Katalog

Magdalena Wojtaszek, 2013-02-18
Klucze

Awans zawodowy, Referaty

JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM ?

- n +


Wielu rodziców i wychowawców często zadaje sobie pytanie jak mądrze wychowywać?. W praktyce pytanie to sprowadza się do dwóch kwestii- co należy czynić i czego nie należy robić; aby wychowywać mądrze?
Mądre wychowanie to maksimum rozsądnych i pozytywnych działań wychowawczych podejmowanych dla dobra dziecka.
Sukces wychowawczy osiągną ci rodzice, którzy potrafią swoim pociechom aplikować ,,witaminę M ``-czyli miłość. Ale nie jest to prosta sprawa. okazywana dzieciom miłość to umiejętność, którą należy ćwiczyć i doskonalić. Wg R. Campbella, miłość rodzicielska powinna wyrażać się w działaniu, a nie w deklaracjach. Pokazuje on ,że rodzice mogą ją okazać na kilka sposobów: 1) poprzez kontakt wzrokowy, 2) bliskość fizyczną, 3)okazywanie uwagi, 4) utrzymywanie dyscypliny.
Pierwszy sposób bezpośrednio wiąże się z dialogiem. Rozmowa z dziećmi odgrywa wielką rolę w ich wychowaniu .Jest to duży trud, gdyż wymaga od rodziców dużej cierpliwości, taktu, kultury, tolerancji i umiejętności argumentowania. Wymaga indywidualnego podejścia do dziecka, bo każdy człowiek jest inny, wymaga skromności i pokory, uznania , że dziecko to osoba myśląca i czująca, mająca prawo do godności i szacunku. Warunki współczesnego życia – pośpiech, poszerzający się obszar ludzkiej anonimowości, agresja, przemoc, zgiełk, hałas, nieprzeparta pogoń za bogaceniem się ,nie sprzyjają sytuacji podjęcia dialogu. A musimy pamiętać, że rozmowy z dziećmi nie zastąpi ani najlepsze przedszkole, ani niania, ani najdroższe zabawki łącznie z grami komputerowymi. Rozmowy z dziećmi nie zastąpią markowe ubrania ,drogie, ekskluzywne szkoły czy wyszukane formy spędzania wolnego czasu.
Jak przekonują psychologowie ,, rozmowę” z dzieckiem należy podjąć już w okresie prenatalnym. Dla psychiki dziecka nie jest obojętny stan systemu nerwowego matki w ciąży- stres, awantury, konflikty odbijają się na dziecku ujemnie- natomiast atmosfera ciepła miłości , spokoju wpływa pozytywnie na kształtowanie się systemu nerwowego dziecka, formowanie jego osobowości.
Warto inwestować w inteligencję dziecka, używając słów kierowanych do niego. Jak bowiem wykazały badania neurologów amerykańskich z Uniwersytetu w Seattle – od ilości wypowiedzianych słów do dziecka zależy ilość połączeń międzykomórkowych w mózgu, a ta decyduje o ilorazie inteligencji.
Około trzeciego roku życia dziecko zasypuje rodziców lawiną pytań, czasem bardzo kłopotliwych, ale na swój sposób mądrych .Nie można tego blokować w dziecku, należy odpowiadać na pytania i poszerzać w ten sposób horyzonty poznawcze otaczającej go rzeczywistości.
Kolejny etap w życiu dziecka- to okres dojrzewania. Jest bardzo istotnym dla rozwoju dialog rodziców z dzieckiem .Dorastające dzieci charakteryzuje wzmożony krytycyzm, negowanie wielu autorytetów, przyjmowanie postawy buntu przeciw wszystkiemu i wszystkim Wydaje się nastolatkom, że mogą wejść w dorosłe życie bez rodzicielskiego kierownictwa, próby nawiązania kontaktu rodziców z dzieckiem traktowane są jako ,,wtrącanie się’. I chociaż z zachowania młodego człowieka wcale nie wynika, że zależy mu na rozmowie z rodzicami, to jednak ten dialog jest ogromnie ważny i znaczący .Przecież w tym okresie rozwoju pojawia się wiele wątpliwości niejasności, rodzą się pytania światopoglądowe, antropologiczne, egzystencjalne, ale i zupełnie ,,prozaiczne’ jak sprawy związane z ubiorem, fryzurą, savoir-vivre’m, czy wyborem zawodu .Nie możemy zaprzepaścić tej szansy do rozmowy na ten temat. A więc aby utrzymać dobrą komunikację ze swoimi dziećmi musimy:
1 Zaakceptować niespójność i niezadowolenie, ponieważ jest to wiek pełen przeciwieństw i niespójności. Jest zupełnie naturalne, że nastolatek zachowuje się w sposób zmienny i nieprzewidywalny, np. skacze od skrajności w skrajność, zwalcza jakieś odruchy a następnie je akceptuje, kocha rodziców i nienawidzi ich.
2 Powinniśmy unikać prób bycia ,,nazbyt rozumiejącym’’ i unikać stwierdzeń takich jak :,,Doskonale wiem co czujesz ” .Nastolatki czują się osobami niepowtarzalnymi, jedynymi w swoim rodzaju. Ich uczucia są niepowtarzalnymi , jedynymi w swoim rodzaju. Ich uczucia są dla nich czymś nowym, osobistym, prywatnym. Odbierają siebie jako osoby złożone i tajemnicze. Młodzi ludzie są autentycznie zmartwieni, gdy w oczach innych ich przeżycia wydają się oczywiste, naiwne i proste. Bardzo delikatnym zadaniem rodziców jest uwzględnienie ich potrzeb.
3 Musimy rozróżnić między akceptacją zachowania a aprobatą. Rodzice mogą tolerować niewłaściwe zachowanie ( np. styl ubierania się) bez sankcjonowania, aprobaty czy zachęty w tym kierunku.
4 Należy rozmawiać i działać jak dorosły .Nie można rywalizować z nastolatkiem, zachowując się jak on lub używając młodzieżowego języka. Nastolatki umyślnie przyjmują styl życia inny od swoich rodziców i jest to częścią procesu kształtowania się ich tożsamości W ten sposób rozpoczyna się stopniowe odłączanie się od rodziców. Dlatego naśladowanie ich stylu ,,języka” w rozmowach spycha rodziców do głębszej opozycji.
5 Wspieramy nastolatka i podtrzymujemy jego mocne strony. Rodzice muszą ograniczyć swoje komentarze dotyczące wad nastolatka. Przypominanie o brakach może poważnie zablokować komunikację między nastolatkiem a rodzicami .Długofalowym zadaniem rodzica jest stworzenie takiej relacji i dostarczenie nastolatkowi takich doświadczeń, które wzmacniają charakter i budują osobowość. Mówimy dziecku, że jest dobre, że może, że potrafi- mobilizujemy je do działania.
6 Unikamy podkreślania słabych stron. Ból odczuwany przy obnażaniu słabych stron, dokuczaniu, ośmieszaniu i zniewagach, gdy pochodzą one od rodzica- trwa dłużej.
7 Pomagamy nastolatkowi samodzielnie myśleć. Nie wzmacniamy zależności, przeciwnie, używamy języka który pomaga rozwinąć niezależność :,,To twój wybór”, ,,Sam decyduj o tym”, ,,Ty możesz wziąć za to odpowiedzialność”, ,,To twoja decyzja”. Rodzice powinni zachęcać do samodzielnych decyzji, a szczególnie zaś podawania w wątpliwość zdania rówieśników.
8 Należy pamiętać o zasadzie, że ,,prawda połączona ze współczuciem buduje miłość”. Rodzice nie powinni korygować z pośpiechem przeinaczonych wg nich faktów .Niektórzy z nich przesadnie dążą do udowodnienia dokładnie, gdzie, kiedy, i dlaczego mieli rację. Często młodzi ludzie reagują na tego typu wypowiedzi uporem i zawziętością. Czasem prawda, używana po to, by jej dowieść, może zamienić się w zabójczą dla rodzinnych stosunków broń.
9 Jeżeli chcemy utrzymać dobry kontakt z dziećmi musimy respektować ich potrzebę odosobnienia i prywatności. Wymaga to zachowania nieco dystansu, co w rzeczywistości jest trudne dla rodziców.
10 Unikamy frazesów i prawienia kazań. Próbujemy rozmawiać, a nie wygłaszać ,,wykłady”. Unikamy stwierdzeń typu :,,Jak ja byłem w twoim wieku”.
11 Unikamy etykietowania Ciągłe powtarzanie zdań typu„Asia jest głupia i leniwa, nigdy do niczego nie dojdzie”, może doprowadzić do tworzenia samospełniających się przepowiedni. Dzieci mają tendencję do dostosowywania się do tego, co myślą o nich rodzice.:
12 Unikamy dwuznacznych wypowiedzi. Stwierdzenie rodzica do nastolatka powinno zawierać jedną informację: jasny zakaz, pełne dobrej woli pozwolenie lub otwarty wybór.
13 Unikamy skrajności-zarówno zbyt rygorystyczne traktowanie, jak i dawanie zupełnej wolności nie jest właściwe.
14 staramy się zachować poczucie humoru –to sprzyja dobrej komunikacji.


Podsumowując, należy jeszcze raz podkreślić, że najbardziej korzystna i pożądana z punktu widzenia dialogu jest sytuacja, kiedy rodzice są zawsze otwarci na rozmowy, gotowi pomóc i doradzić swojemu dziecku. Tematyka tych rozmów również powinna być szeroka począwszy od wymiany informacji na temat ocen szkolnych, zachowania dzieci, ich życia poza domem i kontaktów koleżeńskich, ich zdrowia czy przyszłości a skończywszy na rozmowach dotyczących kultury bycia czy tematów etyczno – moralnych. Bo przecież to, o czym się rozmawia w domu i jak się rozmawia rzutuje na wzorce osobowe, które są dla młodzieży drogowskazem w ich życiu.

Opracowała
Magdalena Wojtaszek

Literatura



A.Faber, E.Mazlish ,,Jak mówić żeby dzieci nas słuchały”

,,Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”

H. Klaus program ,,Teenstar"


Wyświetleń: 925


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.