PROGRAM NA ZAKOŃCZENIE KLAS SZÓSTYCH
OPRACOWANY PRZEZ WYCHOWAWCÓW KLASY 6A I 6B
SP 164 W ŁODZI ROK SZKOLNY 2008/2009

UCZEŃ 1
Ile razem dróg przebytych
Ile ścieżek przedeptanych

UCZEŃ 2
Ile deszczów ile śniegów
Wiszących nad latarniami

UCZEŃ 3
Ile testów ile ocen
Ciężkich godzin w domach wielu

UCZEŃ 2
I znów upór, żeby powstać
I znów iść i dojść do celu

UCZEŃ 1
Ile w trudzie nieustannym
Wspólnych zmartwień wspólnych dążeń

UCZEŃ 2
Ile pałek poprawianych
Odpowiedzi, nerwów, książek

UCZEŃ 3
Serca nasze pełne wspomnień
Chwil jedynych w swym istnieniu

RAZEM
Więc my chcemy wszystkie chwile
Ocalić od zapomnienia
UCZEŃ 4
W tym tak uroczystym i ważnym dla nas dniu, nasze myśli i serca kierujemy ku tym, którzy wytrwale i cierpliwie prowadzili nas do celu. Od pierwszej do ostatniej klasy tej szkoły, „w trudzie, zmartwieniach” i niejednokrotnie przezwyciężając nasz upór.

UCZEŃ 5
Chcąc podziękować za wiedzę, jaką tu zdobyliśmy i serce, które nam okazywano, paniom dyrektor, byłym i obecnym, wychowawcom, radzie pedagogicznej, wszystkim pracownikom szkoły i naszym kochanym rodzicom dedykujemy nasz program artystyczny.

WYCHODZĄ UCZNIOWIE, KTÓRZY PRZEDSTAWIAJĄ SCENKI I PIOSENKĘ, ZOSTAJĄ TYLKO CI, KTÓRZY MÓWIĄ

UCZEŃ 6
Przed chwilą ostatni raz odebraliśmy świadectwa szkoły podstawowej

UCZEŃ 7
Za chwilę zakończymy pewien etap naszego życia

UCZEŃ 8
Za chwilę ostatni raz spojrzymy w oczy całemu gronu pedagogicznemu

UCZEŃ 9
Za chwilę ostatni raz przestąpimy progi naszych klas

UCZEŃ 10
Za chwilę ostatni raz uściskamy naszych wychowawców

UCZEŃ 11
Ale zanim to nastąpi podzielimy się naszymi wspomnieniami

„Powróćmy jak za dawnych lat…” NA SCENĘ WCHODZĄ DZIECI UBRANE W MUNDURKI I SIADAJĄ PO DWOJE, TROJE NA SCENIE

UCZEŃ 12
Jasne, złote słonko
Stanęło nad szkołą.
Widzi pierwszą klasę.
O, jak tam wesoło!
Buzia jedna w drugą
uśmiecha się ładnie.
Pewnie w całej klasie
Nie ma dwójki żadnej!

UCZEŃ 13
Kiedy pierwszego września 2003 roku pierwszy raz zasiadaliśmy w naszych ławkach, zimny pot rosił nasze czoła, nogi mieliśmy jak z waty, serca dudniły młotem, a po plecach przebiegał dreszcz emocji.

UCZEŃ 14
Niejedno z nas myślało wtedy „mamusiu, jak ja się boję!”

UCZEŃ 15
Ale byli i tacy, którzy do szkoły lecieli jak na skrzydłach-


NA SCENĘ WBIEGA W PODSKOKACH UCZEŃ 16 I PRZEBIEGA PO „SCENIE”. W TYM CZASIE DZIECI ŚPIEWAJĄ:

„Dostał Jacek elementarz,
ale buzia uśmiechnięta,
hejże hej, hejże ha,
elementarz Jacek ma!…”


UCZEŃ 17
W następnych latach było wesoło
Same znajome twarze wokoło
A najważniejsze, że była z nami
Najlepsza na świecie nasza pani!

PIOSENKA

Nasza pani jest kochana,
Zawsze ma dla dzieci czas.
Zwykle pani śpiewa dla nas,
Ale dziś posłucha nas.

Ref: Proszę pani, proszę pani,
My lubimy panią tak,
że jak pani nie ma z nami
nawet lizak traci smak

Pani umie radę znaleźć,
Kiedy ktoś kłopoty ma.
Pani się nie boi wcale
Ani myszy, ani lwa

Ref: Proszę pani, proszę pani,…….


UCZEŃ 18 dzwoni dzwonkiem
Tak mijały kolejne lata, nasz charakter dawał o sobie coraz częściej znać, a z klasy wybijały się różne osobowości, np. samochwała w kącie stała i wciąż tak opowiadała:




UCZEŃ 19
Zdolna jestem niesłychanie,
Najpiękniejsze mam ubranie.


UCZEŃ 20
Moja buzia tryska zdrowiem,
Jak coś powiem, to już powiem,
Jak odpowiem, to roztropnie,
W szkole mam najlepsze stopnie

UCZEŃ 19
Śpiewam lepiej niż w operze
Świetnie jeżdżę na rowerze
Znakomicie muchy łapię
Wiem gdzie Wisła jest na mapie

RAZEM
Jestem mądra, jestem zgrabna,
Wiotka, słodka i powabna […]

NA SCENĘ WPADA UCZEŃ 21 I PRZERYWA DZIEWCZYNOM, ONE PATRZĄ NA NIĄ OBURZONE, MOGĄ COŚ SZEPTAĆ SOBIE DO UCHA (BEZGŁOŚNIE)

UCZEŃ 21
Piotrek nie był wczoraj w szkole,
Michał zrobił dziurę w stole.
Ola obrus poplamiła,
Zosia szyi nie umyła,
Kacper zgubił klucz, a Jacek
Zjadł ze stołu cały placek.

UCZNIOWIE 19 I 20, Z DRWINĄ
-Któż się ciebie o to pyta?

UCZEŃ 21
Nikt. Ja jestem skarżypyta.

DZWONI DZWONEK I WCHODZI UCZEŃ 18

Oj, różne rzeczy mieliśmy na sumieniu i nie jeden raz spędzaliśmy sen z powiek naszym pedagogom. Nie zawsze też udawało się uniknąć kłopotliwych pytań, a pani wychowawczyni tak potrafiła nami zakręcić, że przyznawaliśmy się nawet do najcięższych win-


WCHODZI UCZEŃ 22- NAUCZYCIELKA I ŚPIEWA

Kto na przerwie długiej ganiał?
Do piórnika żaby wkładał?
Kto? No powiedz –kto?
Kto na ławce wyciął serce
I podpisał: „Pięknej Elce”?

-Ja, to byłem ja. UCZEŃ 23

Tak bardzo się staramy DZIECI
A tu prawie zawsze źle
Sumienia brudne mamy
Wciąż coś nie udaje nam się

Kto łazienkę zalał wodą? UCZEŃ 22
Dziurę w drzwiach wykopał nogą?
Kto? No powiedz –kto?
Kto wyrzucał oknem mleko?
Bił się po szkole z kolegą?

-Ja, to byłem ja. UCZEŃ 24

Tak bardzo się staramy DZIECI
A tu prawie zawsze źle
Nadzieje płonne mamy
Że tym razem nic nie wyda się! DZWONEK

UCZEŃ 25
Tak, mieli nauczyciele wiele kłopotów z nami. Jednak wierzymy, że w waszej pamięci zapiszemy się także z tej lepszej strony, jako ci, na których wierność i oddanie mogliście drodzy nauczyciele zawsze liczyć,

UCZEŃ 26
ci, którzy potrafili rozśmieszyć was do łez, kiedy humor nie bardzo wam dopisywał,

UCZEŃ 27
ci, którzy zadając niezwykle interesujące pytania budzili w was ducha filozoficznego,

UCZEŃ 28
ci, którzy przekręcając nazwy własne tworzyli nowe miejsca geograficzne,

UCZEŃ 29
ci, którzy umilali wam czas na przerwach, radach pedagogicznych, zebraniach, dbając o to, byście się nie nudzili,

UCZEŃ 30
ci, z którymi każda wycieczka była jedyna i nieprzewidywalna,

UCZEŃ 31
w końcu, jako ci, dzięki którym chciało wam się wstawać rano i odkrywać co przyniesie nowy dzień.


UCZEŃ 32
Za waszą cierpliwość do nas przez te wszystkie lata

UCZEŃ 33
za wyrozumiałość

UCZEŃ 34
za naciągnięte oceny

UCZEŃ 35
za trud i starania włożone w doprowadzenie nas do celu

UCZEŃ 36
za uśmiech i za wszystkie słowa, które budowały nas, kiedy było gorzej
i za serce, które przez kilka godzin dziennie biło tylko dla nas

RAZEM
za wszystko wszyscy wszystkim DZIĘKUJEMY

Podziękowania i kwiaty indywidualne
TUTAJ UCZNIOWIE ODCZYTUJĄ PODZIĘKOWNI I ŻYCZENIA DLA KAŻDEGO NAUCZYCIELA, KTÓRY ICH UCZYŁ. UCZNIOWIE PRZYGOTOWALI TEKSTY SAMODZIELNIE.
PIOSENKA „PROFESORZE” - W TYM CZASIE UCZNIOWIE ROZDAJĄ KWIATY,

UCZEŃ 37
Chcemy także podziękować tym wszystkim, z którymi na co dzień spotykaliśmy się w szkole

UCZEŃ 38
Tym, którzy opatrywali nam rany

UCZEŃ 39
Wiązali buty w szatni

UCZEŃ 38
Odprowadzali pod klasę

UCZEŃ 39
Pilnowali porządku na przerwach

UCZEŃ 38
Wprowadzali w świat książek

UCZEŃ 39
Rozstrzygali spory

UCZEŃ 38
I uśmiechem witali w sekretariacie

PO POWROCIE PIOSENKA „WEŹ ZE SOBĄ UŚMIECH NA DROGĘ”

Wyświetleń: 3456