Katalog

Agata Mazur - Świertnia, 2011-03-24
Tychy

Informatyka, Artykuły

„Komputer to moje hobby”

- n +

KOMPUTER TO MOJE HOBBY.
(propozycja prelekcji dla rodziców).

Dosyć często słyszy się jak uczniowie mówią: „komputer to moje hobby”, „komputer to moja pasja”, „mam bzika na punkcie komputera”. Zaczęłam zastanawiać się jakie znaczenie mają dla uczniów te wypowiedzi? Punktem wyjścia była ankieta przeprowadzona wśród uczniów na temat ich zainteresowań. Okazało się, że 87% ankietowanych posiada jakieś zainteresowania, 13% nie przyznaje się do tego, że czymś się interesuje. Najczęściej zainteresowania uczniów mieszczą się w grupie, którą dla własnych potrzeb nazwałam techniczną (komputery, elektronika, modelarstwo, motoryzacja) – 43%. Największe zainteresowanie jest komputerami, muzyką, sportem, rekreacją, motoryzacją. Wielu uczniów ma swoje ulubione przedmioty. Należą do nich: informatyka – 50% (ponieważ rozszerza zainteresowania), matematyka – 20%,(ciekawa zabawa z liczbami), wychowanie fizyczne – 10% (ponieważ lubią ćwiczyć), WOS – 10% (bo to jedyny przedmiot przydatny w życiu), 10% – inne. Uczniowie wskazywali jaki wpływ mają na nich zainteresowania. Najczęstsze odpowiedzi to: „pomagają spędzić wolny czas”, „ poszerzają wiedzę”, „ułatwiają zaplanować dzień”, „wpływają na to, że są lepsze oceny z przedmiotów”, „dzięki nim czują się lepsi”. Niektórzy wpływ zainteresowań określili jako bardzo dobry, dobry, pozytywny. Tylko trzech uczniów odpowiedziało: nie wiem, żaden.
Dzisiaj komputery już na dobre zagościły w szkole i w innych dziedzinach życia. Wielu z nas nie wyobraża sobie życia bez komputera. Wykorzystuje się je między innymi: w nauce, medycynie, handlu, komunikacji, sporcie i w przemyśle. Młode pokolenie nie potrafi sobie wyobrazić, że jeszcze nie tak dawno z urządzeń tych korzystały jedynie zamknięte grupy ludzi(np. w laboratoriach naukowych) a ich obsługą zajmowali się jedynie wtajemniczeni informatycy. Dzisiaj zdecydowana większość uczniów ma w domu komputer z dostępem do Internetu. Trzeba przyznać, że komputerów nie da się uniknąć. Czy tego chcemy czy nie pojawiają się coraz częściej w naszym życiu, w pracy i nie tylko. Spotykamy się z nimi prawie wszędzie. Maile stały się powszechną formą kontaktu, a Internet bardzo ułatwia nam życie. Dlatego nie możemy się dziwić, że i dla naszych dzieci komputer odgrywa dużą rolę w ich codziennym życiu. Jednak komputer to nie wszystko. Nie można pozwolić na to, żeby komputer stał się najważniejszą częścią życia dziecka, ponieważ może ono po prostu się od niego uzależnić. Nie możemy również dziecka zupełnie odsunąć od komputera. Należałoby się zastanowić nad tym jakie są pozytywne, a jakie negatywne strony korzystania z komputera i w jaki sposób rodzice mogą dyskretnie kontrolować co robią ich dzieci przy komputerze i ile czasu przy nim spędzają. Nie zawsze jest to łatwe. Zdarza się bowiem, że dzieci wiedzą więcej o komputerach niż ich rodzice. Jednak rodzice powinni na bieżąco orientować się, czy ich dziecko się uczy czy gra i ile zajmuje mu to czasu. Przejdźmy zatem do konkretów.
Za korzystaniem z komputera przemawiają między innymi następujące przesłanki:
- Komputer jest niezwykle przydatnym narzędziem w uczeniu, dzięki multimedialnym programom do nauki różnych przedmiotów. Zaletą tych programów jest ich interaktywność, czyli możliwość wpływania użytkownika na przebieg programu.
- Komputer jest narzędziem, które za pomocą odpowiednich programów komputerowych przybliża uczniom poznanie świata i umożliwia uczestniczenie w nim w sposób twórczy i aktywny.
- Komputer jest narzędziem kształcenia, które może oferować i organizować nauczanie i uczenie się.
- Komputer może wspomagać istniejący proces kształcenia, za jego pomocą uczeń odbiera te same treści programowe, które występują w tradycyjnym uczeniu.
- Praca z komputerem powoduje, że uczący się gromadząc, przetwarzając i prezentując wiadomości uczy się jednocześnie przestrzegania pewnych zasad, co sprzyja wzrostowi umiejętności logicznego myślenia, jasnego wyrażania myśli, precyzowania problemów i hipotez. Nabywając te umiejętności uczeń poszerza swoje możliwości w zakresie całokształtu działań edukacyjnych, co z kolei przyczynia się do ogólnego rozwoju oraz do wzrostu skuteczności samodzielnego uczenia się.
- Komputer jest bardzo cierpliwy, dlatego ucząc się przy jego pomocy uczeń może wielokrotnie powtarzać te same czynności, aż do momentu osiągnięcia sukcesu.
- Komputer w procesie kształcenia jest ważnym i przydatnym środkiem dydaktycznym, ponieważ umożliwia poznawanie świata, gromadzenia gotowej wiedzy oraz jej przyswajanie, co zwiększa możliwości oddziaływania na uczącego się poprzez łączenie funkcji wszystkich dotychczasowych środków. Oddziałuje w sposób interakcyjny na osobowość ucznia.
- Komputer umożliwia nauczanie na odległość.
Na pewno można by było wymienić jeszcze wiele innych powodów, dla których warto korzystać z komputera. Trzeba pamiętać jednak o jednym, iż komputer nie może stać się najważniejszą częścią życia dziecka. Nie można pozwolić na to, aby dziecko się od niego uzależniło. Oczywiście nie należy w niczym przesadzać. Skoro już komputery na stałe zagościły w naszych domach dobrze by było, aby rodzice ustalili wspólnie ze swoimi dziećmi zasady korzystania z Internetu: na przykład kiedy, jak długo, w jakich obszarach mogą się poruszać, z kim mogą się porozumiewać.
Komputer może stanowić również pewne zagrożenia. Rodziców powinno zaniepokoić między innymi to, że:
- Dziecko zbyt długo przebywa przy komputerze, co powoduje ograniczenie czasu i ruchu dziecka na świeżym powietrzu co z kolei ogranicza jego kontakty z rówieśnikami.
- Dziecko wybiera gry komputerowe (i to nie sporadycznie) zamiast wyjść na podwórko, aby pobawić się z innymi dziećmi, zrywa kontakty z rówieśnikami lub z rodziną.
- Kiedy wchodzimy do pokoju dziecka i dziecko czuje się speszone i albo wyłącza monitor lub zmienia stronę, którą właśnie oglądało.
- Dziecko przesiaduje przy komputerze do długich godzin nocnych.
- Dziecko zaczyna otrzymywać telefony od nieznajomych osób.
- Dziecko ma więcej pieniędzy niż otrzymuje, dostaje prezenty od nieznanych osób.
Kiedy rozważymy wszystkie za i przeciw, to na pewno dojdziemy do wniosku, że korzystanie przez dziecko z komputera może mieć bardzo wiele zalet. To rodzice powinni zapewnić swoim dzieciom poczucie bezpieczeństwa, ponieważ zazwyczaj są najważniejszymi nauczycielami ich życia. To dzięki swoim rodzicom dzieci nabywają niezbędne umiejętności społeczne i zachowania się w grupie. Rodzice powinni również uczyć swoje dziecko tego, aby było ono ostrożne i aby samo umiało zapewnić sobie bezpieczeństwo w różnych sytuacjach nie tylko w świecie realnym, ale także (a może przede wszystkim) uczyć tego jak poruszać się w rzeczywistości wirtualnej, która staje się codziennością. Zdarza się, że rodzice nie zawsze mają wystarczającą wiedzę, aby zapoznać dziecko z podstawowymi zasadami bezpieczeństwa w sieci.
Aby dziecko mogło uniknąć zagrożeń jakie niesie ze sobą korzystanie z komputera rodzice powinni podjąć szereg działań, które wyeliminują lub zminimalizują te zagrożenia. Działania rodziców mogą być następujące:
- Bardzo często rozmawiać ze swoimi dziećmi na temat zagrożeń jakie może stwarzać korzystanie z Internetu oraz na temat co dziecku wolno a czego nie wolno robić kiedy korzysta z sieci.
- Zapoznać dziecko z zasadami bezpiecznego korzystania z Sieci i nauczyć je krytycznego podejścia do informacji, które zdobywa przez Internet oraz zachęcać do weryfikowania uzyskanych wiadomości sięgając do innych źródeł, takich jak literatura fachowa, słowniki, encyklopedie, itp.
- Dobrze byłoby, aby komputer stał w pomieszczeniu dostępnym dla każdego członka rodziny (najczęściej dziecko ma komputer w swoim pokoju).
- Ustalić z dzieckiem zasady korzystania z komputera i być konsekwentny w ich egzekwowaniu. Pamiętać jednak należy, że ustalając pewne zasady należy kierować się zdrowym rozsądkiem, aby ustalone zasady i wymagania były możliwe do realizacji.
- Spróbować korzystać z sieci razem ze swoim dzieckiem. Jeżeli jest to trudne, to poprosić dziecko, aby pokazało w jaki sposób to zrobić. Można również poprosić dziecko, aby pokazało jakie są jego ulubione strony i proponować mu strony ciekawe, przyjazne.
- Zwracać uwagę dziecka na fakt, że w Internecie, podobnie jak w życiu, obowiązują zasady dobrego wychowania. Należy być miłym, uprzejmym, nie używać wulgaryzmów.
- Wspaniałą sprawą byłoby, gdyby udało się poznać internetowych przyjaciół dziecka, tak jak poznaje się jego innych kolegów.
- Bardzo ważną sprawą jest nauczyć dziecko ograniczonego zaufania do osób, z którymi rozmawia korzystając z czatów lub maili. Uczulić je na to, aby nie podawało swoich danych osobowych, adresu, numeru telefonu, ponieważ ktoś może mieć złe intencje wykorzystując podane informacje.
- Zwracać uwagę dziecka na to, że poznana w sieci osoba nie zawsze musi być tym za kogo się podaje i nie pozwalać na umawianie się z osobami poznanymi w sieci bez zgody ze strony rodziców. Jeżeli już zgadzamy się na to, żeby dziecko spotkało się z internetowym znajomym, należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności. Zadbać o to, aby spotkanie odbyło się w miejscu publicznym, przy udziale osób trzecich (w przypadku mniejszego dziecka obecność jednego z rodziców, w przypadku starszego dziecka w towarzystwie koleżanki lub kolegi).
- Przekonać swoje dziecko, że zawsze może podzielić się ze swoimi problemami, obawami, gdy na swojej poczcie znajdzie treści, które będą budziły jego wątpliwości i zawsze może liczyć na pomoc w rozwiązaniu problemu.
- W razie potrzeby korzystać z programów, które blokują wyświetlanie stron ze szkodliwymi treściami.
- wrócić się o pomoc do specjalisty jeżeli z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego.
- Rodzice mogą skorzystać również z informacji zawartych na stronach Internetowych Np.:
www.fdn.pl
www.saferinternet.pl
www.dzieckowsieci.pl
www.sieciaki.pl
www.przedszkolaki.dzieciaki.pl
www.helpline.org.pl
www.dyzurnet.pl
Przy zachowaniu maksimum ostrożności komputer może być rzeczywiście hobby oraz prawdziwą pasją dziecka. Komputer rozwija pamięć i uwagę, uczy koncentracji, logicznego myślenia, umiejętności zdobywania i porządkowania informacji. Przecież Internet jest doskonałym źródłem wiedzy i rozrywki, a nie tylko zagrożeniem oczywiście pod warunkiem, że będzie się korzystało z niego racjonalnie. Należy zwrócić uwagę dziecku na fakt, że Internet jest miejscem niezwykłym, ponieważ pozwala jednocześnie porozumiewać się, uczyć i bawić. Dziecko powinno zrozumieć, że ustalając z rodzicami zasady korzystania z Internetu nie narusza się jego prywatności, że przyjęte wspólne stanowisko opiera się na wzajemnym zaufaniu i zrozumieniu. Częste, czasem luźne rozmowy, mogą się przyczynić do tego, że dziecko będzie chroniło swoją prywatność w sieci, że będzie miało ograniczone zaufanie do internetowych znajomych. Nie należy straszyć dziecka, że komputer to tylko zagrożenia, ale nauczyć je w jaki sposób rozpoznawać je i jak im zapobiegać. Ktoś kiedyś powiedział, że „nie taki straszny diabeł ...”. To prawda. Komputerów nie da się uniknąć. Nie możemy odciąć dziecku zupełnie dostęp do komputera, bo wyrządzimy mu tym krzywdę i ograniczymy jego szanse na sukces. Jednak wszystko powinno odbywać się pod kontrolą i w ściśle wyznaczonych ramach czasowych z uwzględnieniem wieku dziecka.
Powiedzenie: „komputer to moje hobby”, „komputer to moja pasja”, „mam bzika na punkcie komputera” jest w bardzo wielu przypadkach uzasadnione. Jeżeli ucznia interesują sprawy związane z komputerem (a nie tylko gry), jeżeli potrafi racjonalnie wykorzystać informacje jakie tam znajduje to jest to wspaniała sprawa. Przecież zainteresowania są potrzebne każdemu z nas. Uczą systematyczności, organizacji pracy, a niejednokrotnie odpowiedzialności za istoty całkowicie zależne od nas. Wypełniają nam wolny czas, dzięki czemu nie siedzimy w fotelu, patrząc tępo w sufit. Nasze hobby powinno odprężać i dawać poczucie wolności, być inspiracją dla naszej wyobraźni i spełniać nasze marzenia. W tym co robimy powinniśmy się całkowicie realizować i powinno przynosić nam satysfakcję. Warto więc wspólnie ze swoimi dziećmi rozmawiać na temat ich zainteresowań, pomagać im na co dzień w ich realizacji. Być może w przyszłości będą mogły pogodzić swoje pasje z wykonywanym zawodem. Może więc zamiast zabraniać korzystania z komputera, z Internetu, po prostu nauczyć ich jak to robić. Kiedy dziecko zauważy, że rodzice interesują się tym co robi (a nie tylko kontrolują), że potrafią doradzić mu jak rozwiązywać problemy, będzie miało więcej zaufania do nich i będzie pozytywnie odbierało ich intencje. Nikt z nas nie lubi kiedy się go tylko kontroluje i krytykuje. Więc może trochę więcej zaufania do własnych dzieci. Jednak nie może to być sprawa jednostronna. Dziecko musi zdawać sobie sprawę z tego, że nie może zawieść zaufania rodziców. Jeżeli czasem trudno kontrolować rodzicom co dziecko robi przy komputerze (bo ono nieraz wie więcej), to jednak na pewno trzeba wiedzieć, czy dziecko się uczy, czy gra. Chociaż nie wszystkie gry są szkodliwe. Chodzi o to, aby zachować odpowiednie proporcje. Należy zdawać sobie sprawę, że nawet najlepszy komputer, najlepsze programy nie zastąpią dziecku kontaktów z rodzicami, z rówieśnikami, ruchu na świeżym powietrzu. Wracając do tematu muszę stwierdzić, że naprawdę dla wielu uczniów komputer może być przedmiotem jego zainteresowań, może być jego pasją pod warunkiem, że mu w tym pomożemy, że wskażemy mu właściwą drogę, że będziemy przewodnikami a nie tylko kontrolerami. Może warto by o tym pomyśleć, bo może to jest jakiś sposób na spędzanie wolnego czasu. Znaczącą rolę w rozwijaniu zainteresowań (w tym zainteresowań komputerem i informatyką) ma również szkoła. Zadania szkoły są tak samo odpowiedzialne jak zadania rodziców. Działania rodziców i szkoły powinny być spójne, aby osiągnąć zamierzone cele.
Mam nadzieję, że informacje zawarte w pracy pomogą przybliżyć rodzicom
(za pośrednictwem nauczyciela, wychowawcy), nie zawsze łatwe, zagadnienia dotyczące korzystania ich pociech z Internetu oraz pomogą pokazać rodzicom, że Internet może być bezpiecznym miejscem pracy, edukacji i rozrywki przy zastosowaniu pewnych zasad bezpieczeństwa.

BIBLIOGRAFIA:
- Braun – GałkowskaM., Urlik I.: „Zabawa w zabijanie. Oddziaływanie przemocy prezentowanej w mediach na psychikę dziecka”; Krupski i S – ka, 2003r.
- Koba G.: „Internet nie tylko dla gimnazjum”; Warszawa, Wrocław Wydawnictwo Szkolne PWN, 200r.
- Pańczyk J. „Informatyka dla europejczyka”, Helion, 2008r.
- Paradowski K.: „Internet – korzyści i zagrożenia”; CES Warszawa 2000r.
- Komputer w życiu dziecka E. Bednarska, Życie Szkoły nr 7/2001r.
STRONY INTERNETOWE:
- http”//www.sciaga.pl
- http://www.tda.pl/zagrożenia-w-sieci-2.html
- http://www.oeiizk.edu.pl
- http://www.zsgh.kalisz.pl/publikacje
- www.sieciaki.pl
- www.dzieckowsieci.pl
- www.republikadzieci.pl
Wyświetleń: 2700


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.