Katalog

BEATA LEWANDOWSKA-BIENIAS, 2013-07-30
Jasło

Edukacja dla bezpieczeństwa, Ciekawostki

Jak mądrze kochać dziecko

- n +

Beata Lewandowska-Bienias
nauczycielka SP w Świerchowej

Referat na spotkanie z rodzicami: ”Jak mądrze kochać dziecko”.

Miłość rodziców do dziecka to miłość szczera i serdeczna, płynąca z serca. Nie powinna być jednak taką miłością, która przynosiłaby dziecku szkodę lub też prowadziłaby do ujemnych konsekwencji rozwoju osobowości dziecka. Każdy rodzic bowiem pragnie, by jego dziecku było dobrze, by nie działa się mu żadna krzywda. Przejawia troskę o zapewnienie mu jak najlepszych warunków życiowych, o rozwijanie zdolności, o to, by wychować swoje dziecko na porządnego człowieka. Stosunek rodziców dziecka nie jest obojętny dla kształtowania jego cech psychicznych. Miłość rodzicielska ma wpływ także na rozwój fizyczny. Duże znaczenie ma więc sposób, w jaki rodzice kochają dziecko, jak wyrażają swoją do niego miłość. Wpływa to i na dalsze losy dziecka. Zależy od tego także jego przygotowanie do życia w społeczeństwie.
Rodzice, którzy odtrącają dzieci należą do rzadkości. Ogromna większość matek i ojców okazuje dzieciom miłość, otacza je troską, ale stopień nasilenia miłości i sposób okazywania jej dziecku są bardzo zróżnicowane. Trudno jest określić w sposób jednoznaczny, kiedy miłość rodziców do dziecka jest właściwa. Jakie musi spełniać warunki, co uwzględniać, by jej konsekwencją były jak najkorzystniejsze warunki rozwojowe dziecka? Zapewne trzeba tutaj uwzględnić kilka czynników:
 Zainteresowanie rodziców dzieckiem
Rodzice kochający dziecko w sposób właściwy interesują się nim, jego sprawami, jego przeżyciami, jego rozwojem. Dają temu wyraz w sposób bezpośredni – przez utrzymywanie bliskiego kontaktu, a także w sposób pośredni – przez interesowanie się jego stanem zdrowia, rozwojem psychicznym, intelektualnym, społecznym, jego nauką, procesem dojrzewania i osiągania samodzielności. Stopniowo, w miarę jak dziecko rośnie, dojrzewa i usamodzielnia się, rodzice poświęcają mu coraz mniej czasu. Jednak ich zainteresowanie nie słabnie, zmienia się tylko jego zewnętrzny wyraz. Rozmiary zainteresowania powinny być uzależnione od wieku i potrzeb dziecka. Należy unikać przesady, nadmiaru opieki i kontroli, zbyt dużej koncentracji na sprawach dziecka, bo jest to męczące i szkodliwe dla obu stron.
 Poznawanie dziecka i poszanowanie jego odrębności
Zainteresowanie dzieckiem rodzi pragnienie poznania go i rozumienia jego potrzeb, reakcji, sposobów postępowania. Rodzice muszą uświadomić sobie, że dziecko nie stanowi przedłużenia ich życia, ale jest kimś odrębnym, być może bardzo do nich podobnym, lecz jednak innym. Nie należy wymagać, by dziecko realizowało plany rodziców, by szło w życiu drogą wytyczoną przez nich, by wybierało zawód i styl życia zgodnie z ich marzeniami. Rodzice muszą pomóc we wszechstronnym rozwoju, przygotować do realizacji jego zadań i celów, do życia w społeczeństwie, ale wybór tych celów, a także drogi prowadzącej do ich osiągnięcia, powinni pozostawić dziecku.
 Akceptacja dziecka
Rodzice kochający dziecko w sposób rozsądny akceptują wszystkie jego właściwości fizyczne i psychiczne. Nie oznacza to, że są wobec niego nastawieni bezkrytycznie, że nie dostrzegają jego mniejszych lub większych mankamentów i wad, które obok zalet posiada każde dziecko. Matka i ojciec zdają sobie z nich sprawę i są gotowi do podjęcia pracy nad ich leczeniem, usuwaniem, korygowaniem w takim stopniu, w jakim jest to możliwe. Podobnie też znają jego uzdolnienia, cieszą się z nich, ale też podejmują pracę nad ich rozwijaniem. Tak pojęta akceptacja dziecka przez rodziców jest dla niego źródłem znacznie większych korzyści niż bezkrytyczny zachwyt, jaki żywią rodzice rozpieszczający.
 Opieka nad dzieckiem
Miłość rodzicielska powinna być opieką, która chroniłaby dziecko przed niebezpieczeństwami, ale pozostawiająca pewną swobodę, która warunkuje zdobywanie przez dziecko osobistych doświadczeń i stopniowy rozwój. Nadmierna opieka, chociaż pozornie wydaję się korzystna, z czasem staje się nużąca, uniemożliwia zaspokojenie potrzeby samodzielności. Rodzice kochający rozsądnie nie wyręczają dziecka, nie rozwiązują jego trudności za nie, lecz z nim. Ryzyko jest bowiem nieodłącznym elementem miłości rodzicielskiej, na którą obok wielu doznań radosnych, składają się także i przeżycia przykre.

 Zaspokajanie potrzeb dziecka
Rodzice, którzy kochają rozsądnie, starają się zaspokoić najważniejsze potrzeby psychofizyczne, zawsze jednak oceniają ich znaczenie nie tylko w aspekcie teraźniejszości, lecz przede wszystkim przyszłości. Czasem właśnie w imię przyszłego dobra trzeba odmówić zaspokojenia tej czy innej potrzeby. Dziecko powinno umieć ograniczać swoje potrzeby, tłumić, gdy zachodzi taka konieczność. Musi wiedzieć, że nie można liczyć na to, że każda potrzeba zostanie zaspokojona. W trosce o prawidłowy rozwój rodzice muszą zwracać uwagę na różnorodność potrzeb dziecka i na zachowanie równowagi między poszczególnymi potrzebami. Zwłaszcza zaś nie przeceniać, jak to się często zdarza, potrzeb materialnych.
 Stawianie dziecku wymagań
Rozsądna miłość do dziecka wyraża się także w stawianiu mu wymagań. Proces przygotowania go do samodzielnego życia polega nie tylko na zaspokajaniu potrzeb, ale też na wdrażaniu do działania dla własnego dobra i dobra innych ludzi. Mądrze kochać dziecko to znać jego możliwości i dostosować do nich poziom wymagań.
 Więź uczuciowa z dzieckiem
Sposób, w jaki rodzice uzewnętrzniają swoje uczucia wobec dziecka, zależy od ich indywidualnych właściwości i potrzeb lecz powinien uwzględniać także potrzeby dziecka, a przede wszystkim jego wiek. Małe dziecko potrzebuje więcej pieszczot i innych zewnętrznych przejawów serdeczności, które stopniowo stają się coraz mniej ważne, a dla dziecka nastoletniego bywają denerwujące. Im dziecko starsze, tym mniej okazujemy mu zewnętrznej serdeczności, tym mniej spędzamy z nim czasu, tym więcej ma ono własnych spraw, przeżyć dokonujących się poza nami, intymnych. Coraz bardziej się usamodzielnia i w pewnym sensie coraz bardziej się od nas oddala. Z tą sytuacją musimy się godzić, traktując ją jako naturalną kolej rzeczy.
Otaczając dziecko miłością, okazując mu ją, dorośli muszą równocześnie uczyć je miłości. Dlatego tak ważne jest wdrażanie go od najmłodszych lat do okazywania miłości najbliższym. Dziecko powinno chcieć i umieć pomagać innym oraz rezygnować ze swojej potrzeby, jeśli jest ona sprzeczna z potrzebami otoczenia. Kochając dziecko – wymagajmy i od niego miłości.
Wyświetleń: 651


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.