś, jak ta gwiazdka na niebie,
i wskazujesz mi drogę do siebie.

Narrator I

Nasi zmarli, nasi bliscy zmarli.
Nie można już zapukać do ich drzwi, zadzwonić.
Pozostały pożółkłe fotografie,
pusty fotel i kapcie.
Tak bardzo nam ich brakuje.
Tak bardzo za nimi tęsknimy.

Pamiętaj, idź jeszcze dzisiaj
do mamy, taty, babci, czy dziadka
i póki jeszcze są, póki jeszcze żyją,
powiedz, że ich bardzo kochasz,
bo jutro może być już za późno

Ale nie jest to tylko dzień rozpaczy i smutku, bo przecież wierzymy, że nasi najbliżsi są w innym, lepszym świecie. Że nie odeszli zupełnie. Są w nas, naszej pamięci, sercach, wspomnieniach...

A choć ich życia płomień zgasł,
To myśli o nich
Są przecież w nas.
Maria Czerkawska "Zaduszki"

Mamy gorącą nadzieję, że przygotowana prezentacja chociaż trochę oswoiła Was z tematyką śmierci i przemijania, istoty bytu człowieka. Pamiętajcie, że 1 listopada jest datą symboliczną, pamiętać o zmarłych powinniśmy przez cały rok. To również czas dla nas, przede wszystkim na zastanowienie, głęboką refleksję nad samym sobą, nad swoim życiem, planami, marzeniami. Życzymy wam odnalezienia dla siebie miejsca w życiu i powodzenia w spotkaniu z przyszłością.


(piosenka Arki Noego „Zabierzesz mnie na drugi brzeg”)

Wyświetleń: 590