PROGRAM KOŁA
PLASTYCZNO - SCENOGRAFICZNEGO







Opracowała: Joanna T. 
WSTĘP

Dzięki twórczości plastycznej dziecko ma szansę wyrażania własnych emocji i przeżyć, rozwija twórczą inicjatywę, pomysłowość i wiarę we własne siły Działania plastyczne pobudzają rozwój umysłowy i emocjonalny, stwarzają możliwości wielorakich doświadczeń. Poprzez aktywność artystyczną dzieci uczą się wytrwałości, odpowiedzialności i współpracy w zespole. Właściwie zorganizowana twórczość plastyczna dzieci upośledzonych umysłowo sprzyja redukowaniu napięć emocjonalnych, daje im radość i satysfakcję oraz może pozytywnie wpłynąć na dalszy rozwój
i funkcjonowanie społeczne.
Techniki plastyczne odgrywają dużą rolę terapeutyczną w rozwoju dziecka niepełnosprawnego. Wśród podstawowych celów plastyko terapii wymienić należy:
- usprawnianie koordynacji wzrokowo-ruchowej
- doskonalenie procesów analizy i syntezy wzrokowej
- podnoszenie sprawności grafomotorycznej
- wydłużanie czasu koncentracji uwagi
- nauka planowani, kontrolowania i korygowania swojej pracy
-kształtowanie wyobraźni twórczej i odtwórczej, pamięci wzrokowej.
Program koła plastyczno – scenograficznego opracowany został z uwzględnieniem powyższych wartości, które pozwalają uczniom tworzyć, rozwijać swoje zdolności i zainteresowania, usprawniać zaburzone sfery rozwoju, poznawać nowe techniki plastyczne, ciekawie spędzać wolny czas oraz aktywnie uczestniczyć w życiu szkoły.

CEL GŁÓWNY

Wspomaganie wszechstronnego rozwoju uczniów poprzez działalność plastyczną.
Proponowany program zajęć pozalekcyjnych umożliwi uczniom zdobywanie nowych wiadomości i umiejętności, wykształci w nich umiejętność organizacji wolnego czasu oraz zapewni aktywne uczestnictwo w życiu kulturalnym szkoły. Realizacja tego założenia będzie dokonywać się
w oparciu o metody polegające na praktycznych działaniach uczniów. Dobór technik, materiałów
i narzędzi będzie uwzględniać możliwości psychofizyczne uczniów oraz nabyte już umiejętności techniczne.

 
CELE SZCZEGÓŁOWE

- Rozwój wyobraźni, kreatywnego i twórczego myślenia
- Kształtowanie umiejętności wyrażania swoich przeżyć i emocji za pomocą różnych środków plastycznych
- Rozwijanie indywidualnych zdolności twórczych
- Doskonalenie umiejętności koncentracji uwagi na wykonywanym działaniu
- Rozwijanie motywacji do podejmowania aktywności twórczej
- Integracja różnych dziedzin sztuki
- Kształtowanie umiejętności opracowania i ukończenia własnego projektu, połączone
z przewidywaniem kolejnych czynności oraz radzeniem sobie z doborem narzędzi, technik
- i materiałów
- Respektowanie organizacji pracy na zajęciach
- Odkrycie przyjemności z wyrażania samego siebie poprzez dzieło plastyczne.

PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Podstawową formą zajęć ucznia będzie jego zaangażowanie i celowa działalność plastyczna. Zdobywając coraz szerszy zasób wiedzy i doświadczeń oraz większą swobodę działań plastycznych, uczeń osiągnie pełniejszą swobodę twórczą. Program zachęca uczniów do działalności plastycznej poprzez:
- udział w cotygodniowych spotkaniach
- wykazanie własnego talentu i zaangażowania społecznego
- możliwość wyrażania się w różnych technikach plastycznych dostosowanych do możliwości manualnych uczniów
- możliwość ekspozycji prac uczniów na korytarzach szkolnych oraz w pracowni plastycznej
-prezentacje wytworów dzieci podczas konkursów szkolnych i pozaszkolnych, wystaw i kiermaszy organizowanych doraźnie na terenie szkoły
Osiąganie wszystkich zamierzonych celów i zadań jest możliwe dzięki realizacji zaplanowanych działań plastycznych. Planowanie i ustalanie działań plastycznych powinno odbywać się wspólnie z uczniami i uwzględniać ich potrzeby, zainteresowania i możliwości intelektualno – motoryczne. Metody i formy pracy oraz odpowiednio dobrane środki dydaktyczne powinny wpływać zachęcająco na uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Nauczyciel instruktor swoją postawą zachęca wychowanków do twórczego działania, podejmowania inicjatywy, pomaga w rozwiązywaniu napotykanych problemów.
Osiąganie wszystkich zamierzonych celów i zadań jest możliwe dzięki realizacji treści programowych, które zakładają:
- rytmiczność zajęć
-odpowiedni dobór tematyki zajęć
- realizację zadań z zastosowaniem różnorodnych technik plastycznych
- stworzenie odpowiedniej atmosfery pracy
- umiejętność pracy indywidualnej i grupowej
- kontakt bezpośredni lub pośredni z dziełami sztuki
- gromadzenie zbioru reprodukcji, plansz, wydawnictw, albumów
- organizowanie wystaw prac plastycznych
- udział w konkursach szkolnych i pozaszkolnych
- przygotowanie dekoracji okolicznościowych, scenografii i rekwizytów
- eksponowanie prac w klasopracowni, szkole i środowisku lokalnym.

SPOSÓB ORGANIZACJI ZAJĘĆ

FORMY PRACY
Podczas zajęć przeważać będzie praca indywidualna i grupowa

METODY
Preferowane będą metody, które umożliwią samodzielne rozwiązywanie problemów, samodzielne projektowanie działań. Powinny one zapewnić bezpieczeństwo, akceptację siebie, swoich wytworów i kolegów.
Treści programowe zostały ujęte w płaszczyznach działalności, które wzajemnie się przeplatają i uzupełniają. Są to:
- terapia przez sztukę
- aktywność twórcza – stosowanie różnorodnych technik plastycznych
- integracja ze środowiskiem lokalnym (organizowanie konkursów, udział w konkursach, imprezach, spotkaniach)
- korelacja plastyki i teatru ( przygotowanie dekoracji okolicznościowych, scenografii
i kostiumów)
Jednym z podstawowych założeń programu jest działalność terapeutyczna. Dzieci uczęszczające na zajęcia już z racji upośledzenia wykazują szereg zaburzeń i zahamowań w sferze osobowości. Zaburzony rozwój społeczny, emocjonalny i motywacyjny wymaga działań o możliwie szerokim zasięgu. Starania, aby przez zabawę, przez pełną akceptację osoby ucznia, stosowanie wzmocnień pozytywnych, nastawienie na współdziałanie a nie rywalizację uczestnik zajęć uwierzył
w swoje możliwości, polubił świat twórczości plastycznej, która będzie mu dawała radość
i satysfakcję.
Aktywność twórcza możliwa jest do wyzwolenia w dziecku wówczas, jeśli będziemy proponować różnorodne działania plastyczne dostosowane do jego możliwości, tak by mógł odnaleźć te szczególnie mu bliskie. Łatwiej mu będzie podjąć działania plastyczne, jeśli wyzbędzie się lęków
i niepokojów o wynik swojej pracy. Świadomość, że zawsze może liczyć na naszą pomoc i wsparcie
w podejmowanych działaniach zachęci go do pracy. Nie od razu będą przecież „dzieła” na miarę wystaw czy konkursów.
TECHNIKI DO WYKORZYSTANIA NA ZAJĘCIACH

- rysowanie kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem
- malowanie tuszem
- malowanie farbami kryjącymi i akwarelami
- malowanie na szkle
- malowanie nitką
- frottage
- kolaż
- drukowanie stemplami
- wydrapywanie na kolorowym podkładzie
- malowanie na podkładzie z kaszy lub gazy
- wycinanka i wydzierana
- mozaiki papierowe
- witraże
- papierowe reliefy
- kirinami
- orgiami
-wykonywanie prostych form użytkowych dekoracyjnych
-batik
- linoryt

PROPOZYCJE METOD OCENY

Właściwe jest stosowanie elastycznych metod oceny wytworów plastycznych uczniów
w zależności od wrodzonych predyspozycji, aktualnego samopoczucia, temperamentu, charakteru. Praca powinna mu dawać satysfakcję bez względu na efekt procesu twórczego. Ważne jest aby uczeń podczas oceny jego wytworów plastycznych zdobył wiarę we własne siły i możliwości. Proponowane formy oceny to:
-korekta zbiorowa
- korekta indywidualna
- organizowanie wystaw i prezentacji prac uczniów
- udział konkursach plastycznych

OCZEKIWANE EFEKTY PRACY UCZNIA

W wyniku realizacji programu uczniowie potrafią:
- wyrazić środkami plastycznymi dostrzegane zjawiska
- stosować różne techniki plastyczne
-wykorzystywać w pracach plastycznych różnorodne materiały
- projektować i wykonywać karty okolicznościowe, zaproszenia na uroczystości szkolne
- wykonać dekoracje okolicznościowe na uroczystości szkolne
- wykonać scenografie i kostiumy do przedstawień teatralnych
- wykonać dekoracje tematyczne do klasy i szkoły
- bezpiecznie korzystać z narzędzi i urządzeń znajdujących się w pracowni
-estetycznie wykonać każdą pracę
- reprezentować szkołę w konkursach plastycznych
- podejmować twórczy wysiłek
- doprowadzić do realizacji swoje pomysły i projekty
- współpracować w grupie

EWALUACJA PROGRAMU

Przedmiotem ewaluacji będzie stopień realizacji założonych w programie celów. Podmiot ewaluacji stanowić będzie grupa uczniów uczestniczących w zajęciach w roku szkolnym 2010 /2011.
Analiza wytworów uczniów pozwoli odpowiedzieć na pytania:
- Czy zostały osiągnięte założone cele programu
- W jakim stopniu realizacja programu wspomogła rozwój uczniów.
Wnioski zyskane w trakcie ewaluacji programu pozwolą na określenie jego mocnych i słabych stron, a w konsekwencji na modyfikację programu w kolejnym roku szkolnym.

 
BIBLIOGRAFIA

- J. Garda – Łukaszewska, T. Szperowski, Współtworzenie – zajęcia plastyczne z osobami upośledzonymi umysłowo, WSiP,W-wa, 1997
- J. Lewicka, Sto technik plastycznych
- Z. Bartkowicz, E. Hoffman, Niezwykła sztka uczenia się, AWH Antoni Dudek, Lublin, 1999
- Szuman S., Sztuka dziecka, WSiP, W-wa, 1990

Wyświetleń: 2183