Katalog

Magdalena Łobejko, 2011-05-16
Luboń

Uroczystości, Scenariusze

"Bezpieczne media" - scenariusz przedstawienia

- n +

BEZPIECZNE MEDIA
Autor: Magdalena Łobejko
AKT I
Narrator:
Technika stała się integralną częścią współczesnego świata, a małe dziecko wzrasta w jego otoczeniu spotykając się z nią codziennie w domu, w drodze do szkoły i w szkole. Stąd też wynikają szczególne zainteresowania dziecka mediami oraz wzbogacanie zasobu jego wiadomości z tej dziedziny.

Sala udekorowana ilustracjami urządzeń technicznych, plakatami obrazującymi bezpieczne z nich korzystanie. Po środku znajduje się hasło "Bezpieczne media”.

1. Piosenka "Mój komputer"

Mój komputer supernowy
z monitorem kolorowym,
klawiaturą, stacją dysków
i malutką, zwinną myszką.

Ref. Mój komputer, mój komputer,
on jest super, super, super!
On najlepszym jest kolegą,
nie potrzeba mi innego!
Och! Ach! Och! Ach!
To najlepszy kumpel w grach!

Nagle - rety! Co się dzieje!
W komputerze coś szaleje,
wirus groźny niesłychanie
pożarł program, połknął pamięć.

Ref. Wirus popsuł mi komputer,
już komputer nie jest super!
Ale za to mam dobrego,
mam kolegę prawdziwego!
Och! Ach! 0ch! Ach!
To najlepszy kumpel w grach.

3 Wiersz "Komputery"

Mamy teraz w szkole nową
Pracownie komputerową.
Czas nam szybko tu umyka,
Uczymy się znów języka!
Trudne rzeczy są niektóre,
Trzeba poznać klawiaturę,
Klikać trzeba wiele razy,
Ale każdy o tym marzy!

Są też gry komputerowe,
Bardzo fajne, kolorowe...
Świecą wszystkie monitory,
Do zabawy każdy skory
I zupełnie nikt nie słyszy,
Jak biegają sobie myszy!
Mogę pisać list do Jarka,
Wydrukuje to drukarka,
Rysować mogę figury,
Zwiedzać lasy albo góry!

Chętnie sobie teraz pogram,
Wykorzystam nowy program,
I rozlegnie się z głośnika,
Ulubiona ma muzyka!
Mówi Pani, że już wnet,
Podłączą nam Internet.


Narrator:
Internet to gigantyczna pajęczyna wielu mniejszych i większych sieci komputerowych, do której podłączone są miliony komputerów na całym świecie.

Marek i Jola idą do szkoły przez plac zabaw. Rozmawiają o komputerze. Marek ma dostać nowy komputer dziś po południu.

Marek: Mam nadzieję, że lekcje szybko miną.
Jola: Tak spieszno ci do domu?
Marek: Jasne! Dziś rodzice kupują mi komputer! Koniec z przesiadywaniem w kafejce! Własny monitor, wieża, klawiatura, bezprzewodowa mysz! Oby pamiętali o głośnikach! Ach! I jeszcze drukarka… laserowa! Jak ja chcę już iść do domu!
Jola: Spokojnie! Najpierw obowiązki a potem przyjemność. Lepiej przyspieszmy trochę, bo spóźnimy się na informatykę.

W klasie uczniowie siedzą w ławkach. Pani prowadzi lekcję. Na tablicy zapisany temat: Bezpieczny Internet.

Pani: Aby zapewnić komputerowi bezpieczeństwo w sieci należy:
• zainstalować program antywirusowy, by sprawdzać przychodzące pliki;
• zainstalować program firewall, chroniący system przed włamaniem;
• regularnie skanować komputer, by wychwycić ewentualne wirusy i trojany.
Wykonajcie teraz ćwiczenie 8.
Dziękuję bardzo. Zaraz będzie dzwonek. Proszę spakować się i przygotować do wyjścia.
Do widzenia.

Marek i Jola wracają ze szkoły. Zatrzymują się na placu zabaw.

Marek: Dzisiejsza lekcja informatyki była bardzo przydatna. Muszę zadbać o bezpieczeństwo komputera.
Jola: I własne… przy okazji.
Marek: O czym ty mówisz?
Jola: Och Marek, przecież wszystkie szkodliwe pliki mają za zadanie uszkodzić komputer lub zdobyć poufne dane. Skutkiem tego są olbrzymie kłopoty!
Marek: Rzeczywiście. A co ty robisz by uniknąć tych kłopotów? Nie korzystasz z Internetu?
Jola: Bardzo śmieszne! Oczywiście, że nie o to chodzi. Ja mam kilka prostych sposobów na bezpieczne surfowanie po Internecie.
Marek: No to pochwal się droga mądralo!
Jola: Nigdy nie otwieram linków do stron internetowych wysłanych przez nieznajome osoby. Mogą kierować do stron zawierających szkodliwe oprogramowanie. Nie pobieram i nie instaluję nieznanego oprogramowania. Zawsze pytam tatę o radę. No i oczywiście najtrudniejsze…..
Marek: Tak?
Jola: Czytam wszystkie komunikaty, jakie pojawią się na ekranie. Jeśli nie wiem co wybrać to wciskam: nie.
Marek: No … oczekiwałem czegoś innego.
Jola: Niestety Marku, czytanie ze zrozumieniem jest absolutnie konieczne także na informatyce a nie tylko na języku polskim.
Marek: Pani Tolska byłaby zachwycona słysząc twoją wypowiedź.
Jola: I dobrze. W końcu tego właśnie mnie nauczyła! Ale późno! Pędź do domu! Komputer pewnie już czeka!
Marek: Do jutra! Jeśli zdążę, wejdę na GG.
Jola: Ok. Będę aktywna do 19.00. Potem czytam książkę. W końcu nie można siedzieć w Internecie cały czas!
Marek: Rozumiem. Pa!


Marek wchodzi do domu. Siada przy komputerze. Do pokoju wchodzi mama.

Marek: Mamo, komputer jest wspaniały!
Mama: Cieszę się, że jesteś zadowolony.
Marek: O tak! Teraz nie odejdę od niego na krok.
Mama: Synku, zanim zaczniesz korzystać z komputera, musimy ustalić zasady, których będziesz
musiał przestrzegać.
Marek: W porządku.
Mama: Po pierwsze: możesz przeznaczyć na komputer 1 godz. dziennie, oczywiście po odrobieniu
lekcji. Po drugie: w komputerze zainstalowany zostanie program filtrujący Cenzor, który będzie
kontrolował twoje poczynania w Internecie.
Marek: Mamo, proszę cię. Przecież wiesz, że ja nie zajmuję się rzeczami nie dla dzieci.
Mama: Na to liczę, ale różnie to bywa. Czasem koledzy mogą zachęcić cie do złego postępowania.
Marek: Dobrze. Czy coś jeszcze?
Mama: Tak. Proszę, byś nie ujawniał swoich danych osobowych. Zawsze korzystaj z pseudonimu lub
nika. Przestrzegaj zasad grzecznościowych. Internauta powinien przestrzegać netykiety.
Marek: Netykiety?
Mama: To taka etykieta w Internecie.
Marek: O rany mamo! Nie wiedziałem, że jesteś taka… nowoczesna!
Mama: Proszę Mareczku byś przestrzegał trzech zasad: myśl, nie działaj na czyjąś szkodę oraz nie nadużywaj. Jeśli to zapamiętasz, nie spotka cie nic złego.

Mama schodzi ze sceny, po chwili Marek przeciąga się i schodzi ze sceny. Na scenie pojawia się Pan Gapcia.(Nic nie mówi, tylko gestykuluje. Wypowiada się tylko narrator.)


Narrator:
Dzień dobry Panie Gapcio!
Widzę, że ma pan komputer.
Tak, rzeczywiście wspaniały!
Ale co się z nim dzieje? Zachorował?
Panie Gapciu, szalik to chyba zły pomysł.
Pocieszanie też raczej nie pomoże. Czy ktoś podpowie Panu Gapci co ma zrobić?
Tak, proszę przeskanować komputer. O… już mu chyba lepiej! Pa, pa!!!

Opada kurtyna. Zmiana dekoracji.

Narrator:
Czy wiecie, że:
• historia Internetu związana jest z wojskiem – pierwsze sieci, w roku 1969, powstały na potrzeby armii amerykańskiej;
• pierwszy e-mail został wysłany na początku lat 70-tych czyli około 40 lat temu;
• słowa „Internet” zaczęto używać w roku 1974;
• pierwsza przeglądarka powstała w 1990 roku;
• polska została przyłączona do Internetu w roku 1991;
• pierwszym polskim portalem była Wirtualna Polska, powstała w 1995 roku.























AKT II

Narrator:
Telefon komórkowy już dawno przestał służyć do prowadzenia rozmów, a stał się profesjonalnym narzędziem do pracy i zabawy. Dzisiaj komórka to właściwie podręczny komputer, aparat cyfrowy, mini telewizor i odtwarzacz muzyki w jednym. Poza rozmowami daje możliwość wysyłania SMS-sów, czyli krótkich wiadomości tekstowych, ale także MMS-sów, czyli wiadomości np. ze zdjęciem. Telefonem można nagrać film, później przesłać go do znajomego albo opublikować na stronie internetowej. Z komórką w dłoni można także prowadzić rozmowę wideo, surfować po Internecie i sprawdzać pocztę elektroniczną.

8. Wiersz "Telefon"

Drr... to ja telefon!
Dzwonię z daleka,
bo ciężko chory
na pomoc czeka.

Drr... to ja, telefon!
Dzwonię do pana,
bo pan polecił
zbudzić się z rana.

Drr... to ja telefon!
W ważnych sprawach dzwonię!
Dzięki mnie ma człowiek
życie ułatwione.

Drr... to ja, telefon!
Strażacy, spieszcie
do samochodów.
Pali się w mieście!

Drr... to ja, telefon!
Chcę przy niedzieli
zaprosić ciebie
do cioci Heli.

Przy biurku siedzi Jowita. Dzwoni jej telefon. Dziewczyna odbiera go i prowadzi rozmowę.

Jowita: Dzień dobry!
…………………….
Jak to kto mówi? Chyba jasne, że właścicielka tego telefonu.
……………………
Przepraszam bardzo, ale nie poznaję pana głosu. Oznacza to, iż się nie znamy i wobec tego
kończę rozmowę. Do widzenia!
………………………
Ha! Mama ciągle mi powtarzała żeby nie rozmawiać z nieznajomymi. Prawda, że grzeczna ze
mnie dziewczynka! Już 7.40. Biegnę do szkoły! Rany, gdzie ta mp3-jka!

Jowita wybiega za parawan. Słychać klakson samochodu. Na scenę wchodzi zapłakana Judyta. Idzie na plac zabaw. Tam spotyka Majkę.

Majka: Jowita, co się stało! Wyglądasz koszmarnie!
Jowita: Majka, daj spokój! Mało brakowało, a wyzionęłabym ducha!
Majka: Nie dramatyzuj! Co się stało?
Jowita: Przechodziłam przez jezdnię, po pasach. Wiesz, tu koło warzywniaka. Nagle zobaczyłam
maskę samochodu dostawczego niemal przed nosem.
Majka: Nie słyszałaś nadjeżdżającego samochodu?
Jowita: Nie, przecież słuchałam tej nowej piosenki Enrique Iglesiasa.
Majka: Nie wiedziałam, Że twoja komórka tak głośno ryczy!
Jowita: To nie komórka. To MP3.
Majka: Chyba nie chcesz powiedzieć, że miałaś słuchawki w uszach?
Jowita: A gdzie miałam je niby mieć?
Majka: W torbie, trąbo! Rozumiem, że mamy dziś do zaliczenia kartkówkę z Egiptu. Ale nie sądzę, by
opłacało się rzucać pod koła samochodu dla jakiegoś Tutenchamona!
Jowita: Pewnie, że nie. Zresztą historię mam w małym paluszku. Uwielbiam ją.
Majka: W takim razie nie rozumiem twojego zachowania.
Jowita: Ja też siebie nie rozumiem.. Postąpiłam bezmyślnie. Chodźmy lepiej do szkoły.
Majka: Jasne. Historia….
Jowita: Naprawdę sądziłaś, że chcę umrzeć przez Tutenchamona???


Po lekcjach dziewczyny przechodzą koło placu zabaw. Spotykają grupę koleżanek.

Dziewczyna 1: Majka, słyszałyście o drace na wf?
Majka: Nie, a co się stało? Ktoś zapomniał koszulki?
Dziewczyna 2: Gorzej. Aneta zrobiła Uli zdjęcie w szatni.
Majka: I co w tym złego?
Dziewczyna 1: To, że Ula nie zdążyła się do końca ubrać.
Jowita: Chcesz powiedzieć, że była goła?
Dziewczyna3: Nie. Ale wszystkich ciuchów założyć nie zdążyła.
Majka: I co dalej?
Dziewczyna1: Dziewczyny się śmiały, Aneta wysłała zdjęcie Erykowi a Ulka uciekła do domu
z płaczem.
Jowita: To nie było śmieszne.
Dziewczyna 2: Jasne. Zaraz wszystkim przeszła ochota do śmiechu.
Jowita: Jak Aneta mogła to zrobić? Przecież wie, że Ulka kocha się w Eryku!
Dziewczyna 3: Może była po prostu zazdrosna.
Majka: Zazdrosna! We wszystkim musi być umiar! Ale co z Ulką?
Dziewczyna 1: Nie było jej dzisiaj w szkole. Widziałam ją z rodzicami przed gabinetem dyrektora
szkoły.
Majka: To będą kłopoty. I to zasłużone.
Dziewczyna 3: Pani Kasińska mówiła, że na najbliższej lekcji wychowawczej przypomnimy zasady
właściwego korzystania z telefonów. Robienie zdjęć oraz kręcenie filmów bez zgody
osoby, która na nich jest z pewnością będzie ostro potępiona.
Judyta: Bardzo dobrze. Głupota nie może być wytłumaczeniem dla rujnowania czyjegoś życia.
Majka: Spójrzcie w lewo. Widzicie?
Dziewczyna 2: To Ulka z Erykiem. Rozmawiają. Pewnie ją pociesza. Ten chłopak jest cudowny…

Dziewczyny schodzą ze sceny. Pojawia się Pan Gapcia.

Narrator:
O, Pan Gapcia! Ma pan komórkę!
Jakiś kłopot? Ktoś dzwoni do pana z zapytaniem o adres?
Proszę nie odpowiadać tylko odrzucić.
Nie telefon tylko połączenie. Czerwoną słuchawką. Tak, brawo.
Co się stało? Dostał Pan SMS-a z pogróżkami?
Proszę się nie bać. Trzeba to zgłosić na policję. Proszę iść na komisariat z telefonem. Pa!


Opada kurtyna. Zmiana dekoracji.

Narrator:
Czy wiecie, że:
• co drugi młody człowiek miał kontakt z przemocą werbalną w telefonie komórkowym, z czego aż połowa kilka razy
• ponad połowa 12-17-latków była przynajmniej raz filmowana lub fotografowana wbrew swojej woli
• telefony komórkowe potrafią robić zdjęcia takiej jakości, że można je wykorzystać np. w prasie
• niektóre telefony wyposażone są w programy pozwalające film lub zdjęcie opublikować w Internecie zaledwie kilkoma kliknięciami.
RODZICE BĄDŹCIE CZUJNI!!!








AKT III

Narrator:
Telewizja to fascynujące medium, pełne informacji o otaczającym nas świecie. Dzięki tematycznej różnorodności i atrakcyjnej formie wizualnej każdy znajdzie w niej coś dla siebie – trzeba tylko umiejętnie korzystać z bogatej oferty.

9. Piosenka "Telewizor"
To jest czarodziejska skrzynka,
każdy z nas ją dobrze zna.
Prócz głośnika to pudełko
szklany ekran ma.

Ref. Telewizor, telewizor
uczy nas i rozwesela.
Telewizor, telewizor
piątek, świątek, czy niedziela.
Miś Uszatek, Teleranek,
Bolek z Lolkiem i Tik - Tak.
A w Zwierzyńcu możesz poznać
Co to ptak, a co rak.
Telewizor, telewizor
uczy nas i rozwesela.
Telewizor, telewizor,
piątek, świątek, czy niedziela.

Możesz uczyć się języków,
weźmiesz udział w Wielkiej Grze,
kto ci wszystko to ułatwi?
Oczywiście, że...

Ref. Telewizor...

10. Wiersz "Telewizor"
Czy to film, czy teatr, czy mecz
wszystko widzisz na szklanym ekranie!
Telewizor to mądra rzecz!
Jakże nasze ożywia mieszkanie.

Chociaż obraz czasami drży,
wszyscy chętnie w ekran patrzymy!
Kiedy zgaśnie - smutne są dni,
lecz pan technik zaraz jest przy nim!...

Mecz za chwilę! Tata już siadł.
Kto dziś wygra - to jest najciekawsze!
Dobrze jest mieć okienko na świat,
przede wszystkim otwarte zawsze!

11. Wiersz "Telewizor"
Z telewizorem trzeba rozważnie,
Wybierać to, co naprawdę uczy.
Albo to, co śmieszy.

Masz bowiem w sobie własny ekran: wyobraźnię,
I ją to właśnie uczyń
Czarodziejką zwykłych rzeczy.

Dzbanek na stole, co światłami pryska,
Autobus w deszczu lśniący, niby okoń,
smuga, którą zwełnia w niebie odrzutowiec.
To są również filmy, dziwne widowiska,
naciesz nimi oko, innym to opowiedz.
Jedni cię obśmieją: "Sam widziałem, eee tam".
Inni się zadziwią "On chyba poeta",
A tyś po prostu fajny jest dzieciaczek,
Co lubi trochę mądrzej, niż inni popatrzeć.


Klara, Wiktor, Jędrek, Matylda i Viola wracają ze szkoły. Rozmawiając dochodzą do placu zabaw.

Matylda: Proszę was, chodźcie trochę szybciej, bo nie zdążę na „Klan”!
Jędrek: Co takiego? Matyldo, ten film ogląda moja babcia!
Klara: Nie bądź wredny. Każdy lubi coś innego.
Jędrek: A co ty oglądasz najchętniej, Klaro?
Klara: Programy dziecięce. Rodzice pozwalają mi oglądać jedynie Disney Channel, Zig-Zap, Cartoon
Netwoork.
Jędrek: Czyli jesteś na bieżąco z Hannah Montaną, Camp Rockiem i H2o?
Klara: Tak i jestem z tego zadowolona. A ty Wiktorze?
Wiktor: Ja lubię teleturnieje.
Matylda: Oczywiście. Cóż innego może interesować klasowego geniusza?
Wiktor: TVN TURBO.
Matylda: O… zatkało mnie!
Klara: A cóż takiego ogląda nasza mądrala? Jędrek, przyznaj się?
Jędrek: Oczywiście horrory i kryminały. Ostatnio widziałem „Krew w Bamboszach”?
Klara: „Krew w Bamboszach”?
Wiktor: Pozwolili ci oglądać „Krew w Bamboszach”?
Jędrek: Jasne. To są plusy posiadania TV w pokoju.
Viola: Ale przecież na ekranie musiała być czerwona kropka!
Jędrek: I była! Największa czerwona kropa jaką w życiu widziałem!
Viola: I mimo to rodzice pozwolili ci oglądać ten horror?
Jędrek: No, niezupełnie. Trochę im pomogłem w podjęciu decyzji. Zakleiłem czerwone kółko znaczkiem: dozwolone od lat 12. A ja już skończyłem 12 lat. Nie zorientowali się.
Wiktor: Nie oglądali tego filmu?
Jędrek: Nie, tata skakał po kanapie w salonie. Lech grał – sami rozumiecie. A mój tata to wyjątkowo wrażliwy mężczyzna. Mama schowała się w kuchni i cos pichciła.
Wiktor: I jakie wrażenia po seansie?
Jędrek: Dość krwiste…. W nocy wczołgałem się do łóżka rodziców. Chyba nawet nie zauważyli mojej
obecności.
Viola: Może jednak powinieneś zwracać uwagę na oznakowanie programów? Jeśli jest zielone kółko to
możesz oglądać wszystko, żółte trójkąty informują o zalecanym progu wieku – 7,12 i 16 lat.
A czerwone kółko mówi, że…. będziesz spał u rodziców. Wybór jest prosty!
Jędrek: Niby tak, ale gdy ten jeden obciął rękę drugiemu…..
Matylda: Jędrek! Daj spokój! My nie mamy ochoty na spanie z rodzicami! Mój tato chrapie…..

W pokoju na kanapie siedzą Iga z Elwirą. Oglądają telewizję.

Elwira: Iga, dobrze, że rodzice zgodzili się, bym nocowała u ciebie. Takie babskie spotkanie to
wspaniała sprawa.
Iga: Też tak myślę. Po wiadomościach będzie dobry film. Jeśli mama nie wejdzie do pokoju to może
uda się go obejrzeć.
Elwira: Świetnie. Nie rozumiem, dlaczego tak bardzo czepiają się nas. Przecież nie jesteśmy dziećmi!
Mamy już skończone 12 lat!
Iga: Nie próbuję nawet tego zrozumieć. Nie sądzą chyba, że po obejrzeniu filmu wyjdę na ulicę i zrobię
komuś krzywdę!
Elwira: Niestety, chyba tego właśnie obawiają się.
Iga: Uwaga zaczyna się. Już pierwsza scena jest mocna!
Elwira: Brrrr….
Mama: Dziewczęta, przyniosłam wam….. Co to ma znaczyć? Miałyście spędzić razem wieczór a to
chyba nie oznacza oglądania filmów dla dorosłych?
Iga: Mamo….
Mama: Nic z tego moje panny. Proszę do łóżek! Skoro nie mogę wam zaufać, marsz na górę!
Dobranoc!
Iga: Pst!!! Poszła… Chodźmy z powrotem. Muszę zobaczyć, czy ona przeżyła.
Elwira: Zaraz my możemy mieć problem z przeżyciem, jeśli nas twoja mama nakryje!
Iga: Spróbujmy chociaż!!! No nie! Nie wierzę! Mama zakodowała program. Jak mogła potraktować nas
jak jakieś małe smarkule!
Elwira: Bo prawdę mówiąc, tak się właśnie zachowałyśmy!
Iga: Elwira! Błagam! Jeszcze i ty!
Elwira: Chodźmy na górę. W torbie mam nowe „Bravo” z quizem miłosnym. Mama mi dziś kupiła.
Iga: Twoja mama to anioł!
Elwira: Oczywiście, taki sam jak twoja! Chodź.
Narrator:
Panie Gapo, podobał się panu film?
Obejrzy pan coś jeszcze?
A dlaczego? Zaraz rozpoczyna się „Terminator”.
Nie? Ma pan za słabe serce? To rzeczywiście lepiej go nie oglądać.
Idzie pan spać? To słodkich snów….

Opada kurtyna.


Narrator:
Czy wiecie, że:
• czas chroniony w telewizji trwa od godziny 6 do 23, zabronione jest wówczas nadawanie programów niewskazanych dla dzieci i młodzieży
• 6-9-latki mogą oglądać TV do 45 minut dziennie
• 10-14-latki, bez szkody dla zdrowia mogą oglądać programy przez 60 minut, a jeśli dłużej to z przerwą na odpoczynek… od emocji.

Wszyscy aktorzy wychodzą na scenę.


Narrator:
Bezpieczne media? Nie zawsze takie dla nas są. Bezpieczni jesteśmy z wami, więc:

RAZEM: bądźcie czujni rodzice!!!



DZIĘKUJEMY!!!

Wyświetleń: 5837


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.