Katalog ANNA PALMOWSKA, 2011-05-15 Węgorzewo Pedagogika, Artykuły OPIS METODY WERONIKI SHERBORNERuch Rozwijający bazujący na pracy Weroniki Sherborne Każdy człowiek potrzebuje miłości, przyjaźni, pokarmu dla swojej egzystencji, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Każdy człowiek ma prawo do wolności słowa, godnego życia, do życia według własnych upodobań czy przekonań. Każdy człowiek jest mądry. Każdy człowiek jest tylko człowiekiem. Tak różnym, a jednak istota stadną, bo ludzie to już więcej niż jeden człowiek. Jednak, aby ludzie mogli być ze sobą potrzebują komunikacji. Do tak oczywistych wniosków doszła Weronika Sherborne ( 1922-1990 ), z wykształcenia fizjoterapeutka i nauczycielka wychowania fizycznego, gdy będąc uczennicą Rudolfa Labana pracowała w Studiu Sztuki Ruchu w Manchesterze. Rudolf Laban jako pierwszy podjął obiektywne obserwacje naturalnych możliwości ruchowych człowieka i ujął je w specjalne skale ruchowe. W.Sherborne będąc kontynuatorką teorii Labana stworzyła własną metodę pracy z dziećmi znaną jako Ruch Rozwijający. Na początku swoje spojrzenie na ruch i doświadczenie wykorzystywała w pracy z dziećmi sprawnymi, później rozpoczęła pracę z dziećmi specjalnej troski. Nazwa metody Ruch Rozwijający wyraża główną ideę metody, tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania. Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów: 1. świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego 2. świadomości przestrzeni i działania w niej 3. dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Metoda nawiązuje do najbardziej pierwotnego sposobu porozumiewania się jakim jest Język Ciała. Często zapominamy o znaczeniu tej formy w naszej komunikacji z innymi. Przez uświadomienie sobie jej wartości nasz kontakt emocjonalny staje się głębszy, bardziej żywy. Dzięki doświadczeniom z zajęć można nauczyć się cenić bliskość drugiego człowieka. Metoda ta ze względu na swoją naturalność i prostotę jest metodą uniwersalną. Jest to program rozwijający poprzez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe. W metodzie wyróżnia się cztery grupy ćwiczeń: 1. prowadzące do poznania własnego ciała 2. pomagające zdobyć pewność siebie 3. ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerami, grupą 4. ćwiczenia twórcze Wymienione ćwiczenia mogą występować w różnych formach jako zajęcia indywidualne, zajęcia w parach, trójkach bądź większej liczby osób. Zakres każdego ćwiczenia może być mniej lub bardziej rozszerzony zgodnie z potrzebami, możliwościami i stopniem zaawansowania. Korzyści płynące ze stosowania metody: - daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem - wyzwala swobodę zachowań i naturalność - daje okazję do rozładowania napięć - jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń - daje radość i pewność siebie - daje możliwość poczucia się w innej roli niż na co dzień - zbliża do siebie uczestników zajęć - daje radość z działania w grupie - daje okazję do wspomnień z dzieciństwa - daje okazję do bliskiego kontaktu fizycznego bez uruchamiania sfery seksualnej - nie jest ograniczona wiekiem uczestników. W terapii ruchem każdy człowiek może służyć drugiemu pomocą i wsparciem, jeżeli pozwoli sobie na korzystanie ze swoich własnych „pokładów” uczuć, otworzy się naprawdę na drugiego człowieka, będzie po prostu i prawdziwie sobą Wyświetleń: 737
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |