Spotkanie z psychologiem - Zmiana błędnego stereotypu myślenia rodziców - szansą na prawidłowy rozwój dziecka, prawidłowe relacje rodziców z dzieckiem i nauczycielem, na szczęśliwą przyszłość.

CEL:
- udzielenie rodzicom wskazówek dotyczących roli psychologa
i przedstawienie jego działań w przedszkolu; - zapewnienie właściwych relacji między rodzicami, dzieckiem a nauczycielem i psychologiem;
- zachęcanie do podejmowania działań sprzyjających prawidłowemu rozwojowi dziecka ze strony rodziców (nawiązanie kontaktu z psychologiem w sytuacjach wymagających konsultacji).

Psycholog bliżej dziecka i jego rodziny to zadanie nie tylko dla wychowawców przedszkoli, poradni psychologiczno-pedagogicznej, ale również i rodziców, bowiem prawidłowy rozwój psychoruchowy dziecka w pierwszych latach oraz dobre relacje między nim a rodzicami, to podstawa właściwego funkcjonowania człowieka w dalszych etapach życia. Pomoc udzielona osobom mającym stały kontakt z dziećmi, a więc rodzinom i wychowawcom przedszkolnym wtedy, gdy dziecko jest małe, gdy problemy dopiero mogą się pojawić i ich objawy nie są jeszcze ostre, jest najskuteczniejsza i co ważne - najtańsza.

W związku z tym, iż ciągle w opinii rodziców tkwi błędny stereotyp myślenia dotyczący osoby psychologa, jego roli i działania w przedszkolu, podjęłam temat Spotkanie z psychologiem, aby zmienić wciąż aktualną opinię o psychologu, jako o tym "lekarzu", którego potrzebują osoby upośledzone umysłowo, głupie, psychicznie chore itp. Postaram się przybliżyć państwu zalety korzystania z usług psychologa, w każdej nadarzającej się sytuacji, a w szczególności w sytuacji problemowej, wymagającej interwencji psychologa.

W tym momencie nasuwa się pytanie, dlaczego boimy się spotkania z psychologiem? Otóż w zakresie psychologicznego wsparcia małych dzieci i ich rodziców do dnia dzisiejszego istnieje wyraźnie "biała plama", która daje o sobie znać w sytuacji, gdy rodzic otrzymuje skierowanie dla dziecka do psychologa. Niewiedza, niedoinformowanie, niska świadomość rodziców nie pozwalają się przełamać, a to powoduje, iż spotkanie z psychologiem traktujemy jako zło konieczne, a wręcz coś, na co nie możemy się zgodzić, wstydzimy się i obawiamy o opinię wśród znajomych, a przecież jest oczywiste, że im wcześniej postawi się diagnozę i podejmie działania korekcyjne, tym lepsze będą rokowania. Zbyt długie czekanie na pierwszą interwencję psychologa - grodzi nasileniem niekorzystnych zachowań dziecka, czy też utrwaleniem niewłaściwych postaw rodziców.

Przez rodziców, przez wychowawców, czy opiekunów często zgłaszane są różnego rodzaju problemy:
- trudności emocjonalne, takie jak: nerwowość, lęki, nadruchliwość, objawy psychosomatyczne - tiki, popuszczanie moczu, zaburzenia apetytu, onanizm, lęk itp.;
- problemy wychowawcze, jak opór, negatywizm, agresja, nieposłuszeństwo;
- trudności rozwojowe - opóźnienie mowy, mniejsza sprawność funkcji poznawczych i manualnych, leworęczność;
- trudności rodziców w pełnieniu roli matki i ojca: bezradność, nerwowość, zaburzone relacje, przemoc w rodzinie.

W każdej z takich spraw może pomóc psycholog i doradzić sposoby ich uzdrowienia. W ogromnej większości przypadków zmian muszą dokonać przede wszystkim rodzice i opiekunowie dziecka. Im to głównie potrzebny jest "psycholog dziecięcy". Pomoc jest w zasięgu ręki, tylko trzeba chcieć z niej skorzystać. To rodzic poszukuje i odkrywa, to on decyduje, co warto i należy zrobić, aby było lepiej - psycholog tylko pomaga mu swoimi pytaniami, uważnym przysłuchiwaniem się wypowiadanym stwierdzeniom, wyłapuje to, co istotne w wypowiedzi, pomaga mu dostrzec problem i go rozwiązać.

Ponadto, istotną formą kontaktu psychologa z dzieckiem jest to, iż rodzice, dziecko i psycholog przebywają w gabinecie razem. Psycholog spędza pewien czas na zabawie z dzieckiem, a rodzice przyglądają się temu, co pomaga im dostrzec odmienne zachowanie dziecka, czasem zaskakujące. Rodzice poznają też nowe formy zabaw, uczą się innego podejścia do dziecka. Na zakończenie psycholog proponuje rodzicom rozmowę o przebiegu spotkania, pytając o to, co było dla nich ważne, co im się podobało, co ich poruszyło i co "wyniosą" do własnych domów. Zatem spotkanie z psychologiem nie jest prześwietleniem ani przesłuchaniem, lecz serdeczną rozmową, będącą wspólnym poszukiwaniem najbardziej prawdopodobnych przyczyn kłopotów i wspólnym określaniem pomysłów i sposobów skutecznych ich rozwiązań tak, aby stworzyć rodzinie lepsze warunki współżycia. Psycholog nie narzuca swoich pomysłów, raczej jest ciekaw propozycji swojego gościa, co najwyżej podsuwa kolejne sugestie ocen lub rozwiązań, ale wszystko dyskutuje, będąc otwartym na argumenty "tak" i na "nie".

Psycholog jest więc dla rodzica i nauczyciela - sojusznikiem, partnerem współodpowiedzialnym za wychowanie dziecka, doradcą czy konsultantem - bez żadnych zależności służbowych.

Psycholog to nie tylko terapeuta leczący zranienia psychiczne dziecka i odblokowujący jego ograniczenia, korygujący postawy rodziców i wspierający ich w pełnieniu wychowawczej roli. To także edukator, oddziaływujący w istotnym sposób na środowisko społeczne. On nie tylko poszerza wiedzę rodziców o rozwoju ich dziecka, czy pomaga w dotarciu do potrzebnej pomocy. On również ma możliwość pogłębiania wiedzy i umiejętności wychowawców.

Mam nadzieję, iż ta krótka prelekcja nt. psychologicznej pomocy dzieciom przekonała Państwa o potrzebie kontaktu z psychologiem i ważnej roli, jaką odgrywa w systemie opiekuńczo-edukacyjnym.

Prelekcji wysłuchali i wzięli udział w dyskusji
na w/w temat rodzice dzieci 6-letnich. Literatura:

Red. W. Kojs, R. Mrózka - Komunikacja "Dialog i edukacja", Cieszyn 1998
Garczyński S. - Potrzeby psychiczne, Nasza Księgarnia, Warszawa 1969
Izdebska H. - Nasze dziecko i my, Wiedza Powszechna, Warszawa 1970
Przetacznik-Gierowska M., Makiełła-Jarża G. - Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego, WSiP, Warszawa 1992
ABC psychologicznej pomocy - Antologia pod red. J. Santorskiego, Agencja Wydawnicza, Warszawa 1993

Prelekcji wysłuchali i wzięli udział w dyskusji
na w/w temat rodzice dzieci 6-letnich.

Wyświetleń: 2024