§ 8 ust.2 pkt 4 c)
Poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych

Spis treści:

1. Organizowanie pomocy potrzebującym uczniom. str. 1-2
2. Organizowanie wycieczek. str. 3-4
3. Organizacja i udział w szkolnych i międzyszkolnych konkursach promujących szkołę.
str. 5-8
4. Realizacja programu zewnętrznego „Bezpieczna szkoła – bezpieczny uczeń”.
str. 9-13
5. Udział w projekcie unijnym „Zawodowo Plus”. str. 14-16
6. Tworzenie kolejnych wydań miesięcznika szkolnego „Echo szkoły”. str. 17-18

 
§ 8 ust.2 pkt 4 c)
Opis i analiza działań w zakresie poszerzenia zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych ze wskazaniem uzyskanych efektów

1. Organizowanie pomocy potrzebującym uczniom.

Na podstawie diagnozy środowiska rodzinnego uczniów, rozmów z psychologiem i pedagogiem szkolnym oraz rozmów przeprowadzonych z rodzicami i uczniami pomagałam uczniom potrzebującym pomocy zdobyć stypendium, kierowałam ich do odpowiednich urzędów celem pozyskania dodatkowego wsparcia finansowego. Pomagałam wychowankom w wypełnianiu dokumentów do stypendium oraz wsparcia finansowego z Miejskich Ośrodków Pomocy Społecznej i Centrum Świadczeń Socjalnych. Uczniów z domów dziecka oraz z rodzin zastępczych zgłaszałam do ubezpieczenia zdrowotnego opłacanego przez placówkę. Dla kilku uczennic samotnie wychowujących dzieci (Eweliny i Angeliki z klas kucharskich oraz Dominiki z klasy hotelarskiej) zorganizowałam pomoc rzeczową w postaci ubranek, środków higieny i piorących, wózków, pieluch i zabawek. Wielokrotnie przynosiłam do szkoły ubrania, które przekazywałam nauczycielkom zajmującym się rozdysponowywaniem ich pomiędzy uczniów pochodzących z rodzin niewydolnych finansowo.

Efekty

Dla ucznia:
Dzięki moim działaniom uczniowie i uczennice uzyskali pomoc rzeczową i finansową, nauczycie się gromadzić dokumentację związaną z ubieganiem się o wsparcie finansowe.

Dla nauczyciela:
Pozyskałam wiadomości na temat warunków i zasad udzielania pomocy społecznej, dogłębnie zapoznałam się z problemami życiowymi, rodzinnymi i finansowymi moich wychowanków. Pomoc im dała mi dużo satysfakcji.

Dla szkoły:
Dzięki takim działaniom szkoła jest pozytywnie postrzegana przez rodziców i środowisko lokalne, jako instytucja dająca możliwość nie tylko zdobycia wiedzy i zawodu, ale również pomocy rzeczowej i finansowej.























2. Organizowanie wycieczek.

Będąc wychowawcą muszę kształtować u wychowanków postawy prospołeczne i patriotyczne oraz zapobiegające wszelkim przejawom dyskryminacji, jak również integrować zespół klasowy, uczyć współdziałania i szacunku do innych. Chcąc poszerzyć zakres działań szkoły poprzez przeniesienie procesu nauczania i wychowania na grunt pozaszkolny, organizowałam:
 wycieczki do miejsc pamięci narodowej:
 na Cmentarz Żydowski, Ewangelicki i Prawosławny;
 pod Pomnik Pamięci Zagłady Żydów - Stacja Radegast;
 pod Pomnik młodocianych członków ruchu oporu - Cmentarz komunalny „Doły”;
 pod Pomnik ofiar pomordowanych w obozach koncentracyjnych w latach 1939-1945 - Cmentarz komunalny „Doły”;
 do Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi (Oddział Martyrologii Radogoszcz) na wystawę „Prawda i pamięć” poświęconą zbrodni katyńskiej;
 pod Pomnik ofiar terroru hitlerowskiego - Cmentarz komunalny „Doły”;
 pod Pomnik Dekalogu (Mojżesz) - Park Staromiejski;
 pod Pomnik Ofiar Katyńskich – ul. Łąkowa.
 wycieczki do miejsc użyteczności publicznej:
 do Areny Laser Games;
 do łódzkiej kręgielni Grakula;
 do Teatru Powszechnego na sztukę „Szalone nożyczki”;
 do kina na filmy „Mój biegun”, „Kamienie na szaniec”, „Baby są jakieś inne”, „Listy do M”, „Asterix i Obelix w służbie jej królewskiej mości”;
 do restauracji Mc Donald i KFC na poczęstunek (w ramach akcji „Magia świąt”).

Efekty

Dla ucznia:
Dzięki wyjściom do miejsc pamięci narodowej uczniowie uczą się kulturalnego zachowania, poznają historię swojego regionu, kształtują postawy antydyskryminacyjne. Wycieczki do miejsc rozrywki, kin, teatrów czy restauracji zaowocowały lepszą integracją zespołu klasowego, przyczyniły się do polepszenia samopoczucia wychowanków, dostarczyło im pozytywnych doznań i emocji. Uczestnictwo w życiu społecznym naszych uczniów sprawia, że czują się społecznie akceptowani, uczą się swobodnego zachowania w miejscach publicznych.

Dla nauczyciela:
Dzięki wyjściom dydaktyczno-wychowawczym oraz integracyjnym miałam okazję doskonalić swoje umiejętności organizacyjne, integrowałam się z moimi wychowankami, przez co stawali się wobec mnie ufniejsi, bardziej otwarci oraz czerpałam satysfakcję z owocnie i ciekawie przeprowadzonego procesu wychowawczo-dydaktycznego.

Dla szkoły:
Wszelkiego rodzaju wyjścia uatrakcyjniają proces dydaktyczno-wychowawczy oraz sprawiają, że szkoła jest postrzegana jako placówka dbająca o wszechstronny rozwój ucznia.








3. Organizacja i udział w szkolnych i międzyszkolnych konkursach promujących szkołę.

Jako nauczycielka pracuję w szkolnictwie 10 lat. Z każdym kolejnym rokiem próbuję znaleźć nowe drogi dotarcia do uczniów, zaciekawienia ich programem szkolnym, zachęcenia do działania, aktywności, do nauki. Nie jest to łatwe, gdyż z upływem lat coraz trudniej odnaleźć coś, co zainteresuje uczniów i pobudzi do efektywniejszej pracy, wpłynie na ich rozwój. W swojej pracy często odwołuję do zainteresowań, zdolności i umiejętności uczniów. Dlatego wspólnie z innymi nauczycielkami przygotowujemy różnego rodzaju imprezy, w tym szkolne i międzyszkolne konkursy, mające na celu rozwijanie zainteresowań uczniów oraz promocję szkoły.
I tak corocznie, już od ośmiu lat wspólnie z koleżanką nauczająca języka polskiego organizujemy międzyszkolny konkurs recytatorski dla placówek szkolnictwa specjalnego i integracyjnego z województwa łódzkiego. Do głównych celów konkursu należą: upowszechnianie kultury żywego słowa wśród młodzieży, rozwijanie i doskonalenie umiejętności recytatorskich wychowanków oraz rozbudzanie wrażliwości na piękno poezji. Każdego roku konkursowi przyświeca inne hasło: Miłość w poezji, Moje łódzkie dzieciństwo, moja łódzka młodość, Tuwim dla dorosłych i dla dzieci. Wszystkie zgłaszające chęć uczestnictwa placówki muszą przesłać maila na wskazany w zaproszeniu adres z informacją dotyczącą ilości uczniów i ich etapu kształcenia oraz nazwiskiem osoby przygotowującej wychowanków. W zakres moich obowiązków wchodzi przygotowanie maili do szkół z informacją o konkursie, opracowanie dyplomów, wyróżnień i zaproszeń dla dyrektorów oraz innych pracowników oświatowych, jak również przygotowanie uczniów naszej szkoły do recytacji. Jest to ogromne przedsięwzięcie, gdyż z reguły chęć uczestnictwa wyraża około 10 placówek, co daje średnio 40 uczniów. W tegorocznej edycji konkursu moja uczennica Ania otrzymała „Wyróżnienie za dostarczenie jury niezapomnianych wzruszeń” podczas recytacji wiersza Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej „Zanurzcie mnie w niego”.
Kolejnym konkursem promującym szkołę jest Konkurs gazetek szkolnictwa specjalnego”. Corocznie od 7 lat wspólnie z nauczycielką informatyki zgłaszamy gazetkę „Echo Szkoły” redagowaną przez naszych uczniów do Ogólnopolskiego Konkursu Gazetek Szkolnictwa Specjalnego „Nasza gazetka” organizowanego przez Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy w Rybniku. Konkurs jest okazją do zweryfikowania włożonej pracy w redagowanie gazetki. Otrzymujemy informację zwrotną o walorach dydaktyczno-wychowawczych, komunikatywności, atrakcyjności czytelniczej, szacie graficznej. Organizatorzy wysoko oceniają komunikatywność i atrakcyjność czytelniczą gazetki. Zarówno Zespół Redakcyjny jak i uczniowie, autorzy ciekawych artykułów zamieszanych na łamach gazetki otrzymywali dyplomy i wyróżnienia.
W tym roku szkolnym nasza szkoła zdecydowała się również na uczestnictwo w Przeglądzie Innowacji i Twórczości w Edukacji. Do konkursu przystąpiliśmy z projektem „Dni z gimnazjalistą”.
Cele innowacji pedagogicznej „Dni z gimnazjalistą”:
 Nawiązanie współpracy ze szkołami specjalnymi i integracyjnymi znajdującymi się na terenie województwa łódzkiego,
 Uświadomienie uczniom i uczennicom znaczenia wykształcenia zawodowego,
 Kształtowanie postaw zmierzających do podjęcia w przyszłości pracy zawodowej,
 Stymulowanie rozwoju społeczno-zawodowego,
 Integracja uczniów ze specyficznymi trudnościami w nauce i z niepełnosprawnościami.
„Dni z gimnazjalistą” rozpoczyna konkurs „Sprawne ręce”, a kończy konkurs gastronomiczny „Wiem, co jem”. Pomiędzy konkursami gimnazjaliści uczestniczą w lekcjach na terenie naszej szkoły.
Konkurs „Sprawne ręce” ma na celu:
 Promowanie odzieżowych kierunków zawodowych: krawiec i operator maszyn w przemyśle włókienniczym,
 Rozwijanie zainteresowań zawodowych wśród uczniów gimnazjum w/w kierunkami,
 Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru kierunku zawodowego,
 Zaangażowanie osobiste uczniów w życie zawodowe,
 Integracja młodzieży,
 Wyłonienie i promowanie uczniów utalentowanych manualnie.
W trakcie specjalnie przygotowanych zajęć edukacyjnych gimnazjaliści poznają świat zawodów i mają sposobność określić swoje predyspozycje w tych zawodach, w których kształci nasza placówka. Uczniowie gimnazjum mają możliwość również czynnego uczestniczenia w zajęciach edukacyjnych, zarówno przedmiotów ogólnokształcących jak i zawodowych. Mogą oni nie tylko dowiedzieć się jak wygląda praktyczna nauka zawodu na danym kierunku kształcenia, ale też praktycznie przekonać się o własnych umiejętnościach czy preferencjach zawodowych.
Konkurs „Wiem, co jem” ma na celu:
 Rozwijanie zainteresowań zawodowych wśród uczniów kierunkami gastronomicznymi
 Promowanie uczniów najbardziej utalentowanych.
 Integracja młodzieży.
 Zaangażowanie uczniów w życie zawodowe.
Dzięki pracy mojej i nauczyciela podstaw przedsiębiorczości udział w tym Ogólnopolskim Konkursie przyniósł naszej placówce „Srebrny Certyfikat” – II nagrodę w kategorii „Szkoła Innowacyjna”.

Efekty

Dla ucznia:
Zachęcanie uczniów do udziału w konkursach i różnego typu imprezach szkolnych jest jedną z form zwiększania ich aktywności i atrakcyjną metodą nauczania. Dzięki konkursom młodzież ma okazję zaprezentować swoje talenty, doskonali umiejętności recytatorskie, zawodowe lub komputerowe, integruje się ze środowiskiem pozaszkolnym, uczy się współdziałania w grupie, samodyscypliny i obowiązkowości. Rozwija umiejętności właściwej reakcji na sukces i porażkę.

Dla nauczyciela:
Organizacja konkursów stwarza możliwości doskonalenia umiejętności organizacyjnych, pracy w zespole oraz współpracy ze środowiskiem lokalnym, daje poczucie satysfakcji z odniesionych przez wychowanków sukcesów.

Dla szkoły:
Dzięki różnego rodzaju konkursom zwiększa się efektywność nauczania, szkoła jest postrzegana jako placówka rozwijająca zainteresowania i uzdolnienia uczniów oraz popularyzująca możliwości dzieci i młodzieży niepełnosprawnej.



















4. Realizacja programu zewnętrznego „Bezpieczna szkoła – bezpieczny uczeń”.

W roku szkolnym 2011/2012 nasza szkoła przystąpiła do programu „Bezpieczna szkoła – bezpieczny uczeń” zorganizowanego przez organizację pożytku publicznego Fundację Państwo Obywatelskie oraz Komitet Honorowy.
Celem konkursu było popularyzowanie wśród uczniów w całej Polsce podstawowych zasad funkcjonowania państwa prawnego i społeczeństwa obywatelskiego, w tym norm współżycia, poszanowania praw jednostki w tym ucznia-obywatela, przeciwdziałania patologiom, tolerancji wobec ludzi o odmiennej kulturze, rasie, obyczajach, solidaryzmu społecznego. Równocześnie konkurs miał służyć podniesieniu poziomu bezpieczeństwa szkół i uczniów.
Jednym z zadań program „Bezpieczna szkoła – bezpieczny uczeń” było przeprowadzenie szkolnego konkursu na temat: „Co powinno się zmienić w twojej szkole, rodzinie, otoczeniu by poprawić relacje między ludźmi (nauczyciel-uczeń, dziecko-rodzina, koledzy w miejscu zamieszkania, osiedlu, miejscowości)?”
Z uwagi na specyfikę szkoły, uczennice i uczniowie nie byli w stanie zredagować prac pisemnych z własnymi propozycjami na poprawienie wyżej wymienionych relacji, dlatego wspólnie z nauczycielką języka polskiego oraz psychologiem szkolnym opracowałyśmy ankiety. Uczniowie mieli możliwość zaznaczenia wybranych przez siebie propozycji odpowiedzi w trzech różnych zakresach pytań: w relacji uczeń-nauczyciel i bezpieczeństwa uczennic i uczniów w szkole, w relacji dziecko-rodzina i poczucia bezpieczeństwa w rodzinie oraz w relacji międzyludzkich i bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania. Po zebraniu ankiet dokonałyśmy obliczeń w postaci procentowej wszystkich odpowiedzi. Wyniki przedstawiały się następująco.
Z analizy ankiety dotyczącej relacji uczeń-nauczyciel i bezpieczeństwa uczennic i uczniów w szkole wynikało, że 38% uczniów nigdy nie doświadczyło przemocy, 46% nigdy nie było świadkiem przemocy, zaś 71% nigdy nie było sprawcami przemocy na terenie szkoły. Najczęstszymi formami przemocy na terenie szkoły były, według ankiet, wyzwiska i obrażanie słowami lub gestami (53%) oraz wyśmiewanie (30%) i popychanie czy szturchanie (19%). Do aktów wyżej wymienionych rodzajów przemocy dochodziło najczęściej na korytarzach szkolnych (7%), przed budynkiem szkoły (3%) i w toaletach (2%). Ankiety pokazały, że uczniowie bez obaw zgłaszają problem przemocy wychowawcom (58%), innym nauczycielom (16%), rodzicom (23%), dyrektorowi szkoły (9%) oraz pedagogowi i psychologowi (5%). Jeden ankietowany odpowiedział, iż nie zgłosił nikomu o problemie przemocy, gdyż wolał to „wyjaśnić na własną rękę”. Nauczyciele pełniący dyżur na przerwach, na których dochodziło do aktów przemocy, według ankietowanych, wyciągali konsekwencje zgodnie ze Statutem Szkoły (61%), upominali sprawców (30%), nie reagowali (5%). 69% wychowanków zwraca się o pomoc do wychowawców, 23% do pedagoga szkolnego, innego nauczyciela (11%) oraz psychologa szkolnego (3%). 1% ankietowanych uważa, że nie ma w szkole osoby, do której można zgłosić swój problem.
95% ankietowanych nigdy nie spotkało się w szkole z używaniem i dystrybucją narkotyków na terenie szkoły, zaś 5% spotkała się z tym problemem rzadko. 92% nigdy nie zetknęło się z zażywaniem i dystrybucją alkoholu w szkole, 5% rzadko, zaś 3% czasami.
79% uczniów czuje się w szkole zawsze bezpiecznie, 18% czasami, a 3% nigdy lub prawie nigdy.
W oparciu o wyniki ankiet doszłyśmy do wniosku, że należy:
 Monitorować dziedziniec szkoły przed zajęciami i po skończonych lekcjach,
 Zwiększyć ilość zajęć integrujących zespoły klasowe i społeczność uczniowską (wychowawcy, psycholodzy, pedagog),
 Zwiększyć ilość zajęć integrujących zespół klasowy z wychowawcą (wycieczki, wyjścia, uroczystości klasowe, gry i zabawy),
 Wprowadzić na zajęcia wychowawcze tematykę związaną z: mniejszościami narodowościowymi, etnicznymi, religijnymi, homoseksualnymi); uczenie szacunku dla „inności”.
 Wprowadzić obowiązkowe zajęcia wychowawcze dotyczące rodzajów przemocy (zwłaszcza werbalnej) i ukazujących jej skutki,
 Kształtować na wyżej wymienionych zajęciach umiejętności rozwiązywania konfliktów w sposób nieagresywny.
 Pedagogizować rodziców w zakresie: „Agresja słowna – przyczyny, skutki, sposoby radzenia sobie z nią”,
 Częściej wyciągać konsekwencje zgodnie ze Statutem Szkoły za akty agresji werbalnej (w miejsce samego upominania).
Analiza ankiety dotyczącej relacji dziecko-rodzina i poczucia bezpieczeństwa w rodzinie wskazała, że 76% rodziców tłumaczy dzieciom na czym polega niewłaściwe zachowanie oraz jego konsekwencje, 38% krzyczy, zaś 6% bije. W przypadku 67% ankietowanych rodzice stosują kary i są to przeważnie zakazy (88%) i kary fizyczne (12%). Uczniowie najczęściej karani są przez matki samotnie je wychowujące (69%), rzadziej przez ojców (24%), sporadycznie również przez rodzeństwo (5%) i dziadków (2%).
97% ankietowanych ma czas na naukę, 73% znajduje również czas na zabawę i odpoczynek (83%). 13% nie ma czasu na naukę, gdyż musi wykonywać obowiązki domowe, często wyręczając rodziców (ze względu na problem alkoholowy lub pracę zarobkową opiekunów). Część z tych uczniów nie czuje się bezpiecznie w swojej rodzinie z powodu alkoholizmu, złych relacji z członkami rodziny oraz chciałoby uciec z domu. Większość jednak czuje się kochana przez rodzinę, a największe poczucie bezpieczeństwa dają im matki.
Uczniowie wybierali, z podanych w ankiecie propozycji, rozwiązania mające wpłynąć na poprawę relacji „dziecko-rodzina”:
 Pedagogizacja rodziców w zakresie metod wychowywania i radzenia sobie z dzieckiem trudnym;
 Pedagogizacja rodziców w zakresie agresji fizycznej, potrzeb i oczekiwań nastoletnich dzieci oraz skutków zaniedbania (wyjaśnienie pojęcia zaniedbania, rodzaje zaniedbań);
 Włączenie rodziców w organizację imprez szkolnych i klasowych, co pozwoli na lepsze poznanie potrzeb dzieci.
Wyniki ankiet dotyczących relacji międzyludzkich i bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania wykazują, że najmniej bezpiecznymi miejscami są parki, skwery (74%), przystanki komunikacji miejskiej (42%) oraz małe lokalne ulice (21%) oraz sklepy, w których sprzedaje się alkohol (18%).
Ze zjawisk, które stanowią problem najczęściej wymieniane są: bójki i pobicia (77%), włamania do mieszkań, piwnic, strychów, altanek i garaży (65%), pijane osoby w miejscu publicznym (62%), zaczepianie przez grupy agresywnej młodzieży gromadzącej się (na ławkach, klatkach schodowych, innych miejscach publicznych) (38%) oraz hałaśliwi, niekulturalnie zachowujący się sąsiedzi (27%). Najmniej bezpieczną porą doby według uczniów jest noc oraz wczesny wieczór (po zmroku – 50%), jak również godziny poranne (29%). Według ankietowanych na poprawę relacji międzyludzkich i zwiększenie poczucia bezpieczeństwa w okolicy może wpłynąć:
 Wprowadzenie na zajęcia wychowawcze tematyki dotyczącej kultury osobistej w kontaktach z sąsiadami i osobami starszymi, uczenie reagowania na potrzeby innych, eliminowanie niewrażliwości;
 Zwiększenie liczby patroli policyjnych/straży miejskiej (81%);
 Poprawa stanu oświetlenia (40%);
 Rozbudowa systemu monitoringu w miejscach zagrożonych przestępczością (38%);
 Zagospodarowanie czasu wolnego dzieci i młodzieży (19%).
Wdrożone wnioski dały nam tytuł „Bezpiecznej Szkoły” oraz członkostwo w Ogólnopolskim Klubie Bezpiecznych Szkół.

Efekty

Dla ucznia:
Uczniowie mieli wkład w poprawę bezpieczeństwa w szkole, wpłynęli na polepszenie współpracy między szkołą a rodzicami. Ich starania zostały docenione przez jury konkursu, a to spowodowało wzrost ich samooceny, zadowolenie i satysfakcję z odniesionego sukcesu w ogólnopolskim programie.
Dla nauczyciela:
Realizacja zadania przyniosła mi wiele satysfakcji. Było bardzo dużo pracy, ale trud się opłacił, udało nam się zrobić bardzo wiele. Realizacja zadań „Szkoły z klasą” wzbogaciła mnie w nowe doświadczenia, a tym samym wniosła w mój warsztat pracy sprawdzone dyrektywy skutecznego postępowania.

Dla szkoły:
Dzięki udziałowi w programie szkoła zwiększyła efektywność w zakresie bezpieczeństwa wychowanków, zacieśniła współpracę z rodzicami, a ponadto uzyskała wysoką ocenę za zrealizowane w programie zadania – tytuł „Bezpiecznej szkoły”, co korzystnie wpływa na jej wizerunek w środowisku lokalnym.















5. Udział w projekcie unijnym „Zawodowo Plus - wzmocnienie kształcenia zawodowego szansą na samodzielność niepełnosprawnych w dorosłym życiu”.

W roku szkolnym 2011/2012 po pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę Pedagogiczną, Samorząd Uczniowski i Radę Rodziców nasza szkoła przystąpiła do realizacji zadań programu „Zawodowo Plus – wzmocnienie kształcenia zawodowego szansą na samodzielność niepełnosprawnych w dorosłym życiu”. Projekt, do którego przystąpili wszyscy wychowankowie naszej szkoły (234 uczniów), realizowany był przez 2 lata. Ja podjęłam współpracę z Towarzystwem Inicjatyw Europejskich w następnym roku szkolnym, a więc 2012/2013 i w zakresie obowiązków miałam prowadzenie zajęć z doradztwa zawodowego w dni wolne od zajęć dydaktycznych.
Celem zajęć z doradztwa zawodowego było wspieranie uczniów
w określeniu zainteresowań, uzdolnień oraz cech istotnych przy podejmowaniu decyzji zawodowych, zwiększanie szans absolwentów na rynku pracy, wspieranie uczniów w określaniu możliwości zawodowych mających ograniczenia psychofizyczne i wskazanie im odpowiedniego rodzaju zatrudnienia, podniesienie konkurencyjności niepełnosprawnych absolwentów na otwartym lub wspieranym rynku pracy, przygotowanie ich do ubiegania się o pracę w zakładach pracy chronionej lub spółdzielniach socjalnych, przygotowanie uczniów do radzenia sobie w trudnych sytuacjach takich jak: bezrobocie, problemy zdrowotne, kształtowanie postaw przedsiębiorczych pomocnych w rozpoczęciu własnej działalności gospodarczej, zapoznanie z procedurami uruchamiania działalności gospodarczej będącej drogą do samozatrudnienia.
W trakcie trwania zajęć w miesiącach wrześniu, październiku i listopadzie zapoznałam uczniów z przeciwwskazaniami do wykonywania poszczególnych zawodów, omówiłam zasady budowania sieci kontaktów w poszukiwaniu pracy, a także analizowania ogłoszeń o pracę i przygotowywania dokumentów aplikacyjnych do poszczególnych ogłoszeń o pracę. Przeprowadziłam zajęcia dotyczące podstawowych pojęć związanych z orientacją zawodową, światem zawodów, dokonałam charakterystyki tych zawodów, określiłam predyspozycje potrzebne do wykonywania danego zawodu. Podczas zajęć uczniowie poznawali swoje zainteresowania, analizowali swoje mocne i słabe strony, poznali znaczenie cech osobowości przy wyborze zawodu, określili swoje aspiracje, dążenia i ambicje, charakteryzowali swój warsztat pracy.
W grudniu, styczniu i lutym prowadziłam zajęcia aktywizujące, przygotowujące uczniów do świadomego planowania kariery i podjęcia roli zawodowej. W trakcie tych zajęć uczniowie poznali pojęcie mobilności zawodowej, sposoby radzenia sobie ze stresem, charakteryzowali zjawisko wypalenia zawodowego, oceniali rolę aktywności zawodowej w życiu człowieka niepełnosprawnego, poznali zawody wymierające oraz charakteryzowali zawody przyszłości. Wspólnie ze mną analizowali rynek pracy i zmiany na nim zachodzące. Zapoznali się z zasadami tworzenia CV i skonstruowali własne, omawiali błędy pojawiające się w CV.
W kolejnych miesiącach uczniowie poznawali zasady pisania listów motywacyjnych, omawiali błędy popełnione podczas ich pisania, zapoznali się ze sposobami radzenia sobie ze stresem przed rozmową kwalifikacyjną, a także przygotowywali się do rozmowy kwalifikacyjnej. Na wniosek uczniów zdecydowałam się również na przeprowadzenie zajęć symulacyjnych dotyczących rozmowy kwalifikacyjnej. W trakcie trwania projektu uczestnicy zapoznali się również z prawami przysługującymi pracownikom niepełnosprawnym, oraz przywilejami pracodawców związanymi z zatrudnianiem niepełnosprawnych pracowników.
Mimo iż program projektu opływał w wiedzę, to jednak niekonwencjonalny sposób prowadzenia zajęć wpłynął korzystnie na proces uczenia się naszych wychowanków, rozbudził ich ciekawość. Na każde spotkanie starałam się zorganizować poczęstunek, a zajęcia prowadziłam z wykorzystaniem metod aktywizujących.



Efekty

Dla ucznia:
Praca w projekcie poszerzyła wiedzę uczniów i ich umiejętności zawodowe. Wychowankowie mieli okazję przećwiczyć trudne dla nich zagadnienia, takie jak: rozmowa kwalifikacyjna, konstruowanie dokumentów aplikacyjnych, tworzenie biznesplanu, pokonywanie stresu przed rozmową kwalifikacyjną, itp. Z większości przeprowadzonych przeze mnie zajęć otrzymywali pomoce dydaktyczne: wzory CV, listów motywacyjnych, listy pytań na rozmowie kwalifikacyjnej, listy z mocnymi i słabymi cechami osobowości, itp.

Dla nauczyciela:
Praca w projekcie dała mi możliwość poszerzenia wiedzy na temat doradztwa zawodowego. Z uwagi na fakt, iż nie jest to dziedzina, którą zajmuję się na co dzień to musiałam się gruntownie przygotowywać do każdych zajęć. Mimo to uważam ten okres czasu za niezwykle owocny w doświadczenia z uczniami, którzy, jak się okazało mieli bardzo dużo pomysłów, które staraliśmy się wykorzystać z pożytkiem dla nich, dla mnie i szkoły.

Dla szkoły:
Zaangażowanie placówki w realizację projektów unijnych podnosi jakość jej pracy, poszerza ofertę edukacyjną, promuje ją i kształcenie zawodowe oraz buduje pozytywny wizerunek szkoły w środowisku uczniów, ich rodziców oraz innych instytucji.






6. Tworzenie kolejnych wydań miesięcznika szkolnego „Echo szkoły”.

W roku 2006, kiedy to podjęłam pracę w Zespole Szkół Zawodowych nr 2, rozpoczęłam współpracą z nauczycielkami informatyki i języka polskiego nad tworzeniem szkolnego miesięcznika „Echo szkoły”. Gazetka jest opracowywana przy wykorzystaniu programu Microsoft Publisher i Corel Draw oraz narzędzia systemu Microsoft – Picture Manager. Miesięcznik zawiera artykuły redagowane w większości przez uczniów, wzbogacane zdjęciami i grafiką komputerową. Można znaleźć w nim artykuły dotyczące ważnych wydarzeń szkolnych oraz pozaszkolnych, w których brali udział nasi uczniowie. Poza tym gazetka informuje o tym, co ważnego będzie się działo, jakie akcje podejmuje szkoła oraz jakie wyniki osiąga. Każdego roku szata graficzna jest zmieniana, dzięki czemu jej wygląd nie traci na atrakcyjności. Poza tym, mimo stałego grona redaktorów, każdy uczeń może spróbować swoich sił na „polu dziennikarskim”, jeśli chce uzyskać dodatkową ocenę z języka polskiego lub zachowania.

Efekty

Dla ucznia:
Redaktorzy gazetki angażują się w życie szkoły, gromadzą informacje, przetwarzają je, doskonalą swoje umiejętności graficzne i komputerowe oraz zwiększają kompetencje językowe.

Dla nauczyciela:
Prace nad kolejnymi wydaniami gazetki szkolnej dają mi dużo satysfakcji. Mogę wzbogacać swoje umiejętności podczas zamieszczania materiałów na szpalcie, obróbki zdjęć czy redagowania artykułów.

Dla szkoły:
„Echo szkoły” zapewnia placówce promocję, gdyż jej poszczególne numery rozdawane są gościom podczas Dni Otwartych, Dni z gimnazjalistą oraz na akademii z okazji Przyrzeczenia uczniów klas pierwszych, dzięki czemu trafiają do środowiska lokalnego, które dowiaduje się o wszystkich akcjach i działaniach podejmowanych przez szkołę, dzięki czemu jest ona postrzegana jako placówka, która rozwija uzdolnienia i zainteresowania swoich wychowanków.

Wyświetleń: 3169