SCENARIUSZ „SPOTKANIA Z POEZJĄ NIEMIECKĄ”
Autor scenariusza: Arleta Tatarynowicz
Wykonawcy: uczniowie klasy III a gimnazjum – 8 osób
Publiczność: Dyrekcja Zespołu Szkół, uczniowie klasy I c
Miejsce i czas: pracownia językowa, 13.12.2012.
Cel główny: zapoznanie młodzieży z życiem i twórczością przedstawicieli niemieckiej literatury i muzyki epoki romantyzmu
Cele szczegółowe:
• doskonalenie umiejętności pracy metodą projektu
• utrwalanie umiejętności wykonywania prezentacji multimedialnych
• kształcenie umiejętności recytacji wierszy
• kształcenie umiejętności wyszukiwania i doboru informacji
• nabywanie umiejętności pracy w grupie
Metody:
• aktywne
• podające
• czynności praktycznych
Środki :
• teksty wierszy
• portrety poetów i kompozytora
• informacje o niemieckich klasykach
• utwory Roberta Schumanna, „Oda do radości” Schillera w polskiej wersji językowej
• prezentacje multimedialne
• dekoracje, w centralnym miejscu sali wywieszone są portrety poetów i kompozytora, uroczyste stroje, nastrój poprzez palące się świece i np. wystrój adwentowy w Sali


Przebieg przedstawienia:
1. Przywitanie gości i przedstawienie celu przybycia (prowadzą 2 osoby)
2. Informacje na temat romantyzmu w Polsce i w Niemczech ( przedstawia 1 osoba)
3. Zapoznanie z postacią kompozytora Roberta Schumanna (przedstawia 1 osoba)
4. Przedstawienie życiorysu i twórczości Goethego (przedstawia 1 osoba)
5. Recytacja wiersza „Król Olch” w wersji oryginalnej i przekładzie polskim ( 2 osoby czytają na zmianę po jednej zwrotce po polsku i po niemiecku)
6. Przedstawienie życiorysu i twórczości Schillera (przedstawiają 2 osoby)
7. Recytacja wiersza „Oda do radości” w wersji oryginalnej i odsłuchanie polskiej wersji Hymnu Unii Europejskiej, połączone z prezentacją multimedialną o UE (recytuje 1 osoba)
8. Przedstawienie życiorysu i twórczości Heinego (przedstawia 1 osoba)
9. Recytacja wiersza „Lorelei” w wersji oryginalnej i przekładzie polskim podczas prezentacji – zdjęcia Renu w różnych porach roku (recytują 2 osoby – jedna wersję niemiecką druga polską)
10. Zakończenie (prowadzą 2 osoby)

Wstęp i zakończenie
Einen schȍnen guten Abend, liebe Gäste! Herzlich willkommen zu unserem “ Treffen mit der klassischen Dichtung von Goethe, Schiller und Heine”.
Wir stellen kurz das Leben und Schaffen dieser Schriftsteller dar.
Unsere Vorstellung wird die Musik von dem bekannten deutschen Komponisten Robert Schumann begleiten
Dobry wieczór! Serdecznie witam na naszym “Spotkaniu z poezją”. Przedstawimy krótko życie i twórczość takich poetów jak Goethe, Schiller i Heine. Usłyszymy kilka utworów znanego niemieckiego kompozytora Roberta Schumana
Vielen Dank , liebe Gäste! Wir hoffen, dass Sie die Zeit angenehm und interessant verbracht haben ! Danke fűr die Aufmerksamkeit! Auf Wiedersehen!
Drodzy goście ! Dziękujemy za uwagę ! Mamy nadzieję, że miło i ciekawie spędziliście czas ! Do widzenia !
Teksty zaproszeń
Wir laden Sie herzlich zu unserem „Treffen mit der deutschen Dichtung” ein.
Die Vorstellung findet am 13. Dezember um 14.25 Uhr im Saal 213 statt.
Die Schűler der Klasse III A
mit unserer Deutschlehrerin.
Wir laden Sie herzlich zu unserem „Treffen mit der deutschen Dichtung” ein.
Zapraszamy Panią serdecznie na „Spotkanie z poezją niemiecką”.
Die Vorstellung findet am 13. Dezember um 14.25 Uhr im Saal 213 statt.
Przedstawienie odbędzie się 13 grudnia o 14.25 w Sali 213.
Die Schűler der Klasse III A
Uczniowie klasy III A
mit unserer Deutschlehrerin.
z nauczycielką języka niemieckiego


Romantyzm w Polsce i w Niemczech.
Za początek romantyzmu w Niemczech przyjmuje się lata 80 . XVIII wieku, jednak rozwój dojrzałej myśli romantycznej datuje się mniej więcej na rok 1800. Do czołowych przedstawicieli romantyzmu należeli: Johann Wolfgang Goethe , Friedrich Schiller, Heinrich Heine oraz Robert Schumann. Niemcy byli twórcami najważniejszych pojęć filozoficznych europejskiego romantyzmu. Sztandarową powieścią preromantyzmu jest dzieło Goethego z 1774 r. „Cierpienia młodego Wertera”. Powieść ta wyrażała w sposób niezwykle trafny „ducha epoki” i stanowiła wstęp do zbliżającego się przełomu w sztukach. Po jej publikacji Europa, a szczególnie Niemcy zaznali fali samobójstw młodych ludzi na wzór postępowania bohatera Goethego.
W literaturze niemieckiej jednym z symboli romantycznej tęsknoty był czarny kot, traktowany również jako symbol romantyzmu. Novalis wprowadził ten symbol do swej fragmentarycznej powieści „ Heinrich von Ofterdingen”, w której średniowieczny młodzieniec wędruje przez świat, szukając wymarzonego raju. Dociera do czarodziejskiej krainy, w centrum której znajduje się nebieski kwiat – mieszanina rośliny, człowieka i dobrego duszka. Ten symbol oznacza nieskończoną tęsknotę i miłość oraz dążenie do nieskończoności.
Główne elementy twórczości romantycznej to : nieszczęśliwa miłość, ludowość, uczuciowość, orientalizm i patriotyzm.
Za początek romantyzmu w Polsce uważa się rok wydania pierwszego tomu poezji Adama Mickiewicza ( 1822 ), natomiast epokę kończy upadek Powstania Styczniowego w roku 1864. W większości romantyzm polski był podobny do europejskiego. Kształtowała go głównie rodzima sytuacja polityczno – społeczna. W epoce tej na pierwszy plan wysunęła się walka o niepodległość. Do jego czołowych przedstawicieli możemy zaliczyć : Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego oraz Cypriana Norwida.

Robert Schumann urodził się w niemieckim miastecku Zwickau. Zaczął uczyć się gry na fortepianie w wieku siedmiu lat. Po maturze rozpoczął studia prawnicze, jednak po dwóch latach porzucił je, by skupić się na lekcjach fortepianu. W roku 1832 zmuszony był porzucić myśl o karierze wirtuoza z powodu trwałej kontuzji czwartego palca prawej ręki. Robert Schumann zaprzyjaźnił się z Feliksem Mendelssohnem i poznał Fryderyka Chopina, którego muzykę wielbił, czemu dał wyraz w entuzjastycznej recenzji zawierającej słynne zdanie : „ Czapki z głów, panowie! Oto geniusz !” Wtedy też zdał sobie sprawę z uczucia, jakie żywił do Klary Wieck, młodszej od niego o dziewięć lat wybitnej pianistki i znakomicie zapowiadającej się kompozytorki. Niezgoda jaj ojca na ich związek doprowadziła do procesu sądowego. Miłość do przyszłej żony, a także wcześniejsze inne zauroczenia stanowiły dla młodego kompozytora silną inspirację do tworzenia muzyki przepełnionej silnymi emocjami, co było tak charakterystyczne dla romantyzmu.
Kompozycje muzyczne Roberta Schumanna to : symfonie, uwertury, etiudy, fugi i sonaty.

Johann Wolfgang von Goethe – urodził się 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie nad Menem, a zmarł 22 marca 1832r. w Weimarze. Jest jednym z najwybitniejszych niemieckich pisarzy, przedstawicieli estetyki klasycznej. Był także dramaturgiem, prozaikiem, politykiem. Studiował prawo w Lipsku i Strasburgu, ale ostatecznie postanowił poświęcić się pracy pisarskiej. Goethe pełnił funkcję radcy dworu księcia Karola Augusta, a następnie rezydenta Izby Finansów. Jednym z najbardziej znanych utworów tego poety są „Cierpienia młodego Wertera”. Inspiracją była dla niego miłość do Charlotty Buff. Inne dzieła Goethego to:
„Faust”, „Król Olch”, „Uczeń czarnoksiężnika”, „Poszukiwacz skarbów”, „Hermann i Dorota”

Heinrich Heine – poeta niemiecki epoki romantyzmu, pochodzenia żydowskiego. Swą wysoką pozycję zawdzięcza swej poezji lirycznej, w szczególności wymienić tu należy „Księgi pieśni”. Do wielu utworów Robert Schumann i Franz Schubert napisali muzykę. W roku 1830 Heinrich Heine wyemigrował do Paryża, gdzie dalej tworzył. Jego dzieła stanowiły ostrą krytykę niemieckiej myśli intelektualnej i literatury.

Johann Christoph Friedrich Schiller tzn. Fryderyk Schiller urodził się 10 listopada 1759 roku w Marbach (Niemcy). Swoją pierwszą sztukę zatytułowaną Zbójcy, która przyniosła mu sławę. Napisał ją będąc uczniem, słynnej akademii wojskowej. Studiował tam medycynę i prawo, a w wolnych chwilach poznawał dzieła Goethego. Okrzyknięto go „niemieckim Szekspirem”. Władzy nie spodobała się poruszana przez niego tematyka, dlatego zaraz po premierze Zbójców został on aresztowany. Zakazano mu publikowania dzieł. Schiller został zmuszony do ucieczki ze Stuttgartu. W 1787 roku znalazł się w Weimarze. Tam napisał Odę do radości. Do tego poematu muzykę skomponował Ludwig von Beethoven.
Na stałe osiedlił się w Jenie, gdzie ożenił się z Charlotte von Lengfeld. Miał z nią czwórkę dzieci. Na miejscowym uniwersytecie znalazł pracę jako wykładowca historii i filozofii.
W 1797 roku wraz Goethem (swoim serdecznym przyjacielem) opublikowali na łamach czasopisma "Almanach Muz" zbiór ballad. Schiller pokazał wówczas światu po raz pierwszy takie dzieła jak: Rękawiczka czy Rycerz Toggenburg. Między innymi dzięki tym utworom, oraz Kseniom zaskarbił sobie sympatię publiczności, która nazwała go „piewcą wolności”.
Za namową Goethego powrócił z nim do Weimaru, gdzie wspólnie założyli teatr. Schiller po latach ponownie pisał sztuki. W tym mieście pozostał aż do śmierci, która nastąpiła nader szybko. Poeta zmarł w wieku czterdziestu pięciu lat na gruźlicę. Zdarzenie to miało miejsce 9 maja 1805 roku

"Oda do radości" to pieśń Fryderyka Schillera do muzyki Ludwiga van Beethovena, stanowiąca fragment IX symfonii. Wersja instrumentalna ody została przyjęta jako hymn Unii Europejskiej.
„An die Freude”
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elisium,
Wir betreten feuertrunken
Himmlische, dein Heiligthum.
Deine Zauber binden wieder,
was der Mode Schwerd getheilt;
Bettler werden Fürstenbrüder,
wo dein sanfter Flügel weilt.
Chor.
Seid umschlungen, Millionen!
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder – überm Sternenzelt
muß ein lieber Vater wohnen.
Pozostałe utwory : „Erlkȍnig“, „Król Olch“, „Lorelei“

Arleta Tatarynowicz

Wyświetleń: 1548