Katalog

ANNA PALMOWSKA, 2011-05-15
Węgorzewo

Pedagogika, Artykuły

OPIS METODY WERONIKI SHERBORNE

- n +

Ruch Rozwijający bazujący na pracy Weroniki Sherborne

Każdy człowiek potrzebuje miłości, przyjaźni, pokarmu dla swojej egzystencji, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji.
Każdy człowiek ma prawo do wolności słowa, godnego życia, do życia według własnych upodobań czy przekonań.
Każdy człowiek jest mądry.
Każdy człowiek jest tylko człowiekiem. Tak różnym, a jednak istota stadną, bo ludzie to już więcej niż jeden człowiek. Jednak, aby ludzie mogli być ze sobą potrzebują komunikacji.
Do tak oczywistych wniosków doszła Weronika Sherborne ( 1922-1990 ), z wykształcenia fizjoterapeutka i nauczycielka wychowania fizycznego, gdy będąc uczennicą Rudolfa Labana pracowała w Studiu Sztuki Ruchu w Manchesterze.
Rudolf Laban jako pierwszy podjął obiektywne obserwacje naturalnych możliwości ruchowych człowieka i ujął je w specjalne skale ruchowe.
W.Sherborne będąc kontynuatorką teorii Labana stworzyła własną metodę pracy z dziećmi znaną jako Ruch Rozwijający. Na początku swoje spojrzenie na ruch i doświadczenie wykorzystywała w pracy z dziećmi sprawnymi, później rozpoczęła pracę z dziećmi specjalnej troski.
Nazwa metody Ruch Rozwijający wyraża główną ideę metody, tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania.
Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
1. świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego
2. świadomości przestrzeni i działania w niej
3. dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Metoda nawiązuje do najbardziej pierwotnego sposobu porozumiewania się jakim jest Język Ciała. Często zapominamy o znaczeniu tej formy w naszej komunikacji z innymi. Przez uświadomienie sobie jej wartości nasz kontakt emocjonalny staje się głębszy, bardziej żywy.
Dzięki doświadczeniom z zajęć można nauczyć się cenić bliskość drugiego człowieka. Metoda ta ze względu na swoją naturalność i prostotę jest metodą uniwersalną. Jest to program rozwijający poprzez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe.

W metodzie wyróżnia się cztery grupy ćwiczeń:
1. prowadzące do poznania własnego ciała
2. pomagające zdobyć pewność siebie
3. ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerami, grupą
4. ćwiczenia twórcze
Wymienione ćwiczenia mogą występować w różnych formach jako zajęcia indywidualne, zajęcia w parach, trójkach bądź większej liczby osób.
Zakres każdego ćwiczenia może być mniej lub bardziej rozszerzony zgodnie z potrzebami, możliwościami i stopniem zaawansowania.
Korzyści płynące ze stosowania metody:
- daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem
- wyzwala swobodę zachowań i naturalność
- daje okazję do rozładowania napięć
- jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń
- daje radość i pewność siebie
- daje możliwość poczucia się w innej roli niż na co dzień
- zbliża do siebie uczestników zajęć
- daje radość z działania w grupie
- daje okazję do wspomnień z dzieciństwa
- daje okazję do bliskiego kontaktu fizycznego bez uruchamiania sfery seksualnej
- nie jest ograniczona wiekiem uczestników.

W terapii ruchem każdy człowiek może służyć drugiemu pomocą i wsparciem, jeżeli pozwoli sobie na korzystanie ze swoich własnych „pokładów” uczuć, otworzy się naprawdę na drugiego człowieka, będzie po prostu i prawdziwie sobą
Wyświetleń: 737


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.