Katalog

Małgorzata Gliwa, 2014-06-09
Piotrków Trybunalski

Religia, Konspekty

Konspekt i materiały pomocnicze: Jezus Chrystus postacią historyczną

- n +

KONSPEKT KATECHEZY DLA KLASY I GIMNAZJUM
przeprowadzonej przez katechetkę: Małgorzatę Gliwa,
dnia: 14.03.2014
w klasie 1B Gimnazjum w Sulejowie

Temat: Jezus Chrystus postacią historyczną

Cele:
- Zapoznanie uczniów z rachubą czasu w różnych religiach.
- Wskazanie uczniom pozachrześcijańskich i chrześcijańskich źródeł potwierdzających
historyczność osoby Jezusa..
- Zapoznanie uczniów z chronologią podstawowych faktów z życia i działalności Jezusa..

Przewidywane osiągnięcia katechizowanego:
 potrafi wyjaśnić różnice rachuby czasu w różnych religiach;
 umie wskazać pozachrześcijańskie źródła potwierdzające, że Jezus Chrystus jest postacią historyczną;
 wskazuje chrześcijańskie źródła potwierdzające historyczność osoby Jezusa;
 wymienia chronologicznie istotne fakty z życia Jezusa;

Formy pracy:
 indywidualna;
 zespołowa;
 zbiorowa.
Metody:
 rozmowa kierowana, dyskusja, wykład;
 praca indywidualna z tekstem - analiza, z obrazem - "burza mózgów";
 rozwiązywanie zadań: diagram, krzyżówka, artykuł wskazujący historyczne fakty potwierdzające istnienie Jezusa..
Pomoce:
Podręcznik "Spotkanie ze Słowem" dla kl. I Gimnazjum, zeszyt ucznia, teksty źródłowe, kartki z krzyżówką i z diagramem.

Czas trwania: 90 minut
Przebieg katechezy:
1. Czynności wstępne
- przywitanie zaproszonych gości,
- modlitwa,
- sprawdzenie listy obecności,
- przypomnienie wiadomości z poprzednich lekcji.

2. Wprowadzenie
- wskazanie uczniom w podręczniku (str.68-69) fotografii różnych dawnych dokumentów;
- postawienie pytania, o nazwy takich dokumentów, ich wykorzystanie oraz o treści jakie mogą zawierać - rozmowa kierowana, dyskusja;
- wyjaśnienie uczniom, że z podobnych źródeł historycznych czerpiemy wiedzę o Jezusie z Nazaretu.

3. Rozwinięcie tematu
Praca indywidualna – każdy uczeń korzystając z podręcznika i tekstów dodatkowych wykonuje drugą część ćwiczenia 1 z kart pracy. Kilku pierwszych wskazanych uczniów odczytuje efekty pracy. Następnie uczniowie wypełniają krzyżówkę i podają rozwiązanie.
Nauczyciel zadaje pytanie: czy znacie chrześcijańskie świadectwa potwierdzające istnienie Jezusa? Jakie? Uczniowie udzielają odpowiedzi.
Na podstawie informacji z podręcznika i otrzymanych tekstów źródłowych, uczniowie wypełniają pierwszą część diagramu. Wskazani uczniowie przedstawiają efekty swojej pracy.

4. Utrwalenie i podsumowanie
Omawiane treści, to fakty historyczne na temat istnienia Jezusa z Nazaretu. Dzielimy klasę na pary i prosimy o napisanie artykułu p.t. "Jezus Chrystus postacią historyczną". Uczniowie prezentują swoje prace.

5. Ocena zaangażowania i pracy poszczególnych uczniów.

6. Modlitwa - "Akt wiary"


Źródła Żydowskie:

1. Babiloński „Talmud” - zbiór tradycji żydowskich:70-200 rok n.e. (zapis praw i instrukcji żydowskich) przytacza w kilku miejscach w swoim zapisie imię Jezusa: - „Yeshu” – „Yeshu ha Notzri”. Jedno z tamtejszych odniesień w sposób szczególny przedstawia sąd nad Jezusem i Jego egzekucję oraz jego uczniów.

Zapis ten wspomina, że:„W dzień Paschy powiesili Yeshu ...” (odniesienie do ukrzyżowania w tamtym czasie. Wspomina również o tym, że: „Jezus miał zostać zgładzony za to, że uprawiał czary i zwodził Izrael do apostazji...” „W wigilię Paschy został zabity Jezus. Herod ogłosił: On zostanie wyprowadzony za mur na ukamienowanie, ponieważ zajmował się magią i zwiódł Izraela, czyniąc go apostatą. Jeżeli ktoś coś ma na obronę, niech wystąpi. Ponieważ nikt nic nie powiedział na jego obronę, dlatego zabito w wigilię Paschy” (w tekście tym rodzaj kary jest pomyłką, kamienowanie bowiem było karą stosowaną u Żydów). W innym miejscu wspomina o postawieniu przed sądem 5 innych uczniów Jezusa.

2. W źródłach faryzejskich znajdujemy faktyczne informacje dotyczące postaci Jezusa, które zapisywane były już w czasach bliskich Jezusowi, a mianowicie: „Jezus czyli Nozri (Nazarejczyk), syn Marii i ojca o niewiadomym imieniu, nauczywszy się magii w Egipcie- zwodził ludzi i został skazany na śmierć”. Tym samym, ewidentnie widzimy tu już na samym początku, poza chrześcijańskie (żydowskie) potwierdzenie dotyczące istnienia Jezusa Chrystusa, Jego działalność, nauczanie religijne i ukrzyżowanie oraz to, że miał on uczniów.

W tymże rabinicznym zapisie możemy dostrzec ewidentne potwierdzenie historyczności Jezusa z Nazaretu, jak również potwierdzenie odnoszące się do Jego nauk i do jego ukrzyżowania w dzień Paschy oraz Jego uczniów. Nawet jego ponad naturalne działania „cuda” nie zostały zdyskwalifikowane, lecz odniesiono się tu, iż czynił je za przyczyną demonicznych mocy. W świetle wskazanego tam zapisu mówiącego, że wyroku na Jezusie dokonano w dzień Paschy, (co według prawa żydowskiego nie było dozwolone i było poważnym przekroczeniem prawa), całość nabiera jeszcze większej wiarygodności.

Józef Flawiusz - największy historyk żydowski, autor „Dawnych dziejów Izra¬ela”, urodzony w roku 37 po Chrystusie. Był kapłanem jerozolimskim. Po zburze¬niu Jerozolimy przez Tytusa w r. 70, czego był świadkiem, służył wiernie cesa¬rzom rzymskim jako nadworny pisarz dynastii Flawiuszów. W dziele pod tytułem „Starożytności żydowskie”, które powstało około r. 93-94 po Chrystusie, przed¬stawia historię narodu żydowskiego od Mojżesza do Nerona (część I, księgi I-XI) do wybuchu powstania przeciw Rzymowi, które miało miejsce w roku 66. Po nim powstała jeszcze historia powszechna (część II). W tej ostatniej części (księga XVIII,3,3) znajduje się fragment, który zgodnie z opinią wielu badaczy, choć bez potwierdzonych dowodów, został przepracowany i zintegrowany (w nawiasach) przez późniejszych autorów chrześcijańskich. Flawiusz wymienia w niej wiele postaci żydowskich i rzymskich znanych z pism Nowego Testamentu, jak i z hi¬storii powszechnej - między innymi dwukrotnie wspomina o Jezusie Chrystusie. „W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry (jeżeli w ogóle można go nazwać człowiekiem). Czynił bowiem rzeczy niezwykłe (był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę). Poszło za nim wielu Żydów, jako też pogan. (On to był Chrystusem). A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych u nas mężów Piłat zasądził go na śmierć krzyżową, jego dawni wyznawcy nie przestali go miło¬wać (albowiem trzeciego dnia ukazał im się znów żywy, jak to o nim oraz wiele innych zdumiewających rzeczy przepowiadali boscy prorocy). I odtąd aż po dzień dzisiejszy istnieje społeczność chrześcijan, którzy od niego otrzymali tę nazwę” (Flaw. Ant. 18.33).


Źródła Wczesnochrześcijańskie:

Do pisarzy starochrześcijańskich, tzw. ojców Kościoła, przemożnie potwierdzających tak historyczność Jezusa, jak i działalność Chrześcijan, można przede wszystkim zaliczyć następujące postacie:

A.) Klemens I

„Św. Klemens I lub Klemens Rzymski (zm. około roku 100), przełożony gminy rzymskiej, papież w latach 88 - 97, święty, zwany Apostołem pokoju. Zaliczony do ojców Kościoła. Najstarszy znany z imienia pisarz starochrześcijański. Pozostał po nim List do Koryntian *(nie mylić z Pawłowym listem). Dokument włączono przez jakiś czas do kanonu Nowego Testamentu. Długo był czytany w kościołach. Wspomina o tym Euzebiusz z Cezarei w swojej Historii Kościelnej.”

B.) Ignacy Antiocheński

„Ignacy Antiocheński, zwany Teoforem (scs. Bogonosiec - "noszący Boga") (ur. ok. 30 n.e., zm. ok. 107 n.e. w Rzymie), święty, jeden z pierwszych Ojców Kościoła. Zaliczany do pisarzy starochrześcijańskich.”
„Niewiele wiadomo o jego młodości. Według legendy, Ignacy miał być tym dzieckiem, które Jezus postawił przed swoimi uczniami i rzekł: "Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego." (Mt 18,1-4).

Ignacy pełnił jako trzeci z kolei (po św. Piotrze Apostole i św. Ewodiuszu) funkcję
biskupa Antiochii, prawdopodobnie w latach 70-107. Około roku 107 podczas panowania cesarza Trajana jako głowa chrześcijan syryjskich 80-letni Ignacy został skazany na śmierć przez namiestnika Syrii. Wysłano go do Rzymu, aby tam rzucić na pożarcie dzikim zwierzętom na igrzyskach. Podczas tej podróży zatrzymano się w Smyrnie, gdzie powitał go z
liczną delegacją. Tam, czekając na okręt Ignacy napisał cztery listy do gmin chrześcijańskich: w Efezie, Magnezji, w Trallach i w Rzymie. Podczas kolejnej przerwy w podróży, w Troadzie, Ignacy napisał listy do Filadelfii, Smyrny i do św. Polikarpa.

Listy przekazują informację o jego życiu i stanowią świadectwo wiary pierwotnego kościoła. Dla chrześcijan Ignacy był przykładem radykalnego naśladowcy cierpień Chrystusa. [Szczególnie list do chrześcijan w Rzymie daje dobitne świadectwo, że nie obawiał się on cierpienia i męczeństwa jak i sam Chrystus. Ignacy godził się żyć i cierpieć aż do poniesienia najboleśniejszych konsekwencji swojej wiary w imię Chrystusa].

C.) Justyn Męczennik

„Święty Justyn, łac. Justinus philosophus, znany również jako Justyn Męczennik lub Justyn Wielki, ur. we Flawii Neapolis w Palestynie ok. 100 n.e., religię chrześcijańską przyjął ok. 130 n.e., zmarł (ścięty mieczem) w Rzymie ok. 165 r. (między 163 a 167).
Filozof i apologeta tworzący w języku greckim. Wyznawał poglądy millenarystyczne. Zaliczony został do najstarszych pisarzy starochrześcijańskich. Święty katolicki i
prawosławny.

Najwięcej informacji na temat Świętego Justyna pochodzi z jego własnych pism. On też jako miejsce swojego pochodzenia podaje Flavia Neapolis (dawne Sychem, współczesne Nablus) w Palestynie. Miasto to zostało założone przez Wespazjana w 72 powstania żydowskiego. Nazywa siebie Samarytaninem, ale prawdopodobnie pochodził z Greckiej, bądź Rzymskiej rodziny. W każdym razie pochodził z rodziny pogańskiej. Zakłada się, że pochodził z zamożniejszej rodziny, co umożliwiło mu studiowanie filozofii. Podczas studiów zetknął się pierwszy raz z chrześcijaństwem, które po pewnym czasie sam przyjął. Swoje nawrócenie opisuje w dziele: Dialog z Żydem Tryfonem, który to lokalizuje w Efezie, gdzie prawdopodobnie nastąpiło jego nawrócenie. Przemierzając następnie liczne kraje osiada w Rzymie, gdzie rozpoczyna pracę nauczyciela w założonej przez siebie bezpłatnej szkole.”

D.) Papiasz

„Papiasz - (Παπίας) biskup Hierapolis w Azji Mniejszej, teolog, jeden z Ojców Apostolskich,
żyjący prawdopodobnie w latach 60-135, święty. Autor Kyriakon logion exegesis (Κυριακῶν Λογίων Ἐξηγήσις) - pięciu ksiąg poświęconych interpretacji logiów Pana powstałych około roku 130 n.e., a które to księgi przetrwały jedynie we fragmentach, w dziełach św. Ireneusza z Lyonu oraz Euzebiusza z Cezarei. Istnieją podstawy do przypuszczeń, iż Papiasz poniósł męczeńską śmierć wraz ze św. Polikarpem ze Smyrny. Data jego śmierci byłaby wówczas późniejsza tzn. ok 155.

Ireneusz nazywa Papiasza uczniem Jana i "słuchaczem Apostołów", a ponadto "towarzyszem Polikarpa". Jego Hierapolis, to dzisiejsze Pamukkale w Turcji, miejscowość leżąca niedaleko Kolosów (zob. List do Kolosan) oraz Laodycei. Dzieło Papiasza św. Ireneusz cytuje w Adversus haereses, zajmując wobec niego pozycję neutralną.”


E.) Kwadrat Apologeta

Kwadrat Apologeta (I/II wiek) – święty chrześcijański. Żył w czasach apostolskich, był
uczniem Apostołów (auditor apostolorum). Gdy do Azji Mniejszej, w której mieszkał Kwadrat, przybył cesarz Hadrian, otrzymał od świętego Apologię – książkę, w której bronił wyznawanej przez siebie wiary (stąd przydomek).

F.) Polikarp ze Smyrny

Polikarp ze Smyrny (ur. ok. 69-82, zm. 22 lutego156 r.) – biskup Smyrny (obecnie Izmir w Turcji), święty katolicki i prawosławny (jako męczennik;, zaliczony do Ojców Apostolskich.
Według tradycji znał osobiście kilku Apostołów i miał być ukochanym uczniem apostoła Jana Teologa (Ewangelisty). Przez niego został też mianowany biskupem Smyrny”

„Po męczeńskiej śmierci św. Polikarpa, w Smyrnie sporządzono obszerny opis jego męczeństwa dla wspólnot w Pizydii. Zachował się pełny tekst tego listu. Jest to pierwszy autentyczny opis od czasów św. arcydiakona Stefana. Tak o świętym pisano w Martyrologium rzymskim:

"Dnia 26 stycznia, w Smyrnie dzień śmierci św. Polikarpa. Był on uczniem św. Jana Apostoła i przez niego wyświęcony na Biskupa tego miasta. Był także zwierzchnikiem całej prowincji kościelnej Małej Azji. Za czasów Marka Antoniusza i Lucjusza Aureliusza Kommodusa, był na rozkaz prokonsula wrzucony do ognia, gdy w amfiteatrze cały naród żądał jego śmierci. Ponieważ jednak płomienie mu nie zaszkodziły, więc go ścięto mieczem. Razem z nim tę samą śmierć męczeńską poniosło dwunastu mieszkańców Filadelfii.”

G.) Ireneusz z Lyonu

„Ireneusz z Lyonu (łac. Irenaeus, gr. Eirenaios), (ur. ok. 140, w Azji Mniejszej – zm. ok. 202) – święty Kościoła katolickiego; najwybitniejszy teolog II wieku, apologeta, pisarz chrześcijański, pisał po grecku. Wychował się w Smyrnie (obecnie Izmir). Był uczniem św. Polikarpa, jednego z Ojców Apostolskich. Około 178 roku, za czasów panowania cesarza Marka Aureliusza, już jako biskup Vienny, został po śmierci bpa Potyna najpierw Administratorem, następnie biskupem Lyonu (łac. Lugdunum).”

Według przekazów Ireneusz również zginął śmiercią męczeńską w okresie trwających prześladowań Septymiusza Sewera. Ireneusz z Lyonu

H.) Cyprian z Kartaginy

„Święty Cyprian (zm. 14 września 258 r.), biskup Kartaginy i męczennik za wiarę, pisarz apologeta chrześcijaństwa.”

„Nawrócenie i działalność: Był nauczycielem retoryki, pod wpływem kapłana Cecyliusza, przyjął wiarę katolicką i rozdał ubogim wszystko co posiadał. Przyjął chrzest w 245 roku i
wkrótce potem święcenia kapłańskie. Godność biskupa otrzymał w 248 r..”
„Śmierć męczeńska: 30 sierpnia został przesłuchany przed prokonsulem Aspazjuszem Paternusem, który skazał go na wygnanie do Curubis. Rok później został przesłuchany przed nowym prokonsulem Galeriuszem Maksymem. Przesłuchanie zakończyło się skazaniem Cypriana na śmierć przez ścięcie mieczem za niezłożenie ofiary bogom rzymskim. Wyrok wykonano 14 września 258 r. na Villa Sexti, niedaleko Kartaginy.”

* Wszyscy wskazani tu Ojcowie Kościoła i inni podobni zaświadczają o Jezusie, często nawet swoim życiem!



Podstawowe Dowody na Boskość Jezusa:

Proroctwa o Jezusie

Już na wiele setek lat przed narodzinami Jezusa Chrystusa wielu Proroków w szczegółach przepowiedziało czas, miejsce i okoliczności Jego narodzin, jak również dokonywane przez niego cuda, Jego misję, ukrzyżowanie, zdradę przez ucznia i Jego Zmartwychwstanie. Wszyscy ci Prorocy żyli w różnym okresie historycznym i zupełnie niezależnie od siebie, pozostawiając po sobie ich spisane proroctwa. Byli to tacy prorocy jak: Jeremiasz, Michaesz, Psalmista, Zachariasz, Izajasz oraz inni. Ich proroctwa zostały zapisane również z należytą dokładnością w pismach Świętej Księgi tj. w Starym Testamencie już setki lat przed narodzinami Jezusa.W roku 1947 w grotach Qumran nad Morzem Martwym przypadkowi pasterze dokonali przełomowego odkrycia. Odnaleźli oni tam zapakowane w starych dzbanach prawie wszystkie, stare rękopisy Starego Testamentu (972 teksty), które były pozostałością po wspólnocie religijnej Esseńczyków z okresu ok. 1 wieku p.n.e. (z przed narodzin Chrystusa).

Autentyczność Manuskryptów z Qumran tzw. („Dead Sea Scrolls”) co do pozostałości po tej religijnej wspólnocie żyjącej, jak ustalone, w pobliżu tychże grot w okolicy Morza Martwego już w roku 125 p.n.e., potwierdzona jest dzisiaj przez prawie wszystkich uznanych i liczących się badaczy w tym zakresie, jako ostateczna. Te obszerne potwierdzenia i opinie badaczy, bazują na konkretnych utwierdzeniach historycznych, paleograficznych oraz lingwistycznych, jak również badaniach węglem C-14 i innych. Manuskrypty z Qumran stanowią bodajże najcenniejsze odkrycie religijne ostatnich czasów, gdyż zawierają w sobie zapisy oraz kopie powstałe na przestrzeni od 3 wieku p.n.e. (tj. przed narodzeniem Chrystusa) aż do okresu 68 n.e. czyli okresu zrujnowania osady Esseńskiej przez legiony rzymskie. A ponieważ zawierają one w sobie wszystkie księgi zapisu Starego Testamentu (poza księgą Estery) oraz psalmy proroków czy też np. księgę proroka Izajasza, itp. sięgające wiekiem do III wieku przed narodzinami Chrystusa, to tym samym wtórnie i niezaprzeczalnie potwierdzają one całkowitą zgodność i autentyczność zapisu Staro-Testamentalnego aż do czasów obecnych. Wszystkie te rękopisy (manuskrypty) zostały też skrupulatnie sprawdzone i potwierdzone przez wszelkich specjalistów, badaczy – naukowców. W tychże rękopisach, jak wspomniałem, zapisane są właśnie owe przepowiednie proroków z przed narodzin Jezusa, a jest ich sporo ponad 400. Tak, ponad 400 przepowiedni, które to bez wyjątku wypełniły się w odniesieniu do osoby Jezusa Chrystusa, co do joty!
Dla przykładu podano 5 z (po jednej dla każdego ze wspomnianych tu proroków), których potwierdzenie znajdujemy następnie opisane w Nowym Testamencie:

Proroctwo Jeremiasza: Wypełnienie Proroctwa opisane w nowym Testamencie:
"Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana -
kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź,
jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i
domowi judzkiemu. W owych dniach i w
owym czasie wzbudzę Dawidowi
potomstwo sprawiedliwe; będzie
wymierzać prawo i sprawiedliwość na
ziemi." (Jeremiasz 33,14-15) "Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. [...] a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była [dawna] żona Uriasza. [...] Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem."
(Mateusz 1,1.6.16)

Proroctwo Michaesza o Urodzinach Jezusa w Betlejem: Wypełnienie Proroctwa opisane w Nowym
Testamencie:
"A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze
jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie
mi wyjdzie Ten, który będzie władał w
Izraelu, a pochodzenie Jego od
początku, od dni wieczności"
(Micheasz 5,1)
"W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta
Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali,
nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. [...] Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie..."
(Łukasz 2,1-6.21)

Proroctwo Psalmisty o Zdradzie Jezusa:
Wypełnienie Proroctwa Opisane w Nowym Testamencie:
"Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i
który chleb mój jadł, podniósł na mnie
piętę." (Psalm 41,10)
"To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: 'Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi'. [...] Jezus odparł: 'To ten,
dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu'. Umoczywszy, więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty [...] A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc."
(Jan 13,21.26.30)

Proroctwo Zachariasza o Sprzedaniu Jezusa za
Trzydzieści Srebrników: (30 srebrników to przeciętna cena sprzedaży niewolnika w owych
czasach) Wypełnienie Proroctwa opisane w Nowym
Testamencie
"Jednak Pan rzekł do mnie: 'Wrzuć
do skarbony tę nadzwyczajną
zapłatę, której w ich przekonaniu
byłem godzien'. Wziąłem, więc
trzydzieści srebrników i wrzuciłem je
do skarbony domu Pańskiego."
(Zachariasz 11,13-13)
"Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem
Judasz Iskariota, udał się do
arcykapłanów i rzekł: 'Co chcecie mi
dać, a ja wam Go wydam'. A oni
wyznaczyli mu trzydzieści
srebrników" (Mateusz 26,14-15)

Proroctwo Izajasza o Ukrzyżowaniu Jezusa:
Wypełnienie Proroctwa Opisane w Nowym
Testamencie:
"Dlatego w nagrodę przydzielę Mu
tłumy, i posiądzie możnych jako
zdobycz, za to, że Siebie na śmierć
ofiarował i policzony został pomiędzy
przestępców. A On poniósł grzechy
wielu, i oręduje za przestępcami."
(Izajasz 53, 12)
A była godzina trzecia, gdy Go
ukrzyżowali. Był też napis z
podaniem Jego winy, tak ułożony:
'Król Żydowski'. Razem z Nim
ukrzyżowali dwóch złoczyńców,
jednego po prawej, drugiego po lewej
Jego stronie.
(Marek 15,25-27)



Nowy Testament

 Wszystkie pisma Nowego Testamentu powstały w drugiej połowie I wieku po Chr. Na szczególne znaczenie zasługują trzy pierwsze Ewangelie tzw. synoptyczne (Mateusza, Marka, Łukasza), Listy św. Pawła i Dzieje Apostolskie. Dalej idą: Ewangelia św. Jana, Apokalipsa i Listy Apostolskie.
 Katecheza głoszona przez Jezusa była przez pierwsze 30 lat po Wniebowstąpieniu Jezusa ustnie przekazywana z pokolenia na pokolenie. Następnie pojawiły teksty spisane przez Apostołów (Mateusz, Jan, Jakub, Juda Tadeusz, Piotr) oraz uczniów apostolskich (Marek, Łukasz).
 Zarzuty stawiane w pierwszych wiekach ze strony pogan pod adresem Ewangelii i chrześcijaństwa ośmieszają cuda Jezusa, Jego ukrzyżowanie, zarzucają chrześcijanom wiarę w zabobon. Jednakże nigdy poganie nie twierdzą, że Jezus nie istniał.
 Szczególnie cennym świadectwem w sprawie istnienia Jezusa są Listy św. Pawła, a zwłaszcza do Rzymian, Koryntian, Galatów i Tesaloniczan. Listy te powstawały między 50 a 60 rokiem po Chr. Wówczas jeszcze żyło wiele osób, które widziały Zmartwychwstałego Chrystusa. Niemal każdy werset Pawłowy przybliża tę niezrównaną postać Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga a zarazem prawdziwego Człowieka. Przyjście Jezusa zapowiadał Bóg już w raju, po upadku pierwszych rodziców, że urodzi się z „niewiasty” (Maryi) i zwycięży szatana. Jest to tzw. „pierwsza ewangelia” (protoewangelia — zob. Motto).
 Natomiast św. Paweł tak rozpoczyna List do Rzymian, w którym oznajmia z radością, że on jest już apostołem narodzonego Mesjasza (Chrystusa). Jezus wszystkich nas zaprasza do przyjęcia łaski zbawienia:
 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, z powołania apostoł oddzielony do (głoszenia) Ewangelii Bożej, zapowiedzianej przedtem przez Jego proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu — który co do ciała pochodził z rodu Dawida, według zaś Ducha Świętości okazał się, dzięki zmartwychwstaniu, Synem Bożym w mocy o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
 Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i posłannictwo apostolskie, aby zdobyć wszystkich pogan dla posłuchu w wierze ku chwale Jego imienia.
 Wśród nich jesteście także i wy, powołani Jezusa Chrystusa (Rz 1, 1-6 tłum. K. Romaniuk BPW).
 Choć Paweł był z początku faryzeuszem Szawłem, prześladowcą chrześcijan, po swym nawróceniu pod Damaszkiem stał się gorliwym Apostołem Narodów pogańskich pierwszego wieku chrześcijaństwa. Wiedział, że do wiary w Ewangelię wezwał go Jezus Chrystus, narodzony jako Człowiek w Betlejem Judzkim z Maryi Dziewicy.
Wyświetleń: 1540


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.