Katalog

Joanna Zima, 2014-05-12
Liszki

Uroczystości, Scenariusze

Scenariusz z okazji Święta Niepodległości - 11 listopada

- n +

Scenariusz z okazji Święta Niepodległości - 11 listopada

Scenografia – barwy narodowe Polski. Napis „Polska - ta co nie zginęła”. Godło Polski.

Chór trzymający w rękach kwiaty, Chata i siedząca przy niej stara kobieta (matka ),ekran do projekcji prezentacji
- Narrator I:
''Spotykamy się dzisiaj, aby uczcić rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, którą nasz kraj uzyskał po 123 latach niewoli. Pragniemy zaprosić Was na krótką inscenizację, podczas której przedstawimy naszą wizję Polski z tamtych lat.''
- Narrator II:
Wojny prowadzone ze Szwedami, Rosją oraz Turkami bardzo osłabiły nasz kraj. Sytuacja ta została wykorzystana przez trzech potężnych sąsiadów : Rosję, Austrię i Prusy, którzy postanowili podzielić polskie ziemie między siebie.'
[ wchodzą Rosja (kobieta), Austria i Prusy (mężczyźni). Podchodzą do stolika, gdzie rozłożona jest mapa Polski ]
- AUSTRIA :
''Najbliżej mnie są tereny południowe. Zabiorę sobie zatem część województwa krakowskiego i sandomierskiego. Do tego województwo ruskie i część bełskiego. No i może do równego rachunku zgarnę jeszcze skrawki Wołynia i Podola. Razem wyjdzie mi to jakoś... tylko 32 tys. km2! "
- ROSJA :
" Nie obrazicie się chyba, jeśli zabiorę największą część terenów... Wiecie Panowie - muszę budować potęgę mojego cesarstwa. Polska jest teraz osłabiona, szanse na zwycięstwo są bardzo duże, nie mogę przegapić takiej okazji! Wezmę sobie hm... o ! Ziemie białoruskie! Będą idealnie pasowały."
- PRUSY :
" Ja za to wezmę sobie Warmię, Kujawy i Wielkopolskę. Tak, to jest dobry pomysł... Może dorzucę jeszcze Pomorze, ale bez Gdańska - nie jest mi na razie do niczego potrzebne.''
-Rosja
''podpiszmy zatem porozumienie w sprawie podziału ziem i zaczynajmy! ''.
- NARRATOR I :
'' Po pierwszym rozbiorze Polski nastąpił kolejny. Wraz z rokiem 1793 nasz kraj zmniejszył się do 200 tys km2. Po drugim rozbiorze Polski Tadeusz Kościuszko stanął na czele powstania przeciwko zaborcom. Do walki przy jego boku dołączyli chłopi.''
- CHŁOP :
'' Kosynierze Kościuszki ! Gdzie idziesz z tą kosą? Przecież żniwa na polu dawno skończone!''
- KOSYNIER :
'' Do naczelnika idę, wieści niosą. Znów będziemy walczyć dla Ojczyzny miłej. Ja chcę mieć WOLNĄ POLSKĘ i spełnię to marzenie.'
- CHŁOP :
''Gdzie Twa zbroja ? W łachmanach na bój kroczysz ?!''
- KOSYNIER :
''To co że w chłopskim stroju, cóż że głodny i bosy ? Kiedy szturmy zagrają żołnierzom do boju, w pierwszych szeregach zalśnią nasze kosy! ''
[Pieśń ''Pierwsza Brygada'' ? ]
- NARRATOR II :
'' Mimo odwagi i poświęceniu kosynierów powstanie upadło. W 1795 roku Austria, Rosja i Prusy dokonały III rozbioru Polski. Polacy ciągle wierzyli, że ich kraj się odrodzi, nie tracili nadziei. Ojczyzna za którą walczyli ciągle była w ich sercach mimo, że nie było jej już na mapie Europy. "
[ Pieśń ''Rota''. ]
- Narrator I :
'' We Włoszech Jan Henryk Dąbrowski utworzył Legiony Polskie, które wiernie walczyły u boku Napoleona. Dzięki postawie Legionistów utworzono wkrótce Księstwo Warszawskie - zalążek państwa polskiego.''
[wiersz ''Warszawa'' ]
Warszawo! Słyszysz Warszawo!
W gruzy legł stary świat.
Potrząsnął ktoś chustą krwawą
U twych więziennych krat.
W Starego Miasta zaułki
Wdarł się armatni huk,
Płyną i płyną skądś armatnie pułki
Drążą okna i tętni bruk.

I słuchaj w farnym kościele
Wielki uderzy dzwon.
Idą legiony- mściciele
Idą z ojczystych stron.

Ruszyli dla świętej sprawy,
Gdy wodza rozkaz padł.
Z Krakowa aż do Warszawy
Krwią znacząc każdy ślad.

- Narrator I :
Szczególną rolę w czasie zmagań wojennych odegrał przywódca Legionów Józef Piłsudski. Stanął on na czele oddziałów polskich, walczył i obronił je przed wcieleniem do armii austriackiej. Po zakończeniu wojny J. Piłsudski został naczelnikiem odrodzonego państwa polskiego.
*PREZENTACJA : Legiony .
pieśń ''Legiony''.]
- Narrator II :
'' O niepodległej Polsce marzyli też nasi poeci, pisarze i kompozytorzy. Przez swe dzieła rozsławiali naszą Ojczyznę i pokazywali, że choć nie ma Jej na mapie, ciągle istnieje.
*PREZENTACJA : A. Mickiewicz, J.Słowacki, Z. Krasicki, C. Norwid, F. Chopin.-na obczyźnie
w podkładzie Chopina : wiersz ''Tęskno mi Panie''
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba...
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą...
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są- jak odwieczne Chrystusa wyzwanie:
"Bądź pochwalony!"
Tęskno mi, Panie...
Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
Równie niewinnej...
Tęskno mi, Panie...

Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
Bez światło-cienia...
Tęskno mi, Panie...

Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojéj...
Tęskno mi, Panie...


- Narrator I :
'' Gdy Polska była w niewoli, rodzice opowiadali swoim dzieciom o utraconej Ojczyźnie. Uczyli je patriotyzmu, mówili o postaciach których nie można zapomnieć. wywołało to w nich potrzebę obrony kraju, chęć do walki za ojczyznę. Tak oto powstało harcerstwo. Jedną z ich tradycji było wspólne śpiewanie pieśni przy ognisku.
Dziś idę walczyć, mamo,
Może nie wrócę więcej,
może mi przyjdzie polec tak samo
Jak tyle, tyle tysięcy

Poległo polskich żołnierzy
Za wolność waszą i sprawę
Ja, w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę
I w świętość naszej sprawy.

Dziś idę walczyć, mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się tak jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane
Serce mi tak dziś cudnie gra.

Pieśń- Pierwsza Kadrowa -Raduje się serce…..
- Narrator II :
Jest jeszcze jedna rzecz, o której warto powiedzieć. MIŁOŚĆ ! Ten tragiczny dla narodu polskiego czas doskonale pokazuje, że jest ona w stanie przetrwać nawet najdłuższe rozstania.''
[ Dziewczyna siedząca przy oknie, patrząta w dal, trzyma białą różę, która jest zwiędnięta - może to być Klaudia, po czym opowie swój wiersz. Można też ułożyć jakąś rozmowę, np. z mamą.''
[ Pieśń ''Białe róże'', ]
(K. Gaszyński: Czarna sukienka – fragment)
Schowaj, matko, suknie moje,
Perły, wieńce z róż:
Jasne szaty, świetne stroje –
To nie dla mnie już!
Niegdyś jam stroje, róże lubiła,
Gdy nam nadziei wytrysnął zdrój;
Lecz gdy do grobu polska zstąpiła,
Jeden mi tylko przystoi strój:
Czarna sukienka!
- Narrator I :
,,11 listopada 1918 roku Polska po (123) latach niewoli stała się samodzielnym państwem. Złączone ziemie zaborów pruskiego, rosyjskiego, austriackiego na powrót zrosły się w jedność. Marzenia Polaków o niepodległość państwa po latach walki z germanizacją i rusyfikacją nareszcie się ziściły.
- Narrator II :
(Podczas ostatniej recytacji wszyscy uczniowie pojedynczo ustawiają się i chwytają się za ręce.)

Z głębi dziejów,
z krain mrocznych
puszcz odwiecznych,
pól i stepów
nasz rodowód, nasz początek.
Hen od Piasta, Kraka, Lecha,
Długi łańcuch ludzkich istnień
Połączonych myślą prostą
Żeby Polska, żeby Polska,
Żeby Polska była Polską.


Wyświetleń: 1659


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.